Eddie was a carpet fitter, and he h

Eddie was a carpet fitter, and he hated it. For ten years he had spent his days sitting, squatting, kneeling or crawling on floors, in houses, offices, shops, factories and restaurants. Ten years of his life, cutting and fitting carpets for other people to walk on, without even seeing them. When his work was done, no-one ever appreciated it. No- one ever said "Oh, that's a beautiful job, the carpet fits so neatly." They just walked all over it. Eddie was sick of it.
He was especially sick of it on this hot, humid day in August, as he worked to put the finishing touches to today's job. He was just cutting and fixing the last edge on a huge red carpet which he had fitted in the living room of Mrs. Vanbrugh's house. Rich Mrs. Vanbrugh, who changed her carpets every year, and always bought the best. Rich Mrs. Vanbrugh, who had never even given him a cup of tea all day, and who made him go outside when he wanted to smoke. Ah well, it was four o'clock and he had nearly finished. At least he would be able to get home early today. He began to day-dream about the weekend, about the Saturday football game he always played for the local team, where he was known as "Ed the Head" for his skill in heading goals from corner kicks.
Eddie sat back and sighed. The job was done, and it was time for a last cigarette. He began tapping the pockets of his overalls, looking for the new packet of Marlboro he had bought that morning. They were not there.
It was as he swung around to look in his toolbox for the cigarettes that Eddie saw the lump. Right in the middle of the brand new bright red carpet, there was a lump. A very visible lump. A lump the size of -- the size of a packet of cigarettes.
"Blast!" said Eddie angrily. "I've done it again! I've left the cigarettes under the blasted carpet!"
He had done this once before, and taking up and refitting the carpet had taken him two hours. Eddie was determined that he was not going to spend another two hours in this house. He decided to get rid of the lump another way. It would mean wasting a good packet of cigarettes, nearly full, but anything was better than taking up the whole carpet and fitting it again. He turned to his toolbox for a large hammer.
Holding the hammer, Eddie approached the lump in the carpet. He didn't want to damage the carpet itself, so he took a block of wood and placed it on top of the lump. Then he began to beat the block of wood as hard as he could. He kept beating, hoping Mrs. Vanbrugh wouldn't hear the noise and come to see what he was doing. It would be difficult to explain why he was hammering the middle of her beautiful new carpet.
After three or four minutes, the lump was beginning to flatten out. Eddie imagined the cigarette box breaking up, and the crushed cigarettes spreading out under the carpet. Soon, he judged that the lump was almost invisible. Clearing up his tools, he began to move the furniture back into the living room, and he was careful to place one of the coffee tables over the place where the lump had been, just to make sure that no-one would see the spot where his cigarettes had been lost. Finally, the job was finished, and he called Mrs. Vanbrugh from the dining room to inspect his work.
"Yes, dear, very nice," said the lady, peering around the room briefly. "You'll be sending me a bill, then?"
"Yes madam, as soon as I report to the office tomorrow that the job is done." Eddie picked up his tools, and began to walk out to the van. Mrs. Vanbrugh accompanied him. She seemed a little worried about something.
"Young man," she began, as he climbed into the cab of his van, laying his toolbox on the passenger seat beside him, "while you were working today, you didn't by any chance see any sign of Armand, did you? Armand is my parakeet. A beautiful bird, just beautiful, such colors in his feathers... I let him out of his cage, you see, this morning, and he's disappeared. He likes to walk around the house, and he's so good, he usually just comes back to his cage after an hour or so and gets right in. Only today he didn't come back. He's never done such a thing before, it's most peculiar..."
"No, madam, I haven't seen him anywhere," said Eddie, as he reached to start the van.
And saw his packet of Marlboro cigarettes on the dashboard, where he had left it at lunchtime....
And remembered the lump in the carpet....
And realised what the lump was....
And remembered the hammering....
And began to feel rather sick....

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอ็ดดี้พรมโลภ และเขาเกลียดชัง สิบปี เขาได้ใช้เวลาวันพระนั่ง การจับจอง นั่ง หรือตระเวนบนพื้น ในบ้าน สำนักงาน ร้านค้า โรงงาน และร้านอาหาร สิบปีของชีวิต ตัด และเหมาะสมพรมให้เดินบน โดยไม่ได้ดูพวกเขาคนอื่น ๆ เมื่อมีทำงานของเขา ไม่มีผู้ใดเคยชื่นชมมัน ไม่มีใครเคยกล่าวว่า "Oh ที่เป็นงานที่สวยงาม พรมหดเพื่อให้" เพียงเดินผ่านมัน เอ็ดดี้ป่วยของมัน
กำลังโดยเฉพาะป่วยของมันในวันนี้ร้อน ชื้นในเดือนสิงหาคม เขาทำงานจะใส่ไปงานวันนี้ เขาเป็นเพียงตัดและแก้ไขขอบสุดท้ายด้านบนพรมแดงมากซึ่งเขาได้ติดตั้งในห้องนั่งเล่นของบ้านนางแวนบรูห์ Rich นางแวนบรูห์ ผู้เปลี่ยนพรมของทุกปี และจะได้ซื้อดีที่สุด Rich นางแวนบรูห์ ที่มีไม่ได้รับเขาถ้วยชาทุกวัน และที่ทำให้เขาไปเมื่อเขาอยากสูบบุหรี่ อา ดี ก็ 4 โมง และเขาก็เกือบจบ อย่างน้อย เขาจะได้รับบ้านตั้งแต่วันนี้ เขาเริ่มฝันกลางวันเกี่ยวกับวันหยุด เกมฟุตบอลเสาร์ที่เขามักจะเล่นทีมท้องถิ่น ที่เขาถูกเรียกว่า "Ed หัว" ทักษะของเขาในหัวข้อเป้าหมายจากเตะมุม
เอ็ดดี้เสาร์กลับ และถอนหายใจ ทำงาน และมันเป็นเวลาสำหรับบุหรี่ล่าสุด เขาเริ่มเคาะกระเป๋าของเขาหลวม หาแพคเก็ตใหม่ของ Marlboro มีซื้อเช้าวันนั้น พวกเขาไม่มี
ก็เป็นเขา swung รอบ ๆ เพื่อค้นหาในกล่องเครื่องมือของเขาสำหรับบุหรี่ว่า เอ็ดดี้เห็นทั้งหมดที่ กลางใหม่สดใสพรมแดง มีก้อน ก้อนที่เห็นมาก ขนาดของ - ขนาดของแพคเก็ตของบุหรี่ lump A
"ระเบิด" กล่าวว่า เอ็ดดี้ angrily "ฉันได้ทำมันอีกครั้ง ได้ทิ้งบุหรี่ภายใต้พรมเสียหาย"
เขาทำนี้ครั้งก่อน และการกิน และการแต่งตั้งพรมได้นำเขาสองชั่วโมง เอ็ดดี้ได้กำหนดว่า เขาไม่ไปใช้อีกสองชั่วโมงในบ้านหลังนี้ เขาตัดสินใจที่จะกำจัดทั้งหมดในวิธีอื่น มันจะหมายถึง การสูญเสียแพคเก็ตดีของบุหรี่ เกือบทั้งหมด แต่สิ่งดีกว่าการขึ้นพรมทั้งหมด และเหมาะสมอีกครั้ง เขาเปิดกล่องเครื่องมือของเขาสำหรับการใหญ่ค้อน.
ถือค้อน เอ็ดดี้ประดับก้อนในพรม เขาไม่ต้องการเสียพรมเอง เพื่อให้เขาเอาบล็อกไม้ และวางบนก้อน แล้ว เขาเริ่มตียากเหมือนเขาสามารถบล็อกไม้ เขาเก็บไว้ตี หวังแวนบรูห์นางจะไม่ได้ยินเสียง และมาดูเขาทำอะไรได้ มันจะยากที่จะอธิบายทำไมเขาถูกตอกตรงกลางของเธอสวยงามใหม่พรม
หลังจากสาม หรือสี่นาที ทั้งหมดได้เริ่มแผ่ออก เอ็ดดี้จินตนาการราวทำลายขึ้น และบุหรี่บดแพร่กระจายออกภายใต้พรม เร็ว ๆ นี้ เขาตัดสินว่า ทั้งหมดที่มีเกือบจะมองไม่เห็น ล้างค่าเครื่องมือของเขา เขาเริ่มย้ายเฟอร์นิเจอร์กลับไปยังห้องนั่งเล่น และเขาระมัดระวังในการวางโต๊ะกาแฟหนึ่งผ่านสถานที่ทั้งหมดที่ได้รับ เพียงเพื่อให้แน่ใจ ว่าไม่มีใครจะเห็นจุดที่บุหรี่ของเขาได้หายไป ในที่สุด งานเสร็จ และเขาเรียกนางแวนบรูห์จากห้องอาหารเพื่อตรวจสอบงานของเขา
"ใช่ รัก สวย กล่าวว่า เลดี้ ทุกทีรอบห้องพักสั้น ๆ "คุณจะส่งฉันรายการ แล้ว"
"ใช่ม่าย ทันทีที่ผมรายงานไปยังสำนักงานวันพรุ่งนี้ที่ทำงาน"เอ็ดดี้รับเครื่องมือของเขา และเริ่มที่จะเดินออกไปรถตู้ นางแวนบรูห์มาพร้อมกับเขา เธอดูเหมือนกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง.
"ชายหนุ่ม เธอเริ่ม เป็นเขาปีนเป็นแหล่งของรถตู้ของเขา วางเครื่องมือของเขาบนนั่งผู้โดยสารอยู่ข้างเขา "ในขณะที่คุณกำลังทำงานวันนี้ คุณไม่โดยบังเอิญได้เห็นสัญญาณใด ๆ ของ Armand ไม่คุณ Armand parakeet ของฉันได้ นกสวยงาม ดี เช่นสีในชั้นผิวของเขา... ปล่อยให้เขาออกจากกรงของเขา คุณ ดู เช้านี้ และเขาหายไป ชอบเดินรอบบ้าน และกำลังดี เขามักจะเชื่อกลับถึงกรงของเขาหลังจากหนึ่งชั่วโมงหรือดังนั้น และได้รับขวาในการ เฉพาะวันนี้เขาไม่ได้กลับมา เขาไม่เคยทำสิ่งใดก่อน มันสุดแปลก... "
"ไม่ ม่าย ฉันไม่เห็นเขาเลย กล่าวว่า เอ็ดดี้ เป็นเขาถึงเริ่มแวน
เห็นเขาห่อบุหรี่ Marlboro บนแดชบอร์ด ซึ่งเขาได้ทิ้งมันไว้กลางวัน...
และจดจำทั้งหมดในพรม...
และเองก็ยังคิดว่าทั้งหมดมี...
และจำตอก...
และเริ่มที่จะสบายแต่...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เอ๊ดดี้เป็น พรม ช่างฟิต เขาเกลียดมัน 10 ปี เขาได้ใช้เวลาของเขานั่งอยู่ นั่งยองๆ คุกเข่า หรือคลานบนพื้นในบ้าน สำนักงาน ร้านค้า โรงงานอุตสาหกรรม ร้านอาหาร สิบปีของชีวิตของเขา , การตัดและพรมที่เหมาะสมสำหรับคนอื่น ๆที่จะเดินไปโดยไม่แม้แต่จะเห็นพวกเขา เมื่องานเสร็จ ไม่มีใครชื่นชมมัน ไม่ - คนหนึ่งเคยกล่าวว่า " โอ้ เป็นงานที่สวยงามพรมพอดีอย่างเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็เดินทั่วแล้ว เอ็ดดี้ป่วยของมัน .
เขายิ่งเบื่อในวันนี้ร้อนชื้นในเดือนสิงหาคม ขณะที่เขาพยายามที่จะวางสัมผัสกับการตกแต่งงานของวันนี้ เขาก็แค่ตัดและแก้ไขขอบล่าสุดบนพรมสีแดงขนาดใหญ่ซึ่งเขาได้ติดตั้งในห้องนั่งเล่นของแวนบรูห์เป็นคุณนายที่บ้าน รวยคุณนายแวนบรูห์ที่เปลี่ยนพรมของเธอทุกปีและมักจะซื้อที่ดีที่สุด รวยคุณนายแวนบรูห์ผู้ไม่เคยให้เขาดื่มชาทุกวัน และที่ทำให้เขาออกไป เมื่อเขาต้องการที่จะสูบบุหรี่ อ่า มันก็ 4 โมง และเขาเกือบจะเสร็จแล้ว อย่างน้อยเขาก็จะได้กลับบ้านเร็ววันนี้ เขาเริ่มวันฝันถึงวันหยุดประมาณวันเสาร์ฟุตบอล เขาก็ลงเล่นให้กับทีมท้องถิ่นที่เขาถูกเรียกว่า " เอ็ดหัว " สำหรับทักษะของเขาในหัวข้อเป้าหมายจากมุมเตะ
เอ็ดดี้นั่งกลับและถอนใจ งานที่ทำเสร็จแล้ว และมันเป็นเวลาสำหรับบุหรี่ล่าสุด เขาเริ่มกรีดกระเป๋าหลวมของเขามองหาใหม่เก็ต Marlboro ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อเช้านี้ พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นั่น .
มันเป็นเขาตวัดมาดูในกล่องเครื่องมือสำหรับบุหรี่ที่เอ็ดดี้ เห็นก้อนเนื้อตรงกลางของแบรนด์ใหม่สีแดงพรม มีก้อนเนื้อ ก้อนๆ มองเห็น ก้อนขนาด -- ขนาดของแพ็คเก็ตของบุหรี่ .
" ระเบิด " เอ็ดดี้ " กล่าวอย่างโกรธๆ ฉันทำมันอีกแล้ว ! ฉันทิ้งบุหรี่ภายใต้พรมเสียหาย "
เขาเคยทำมาก่อน และการขึ้นและ refitting พรมมีเขาสองชั่วโมงเอ็ดดี้จึงตัดสินใจว่า เขาจะใช้เวลาอีก 2 ชั่วโมง ในบ้านหลังนี้ เขาตัดสินใจที่จะกำจัดก้อนอีกทางหนึ่ง มันจะหมายถึงการสูญเสียแพ็คเก็ตของบุหรี่ เกือบเต็ม แต่สิ่งที่ดีกว่า เอาทั้งพรมและกระชับอีกครั้ง เขาเปิดกล่องเครื่องมือสำหรับค้อนขนาดใหญ่
ถือค้อน เอ็ดดี้ก็ก้อนในพรมเขาไม่ได้ต้องการทำลายพรมนั่นเอง ดังนั้น เขาเอาบล็อกไม้ และวางไว้ที่ด้านบนของก้อน จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะชนะบล็อกไม้ เท่าที่เขาทำได้ เขาเอาแต่เต้น หวังว่าคุณแวนบรูห์ก็ไม่ได้ยินเสียง และมาพบว่าเขากำลังทำอะไร มันคงจะยากที่จะอธิบายว่าทำไมเขาตอกกลางพรมใหม่ของเธอ สวย
หลังจากที่สามหรือสี่นาทีก้อนเริ่มแผ่ออกมา เอ็ดดี้คิดว่ากล่องบุหรี่เลิกบุหรี่และบดกระจายออกไปภายใต้พรม ในไม่ช้า เขาตัดสินว่า ก้อนเนื้อก็แทบมองไม่เห็น การล้างเครื่องมือของเขา เขาเริ่มที่จะย้ายเฟอร์นิเจอร์กลับเข้าไปในห้องนั่งเล่น เขาระมัดระวังที่จะวางหนึ่งของตารางกาแฟกว่าที่ก้อนได้เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครจะเห็นจุดที่บุหรี่ของเขาได้หายไป . ในที่สุดงานก็เสร็จ และเขาเรียกคุณนายแวนบรูห์จากห้องอาหารจะตรวจสอบงานของเขา .
" ใช่จ้ะ สวยมาก " กล่าวว่าท่านหญิง peering รอบห้องสั้น” คุณจะส่งบิล ฉันแล้วเหรอ ? "
" ครับ ทันทีที่ผมรายงานไปยังสำนักงานพรุ่งนี้ที่งานเสร็จแล้ว" เอ็ดดี้ หยิบเครื่องมือของเขาและเริ่มที่จะเดินออกจากรถตู้ คุณนายแวนบรูห์มาพร้อมกับเขา เธอดูกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง .
" ชายหนุ่ม " เธอเริ่มในขณะที่เขาปีนเข้าไปในรถของรถตู้ของเขาที่วางกล่องบนที่นั่งข้างเขา " ในขณะที่คุณทำงานวันนี้ คุณไม่ได้บังเอิญเห็นวี่แววของอาร์มันด์ ใช่ไหม ? อาร์มันด์เป็นนกแก้วของผม นกสวยงามแค่สวยงาม เช่น สีในขน . . . . . . . ฉันปล่อยเค้าออกจากกรงของเขา เห็นมั้ย เมื่อเช้านี้ เขาหายตัวไป เขาชอบที่จะเดินไปรอบ ๆบ้าน และเขาเป็นคนดี เขามักจะกลับมาที่กรงของเขาหลังจากชั่วโมงหรือดังนั้นและได้รับสิทธิใน วันนี้ เพียงแต่เขาไม่ได้กลับมา เขาไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน มันแปลกที่สุด . . . . . . . "
" ไม่ค่ะ ฉันไม่เห็นเขาเลย กล่าวว่า เอ็ดดี้ในขณะที่เขาเอื้อมมือไปสตาร์ทรถ
เห็นแพ็คเก็ตของบุหรี่ Marlboro ในแดชบอร์ดที่เขาทิ้งมันตอนเที่ยง . . . . . . .
และจำก้อนในพรม . . . . . . .
และตระหนักว่าเกิดก้อน . . . . . . . . . .

แล้วนึกถึงการตอก และเริ่มรู้สึกค่อนข้างป่วย . . . . . . .