AbstractDiscomfort in vehicle seats

Abstract
Discomfort in vehicle seats is a multifactorial problem with large increases in discomfort occurring during extended duration driving. Due to the nature of driver discomfort, previous research has found it difficult to accurately quantify long term driver discomfort via the use of objective measures. This paper reports a laboratory study that investigates a novel objective measure of long term driver discomfort and its correlation with subjective discomfort ratings. Analysis of driver’s seat fidgets and movements was conducted over the duration of a 140 min drive on a driving simulator in addition to collecting subjective ratings of discomfort. It is shown that as subjects’ subjective discomfort increases, the frequency of subjects’ seat fidgets and movements increases congruently. A large correlation is observed between the subjective and objective measures of driver discomfort and provides the opportunity for long term discomfort evaluations to be made via remote monitoring; removing the need for subjective assessment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อความรู้สึกไม่สบายในที่นั่งของรถมีปัญหา multifactorial กับเพิ่มขนาดใหญ่ในความรู้สึกไม่สบายที่เกิดขึ้นในระหว่างการขยายระยะเวลาขับรถ เนื่องจากการควบคุมความรู้สึกไม่สบาย ก่อนหน้านี้วิจัยพบมันยากที่จะถูกกำหนดปริมาณระยะยาวสบายควบคุมผ่านทางการใช้มาตรการวัตถุประสงค์ กระดาษนี้รายงานการศึกษาห้องปฏิบัติการที่ตรวจสอบการวัดวัตถุประสงค์นวนิยายไม่สบายขับระยะยาวและความสัมพันธ์กับคะแนนอัตนัยไม่สบาย วิเคราะห์ที่นั่งคนขับ fidgets และเคลื่อนไหวได้ดำเนินการมากกว่าระยะเวลาของไดรฟ์ 140 นาทีบนเครื่องจำลองการขับรถนอกจากรวบรวมคะแนนอัตนัยของความรู้สึกไม่สบาย มันแสดงให้เห็นว่า เป็นอัตนัยไม่สบายของวัตถุเพิ่มขึ้น ความถี่ของวัตถุที่นั่ง fidgets และเคลื่อนไหวเพิ่มขึ้น congruently ความสัมพันธ์ที่มีขนาดใหญ่เป็นที่สังเกตระหว่างมาตรการอัตนัย และวัตถุประสงค์ของการควบคุมความรู้สึกไม่สบาย และมีโอกาสประเมินความรู้สึกไม่สบายระยะยาวที่จะทำผ่านการตรวจสอบระยะไกล เอาต้องประเมินอัตนัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ไม่สบายในที่นั่งรถเป็นปัญหา multifactorial มีขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นในความรู้สึกไม่สบายที่เกิดขึ้นระหว่างการขับรถในช่วงระยะเวลาที่ยื่นออกมา เนื่องจากลักษณะของความรู้สึกไม่สบายคนขับรถ, การวิจัยก่อนหน้านี้ได้พบว่ามันยากที่จะถูกต้องปริมาณความรู้สึกไม่สบายขับรถระยะยาวผ่านการใช้มาตรการวัตถุประสงค์ กระดาษนี้รายงานการศึกษาในห้องปฏิบัติการที่ศึกษามาตรการวัตถุประสงค์นวนิยายของความรู้สึกไม่สบายขับรถในระยะยาวและความสัมพันธ์กับการจัดอันดับความรู้สึกไม่สบายอัตนัย การวิเคราะห์ของคนขับรถ fidgets ที่นั่งและการเคลื่อนไหวได้รับการดำเนินการในช่วงระยะเวลาของไดรฟ์ 140 นาทีบนจำลองการขับรถในนอกจากการจัดเก็บการจัดอันดับทัศนะของความรู้สึกไม่สบาย มันแสดงให้เห็นว่าเป็นวิชา 'อัตนัยไม่สบายเพิ่มความถี่ของอาสาสมัคร' fidgets ที่นั่งและการเคลื่อนไหวเพิ่มขึ้นสอดคล้อง ความสัมพันธ์ที่มีขนาดใหญ่เป็นที่สังเกตระหว่างมาตรการอัตนัยและวัตถุประสงค์ของความรู้สึกไม่สบายขับและให้โอกาสสำหรับการประเมินผลความรู้สึกไม่สบายในระยะยาวที่จะทำผ่านการตรวจสอบระยะไกล; การลบความจำเป็นในการประเมินอัตนัย