Title: Vanilla HeartsAuthor: arcee_

Title: Vanilla Hearts
Author: arcee_bee
Pairing: KiHyuk
Genre: AU, NC-17, Drama
Warning: Smut, crappy plot
Summary: KiBum finally found the man he was looking for, and he’s ready to return the favor.
Notes: I got the idea of this story when I was watching Bom’s solo MV here. The song keeps playing over and over again in my mind and I think it suits Hyukkie. This story was done really quick, I’m not even so sure about the plot. Please bear with me this time ok?
Oh one more thing: HAPPY BELATED BIRTHDAY HYUKKIE!! Stay sexy ok?



KiBum finally found the man he’d been searching for months. He had imagined how their meeting would be like, he knew that the man he was looking for would not be on his best condition, but he never thought it would be like this.

The search brought him to an address in the low end of the city, despite his manager telling him it was not safe for him to go there on his own, KiBum insisted that he had to do this. It was a promise he made to himself

He knocked the door three times, before he heard someone answering, followed by the sound of heavy wheels against mouldy flooring.

The door creaked loudly as it was pushed open from the inside, and KiBum knew he had found who he was looking for.

“Lee EunHyuk?”

The older man smiled, it was as sincere as KiBum could remember. The wheelchair, however, surprised KiBum.

“No, ... just Lee HyukJae”, he replied, “May I help you?”

“My name is Kim KiBum, do you have time to talk for a moment?”

HyukJae shrugged, he pulled back so KiBum could get in through the door, “Please make yourself comfortable”.

KiBum looked around the small apartment. The window was small, with a torn curtain trying to block the afternoon sun into the room. The walls were bare and battered by time, only a few pieces of furniture filled the room, from the look of it, HyukJae used the same room to sleep. He kept the apartment as spacious as possible so he could move around in his wheelchair.

“HyukJae-sshi”, KiBum started, “Do you remember me?”

HyukJae stared at the actor, same puzzled expression in his face as he answered, “You’re an actor, I know you from your movies and dramas ...”

KiBum’s heart bled a little as he heard HyukJae’s answer.

“... this is not some sort of a prank, right?”

“No”, KiBum shook his head, “Not a prank.”

HyukJae was much paler than the EunHyuk KiBum could remember, he was thinner, his hair was plain black and unstyled, he wore a worn-out t shirt and a pair of track pants. But what broke KiBum’s heart was to see HyukJae’s broken smile. This man was not the man he used to be, KiBum hoped he could mend the broken soul and placed the bright smile he once knew into the man’s face.

“I don’t mean to be rude ... but what brought you here to my place?”

“We’ve met a long time a go and I was in the area when I heard that you live here, so I thought I should come by to return a favor”, KiBum replied.

“We did?” HyukJae tried to fish the memory out of his mind but didn’t seem to be successful, “I’m very sorry that I can not remember, KiBum-sshi”, he gave a weak smile.

“Don’t worry about that, are you free for tonight? I’d like to take you out for dinner”.

HyukJae looked surprised at the offer, “I think I’d have to decline, it’ll be troublesome for me to go out you see ...” he motioned to the wheelchair, “I really appreciate your offer KiBum-sshi, but ...”

“Don’t worry, I will take care of that”, KiBum replied.

“KiBum-sshi ... I don’t think I’ll make a good sight in public ...” HyukJae continued.

“We’ll go to my house then”, KiBum cut in, “You don’t have to worry about being seen in public and I’ll carry you if you’d let me.”

HyukJae blushed at KiBum’s words.

“Now, will you have dinner with me?”

HyukJae finally agreed, “Yes.”

In the next hour, KiBum learned about what happened to HyukJae.

Once well known as a famous dancer by the name of EunHyuk, the older man had a bad accident two years a go. The accident damaged his most valuable asset, his legs. Despite the doctors’ order, HyukJae continued to dance and ignored the warnings. The doctors’ prediction was right, not long afterwards, HyukJae fell into another accident, and this time his legs refused to move.

The world ended for a bird that could not fly, the same with a dancer who could not dance. HyukJae’s life turned upside down after the second accident. He spent fortune trying to find a cure, but resulted in disappointment. After his long time boyfriend left him, HyukJae was practically alone. He tried hard to make ends meet and ended up living in the run down apartment alone. He didn’t want to be a burden to his relatives, not that they would take him in anyways, his parents had deceased years a go.

KiBum could sense that the former dancer was not comfortable with himself. He remembered EunHyuk used to say that he felt the most alive when he was dancing, but now he was left in this broken body, he could no longer dance, he couldn’t even move freely, being bound into the wheelchair. His soul was broken, after two years of imprisonment in this broken body.

How fast had the wheel turned ... KiBum thought to himself.

“... so KiBum-sshi, you haven’t told me how we met”, HyukJae’s question brought KiBum back from his thoughts.

“It was years a go ... long before I started to act ... Why don’t we have dinner first? What do you want to eat?” KiBum smiled. They had reached his mansion and the driver opened the car door for them.

HyukJae was a bit startled when KiBum suddenly picked him up to carry him out of the car, “I don’t think you can use the wheelchair to get through the stairs”, he explained.

HyukJae blushed as KiBum carried him, bridal style, he put his arms around KiBum’s neck for support.

“I’m heavier than I look you know”, he said.

KiBum only smiled at that, HyukJae was lighter than he first thought, he had no difficulties in carrying HyukJae into his house.

KiBum took HyukJae to his private room, he wished to talk with HyukJae in private. He told his maid to order dinner from a restaurant and then closed the door.

HyukJae tried to ask KiBum several times about how they met and what he meant by ‘returning a favor’ but KiBum wouldn’t give a direct answer. He dodged the questions and changed the topic whenever HyukJae asked the question.

Dinner was wonderful. KiBum was happy to see HyukJae was eating well. After dinner, they sat by the fireplace, chatting idly.

“You have to tell me how we met, KiBum-sshi, because I really feel bad for not remembering anything”, HyukJae questioned, “Please?”

KiBum tucked a straying strand of hair out of HyukJae’s face, he smiled before answering, “Five years a go, one night ... I was on my way out of the TV station after a failed audition”, KiBum continued, “... and then I saw you, you were there with your friends after a shooting, ... anyways, you helped me and you introduced me to your friend, a director ... he gave me my first TV drama role.”

“... the next year I got my big break at another drama and I got a big role in a movie the next year”, KiBum added, “I wanted to see you but I couldn’t find you.”

“It wasn’t a big deal KiBum-sshi, I was just merely giving you a business card”, HyukJae said, “You did the rest.”

“I wasn’t completely honest when I said I wanted to meet you to thank you actually ...”

“Huh?”

“I wanted to do this”, KiBum leaned forward and captured HyukJae’s lips in a kiss.


HyukJae moaned softly into the kiss, KiBum took the opportunity to deepen the kiss. He’d been waiting for this since that night five years a go, to taste the sweet plum lips and make the owner of those luscious lips as his own.

HyukJae was taken a back and realized what was happening seconds later. He pulled back from the kiss abruptly.

“K-KiBum-sshi ... this ... we shouldn’t ...” he stammered.

KiBum’s answer was to kiss him again, this time his fingers caressing HyukJae’s pale cheek, HyukJae couldn’t resist the kiss and when KiBum pulled away for breath, HyukJae was looking back at him with glassed eyes.

KiBum didn’t give HyukJae a chance to ask, he kissed a trail down the white neck, to HyukJae’s collar bone and sucked a spot just above HyukJae’s pulsing vein.

“Relax”, the younger man whispered sensually on HyukJae’s ear, “Trust me”, he licked the shell and it was the last warning HyukJae had before KiBum hooked his fingers on HyukJae’s shirt to take it off the lithe body.

HyukJae squirmed uncomfortably as KiBum undressed him. KiBum stopped for a moment.

“Will you let me do this?”

HyukJae looked a lot like a lost puppy at the moment, KiBum couldn’t control himself at the sight. He wanted to take the older man and he knew HyukJae wanted to. It felt like ages when HyukJae finally nod slowly.

“But please ... I don’t want you to see ...”

“See what?”

“My scars ... they’re ugly”, HyukJae answered with broken pride.

KiBum looked into the chocolate eyes, he said nothing but took off HyukJae’s shirt.

A large scar was on HyukJae’s side, it was faded and healed but left a long line from his waist to his back. KiBum hooked his fingers on HyukJae’s track pants and lowered the piece of garment. A couple more scars marred HyukJae’s pale white limbs.

HyukJae’s heart was beating hard under his rib cage, KiBum though he could hear the sound of his thumping heart. Ignoring HyukJae’s nervousness, KiBum kissed HyukJae’s neck, his fingers tracing lines on HyukJae’s body, down to his legs.

“There’s nothing wrong with you”, he licked a path down to HyukJae’s chest, kissing a nipple before taking the rapidly hardening nub into his mouth. HyukJae cried out in surprise as KiBum sucked and toyed with it.

“Uuh ... mmm ...” HyukJae linked his fingers on KiBum’s scalp, his body tensed and sensitive.

KiBum smirked to himself, HyukJae’s moans were so sensual and sweet, his finger traced the scar

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อเรื่อง: หัวใจวานิลลาผู้เขียน: arcee_beeจับคู่: KiHyuk ประเภท: AU, NC-17 ละครคำเตือน: Smut พล็อตเส็งเคร็งสรุป: KiBum ก็พบคนที่เขาถูกมองหา และเขาพร้อมกลับโปรดปรานหมายเหตุ: ผมมีความคิดในเรื่องนี้เมื่อฉันมองดู Bom ของโซโล MV ที่นี่ เพลงจะเล่นเล่าในจิตใจของฉัน และฉันคิดว่า มันเหมาะกับ Hyukkie ทำเรื่องนี้ด่วนจริง ๆ ฉันไม่แน่ใจดังนั้นแม้ว่าพล็อต โปรดจงรักภักดีกับฉันตกลงเวลานี้โอ้ สิ่งหนึ่ง: HYUKKIE วันเกิดสายแฮปปี้!! พักเซ็กซี่ตกลงKiBum พบคนที่เขามีการค้นหาสำหรับเดือนสุดท้าย เขามีจินตนาการว่าจะมีการประชุมเช่น เขารู้ว่า คนที่เขาได้ค้นหาจะไม่เกี่ยวกับสภาพของเขาดีที่สุด แต่เขาไม่เคยคิดว่า มันจะเป็นเช่นนี้การค้นหานำเขาไปยังที่อยู่ในต่ำสุดของเมือง แม้ มีผู้จัดการเขาบอกเขาไม่ ปลอดภัยสำหรับเขาที่จะมีในตน KiBum ยืนยันว่า เขาต้องการทำเช่นนี้ มันเป็นสัญญาที่เขาทำเพื่อตัวเองเขาโบว์ลิ่งประตูสามครั้ง ก่อนที่เขาได้ยินคนตอบ ตาม ด้วยเสียงล้อหนักกับพื้น mouldy ประตู creaked ดังนั้นถูกผลักเปิดจากภายใน และ KiBum รู้เขาได้พบที่เขาได้ค้นหา"ลี EunHyuk"คนเก่ายิ้ม มันเป็นจริงเท่าที่สามารถจำ KiBum อย่างไรก็ตาม รถเข็น ประหลาดใจ KiBum "ไม่มี,...เพียงลี HyukJae ", เบิกบาน "ฉันอาจช่วยคุณได้อย่างไร""ชื่อของฉันคือ Kim KiBum มีเวลาพูดคุยครู่"HyukJae ยักไหล่ เขาดึงกลับเพื่อ KiBum สามารถรับในบานประตู "โปรดทำตัวสบายๆ"KiBum มองรอบ ๆ อพาร์ทเมนท์ขนาดเล็ก หน้าต่างมีขนาดเล็ก มีม่านเสียพยายามบล็อกแดดบ่ายเข้าห้อง ผนังได้เอา และจากวิกฤตตามเวลา เพียงไม่กี่ชิ้นของเฟอร์นิเจอร์กรอกข้อมูลห้องพัก จากลักษณะของมัน HyukJae ใช้ห้องเดียวนอน เขาเก็บอพาร์ทเมนท์กว้างขวางที่สุดเพื่อให้เขาสามารถย้ายไปรอบ ๆ ในรถเข็นของเขา"HyukJae-sshi", KiBum เริ่มต้น "คุณจำฉันได้หรือไม่"HyukJae จ้องไปที่นักแสดง นิพจน์เดียวกันพิศวงที่ใบหน้าของเขาเขาตอบ "คุณนัก ฉันรู้ว่าคุณจากภาพยนตร์และละครทาง...ของคุณ"หัวใจของ KiBum คราวที่แล้วน้อยเขาได้ยินคำตอบของ HyukJae"...นี้ไม่ได้เรียงลำดับบางอย่างของการเล่นตลก ขวา? ""ไม่" KiBum จับศีรษะของเขา "ไม่เป็นเล่นตลก"HyukJae ถูกจางมากกว่า EunHyuk KiBum สามารถจำ เขามีทินเนอร์ ผมของเขาเป็นธรรมดาสีดำ และ unstyled เขาสวมเสื้อเชื้อและคู่ของแทร็ก แต่หัวใจ KiBum ใดยากจนไม่เห็นรอยยิ้มเสียของ HyukJae คนนี้ไม่ใช่คนที่เคยเป็น KiBum หวังเขาสามารถซ่อมจิตเสีย และใส่รอยยิ้มสดใสที่เขารู้กันเป็นใบหน้าของมนุษย์"ฉันไม่ได้หมายถึง อย่างหยาบ... แต่อะไรมาคุณนี่ที่ฉัน""เราได้พบนานไป และอยู่ในพื้นที่เมื่อผมได้ยินว่า คุณอยู่ที่นี่ ดังนั้นฉันคิดว่า ฉันควรมาตามกลับชอบ" KiBum ที่ตอบ"เราไม่ได้" HyukJae พยายามปลาหน่วยความจำออกจากจิตใจของเขา แต่ไม่ได้ดูเหมือนจะประสบความสำเร็จ "ผมเสียใจมากที่ฉันสามารถไม่จำ KiBum-sshi ", เขาให้ยิ้มอ่อน"ไม่ต้องกังวลว่า มีคุณฟรีสำหรับคืนนี้ อยากจะพาคุณออกเย็น"HyukJae ดูประหลาดใจที่สุด, "ผมคิดว่า ผมจะต้องปฏิเสธ มันจะยากลำบากสำหรับฉันออกคุณไปดู..." เขา motioned กับรถเข็น, "จริง ๆ ขอบคุณข้อเสนอ KiBum-sshi แต่...""ไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลให้" KiBum ที่ตอบ"KiBum-sshi... อย่าคิดว่า ฉันจะทำให้สายตาดีในที่สาธารณะ..." HyukJae อย่างต่อเนื่อง"เราจะไปที่บ้านของฉันแล้ว" KiBum ตัด "คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการมองเห็นในที่สาธารณะ และฉันจะมีคุณถ้าคุณจะให้ฉัน"HyukJae ขวยเขินที่คำของ KiBum"ตอนนี้ จะมีมื้อเย็นกับฉันไหม"HyukJae สุดท้ายตกลง "ใช่"ในชั่วโมงถัดไป KiBum ได้เรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับ HyukJae เมื่อรู้จักเป็นนักเต้นที่มีชื่อเสียงชื่อ EunHyuk คนเก่ามีอุบัติเหตุเสียสองปีต่อไป อุบัติเหตุความเสียหายของเขาที่สุดคุณค่า ขา แม้ มีใบสั่งของแพทย์ HyukJae ยังคงเต้น และละเว้นคำเตือน ทำนายของแพทย์ไม่ถูกต้อง ไม่นานหลังจากนั้น HyukJae ตกเป็นอุบัติเหตุอื่น แล้วตอนนี้ขาของเขาปฏิเสธที่จะย้ายโลกสิ้นสุดลงสำหรับนกที่อาจไม่บิน เหมือนกับนักเต้นที่สามารถเต้นรำ ชีวิตของ HyukJae คว่ำหลังจากอุบัติเหตุ 2 เขาใช้โชคที่พยายามค้นหาโรค ได้ทำให้เกิดความผิดหวัง หลังจากที่แฟนของเขานานซ้ายเขา HyukJae ได้จริงเพียงอย่างเดียว เขาพยายามอย่างหนักเพื่อให้ตรงกับปลาย และสิ้นสุดในการรันลงคนเดียวอพาร์ทเมนท์ ไม่ต้องเป็นภาระกับญาติ ไม่ว่า พวกเขาจะใช้เขาในอย่างไรก็ตาม พ่อแม่ของเขาได้เสียชีวิตแล้วปีไปKiBum อาจรู้สึกว่า อดีตนักเต้นไม่สะดวกกับตัวเอง เขาจำ EunHyuk ใช้กล่าวว่า เขารู้สึกมีชีวิตมากที่สุด เมื่อเขาได้เต้นรำ แต่ตอน นี้เขาเหลือในร่างกายเสีย ไม่สามารถเต้น เขาไม่ได้ย้ายอย่างอิสระ ถูกผูกไว้ในรถเข็น วิญญาณของเขาถูกตัดขาด หลังจากสองปีของคุกนี้เสียร่างกายวิธีที่รวดเร็วมีล้อเปิด... KiBum คิดว่า ตนเอง"...ให้ KiBum-sshi คุณไม่ได้บอกว่า เราพบ", คำถามของ HyukJae นำ KiBum กลับไปจากความคิดของเขา"มันเป็นปีไป...นานก่อนที่ผมเริ่มทำ... ทำไมเราไม่มีอาหารค่ำก่อน สิ่งคุณต้องกินหรือไม่" KiBum ยิ้ม พวกเขามาถึงแมนชั่นของเขา และคนขับเปิดประตูรถสำหรับพวกเขาHyukJae เป็น startled บิตเมื่อ KiBum ก็รับเขาเพื่อเขาออกจากรถ "ฉันไม่คิดว่า คุณสามารถใช้รถเข็นที่ผ่านบันได" เขาอธิบายHyukJae ขวยเขินเป็น KiBum นำเขา แบบชุดเจ้าสาว เขาใส่แขนของเขารอบคอของ KiBum สำหรับการสนับสนุน"ฉันหนักกว่าค้นหาคุณรู้", เขากล่าวว่าKiBum เท่ายิ้มที่ HyukJae ถูกเบากว่าครั้งแรกคิดว่า เขาไม่มีความยากลำบากในการถือครอง HyukJae เข้าบ้านของเขา KiBum เอา HyukJae ห้องส่วนตัวของเขา เขาปรารถนาพูดกับ HyukJae ส่วนตัว เขาบอกว่า แม่ของเขาจะสั่งอาหารจากร้านอาหาร และปิดประตูHyukJae พยายามถาม KiBum หลายครั้งเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาได้พบและสิ่งที่เขาหมายถึง โดย "ความชอบ" แต่ KiBum จะไม่ให้คำตอบโดยตรง เขา dodged คำถาม และหัวข้อการเปลี่ยนแปลงเมื่อ HyukJae ถามคำถามเย็นมาก ๆ KiBum ยินดี HyukJae ได้รับประทานกันได้ หลังอาหารค่ำ พวกเขานั่ง โดยผิง สนทนาเปล่า ๆ"คุณต้องบอกว่า เราพบ KiBum-sshi เพราะจริง ๆ รู้สึกว่าไม่ไม่จดจำอะไร" HyukJae ไต่สวน "โปรด"KiBum อยู่สแตรนด์ straying ผมออกจากใบหน้าของ HyukJae ยิ้มก่อนตอบ "ห้าปีต่อไป คืนหนึ่ง... ผมกับทางสถานีโทรทัศน์ของฉันหลังจากที่ audition ที่ล้มเหลว" KiBum ต่อ, "...แล้วเห็นคุณ คุณมากับเพื่อนของคุณหลังจากการยิงปืน,...ยังคง คุณช่วยให้ฉัน และคุณแนะนำผมให้เพื่อน กรรมการ...เขาให้ฉันบทบาทละครทีวีของฉันแรก ""...ผมแบ่งของฉันใหญ่ในละครอีกปีถัดไป และได้มีบทบาทในภาพยนตร์ปีถัดไป", KiBum เพิ่ม "อยากจะเห็นคุณ แต่ไม่พบคุณ""มันไม่ได้เรื่องใหญ่ KiBum sshi ฉันเป็นเพียงแค่ให้นามบัตร" HyukJae กล่าวว่า "คุณไม่เหลือ""ไม่ค่อยซื่อสัตย์อย่างสมบูรณ์เมื่อฉันกล่าวว่า ฉันอยากพบคุณขอบคุณจริง...""ฮะ""ผมต้องการทำเช่นนี้" KiBum ก็เอนไปข้างหน้า และจับริมฝีปากของ HyukJae ในจูบHyukJae moaned เบา ๆ เข้าจูบ KiBum เอาโอกาสการจูบอย่างลึกซึ้ง เขามารอนี้ตั้งแต่คืนนั้นห้าปีไป ลิ้มรสริมฝีปากหวานพลัม และทำให้เจ้าของริมฝีปากที่ฉ่ำเป็นของตัวเองHyukJae ถูกนำกลับ และการรับรู้สิ่งที่วินาทีที่เกิดขึ้นในภายหลัง เขาดึงกลับจากการจูบทันที" K-KiBum-sshi...นี้...เราไม่ควร..." เขา stammeredคำตอบของ KiBum ได้จูบเขาอีกครั้ง เวลานี้นิ้วมือของเขา caressing ของ HyukJae ซีดแก้ม HyukJae ไม่สามารถต้านทานการจูบ และเมื่อ KiBum ดึงเก็บในลมหายใจ HyukJae ถูกมองกลับมาที่เขา ด้วยสายตา glassedKiBum ไม่ให้ HyukJae มีโอกาสจะถาม เขาขาวทางลงคอขาว กับกระดูกคอของ HyukJae และดูดจุดเหนือของ HyukJae pulsing หลอดเลือดดำ"ผ่อนคลาย" อายุคนเกมส์ตกแต่งบนหูของ HyukJae "เชื่อฉัน" เขาได้เลียหอย และก็คำเตือนสุดท้าย HyukJae ได้ก่อน KiBum ติดยาเสพติดนิ้วมือของเขาบนเสื้อของ HyukJae จะออกตัว litheHyukJae squirmed uncomfortably เป็น KiBum undressed เขา KiBum หยุดครู่"คุณจะปล่อยให้ฉันทำเช่นนี้"HyukJae มากเหมือนลูกสุนัขหายไปในขณะนี้ KiBum ไม่สามารถควบคุมตัวเองในสายตา จะต้องใช้คนเก่า และเขารู้ HyukJae อยาก มันรู้สึกเหมือนอายุเมื่อ HyukJae ก็พยักหน้าช้า ๆ"แต่โปรด ไม่อยากให้ดู...""เห็นอะไร""รอยแผลเป็นของฉัน...จะน่าเกลียด" HyukJae ตอบ ด้วยความภาคภูมิใจเสียKiBum มองในตาช็อคโกแลต เขากล่าวว่า ไม่มีอะไร แต่เอาออกจากเสื้อของ HyukJaeรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ที่ด้านของ HyukJae มันมีสีจางลง และ healed แต่เหลือบรรทัดยาวจากเอวของเขาให้เขา KiBum ติดยาเสพติดนิ้วมือของเขาบนกางเกงของ HyukJae ติดตาม และชิ้นส่วนของเสื้อผ้าลดลง รอยแผลเป็นมากกว่าคู่ marred HyukJae ของแขนขาขาวซีดหัวใจของ HyukJae ถูกตีอย่างหนักภายใต้กรงของเขาซี่โครง KiBum ว่าเขาสามารถได้ยินเสียงของหัวใจของเขา thumping สอง nervousness ของ HyukJae, KiBum รั้งคอของ HyukJae นิ้วมือของเขาติดตามบรรทัดบนร่างกายของ HyukJae ลงไปที่ขาของเขา"ไม่มีอะไรผิดปกติกับคุณ" เขาได้เลียเส้นทางลงไปที่อกของ HyukJae จูบหัวนมแข็งอย่างรวดเร็วก่อนนับเข้าไปในปากของเขา HyukJae ทูลในความประหลาดใจกับ KiBum ดูด และ toyed กับมัน" Uuh... mmm..." HyukJae ลิงค์นิ้วมือของเขาบนหนังศีรษะของ KiBum ร่างกายของเขา tensed และสำคัญ KiBum smirked ตนเอง ของ HyukJae เรมิ่ไดยิ้นได้กระตุ้นความรู้สึกมาก และหวาน แผลตรวจสอบลายนิ้วมือของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อเรื่อง:
หัวใจวานิลลาผู้แต่ง: arcee_bee
จับคู่: KiHyuk
ประเภท: AU, NC-17
ละครคำเตือน: มีรอยสกปรกพล็อตเส็งเคร็งสรุป:. คิบอมในที่สุดก็พบคนที่เขากำลังมองหาและเขาก็พร้อมที่จะกลับชอบหมายเหตุ: ผมได้ ความคิดของเรื่องนี้เมื่อผมดู Bom เดี่ยว MV ที่นี่ เพลงที่ช่วยให้เล่นซ้ำแล้วซ้ำอีกในใจของฉันและฉันคิดว่ามันเหมาะกับยอกกี้เหมือนกัน เรื่องนี้ทำอย่างรวดเร็วจริงๆผมไม่ได้เพื่อให้แน่ใจว่าเกี่ยวกับพล็อต กรุณาอดทนกับฉันเวลาตกลงนี้หรือไม่? โอ้สิ่งหนึ่งที่เพิ่มเติม: สุขสันต์วันเกิดล่าช้ายอกกี้เหมือนกัน !! อยู่ ok เซ็กซี่? คิบอมในที่สุดก็พบคนที่เขาต้องการได้รับการค้นหาเดือน เขาคิดว่าการประชุมของพวกเขาจะเป็นเหมือนเขารู้ว่าคนที่เขากำลังมองหาที่จะไม่อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดของเขา แต่เขาไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นเช่นนี้. การค้นหานำเขาไปยังที่อยู่ในต่ำสุดของ เมืองที่แม้จะมีผู้จัดการของเขาบอกเขาว่ามันไม่ปลอดภัยสำหรับเขาที่จะไปที่นั่นด้วยตัวเขาเอง, คิบอมยืนยันว่าเขาจะต้องทำเช่นนี้ มันเป็นสัญญาที่เขาทำกับตัวเองเขาเคาะประตูสามครั้งก่อนที่เขาจะได้ยินคนตอบตามด้วยเสียงของล้อหนักกับพื้นราได้. ประตู creaked เสียงดังในขณะที่มันถูกผลักเปิดจากภายในและคิบอมรู้ว่าเขามี พบที่เขากำลังมองหา. "ลีอึนฮยอก?" คนที่มีอายุมากกว่ายิ้มมันเป็นความจริงใจที่สุดเท่าที่คิบอมจะจำ รถเข็น แต่แปลกใจคิบอม. "ไม่ ... เพียงแค่ลีฮยอกแจ" เขาตอบว่า "ผมอาจช่วยคุณได้อย่างไร" "ฉันชื่อคิมคิบอมทำคุณมีเวลาที่จะพูดคุยสักครู่?" ฮยอกแจยักไหล่ เขาดึงกลับมาเพื่อให้คิบอมจะได้รับในการผ่านประตู "ได้โปรดให้ตัวเองสบาย." คิบอมมองไปรอบ ๆ อพาร์ทเม้นเล็ก ๆ หน้าต่างเป็นขนาดเล็กที่มีผ้าม่านฉีกพยายามที่จะป้องกันแสงแดดช่วงบ่ายเข้ามาในห้อง ผนังเป็นเปลือยและทารุณด้วยเวลาเพียงไม่กี่ชิ้นของเฟอร์นิเจอร์ที่เต็มไปด้วยห้องพักจากรูปลักษณ์ของมันฮยอกแจใช้ห้องเดียวกันที่จะนอนหลับ เขาเก็บพาร์ทเมนต์เป็นที่กว้างขวางที่สุดเท่าที่ทำได้เพื่อให้เขาสามารถย้ายไปรอบ ๆ ในรถเข็นของเขา. "ฮยอกแจดีโอ" คิบอมเริ่มต้น "คุณจำผมได้ไหม" ฮยอกแจจ้องมองมาที่นักแสดงสีหน้างงเหมือนกันในใบหน้าของเขาในขณะที่เขาตอบว่า " คุณกำลังนักแสดงฉันรู้ว่าคุณจากภาพยนตร์และละครของคุณ ... "หัวใจของคิบอมเลือดเล็กๆ น้อย ๆ ในขณะที่เขาได้ยินคำตอบของฮยอกแจ." ... นี้ไม่ได้เรียงลำดับของการเล่นตลกบางใช่มั้ย? "" ไม่มี "คิบอม ส่ายหัว "ไม่ตลก." ฮยอกแจก็ซีดกว่าอึนฮยอกคิบอมจะจำเขาเป็นทินเนอร์ผมของเขาเป็นธรรมดาสีดำและ Unstyled เขาสวมเสื้อยืดที่สวมใส่ออกและกางเกงติดตาม แต่สิ่งที่ยากไร้หัวใจของคิบอมก็คือการเห็นรอยยิ้มของฮยอกแจหัก ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นคนที่เขาเคยเป็น, คิบอมหวังว่าเขาจะซ่อมจิตวิญญาณที่แตกสลายและวางรอยยิ้มที่สดใสที่เขาเคยรู้ไปที่ใบหน้าของชายคนนั้น. "ผมไม่ได้หมายถึงจะหยาบ ... แต่สิ่งที่นำคุณที่นี่เพื่อ สถานที่ของฉัน? "" เราได้พบกันเป็นเวลานานไปและผมอยู่ในพื้นที่เมื่อผมได้ยินมาว่าคุณอยู่ที่นี่ดังนั้นผมคิดว่าผมควรจะมาจากการที่จะกลับโปรดปราน "คิบอมตอบ." เราได้? "ฮยอกแจ พยายามที่จะจับปลาหน่วยความจำออกมาจากใจของเขา แต่ไม่ได้ดูเหมือนกับจะประสบความสำเร็จ "ผมเสียใจมากที่ฉันไม่สามารถจำดีโอคิบอม" เขาให้รอยยิ้มที่อ่อนแอ. "ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการที่มี คุณเป็นอิสระสำหรับคืนนี้? ฉันต้องการที่จะนำคุณออกสำหรับอาหารค่ำ ". ฮยอกแจมองแปลกใจที่ข้อเสนอ" ฉันคิดว่าฉันต้องลดลงมันจะลำบากสำหรับผมที่จะออกไปที่คุณเห็น ... "เขา motioned เพื่อรถเข็น "ผมขอขอบคุณข้อเสนอของคุณคิบอมดีโอ แต่ ... " "ไม่ต้องห่วงฉันจะดูแลว่า" คิบอมตอบ. "คิบอมดีโอ ... ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำ สายตาที่ดีในที่สาธารณะ ... "ฮยอกแจอย่างต่อเนื่อง." เราจะไปที่บ้านของฉันแล้ว "คิบอมตัด" คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการมองเห็นในที่สาธารณะและฉันจะดำเนินการให้คุณถ้าคุณต้องการให้ ฉัน. "ฮยอกแจเขินคำคิบอมของ." ตอนนี้คุณจะมีอาหารค่ำกับผมได้ไหม "ฮยอกแจในที่สุดก็ตกลงกันว่า" ใช่. "ในชั่วโมงถัดไป, คิบอมได้เรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฮยอกแจ. เมื่อที่รู้จักกันดีในฐานะที่เป็นนักเต้นที่มีชื่อเสียงจาก ชื่อของอึนฮยอกคนที่มีอายุมากกว่ามีอุบัติเหตุที่ไม่ดีสองปีที่ผ่านไป อุบัติเหตุที่เกิดความเสียหายทรัพย์สินที่มีค่าที่สุดของเขาขาของเขา แม้จะมีคำสั่งแพทย์, ฮยอกแจยังคงเต้นและไม่สนใจคำเตือน ทำนายแพทย์ที่ถูกต้องไม่นานหลังจากนั้นฮยอกแจตกลงไปในอุบัติเหตุอื่นและเวลานี้ขาของเขาปฏิเสธที่จะย้าย. โลกจบลงสำหรับนกที่ไม่สามารถบินได้เหมือนกันกับนักเต้นที่ไม่สามารถเต้นรำ ชีวิตของฮยอกแจหันคว่ำลงหลังจากเกิดอุบัติเหตุที่สอง เขาใช้เวลาโชคพยายามที่จะหาวิธีรักษา แต่ผลในความผิดหวัง หลังจากที่แฟนหนุ่มของเวลาของเขาทิ้งเขาไปนาน, ฮยอกแจเป็นจริงเพียงอย่างเดียว เขาพยายามอย่างหนักเพื่อให้จบตรงและจบลงที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นวิ่งลงเพียงอย่างเดียว เขาไม่ได้ต้องการที่จะเป็นภาระให้กับญาติของเขาไม่ว่าพวกเขาจะพาเขาในนะพ่อแม่ของเขาได้ปีตายไป. คิบอมรู้สึกได้ว่าอดีตนักเต้นก็ไม่พอใจกับตัวเอง เขาจำอึนฮยอกที่ใช้ในการบอกว่าเขารู้สึกว่ามีชีวิตอยู่มากที่สุดเมื่อเขาได้รับการเต้น แต่ตอนนี้เขาถูกทิ้งไว้ในร่างกายหักนี้เขาจะเต้นไม่ได้เขาไม่สามารถที่จะย้ายได้อย่างอิสระถูกผูกไว้ลงในรถเข็น จิตวิญญาณของเขาถูกทำลายหลังจากสองปีของการจำคุกในร่างกายหักนี้. วิธีที่รวดเร็วมีล้อหัน ... คิบอมคิดกับตัวเอง. "... ดังนั้นคิบอมดีโอคุณยังไม่ได้บอกผมว่าวิธีการที่เราได้พบกับ" ฮยอกแจของ คำถามที่นำมาคิบอมกลับมาจากความคิดของเขา. "มันเป็นปีที่ผ่านไป ... นานก่อนที่ผมเริ่มที่จะทำหน้าที่ ... ทำไมเราไม่รับประทานอาหารเย็นครั้งแรก? คุณต้องการที่จะกินอะไร? "คิบอมยิ้ม พวกเขามาถึงคฤหาสน์ของเขาและคนขับเปิดประตูรถสำหรับพวกเขา. ฮยอกแจเป็นบิตตกใจเมื่อจู่ ๆ คิบอมเลือกเขาขึ้นที่จะพาเขาออกจากรถ "ผมไม่คิดว่าคุณสามารถใช้รถเข็นคนพิการจะได้รับผ่านบันได "เขาอธิบาย. ฮยอกแจเขินเป็นคิบอมพาเขาสไตล์เจ้าสาวเขาวางแขนของเขารอบคอของคิบอมสำหรับการสนับสนุน." ผมหนักกว่าผมมองคุณรู้ว่า "เขากล่าว. คิบอมเพียงยิ้มที่ฮยอกแจก็เบากว่า ครั้งแรกที่เขาคิดว่าเขามีความยากลำบากในการดำเนินการไม่มีฮยอกแจเข้าไปในบ้านของเขา. คิบอมเอาฮยอกแจไปที่ห้องส่วนตัวของเขาเขาอยากจะพูดคุยกับฮยอกแจในภาคเอกชน เขาบอกว่าแม่บ้านของเขาที่จะสั่งอาหารเย็นจากร้านอาหารแล้วปิดประตู. ฮยอกแจพยายามที่จะถามหลายครั้งคิบอมเกี่ยวกับวิธีการที่พวกเขาได้พบและสิ่งที่เขาหมายโดย 'กลับมาชอบ แต่คิบอมจะไม่ให้คำตอบที่ตรง เขาหลบคำถามและเปลี่ยนหัวข้อเมื่อใดก็ตามที่ฮยอกแจถามคำถาม. รับประทานอาหารค่ำเป็นที่ยอดเยี่ยม คิบอมก็มีความสุขที่จะเห็นฮยอกแจได้รับการรับประทานอาหารที่ดี หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่พวกเขานั่งข้างเตาผิง, แชทอย่างเกียจคร้าน. "คุณจะต้องบอกฉันว่าเราได้พบคิบอมดีโอ, เพราะผมรู้สึกไม่ดีสำหรับจำไม่ได้ว่าอะไร" ฮยอกแจถาม "โปรด?" คิบอมซุกสาระหลงผิดของ ผมออกจากใบหน้าของฮยอกแจเขายิ้มก่อนที่จะตอบ "ห้าปีที่ผ่านไปหนึ่งคืน ... ฉันอยู่บนทางของฉันออกจากสถานีโทรทัศน์หลังจากที่ออดิชั่นที่ล้มเหลว" คิบอมยังคง "... และแล้วผมเห็นคุณ คุณอยู่ที่นั่นกับเพื่อน ๆ ของคุณหลังจากที่การถ่ายภาพ ... นะคุณช่วยฉันและคุณแนะนำผมให้เพื่อนของคุณผู้อำนวยการ ... เขาให้ฉันทีวีครั้งแรกของฉันบทบาทละคร. "" ... ปีหน้าฉัน ได้พักใหญ่ของฉันในละครอีกและผมได้รับบทบาทสำคัญในภาพยนตร์ในปีถัดไป "คิบอมกล่าวเสริมว่า" ผมอยากจะเห็นคุณ แต่ฉันไม่สามารถหาคุณ. "" มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่คิบอมดีโอ ผมก็แค่เพียงให้คุณนามบัตร "ฮยอกแจกล่าวว่า" คุณไม่เหลือ. "" ฉันไม่ได้สมบูรณ์ซื่อสัตย์เมื่อฉันบอกว่าฉันอยากจะพบคุณจะขอบคุณคุณจริง ... "" หือ? "" ผมต้องการที่จะทำเช่นนี้ "คิบอมโน้มตัวไปข้างหน้าและจับริมฝีปากของฮยอกแจในจูบ. ฮยอกแจครางเบา ๆ ลงไปจูบ, คิบอมเอาโอกาสที่จะลึกมากขึ้นจูบที่ เขาต้องการได้รับการรอคอยนี้ตั้งแต่คืนนั้นห้าปีไปเพื่อลิ้มรสริมฝีปากบ๊วยหวานและทำให้เจ้าของริมฝีปากฉ่ำเหล่านั้นเป็นของเขาเอง. ฮยอกแจถูกนำตัวกลับและตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวินาทีต่อมา เขาดึงกลับมาจากจูบทันที. "K-คิบอมดีโอ ... นี้ ... เราไม่ควร ... " เขาตะกุกตะกัก. คำตอบของคิบอมก็คือการจูบเขาอีกครั้งคราวนี้นิ้วมือของเขาจูบแก้มซีดฮยอกแจของฮยอกแจ ไม่สามารถต้านทานจูบและเมื่อคิบอมดึงออกไปสำหรับการหายใจ, ฮยอกแจกำลังมองกลับมาที่เขาด้วยสายตากระจก. คิบอมไม่ได้ให้ฮยอกแจโอกาสที่จะถามเขาจูบเส้นทางลงลำคอสีขาวเพื่อให้กระดูกคอฮยอกแจและดูด เป็นจุดที่อยู่เหนือเส้นเลือดเต้นฮยอกแจของ. "ผ่อนคลาย" ชายหนุ่มกระซิบร่านที่หูของฮยอกแจ "เชื่อฉัน" เขาเลียเปลือกและมันก็เป็นคำเตือนที่ผ่านมาฮยอกแจก่อนที่คิบอมติดยาเสพติดนิ้วมือของเขาบนเสื้อฮยอกแจที่จะเอามันออก ร่างกายอ่อน. ฮยอกแจดิ้นไม่สบายเป็นคิบอมไม่ได้แต่งตัวเขา คิบอมหยุดสักครู่. "คุณจะให้ฉันทำเช่นนี้?" ฮยอกแจมองมากเช่นลูกสุนัขที่หายไปในขณะที่คิบอมไม่สามารถควบคุมตัวเองที่เห็น เขาต้องการที่จะใช้คนที่มีอายุมากกว่าและเขารู้ว่าฮยอกแจอยากจะ มันรู้สึกเหมือนทุกเพศทุกวัยในที่สุดเมื่อฮยอกแจพยักหน้าช้า. "แต่โปรด ... ฉันไม่ต้องการให้คุณเห็น ... " "ดูว่ามีอะไร?" "รอยแผลเป็นของฉัน ... พวกเขากำลังน่าเกลียด" ฮยอกแจตอบด้วยความภาคภูมิใจที่แตกสลาย . คิบอมมองเข้าไปในดวงตาช็อคโกแลตที่เขากล่าวว่าไม่มีอะไร แต่เอาออกเสื้อของฮยอกแจ. แผลเป็นขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างฮยอกแจมันก็จางหายไปและหายเหลือ แต่สายยาวจากเอวของเขาไปยังด้านหลังของเขา คิบอมนิ้วมือของเขาติดยาเสพติดในฮยอกแจกางเกงติดตามและลดชิ้นส่วนของเสื้อผ้า สองสามรอยแผลเป็นมากขึ้นเฉียดแขนขาขาวซีดของฮยอกแจ. หัวใจของฮยอกแจกำลังเต้นอย่างหนักภายใต้กรงซี่โครงของเขาคิบอมแม้ว่าเขาจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา ไม่สนใจความกังวลใจฮยอกแจของคิบอมจูบที่คอของฮยอกแจ, นิ้วมือของเขาสายการติดตามในร่างกายของฮยอกแจของลงไปที่ขาของเขา. "ไม่มีอะไรผิดปกติกับคุณเป็น" เขาเลียเส้นทางลงไปที่หน้าอกของฮยอกแจของจูบหัวนมก่อนที่จะนับแข็งอย่างรวดเร็วในของเขา ปาก ฮยอกแจร้องออกมาด้วยความประหลาดใจเป็นคิบอมดูดและเล่นกับมัน. "uuh ... mmm ... " ฮยอกแจเชื่อมโยงกับนิ้วมือของเขาบนหนังศีรษะของคิบอมร่างกายของเขาและที่สำคัญ tensed. คิบอม smirked กับตัวเองครวญครางของฮยอกแจจึงตระการตาและหวาน นิ้วของเขาสืบแผลเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อเรื่อง : วานิลลาหัวใจ

เขียน : arcee_bee จับคู่ : kihyuk
ประเภท : AU nc-17 คำเตือน : หนังโป๊ เนื้อเรื่องย่อละคร

เส็งเคร็งคิบอมในที่สุดก็เจอคนที่เขากำลังตามหา และเขาก็พร้อมที่จะตอบแทน
หมายเหตุ : ผมมีความคิดในเรื่องนี้เมื่อผมได้ดูคือ บอมเดี่ยว MV ที่นี่ เพลงจะเล่นซ้ำแล้วซ้ำอีกในใจของฉัน และฉันคิดว่า มันเหมาะกับ hyukkie . เรื่องราวนี้เกิดขึ้นเร็วจริงนะฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับพล็อต โปรดอดทนกับฉันตอนนี้นะ
อ้ออีกเรื่องหนึ่ง : สุขสันต์วันเกิด hyukkie ! ! อยู่เซ็กซี่นะ



คิบอมก็พบว่าคนที่เขาต้องการได้รับการค้นหาสำหรับเดือน เขาคิดวิธีการประชุมของพวกเขาจะเป็นยังไง เขารู้ว่าคนที่เขากำลังตามหา จะไม่อยู่ในเงื่อนไขที่ดีที่สุดของเขา แต่เขาไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ . . .

ค้นหาพาเขาไปยังที่อยู่ในปลายต่ำของเมือง แม้ผู้จัดการเขาบอกว่ามันไม่ปลอดภัยสำหรับเขาที่จะไปที่นั่นด้วยตัวของเขาเอง คิบอม ยืนกรานว่าเขาต้องทำอย่างนี้ มันเป็นสัญญาที่เขาทำเอง

เขาเคาะประตูสามครั้ง ก่อนจะได้ยินเสียงใครตอบ ตามด้วยเสียงของล้อกับพื้นหนา มีราขึ้น

ประตู creaked เสียงดังขณะที่มันถูกเปิดออกจากด้านใน และคิบอมรู้ว่าเขาได้เจอคนที่เขากำลังตามหา

" อีอึนฮยอก ? "

ชายสูงวัยยิ้ม มันคือความจริงใจที่คิบอมจำได้ รถเข็น แต่แปลกใจที่คิบอม

" ไม่ . . . . . . . แค่ ลี ฮยอกแจ " เขาตอบว่า " ฉันอาจช่วยคุณได้อย่างไร "

" ฉันชื่อ คิม คิบอม คุณมีเวลาคุยกันซักครู่ ฮยอกแจยักไหล่ "

,เขาดึงกลับเพื่อให้คิบอมได้ผ่านประตู " ตามสบายนะคะ "

คิบอมมองรอบห้องขนาดเล็ก หน้าต่างเล็ก กับฉีกผ้าม่านพยายามปิดกั้นแสงแดดยามบ่ายเข้าไปในห้อง ผนังเปลือยและซึ้งด้วย เวลาเพียงไม่กี่ชิ้นของเฟอร์นิเจอร์เต็มห้อง จากที่ดู ฮยอกแจใช้ห้องเดียวกันนอนเขาเก็บห้องที่กว้างขวางที่สุด เพื่อที่เขาจะได้ย้ายไปรอบ ๆในรถเข็นของเขา . . . . . .

" ฮยอกแจฮี " คิบอมเริ่ม " คุณจำฉันได้มั้ย ? "

ฮยอกแจจ้องนักแสดงเหมือนกัน งง สีหน้าบนใบหน้าของเขาเขาตอบว่า " คุณเป็นนักแสดง ผมรู้จากภาพยนตร์และละคร . . . . . . . "

คิบอม หัวใจ เลือดน้อย ตามที่เขาได้ยินคำตอบของฮยอกแจ

" . . . . . . . นี่ไม่ใช่การล้อเล่นใช่มั้ย ? "

" ไม่ " คิบอมส่ายหัว " ไม่เล่น "

ฮยอกแจนั้นซีดลงกว่า อึนฮยอก คิบอมจำได้ว่า เขาคือเรียว ผมของเขาเป็นสีดำและ unstyled ธรรมดา เขาสวมเสื้อยืดและคู่ของหลุดลุ่ยติดตามกางเกง แต่อะไรทำให้หัวใจของคิบอมก็เห็นฮยอกแจเสียยิ้ม ชายคนนี้ไม่ใช่คนที่เขาเคยเป็นคิบอม หวังว่าเขาจะแก้ไขจิตวิญญาณแตกสลายวางรอยยิ้มสดใส เขาเคยรู้จักในใบหน้าของผู้ชาย

" ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหยาบคาย . . . . . . . แต่อะไรพาคุณมาที่นี่ได้ "

" เราเคยพบกันนานไปและผมอยู่ในพื้นที่ เมื่อผมได้ยินว่าคุณอยู่ที่นี่ ฉันคิดว่าฉันควรจะมาคืนหน่อย " คิบอมตอบ

" เราทำอะไรกัน ?" ฮยอกแจพยายามปลาความทรงจำออกจากจิตใจของเขา แต่ดูเหมือน จะไม่ประสบความสำเร็จ , " ฉันขอโทษที่ฉันไม่สามารถจำ คิบอมครับ " เขายิ้มอ่อน

" ไม่ต้องเป็นห่วง คุณฟรีสำหรับคืนนี้ ผมอยากจะพาคุณไปดินเนอร์ "

ฮยอกแจดูตกใจที่เสนอว่า " ฉันคิดว่าฉันคงต้องปฏิเสธ มันจะยุ่งยากมากสำหรับฉันที่จะออกไปเจอ . . . . . . ." เขาผายไปยังรถเข็น " ผมประทับใจของคุณให้คิบอมครับ แต่ . . . . . . . "

" ไม่ต้องห่วง ผมจะดูแลว่า " คิบอมตอบ

" คิบอม ชิ . . . . . . . ผมไม่คิดว่าผมจะทำสายตาดีในที่สาธารณะ . . . . . . . " ฮยอกแจยังคง .

" เราก็จะกลับบ้านแล้ว " คิบอมตัดบท " ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการเห็นในที่สาธารณะ และผมจะแบกคุณ ถ้าคุณจะให้ฉัน

"ฮยอกแจหน้าแดงกับคำพูดของคิบอม

" ตอนนี้คุณจะทานอาหารค่ำกับผม " ฮยอกแจก็ยอม

" ค่ะ "

ในชั่วโมงถัดไป คิบอม เรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับฮยอคแจ

เคยรู้จักกันดีเป็นนักเต้นที่มีชื่อเสียงโดยใช้ชื่อของอึนฮยอก ชายแก่คนนั้นได้รับอุบัติเหตุสองปีไป อุบัติเหตุความเสียหายทรัพย์สินที่มีค่า ที่สุดของเขา ขาของเขา แม้จะมีแพทย์สั่งฮยอกแจยังคงเต้นและไม่สนใจคำเตือน . หมอทำนายถูก ไม่นานหลังจากนั้น ฮยอกแจก้มลงอุบัติเหตุอีก คราวนี้ขาไม่ยอมขยับ

โลกสิ้นสุดสำหรับนกที่ไม่สามารถบินได้ เช่นเดียวกันกับแดนเซอร์ที่สามารถเต้นได้ ชีวิตฮยอกแจก็กลับหัวกลับหางหลังเกิดอุบัติเหตุ 2 เขาใช้เวลาโชคพยายามที่จะหาทางรักษาแต่ผลในความผิดหวัง หลังจากที่เวลานานแฟนของเขาทิ้งเขา ฮยอกแจแทบจะคนเดียว เขาพยายามที่จะให้จบตรง และสิ้นสุดที่อาศัยอยู่ในวิ่งลงเม้นคนเดียว เขาไม่อยากเป็นภาระกับญาติของเขา ไม่ว่าพวกเขาจะดูแลเขายังไง พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตปีมาแล้ว

คิบอมรู้สึกว่าอดีตนักเต้นก็ไม่พอใจกับตัวเองเขาจำได้ว่าอึนฮยอกเคยบอกว่าเขารู้สึกมีชีวิตชีวามากที่สุดเมื่อเขาเต้นรำ แต่ตอนนี้เขาอยู่ในร่างกายนี้เสีย เขาจะไม่เต้น เขาไม่สามารถย้ายได้อย่างอิสระ ถูกผูกไว้ในรถเข็น วิญญาณของเขาเสีย หลังจากสองปีของการจำคุกในร่างกายนี้เสีย

วิธีที่รวดเร็วมีล้อหัน . . . . . . . คิบอมคิดว่าตัวเอง

" . . . . . . . งั้นคิบอมครับ