Over the course of the past decade

Over the course of the past decade or so, IBM has introduced several different types of specialty processors. The basic idea of a specialty processor, is that it sits alongside the main CPUs and specific types of "special" workload is shuttled to the specialty processor to be run there, instead of on the primary CPU complex. Why is this useful or interesting to mainframe customers? Well, the specialty processor workload is not subject to IBM or ISV licensing charges...and, as every mainframe shop knows, the cost of software rises as capacity on the mainframe rises. But if capacity can be redirected to a specialty processor, then software license charges do not accrue-at least for that workload.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงทศวรรษหรือมากกว่านั้น IBM ได้แนะนำหลายชนิดของตัวประมวลผลพิเศษ แนวคิดพื้นฐานของตัวประมวลผลชนิดพิเศษ คือ ว่า มันตั้งอยู่ติดกับ Cpu หลัก และปริมาณงานที่ "พิเศษ" บางชนิดเป็น shuttled การประมวลผลพิเศษทำมี แทนบน CPU หลักที่ซับซ้อน ไม่ได้ใช้ประโยชน์ หรือน่าสนใจให้เมนเฟรม ดี ปริมาณของตัวประมวลผลชนิดพิเศษไม่ IBM หรือ ISV สิทธิ์คิดค่าบริการ... และ เป็นทุกร้านเมนเฟรมรู้ ต้นทุนของซอฟต์แวร์ที่เพิ่มขึ้นเป็นเมนเฟรมกำลังการผลิตเพิ่มขึ้น แต่กำลังการผลิตสามารถเข้าสู่ตัวประมวลผลชนิดพิเศษ ถ้าค่าธรรมเนียมใบอนุญาตซอฟต์แวร์ทำไม่รับรู้ที่น้อยที่สุดสำหรับปริมาณงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาหรือดังนั้นไอบีเอ็มได้แนะนำหลายประเภทของการประมวลผลพิเศษ แนวคิดพื้นฐานของการประมวลผลพิเศษก็คือว่ามันนั่งอยู่ข้างซีพียูหลักและประเภทเฉพาะของ "พิเศษ" ภาระงานที่จะมอบหมายให้กับหน่วยประมวลผลพิเศษที่จะทำงานที่นั่นแทนในความซับซ้อนของ CPU หลัก ทำไมเรื่องนี้จึงเป็นประโยชน์หรือน่าสนใจให้กับลูกค้าเมนเฟรม? ดีพิเศษประมวลผลภาระงานที่ไม่อยู่ภายใต้ไอบีเอ็มหรือค่าธรรมเนียมใบอนุญาต ISV ... และเป็นทุกร้านเมนเฟรมรู้ค่าใช้จ่ายของซอฟแวร์ที่เพิ่มขึ้นในขณะที่กำลังการผลิตที่เพิ่มขึ้นบนเมนเฟรม แต่ถ้ากำลังการผลิตสามารถเปลี่ยนเส้นทางไปยังหน่วยประมวลผลพิเศษแล้วค่าใช้จ่ายใบอนุญาตซอฟแวร์จะไม่เกิดขึ้นอย่างน้อยสำหรับภาระงานที่