王智慧 เป็นคนที่ร่างกายไม่ค่อยสมบูรณ์แข็งแรงเหมือนกับคนอื่นๆ จะพูดอะไรมักใช้เวลานาน เขาเล่าให้ฉันฟังว่า ตอนเขายังเด็กๆ มักจะโดนเพื่อนแกล้งและล้อเลียนท่าทางการเดินและการพุดของเขา พอโตขึ้นจะมาเรียนต่อมหาลัยคนในหมู่บ้านบางคนก็นินทา หัวเราะเยาะ บางคนบอกไม่ต้องเรียน ทำตัวเป็นภาระให้กับพ่อแม่ บางคนมาถามว่าจะเรียนได้ไหม จะเรียนจบไหม ร่างกายไม่สมบูรณ์แข่งแรงเหมือนคนอื่นๆ เขาบอกกับฉันว่าบางครั้งก็รู้สึกน้อยใจ รู้สึกท้อแท้ และร้องไห้ พ่อ แม่ และน้องชายมักจะพูดปลอบใจให้กำลังใจด้วยการกอด และสอนเธอให้สู้ต่อไปอย่าพึงหมดหวังและท้อแท้กับชีวิต 王智慧 เป็นคนที่ขยันเรียน ขยันอ่านหนังสือ และฝึกคำศัพท์ภาษาจีน เขามีความฝันว่าอยากเรียนให้จบ แล้วหางานทำเลี้ยงพ่อและแม่ เพื่อเป็นการพิสูจน์ตัวเองและให้คนอื่นรู้ว่าถึงแม้ร่างกายจะไม่สมบูรณ์แข็งแรงเหมือนคนอื่นแต่ก็สามารถเรียนจบได้
ทำไมฉันถึงเอาเรื่องของ 王智慧 มาเล่าให้ฟังก็เพราะว่า อยากนำเรื่องราวชีวิตที่แสนจะลำบากของเธอมาเล่าให้ฟังเพื่อที่จะให้เป็นกำลังใจกับเพื่อนที่กำลังรู้สึกท้อแท้และเหน็ดเหนื่อยกับการเรียน หรือปัญหาอื่นๆ ฉันอยากให้ทุกคนนึกถึงบางคนไม่มีแขน บางคนไม่มีขา เป็นคนพิการ ตาบอดแต่พวกเขาสามารถเรียนจบปริญญาตรีได้ ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้เหมือนคนอื่นทั่วไป เมื่อรู้สึกท้อแท้ก็ให้นึกถึง王智慧 กว่าเขาจะมาถึงทุกวันนี้ได้ต้องใช้ความอดทน ความพยามยามอย่างมาก ฉันหวังว่าเรื่องนี้จะช่วยให้ทุกคนมีกำลังใจที่จะเรียน ในเมือ王智慧 ทำได้ เราก็ต้องทำได้ ฉันเชื่อว่าความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั้น