The General Risk Assessment for Ped

The General Risk Assessment for Pediatric Inpatient Falls scale was developed by Graf (2005) based on retrospective record reviews that sought to explain pediatric fall risk through positive associations with a variety of clinical risk factors. These reviews revealed a positive associations with length of stay, absence of intravenous therapy, physical or occupational therapy underway, seizure medications, and orthopedic diagnoses (Graf ,2005).
The Children’s Hospital of Denver adapted Graf’s study design and correlated age, length of stay neurologic or orthopedic diagnosis, physical or occupational therapy, and seizure medications. These indicators were combined whit other known factors into s scored fall risk assessment tool under the acronym “I’m safe.” The acronym represents the risk factors of Impairment, Medications, Sedation, Admitting diagnosis, Fall history, and Environment. Scores then classified patients into one of three risk categories depending on the degree of risk, and a corresponding intervention set is assigned to each of these categories (Rannie & Neiman,2008).
The Miami Children’s Hospital developed the Humpty Dumpty Pediatric Falls Assessment^TM from a retrospective study of clinical criteria that accompanied falls in pediatric inpatients (Wood, 2006). The assessment tool comprises seven areas correlated with falls, including age, gender, diagnosis, cognition, environmental factors, medications, and response to surgery or anesthesia. The instrument indicates high risk at scores greater than 11 and patients scoring 7 to 11 are categorized as low risk. Both the low and high-risk groups are assigned corresponding intervention sets for clinicians to incorporate into practice (Wood, 2006).
An important consideration that greatly affects identification of fall risk in children is the age of the child population for whom a risk assessment program is designed. Highly dependent on the child’s developmental stage, fall risk behaviors are likely to change and evolve, and over very short periods. This is the primary reason why the pediatric age continuum of birth to adolescence limits the effectiveness of a “one-size-fits-all” approach to fall risk assessment. Tools in clinical use choose alternately to all pediatric patients regardless of their developmental stage. The challenge of identifying fall risk in the context of these rapidly changing circumstances formed the basis for tool design outlined later in this article. As the infant-toddler age range has been noted to pose the highest risk of falls and fall-related injury, the Christiana Care Visiting Nurse Association (VNA) determined that a risk assessment tool tailored to the needs of this age group for use is a home health setting was appropriate and necessary.
Performance Improvement Project
A pediatric and graduate student nurse formed a core unit acting collaboratively with performance improvement and nursing education staff over a 12-week period to adopt a fall risk tool that would effectively meet the needs of the infant – toddler home care population. Early discussions centered on requirements needed to ensure a tool’s maxi-mum effectiveness in the home setting. Ease of use was also determined to be a quality necessary for program success. The risk assessment in practice should discern factors that mitigate risk beyond everyday matters of chance and that are amenable to intervention by clinicians. Simplicity, brevity, and ease of use were also thought to facilitate accurate completion and foster acceptance by clinical staff.
A review of the organization’s fall definition revealed that a fall was considered to be any unintentional change of plane, with or without injury. Morse (2009) has stated that an infant is incapable of falling and that any recorded fall event for this age group is an error. The opinion that an infant can only be dropped by an adult was considered but ultimately was not adopted. Another issue considered was the concept of “de -velopmental falls” experienced by toddlers in the course of learning to walk (Morse, 2009). These types of falls, while routine and often benign in their consequences, were felt to be subject to some degree of intervention by clinical staff. In some degree of intervention by clinical staff. In a home health setting, these types of falls, while routine and often benign in their consequences, were felt to be subject to some degree of intervention by clinical staff. In a home health setting, these types of falls would not likely be reported by caregivers as a fall unless an injury had occurred as a result.
A final condition for tool development was its ability to integrate into the agency’s clinical soft-ware. Clinical staff are empowered to document electronically using laptop computers but have access to a paper version in the event of software downtime.
Developmental Stages of the Infant- Toddler Child
The problem of fall- related injuries in the pediatric population is closely linked to the develop-mental stage of the child (Flavin et al., 2006).
Figure 1. Infant - Toddler Developmental Characteristics.
Birth: Extremities weak with nonpur - poseful movement, neck does not support the head, hands balled in fist, 100% dependency for locomotion and positioning.
3 months: Infant can raise head and chest while on stomach, holds hands open or closed, grasps objects, hand-eye coordination is developing.
6 months: Infant can roll from side to side, supports own head while sitting upright, able to pull self up while holding onto objects, reaches for objects beyond reach, exploring behavior begins.
12 months: Infant crawls on hands and knees, can rise to a standing position, takes steps holding onto furniture or holding a person’s hand, mimics adult behavior.
18 months: Child can walk unassisted, runs while staring at the ground.
2 years: Child can walk up and down steps, can take steps backward, opens cabinets and drawers, able to stack objects.
Circumstances that pose little risk to an infant age 6 months may present a high probability of injury to an 18-month-old toddler who is exhibiting curiosity white walking. In general, falls in children under age 2 can be traced to adult supervisory lapses, environmental hazards, and exploring behavior whit developing mobility. The developmental milestones of early childhood occur rapidly and with little advance notice in children under age 2. Interventions implemented 12 weeks ago may already be obsolete due to new abilities arising from normal childhood development. Caregivers need to be aware of expected milestones to alert themselves to newly arising risks in the home.
As a rule, a child’s physical development outpaces their cognitive development during these early years. The progression of developmental stages also may not parallel a child’s chronological age and the possibility of developmental delay may be a factor in the child’s necessity for home healthcare. Failure to anticipate developmental milestones poses a challenge for caregivers and clinicians alike in adapting their approaches to risky behaviors and environmental hazards. With these considerations in mind, it was decided that the fall risk assessment would need to offer a stratified risk profile that varied with different stages of development. The tool’s design then would focus on the most likely risk scenarios that corresponded to different stages of a child’s development.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินความเสี่ยงทั่วไปสำหรับขนาด Pediatric ฟอลส์ห้องคลอดได้รับการพัฒนา โดย Graf (2005) ตามคาดเห็นระเบียนที่จะอธิบายความเสี่ยงเด็กอยู่ผ่านความสัมพันธ์บวกกับความหลากหลายของปัจจัยความเสี่ยงทางคลินิก รีวิวเหล่านี้เปิดเผยความสัมพันธ์บวกกับความยาวของห้องพัก ของหลอดเลือดดำ ทางกายภาพ หรือกิจกรรมบำบัดระหว่างดำเนิน เป็นลมยา และการวิเคราะห์กระดูก (Graf, 2005) โรงพยาบาลเด็กของเดนเวอร์ดัดแปลงของ Graf ศึกษาออกแบบ correlated อายุ ระยะพัก neurologic หรือศัลยกรรมกระดูกและข้อวินิจฉัย ทางกายภาพ หรือกิจกรรมบำบัด และยาเป็นลม ตัวบ่งชี้เหล่านี้ได้ออกรวมปัจจัยอื่น ๆ ทราบเป็น s ทำเครื่องมือประเมินความเสี่ยงตกอยู่ภายใต้อักษรย่อ "ฉันปลอดภัย" อักษรย่อแสดงปัจจัยเสี่ยงของผล ยา เชลโล Admitting การวินิจฉัย ประวัติน้ำตก และสิ่งแวดล้อม คะแนนแล้วแบ่งผู้ป่วยหนึ่งในสามประเภทความเสี่ยงตามระดับของความเสี่ยง และชุดแทรกแซงเกี่ยวข้องถูกกำหนดให้กับแต่ละประเภทเหล่านี้ (Rannie & Neiman, 2008) โรงพยาบาลเด็กไมพัฒนา Humpty Dumpty เด็กตกประเมิน ^ TM จากการศึกษาคาดเกณฑ์ทางคลินิกที่พร้อมอยู่ในเด็ก inpatients (ไม้ 2006) เครื่องมือประเมินผลประกอบด้วยพื้นที่ 7 correlated กับน้ำตก อายุ เพศ วินิจฉัย ประชาน ปัจจัยสิ่งแวดล้อม ยา และตอบสนองต่อยาหรือการผ่าตัด เครื่องมือบ่งชี้ความเสี่ยงสูงที่มากกว่า 11 คะแนน และผู้ป่วยให้คะแนน 7-11 ได้แบ่งประเภทความเสี่ยงต่ำ ทั้งต่ำ และอิกกลุ่มชุดแทรกแซงเกี่ยวข้องสำหรับ clinicians รวมสู่การปฏิบัติ (ไม้ 2006) พิจารณาที่สำคัญที่มีผลต่อการระบุความเสี่ยงลดลงในเด็กมากอายุของประชากรเด็กที่ออกแบบโปรแกรมประเมินความเสี่ยงได้ สูงขึ้นในขั้นตอนพัฒนาของเด็ก ตกเสี่ยงพฤติกรรมมีแนวโน้มการเปลี่ยนแปลง และพัฒนา และรอบระยะเวลาที่สั้นมากเกิน นี่คือเหตุผลหลักที่ทำไมอายุเด็กสมิติเกิดกับวัยรุ่นจำกัดประสิทธิภาพของวิธีการแบบ "one-size-fits-all" ตกประเมินความเสี่ยง เครื่องมือที่ใช้ทางคลินิกเลือกสลับเพื่อผู้ป่วยเด็กทั้งหมดโดยขั้นพัฒนา ความท้าทายของการระบุความเสี่ยงตกอยู่ในบริบทของสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วรูปแบบพื้นฐานสำหรับการออกแบบเครื่องมือที่อธิบายไว้ในบทความนี้ ตามช่วงอายุของทารกเด็กที่หัดเดินได้รับการกล่าวเพื่อ ก่อให้เกิดความเสี่ยงสูงสุดของน้ำตกและที่เกี่ยวข้องกับฤดูใบไม้ร่วงบาดเจ็บ การ Christiana ดูแลพยาบาลเยี่ยมชมสมาคม (VNA) กำหนดว่าเครื่องมือประเมินความเสี่ยงเพื่อความต้องการของกลุ่มอายุนี้เพื่อใช้การตั้งค่าหน้าแรกสุขภาพได้เหมาะสม และจำเป็น โครงการปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงาน พยาบาลนักศึกษาบัณฑิต และเด็กก่อตั้งหลักหน่วยทำหน้าที่ร่วมกันกับการปรับปรุงประสิทธิภาพ และพยาบาลพนักงานศึกษาระยะเวลา 12 สัปดาห์ที่จะนำมาใช้เป็นเครื่องมือตกความเสี่ยงที่จะมีประสิทธิภาพตรงกับความต้องการของทารก – ประชากรบ้านดูแลเด็กที่หัดเดิน ช่วงสนทนาที่แปลกว่าประสิทธิภาพมัมแม็กซี่เครื่องมือในการตั้งค่าหน้าแรกความต้องการ ความสะดวกในการใช้ที่ถูกกำหนดยังมี คุณภาพที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จของโปรแกรม การประเมินความเสี่ยงในทางปฏิบัติควรแยกแยะปัจจัยที่ลดความเสี่ยงนอกเหนือจากชีวิตประจำวันเรื่องของโอกาส และที่จะคล้อยตามการแทรกแซงโดย clinicians ตก ความเรียบง่าย กระชับ และความง่ายในการใช้ได้ยังคิดว่า เพื่อความสมบูรณ์ถูกต้องและยอมรับบ้างโดยทางคลินิก ทบทวนข้อกำหนดขององค์กรตกเปิดเผยว่า อยู่ได้ถือว่า ไม่ตั้งใจเปลี่ยนเครื่องบิน มี หรือไม่ มีการบาดเจ็บ มอร์ส (2009) ได้ระบุว่า ทารกเป็นหมันล้ม และว่าเหตุการณ์ใด ๆ บันทึกไว้อยู่ในกลุ่มอายุนี้มีข้อผิดพลาด ความเห็นที่ว่า ทารกสามารถเท่านั้นถูกลบ โดยผู้ใหญ่ถือเป็น แต่ในที่สุด ไม่ถึง อีกประเด็นที่ถือว่าเป็นแนวคิดของ "de - velopmental ตก" ประสบการณ์ โดยเด็กวัยหัดเดินในหลักสูตรการเรียนรู้ที่จะเดิน (มอร์ส 2009) ฟอลส์ ชนิดนี้เป็นประจำ และมักจะอ่อนโยนในผลของพวกเขา ได้รู้สึกการบางส่วนของการแทรกแซงโดยทางคลินิก ในบางส่วนของการแทรกแซงโดยทางคลินิก ในบ้านสุขภาพ น้ำตก ในขณะที่เป็นประจำ และมักจะอ่อนโยนในผลของพวกเขา ดังได้รู้สึกการบางส่วนของการแทรกแซงโดยทางคลินิก ในบ้านสุขภาพ น้ำตกประเภทนี้จะไม่อาจรายงาน โดยเรื้อรังอยู่เว้นแต่มีเกิดการบาดเจ็บดังนั้น เงื่อนไขสุดท้ายสำหรับการพัฒนาเครื่องมือมีความสามารถในการบูรณาการเข้ากับหน่วยงานทางคลินิกอ่อนเครื่อง บริการทางคลินิกมีอำนาจเอกสารทางอิเล็กทรอนิกส์โดยใช้คอมพิวเตอร์แล็ปท็อป แต่มีถึงรุ่นกระดาษในกรณีที่ซอฟต์แวร์หยุดทำงานขั้นตอนการพัฒนาของเด็กทารก - เด็กที่หัดเดิน ปัญหาของฤดูใบไม้ร่วง - ที่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บในประชากรเด็กเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับระยะการพัฒนาจิตใจของเด็ก (Flavin et al., 2006) รูปที่ 1 เด็กทารก - เด็กที่หัดเดินพัฒนาลักษณะ เกิด: กระสับกระส่ายอ่อนแอกับ nonpur - poseful การย้าย คอสนับสนุนหัว มือ balled ในกำปั้น อ้างอิง 100% locomotion และตำแหน่ง 3 เดือน: ทารกสามารถยกศีรษะ และหน้าอกในขณะที่ในท้อง มือถือเปิด หรือ ปิด grasps วัตถุ พัฒนาประสานงานของมือและตา 6 เดือน: ทารกสามารถม้วนจากด้านข้าง หัวเองสนับสนุนในขณะที่นั่งตรง สามารถยกตนเองขึ้นในขณะที่ถึงถือลงบนวัตถุ วัตถุเกินถึง สำรวจพฤติกรรมเริ่มต้น 12 เดือน: ทารกตระเวนบนมือและหัวเข่า สามารถขึ้นไปยืนตำแหน่ง ตอนจะกดลงบนเฟอร์นิเจอร์ หรือจับมือของบุคคล เลียนแบบพฤติกรรมผู้ใหญ่ได้ 18 เดือน: เด็กสามารถเดินบรรยาย ทำงานในขณะที่จ้องมองที่พื้นดิน 2 ปี: เด็กสามารถเดินขึ้นลงขั้นตอน สามารถทำตามขั้นตอนย้อนหลัง เปิดตู้และลิ้นชัก สามารถกองวัตถุสถานการณ์ที่เสี่ยงให้ทารกอายุ 6 เดือนน้อย อาจแสดงความสูงของการบาดเจ็บจะมีอายุ 18 เดือนเด็กที่หัดเดินที่อย่างมีระดับสีขาวอยากเดิน ทั่วไป อยู่ในเด็กอายุ 2 สามารถติดตามประกาศ lapses ผู้ใหญ่ อันตรายจากสิ่งแวดล้อม และสำรวจพฤติกรรมออกพัฒนาความคล่องตัว เหตุการณ์สำคัญพัฒนาของปฐมวัยเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และ มีการแจ้งเตือนล่วงหน้าเล็กน้อยในเด็กอายุ 2 งานวิจัยที่ดำเนินการ 12 สัปดาห์ที่ผ่านมาแล้วอาจล้าสมัยเนื่องจากความสามารถใหม่ที่เกิดจากการพัฒนาของเด็กปกติ เสี่ยงเรื้อรังต้องระวังเหตุการณ์สำคัญที่คาดไว้เตือนตัวเองให้เกิดขึ้นใหม่ในบ้าน เป็นกฎ พัฒนาทางกายภาพของเด็ก outpaces พัฒนาการรับรู้ในช่วงปีเหล่านี้ก่อน ความก้าวหน้าของขั้นตอนการพัฒนายังอาจไม่แบบขนานอายุ chronological เด็ก และพัฒนาล่าช้าที่อาจเกิดขึ้นอาจเป็นปัจจัยในความจำเป็นของเด็กในการดูแลสุขภาพที่บ้าน ความล้มเหลวที่คาดว่าจะมีเหตุการณ์สำคัญพัฒนาซึ่งทำให้เกิดความท้าทายเรื้อรังและ clinicians เหมือนกันในการปรับแนวทางของพฤติกรรมเสี่ยงและอันตรายจากสิ่งแวดล้อม มีข้อควรพิจารณาเหล่านี้ในจิตใจ มันได้ตัดสินใจว่า การประเมินความเสี่ยงที่ลดลงจะต้องมีโพรไฟล์ stratified ความเสี่ยงที่แตกต่างกันกับระยะต่าง ๆ ของการพัฒนา ออกแบบของเครื่องมือแล้วจะเน้นสถานการณ์เสี่ยงที่ corresponded กับขั้นต่าง ๆ ของพัฒนาการของเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินความเสี่ยงทั่วไปสำหรับเด็กผู้ป่วยในระดับฟอลส์ได้รับการพัฒนาโดยกราฟ (2005) ตามความคิดเห็นบันทึกย้อนหลังที่พยายามที่จะอธิบายถึงความเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วงในเด็กผ่านความสัมพันธ์ที่ดีที่มีความหลากหลายของปัจจัยเสี่ยงทางคลินิก ความคิดเห็นเหล่านี้เผยให้เห็นความสัมพันธ์ที่ดีที่มีความยาวของการเข้าพัก, กรณีที่ไม่มีการรักษาด้วยการฉีดยาเข้าเส้นเลือดดำกายภาพบำบัดหรือการประกอบอาชีพสัตย์ซื่อยายึดและวินิจฉัยกระดูก (กราฟ, 2005).
โรงพยาบาลเด็กของเดนเวอร์ดัดแปลงการออกแบบการศึกษาของกราฟและอายุมีความสัมพันธ์ระยะเวลาในการเข้าพัก ระบบประสาทหรือการวินิจฉัยโรคกระดูกกายภาพบำบัดหรือการประกอบอาชีพและการจับกุมยา ตัวชี้วัดเหล่านี้มารวมกันที่รู้จักกันเล็กน้อยปัจจัยอื่น ๆ ลงในฤดูใบไม้ร่วงของฝ่ายเครื่องมือประเมินความเสี่ยงภายใต้ตัวย่อ "ฉันปลอดภัย." ย่อแสดงให้เห็นถึงปัจจัยเสี่ยงของการด้อยค่า, ยา, ยาระงับประสาทวินิจฉัยยอมรับประวัติศาสตร์ฤดูใบไม้ร่วงและสิ่งแวดล้อม คะแนนผู้ป่วยจากนั้นแบ่งได้เป็นหนึ่งในสามประเภทความเสี่ยงขึ้นอยู่กับระดับของความเสี่ยงและการตั้งค่าการแทรกแซงที่เกี่ยวข้องกำหนดให้กับแต่ละประเภทเหล่านี้ (Rannie และ Neiman 2008).
โรงพยาบาลเด็กไมอามี่พัฒนา Humpty Dumpty ประเมินเด็กน้ำตก ^ TM จากการศึกษาย้อนหลังเกณฑ์ทางคลินิกที่มาพร้อมกับการหกล้มในผู้ป่วยเด็ก (ไม้, 2006) เครื่องมือการประเมินประกอบด้วยเจ็ดพื้นที่มีความสัมพันธ์กับน้ำตกรวมทั้งอายุเพศการวินิจฉัยความรู้ความเข้าใจปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม, ยา, และการตอบสนองต่อการผ่าตัดหรือการระงับความรู้สึก เครื่องมือที่บ่งชี้ว่ามีความเสี่ยงสูงที่ได้คะแนนมากกว่า 11 คะแนนและผู้ป่วยที่ 7-11 มีการแบ่งประเภทเป็นความเสี่ยงต่ำ ทั้งสองกลุ่มในระดับต่ำและมีความเสี่ยงสูงที่ได้รับมอบหมายการแทรกแซงที่สอดคล้องกันชุดสำหรับแพทย์ที่จะรวมในการปฏิบัติ (ไม้, 2006).
พิจารณาที่สำคัญที่มีผลกระทบต่อการระบุความเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วงในเด็กอายุของประชากรเด็กสำหรับผู้ที่โปรแกรมการประเมินความเสี่ยง ได้รับการออกแบบ สูงขึ้นอยู่กับขั้นตอนการพัฒนาของเด็กตกพฤติกรรมเสี่ยงมีแนวโน้มที่จะมีการเปลี่ยนแปลงและมีวิวัฒนาการและในช่วงเวลาที่สั้นมาก นี่คือเหตุผลหลักว่าทำไมต่อเนื่องอายุของเด็กแรกเกิดถึงวัยรุ่น จำกัด ประสิทธิภาพของ "หนึ่งขนาดเหมาะกับทุกวิธีการ" ที่จะตกการประเมินความเสี่ยง เครื่องมือในการใช้งานทางคลินิกเลือกสลับไปยังผู้ป่วยเด็กทุกคนโดยไม่คำนึงถึงขั้นตอนการพัฒนาของพวกเขา ความท้าทายในการระบุความเสี่ยงตกอยู่ในบริบทของสถานการณ์เหล่านี้เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเป็นพื้นฐานสำหรับการออกแบบเครื่องมือที่ระบุไว้ในบทความนี้ ในฐานะที่เป็นช่วงอายุทารกเด็กวัยหัดเดินได้รับการกล่าวจะก่อให้เกิดความเสี่ยงสูงสุดของน้ำตกในฤดูใบไม้ร่วงและการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับคริสติน่าดูแลสมาคมพยาบาลเยี่ยม (VNA) กำหนดว่าเครื่องมือประเมินความเสี่ยงที่เหมาะกับความต้องการของกลุ่มอายุนี้สำหรับการใช้งานคือ การตั้งค่าสุขภาพที่บ้านมีความเหมาะสมและจำเป็น.
ผลการดำเนินงานโครงการปรับปรุง
เด็กนักเรียนและจบการศึกษาพยาบาลที่เกิดขึ้นเป็นหน่วยหลักที่ทำหน้าที่ประสานความร่วมมือกับการปรับปรุงประสิทธิภาพและพนักงานการศึกษาพยาบาลเป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์เพื่อนำมาใช้เป็นเครื่องมือที่มีความเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วงที่มีประสิทธิภาพที่จะตอบสนองความต้องการของ ทารก - ประชากรดูแลบ้านเด็กวัยหัดเดิน การอภิปรายในช่วงต้นมีศูนย์กลางอยู่ที่ความต้องการที่จำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพของแมกซี่แม่ในการตั้งค่าบ้าน ความง่ายดายในการใช้งานที่ถูกกำหนดนอกจากนี้ยังจะมีคุณภาพที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จของโปรแกรม การประเมินความเสี่ยงในการปฏิบัติควรจะมองเห็นปัจจัยที่ลดความเสี่ยงในชีวิตประจำวันนอกเหนือจากเรื่องของโอกาสและคล้อยตามที่มีการแทรกแซงโดยแพทย์ ความเรียบง่ายกะทัดรัดและใช้งานง่ายนอกจากนี้ยังมีความคิดที่จะอำนวยความสะดวกในการเสร็จสิ้นที่ถูกต้องและได้รับการยอมรับอุปถัมภ์โดยเจ้าหน้าที่ทางคลินิก.
ทบทวนคำนิยามการล่มสลายขององค์กรเปิดเผยว่าฤดูใบไม้ร่วงได้รับการพิจารณาให้มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ โดยไม่ได้ตั้งใจของเครื่องบินที่มีหรือไม่มีอาการบาดเจ็บ มอร์ส (2009) ได้กล่าวว่าเด็กทารกไม่สามารถลดลงและว่าเหตุการณ์ฤดูใบไม้ร่วงบันทึกใด ๆ สำหรับกลุ่มอายุนี้เป็นข้อผิดพลาด เห็นว่าทารกสามารถลดลงได้รับการพิจารณาเป็นผู้ใหญ่ แต่ในที่สุดก็ไม่ได้นำมาใช้ ปัญหาอีกประการหนึ่งคือการพิจารณาแนวคิดของ "เด -velopmental ตก" ประสบการณ์โดยเด็กวัยหัดเดินในหลักสูตรของการเรียนรู้ที่จะเดิน (มอร์ส 2009) ประเภทนี้ของน้ำตกในขณะที่ประจำและมักจะเป็นพิษเป็นภัยในผลกระทบของพวกเขาเป็นความรู้สึกที่จะต้องมีการศึกษาระดับปริญญาของการแทรกแซงโดยเจ้าหน้าที่ทางคลินิกบาง ในระดับของการแทรกแซงโดยเจ้าหน้าที่ทางคลินิกบาง ในการตั้งค่าสุขภาพที่บ้านเหล่านี้ประเภทของน้ำตกในขณะที่ประจำและมักจะเป็นพิษเป็นภัยในผลกระทบของพวกเขาเป็นความรู้สึกที่จะต้องมีการศึกษาระดับปริญญาของการแทรกแซงโดยเจ้าหน้าที่ทางคลินิกบาง ในการตั้งค่าสุขภาพที่บ้านเหล่านี้ประเภทของน้ำตกจะไม่น่าจะมีการรายงานโดยผู้ดูแลผู้ป่วยเป็นฤดูใบไม้ร่วงเว้นแต่ได้รับบาดเจ็บที่เกิดขึ้นเป็นผลมา.
สภาพสุดท้ายสำหรับการพัฒนาเครื่องมือที่เป็นความสามารถในการรวมเข้ากับทางคลินิกของหน่วยงานที่อ่อนนุ่มเครื่อง พนักงานคลินิกมีอำนาจในการจัดทำเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้เครื่องคอมพิวเตอร์แล็ปท็อป แต่มีการเข้าถึงรุ่นกระดาษในกรณีที่มีการหยุดทำงานของซอฟแวร์.
ขั้นตอนพัฒนาการของเด็กวัยหัดเดินเด็ก Infant-
ปัญหาการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องกับ fall- ในประชากรเด็กมีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่อพัฒนา (. Flavin et al, 2006). ขั้นตอนทางจิตของเด็ก
ทารกรูปที่ 1 - ลักษณะพัฒนาการเด็กวัยหัดเดิน.
เกิด: ขาอ่อนแอกับ nonpur - เคลื่อนไหว poseful คอไม่สนับสนุนหัว, มือกำกำปั้นในพึ่งพา 100% สำหรับการเคลื่อนไหว และการวางตำแหน่ง.
3 เดือน: ทารกสามารถยกศีรษะและหน้าอกในขณะที่บนท้องมือถือเปิดหรือปิดคว้าวัตถุประสานมือและตามีการพัฒนา.
6 เดือน: ทารกสามารถม้วนจากทางด้านข้างรองรับหัวของตัวเองขณะนั่งตรง สามารถที่จะดึงตัวเองขึ้นมาในขณะที่ถือลงบนวัตถุถึงวัตถุที่ไกลเกินเอื้อมพฤติกรรมการสำรวจเริ่มต้น.
12 เดือน: ทารกรวบรวมข้อมูลในมือและหัวเข่าสามารถขึ้นไปยืนตำแหน่งจะใช้เวลาขั้นตอนการถือครองลงบนเฟอร์นิเจอร์หรือจับมือของบุคคลที่เลียนแบบผู้ใหญ่ พฤติกรรม.
18 เดือน: เด็กสามารถเดินสายตาวิ่งในขณะที่จ้องมองที่พื้นดิน.
2 ปี: เด็กสามารถเดินขึ้นและลงตามขั้นตอนสามารถทำตามขั้นตอนข้างหลังเปิดตู้และลิ้นชักสามารถไปยังกองวัตถุ.
สถานการณ์ที่ก่อให้เกิดความเสี่ยงน้อยที่จะ ทารกอายุ 6 เดือนอาจมีโอกาสสูงในการได้รับบาดเจ็บที่เด็กวัยหัดเดิน 18 เดือนเก่าที่จะจัดแสดงนิทรรศการอยากรู้อยากเห็นเดินสีขาว โดยทั่วไปตกอยู่ในเด็กอายุต่ำกว่า 2 อายุสามารถโยงไปถึงการกำกับดูแลนาคผู้ใหญ่อันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและพฤติกรรมเล็กน้อยสำรวจการพัฒนาความคล่องตัว พัฒนาการของเด็กวัยเริ่มต้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและมีการแจ้งให้ทราบล่วงหน้าน้อยในเด็กที่มีอายุต่ำ 2. การแทรกแซงการดำเนินการ 12 สัปดาห์ที่ผ่านมาแล้วอาจจะล้าสมัยเนื่องจากความสามารถใหม่ที่เกิดขึ้นจากการพัฒนาเด็กปกติ ผู้ดูแลจะต้องตระหนักถึงความคืบหน้าคาดว่าจะเตือนตัวเองให้มีความเสี่ยงที่เกิดขึ้นใหม่ในบ้าน.
ตามกฎการพัฒนาทางกายภาพของเด็กแซงหน้าพัฒนาองค์ความรู้ของพวกเขาในช่วงต้นปีที่ผ่าน ความก้าวหน้าของการพัฒนาขั้นตอนอาจไม่ขนานลำดับอายุของเด็กและความเป็นไปของพัฒนาการล่าช้าอาจจะเป็นปัจจัยในความจำเป็นของเด็กในการดูแลสุขภาพที่บ้าน ความล้มเหลวในการคาดการณ์พัฒนาการความท้าทายสำหรับผู้ดูแลผู้ป่วยและแพทย์เหมือนกันในการปรับวิธีการของพวกเขาไปสู่พฤติกรรมที่มีความเสี่ยงและอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม ด้วยการพิจารณาเหล่านี้ในใจมันก็ตัดสินใจว่าการประเมินความเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วงจะต้องมีรายละเอียดความเสี่ยงที่แตกต่างกันแซดกับขั้นตอนของการพัฒนาที่แตกต่างกัน การออกแบบเครื่องมือจากนั้นก็จะมุ่งเน้นไปที่สถานการณ์ความเสี่ยงที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่ตรงกับขั้นตอนต่างๆของการพัฒนาของเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประเมินความเสี่ยงทั่วไปสำหรับเด็กผู้ป่วยในตกขนาดถูกพัฒนาโดยกราฟ ( 2005 ) ตามบันทึกความคิดเห็นที่พยายามจะอธิบายถึงความเสี่ยงตกเด็กผ่านสมาคมบวกกับความหลากหลายของปัจจัยความเสี่ยงทางคลินิก ความคิดเห็นเหล่านี้เปิดเผยทางสมาคมกับความยาวของการเข้าพัก , การขาดการรักษาทางกายภาพหรือดำเนินการกิจกรรมบําบัดการวินิจฉัยโรค และกระดูก ( กราฟ , 2005 ) .
ของโรงพยาบาลเด็กของเดนเวอร์ดัดแปลงออกแบบกราฟของการศึกษาและความสัมพันธ์ อายุ ระยะเวลาของการเข้าพักหรือประสาทและการวินิจฉัยทางกายภาพบำบัด หรืออาชีพ และโรคลมชัก โรค ตัวชี้วัดเหล่านี้รวมเล็กน้อยอื่น ๆปัจจัยที่รู้จักกันเป็นคะแนนของการประเมินความเสี่ยงตกเครื่องมือภายใต้อักษรย่อ " ฉันปลอดภัย" ตัวย่อเป็นปัจจัยเสี่ยงของการเป็นโรค และต้องยอมรับ , การวินิจฉัย , ประวัติ , ฤดูใบไม้ร่วงและสภาพแวดล้อม คะแนนแล้วแบ่งผู้ป่วยเป็นหนึ่งในสามของความเสี่ยงประเภทขึ้นอยู่กับระดับของความเสี่ยงและชุดการทดลองที่ได้รับมอบหมายในแต่ละประเภทเหล่านี้ ( รันนี่& Neiman
, 2008 )ไมอามีโรงพยาบาลเด็กพัฒนา Humpty Dumpty เด็กตกการประเมิน
TM จากการศึกษาย้อนหลังของเกณฑ์ทางคลินิกที่พร้อมอยู่ในผู้ป่วยเด็ก ( ไม้ , 2006 ) เครื่องมือประเมินประกอบด้วย 7 ด้านมีความสัมพันธ์กับตก ได้แก่ อายุ , เพศ , การวินิจฉัย , การรับรู้ปัจจัยสิ่งแวดล้อม โรค และการตอบสนองที่จะผ่าตัดหรือวางยาสลบเครื่องมือที่แสดงความเสี่ยงสูงที่คะแนนมากกว่าคะแนนที่ 7 11 และผู้ป่วย 11 เป็นหลัก เช่น ความเสี่ยงต่ำ ทั้งต่ำ และกลุ่มที่มีความเสี่ยงสูงจะได้รับชุดการทดลองที่สอดคล้องกัน ( รวมในการปฏิบัติ ( ไม้ , 2006 ) .
การพิจารณาที่สำคัญมากมีผลต่อการเสี่ยงร่วงในเด็ก เป็นวัยของประชากรเด็กที่โปรแกรมการประเมินความเสี่ยงได้รับการออกแบบ สูงขึ้นในขั้นตอนการพัฒนาของเด็ก , ตกพฤติกรรมเสี่ยงมีโอกาสที่จะเปลี่ยนแปลงและมีวิวัฒนาการ และในช่วงเวลาที่สั้นมากนี่คือเหตุผลหลักว่าทำไมเด็กอายุแรกเกิดถึงวัยรุ่นต่อเนื่องจำกัดประสิทธิภาพของ " หนึ่งขนาดเหมาะกับทุกคน " แนวทางการประเมินความเสี่ยงต่อการหกล้ม . เครื่องมือในการใช้ทางคลินิกเลือกสลับกับผู้ป่วยเด็กโดยไม่คำนึงถึงขั้นตอนการพัฒนาของพวกเขาความท้าทายของการระบุความเสี่ยงตกอยู่ในบริบทของสถานการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วรูปแบบพื้นฐานสำหรับการออกแบบเครื่องมือที่ระบุไว้ในภายหลังในบทความนี้ เป็นทารก เด็กอายุช่วงที่ได้รับการกล่าวที่จะก่อให้เกิดความเสี่ยงที่สูงที่สุดของน้ำตกและฤดูใบไม้ร่วงที่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บการดูแลสมาคมพยาบาลเยี่ยมคริสเตียนา ( กองทัพแห่งชาติเวียดนาม ) ระบุว่า การประเมินความเสี่ยงเป็นเครื่องมือที่เหมาะกับความต้องการของกลุ่มนี้เพื่อใช้เป็นหน้าแรกสุขภาพการตั้งค่าที่เหมาะสมและจำเป็น

โครงการปรับปรุงประสิทธิภาพเด็กการศึกษาและนักศึกษาพยาบาลมีหน่วยหลักทำหน้าที่ประสานความร่วมมือกับการปรับปรุงประสิทธิภาพและเจ้าหน้าที่การศึกษาพยาบาลในช่วง 12 สัปดาห์ อุปการะลงความเสี่ยงเครื่องมือที่จะมีประสิทธิภาพ ตอบสนองความต้องการของเด็กและเด็กวัยหัดเดินที่บ้านดูแลประชากร เป็นศูนย์กลางในการอภิปรายก่อน ต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าประสิทธิภาพของเครื่องมือแมกซี่แม่ในบ้าน การตั้งค่าใช้งานง่ายยังมุ่งมั่นที่จะเป็นคุณภาพที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จของโปรแกรม การประเมินความเสี่ยงในการปฏิบัติงาน ควรแยกแยะปัจจัยที่ลดความเสี่ยงนอกเหนือจากเรื่องประจําวันของโอกาสที่ให้ความร่วมมือกับการแทรกแซงโดยแพทย์ . ความเรียบง่าย ความกะทัดรัดและใช้งานง่ายก็คิดว่าเพื่อให้สมบูรณ์ถูกต้องและเสริมสร้างการยอมรับโดยเจ้าหน้าที่คลินิก
ทบทวนนิยามของฤดูใบไม้ร่วงขององค์กรพบว่า ตก ถือเป็นการเปลี่ยนแปลงใด ๆทางเครื่องบิน มี หรือ ไม่มีอาการบาดเจ็บ มอร์ส ( 2009 ) ได้ระบุว่า ทารกไม่สามารถล้มและบันทึกใด ๆ อยู่ในกลุ่มนี้ คือ เหตุการณ์ข้อผิดพลาด ความคิดเห็นที่ทารกสามารถลดลงโดยผู้ใหญ่จะพิจารณา แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ใช้อีกเรื่องที่ถือว่าเป็นแนวคิดของ " เดอ - velopmental ตก " ประสบการณ์โดยเด็กในหลักสูตรการเรียนรู้ที่จะเดิน ( มอร์ส , 2009 ) ชนิดเหล่านี้ของ ฟอลส์ ขณะที่ รูทีน และมักจะอ่อนโยนในผลของพวกเขา รู้สึกจะเรื่องบางระดับของการแทรกแซงโดยเจ้าหน้าที่คลินิก ในบางระดับของการแทรกแซงโดยเจ้าหน้าที่คลินิก บ้านสุขภาพในการตั้งค่าเหล่านี้ประเภทของฟอลส์