Total splash loss (the combined ups

Total splash loss (the combined upslope, downslope and lateral
loss) increased with slope and then decreased after the peak splash
loss reached (Fig. 2). The peak value occurred when the slope
steepness was 58%. The variation in total splash loss with slope on
slopes less than 58% supported the conclusions of Wan et al. (1996)
that total splash increased with slope following linear function when
the maximum experimental slope was 36%. The total splash loss was
normalized to a slope of 9%. The regression equations between the
total splash loss and the sine of slope were fitted on slope less than or
equal to 58% and on slope greater than 58%, respectively. The best-fit
regression equations between the total splash loss and the sine of
slope were:
Sts = 0:64 sinα + 0:90 r2 = 0:86 100 tanðαÞ≤58% ð2Þ
Sts = −1:76 sinα + 2:18 r2 = 0:93 100 tanðαÞ N 58% ð3Þ
where Sts was the total splash loss relative to a slope of 9%; α was the
slope gradient (degree); and tan(α) was tangent of slope. Eqs. (2) and
(3) were significant at the confidence level of 0.005 and 0.05,
respectively, and can be used to evaluate the effect of slope on total
splash rate similar to study the case.
Because most splash studies only measured non-directional
splash, it is difficult to compare previous results with directional
splash loss, which are much more important. In this study, different
directional splash loss was measured. As shown in Fig. 2, the
downslope splash loss had an important effect on the total splash
loss. The variation in the pattern of downslope splash loss with slope
determined the variation in the total splash loss with slope. The
downslope splash loss accounted for 28% to 66% of total splash loss as
slope increased to 100%. But the effect of upslope splash loss on total
splash loss decreased as slope increased. Specifically, the upslope
splash loss accounted for 20% to 2% of total splash loss. The percentage
of left slope (or right slope) splash loss in total splash loss slightly
decreased from 28% to 15% as slope gradient increased to 100%. It is
important to note that the percentage of upslope splash loss and
lateral splash loss in total splash loss were 20% and 28% when the
slope steepness was equal to 9%. Thus, upslope splash loss and lateral
splash loss were very important components of total splash loss at
short gentle slope settings, which indicates that it may result in a high
error in calculating the net downslope splash loss and total splash loss
if upslope splash loss was not measured at short gentle slopes. But
upslope splash loss was less than 10% of downslope splash loss when
slope steepness was greater than 36%. It indicates that the measured
error resulted by upslope splash loss which was not sampled may be
neglected when net downslope splash loss and total splash were
calculated at short steep slopes.
A considerable number of studies have been conducted to evaluate
the relationship between splash and slope (Bryan, 1979; Jiang and Liu,
1989; Wan et al., 1996). The splash-slope relationship is very
complex; however, there are two basic relationships between the
splash loss and slope. Specifically, the splash loss increases with slope
following linear or power functions when there is a gentle
experimental slope steepness (e.g. Quansah, 1981; Wan et al., 1996;
Fox and Bryan, 1999), whereas the splash loss generally increases
with slope and then decreases after a peak splash loss when steep
slopes are considered (e.g. Bryan, 1979; Jiang and Liu, 1989; Van Dijk,
et al., 2003b). The results of the present study support the results of
previously conducted studies. But slope steepness where peak splash
loss occurred was different from those provided by Bryan (1979),
Jiang and Liu (1989), and Van Dijk et al. (2003b), which may be caused
by different experimental setup, rainfall properties, soil type, etc.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาดรวมสูญเสีย (รวม upslope, downslope และด้านข้างขาดทุน) เพิ่มขึ้น ด้วยความชัน และลดลงหลังจากสาดสูงสุดแล้วขาดทุนถึง (Fig. 2) ค่าสูงสุดเกิดขึ้นเมื่อความชันความสูงชันได้ 58% เปลี่ยนแปลงสูญหายสาดรวมกับลาดบนลาดน้อยกว่า 58% ได้รับการสนับสนุนข้อสรุปของหวานและ al. (1996)สาดรวมที่เพิ่มขึ้น ด้วยความชันเชิงเส้นฟังก์ชันต่อไปนี้เมื่อทดลองลาดสูงสุดได้ 36% มีการสูญเสียทั้งหมดสาดตามปกติการลาดชัน 9% สมการถดถอยระหว่างการสาดรวมสูญหายและไซน์ของลาดถูกติดตั้งบนความลาดชันน้อยกว่า หรือเท่า กับ 58% และมากกว่า 58% ความชันตามลำดับ พอดีดีที่สุดสมการถดถอยระหว่างการสูญเสียรวมสาดและไซน์ของลาดมี:Sts = 0:64 sinα + 0:90 r2 = 0:86 100 tanðαÞ≤58% ð2ÞSts = −1:76 sinα + 2:18 r2 = 0:93 100 tanðαÞ N 58% ð3Þที่ Sts ได้สูญเสียสาดรวมสัมพันธ์กับความลาดชัน 9% เป็นαการไล่ระดับความลาดชัน (องศา); และ tan(α) มีแทนเจนต์ของลาด Eqs (2)(3) ได้อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับความเชื่อมั่น 0.05 และ 0.005ตามลำดับ และสามารถใช้เพื่อประเมินผลของความชันรวมคล้ายกับกรณีศึกษาอัตราสาดเนื่องจากส่วนใหญ่สาดศึกษาเฉพาะวัดไม่ใช่ทิศสาด มันจะยากที่จะเปรียบเทียบผลลัพธ์ก่อนหน้ากับทิศสาดขาดทุน ซึ่งมีความสำคัญมาก ในการศึกษานี้ แตกต่างกันสาดทิศทางขาดทุนที่วัด ตามที่แสดงใน Fig. 2 การdownslope สาดขาดทุนมีผลกระทบสำคัญสาดรวมขาดทุน เปลี่ยนแปลงในรูปแบบ downslope สูญเสียสาดกับลาดกำหนดเปลี่ยนแปลงสูญหายสาดรวมกับความชัน ที่สำหรับ 28% ถึง 66% สูญเสียสาดรวมเป็นบัญชีขาดทุนสาด downslopeความชันเพิ่มขึ้น 100% แต่ผลของ upslope สาดขาดทุนตามผลรวมสาดขาดทุนลดลงตามความชันที่เพิ่มขึ้น โดยเฉพาะ upslopeสาดขาดทุนบัญชีสำหรับ 20% ถึง 2% การสูญเสียรวมสาด เปอร์เซ็นต์ความชันด้านซ้าย (หรือขวาลาด) สาดขาดทุนสูญเสียสาดรวมเล็กน้อยลดลงจาก 28% เป็น 15% เป็นการไล่ระดับความชันเพิ่มขึ้น 100% มันเป็นต้องหมายเหตุว่า เปอร์เซ็นต์ของ upslope สาดขาดทุน และสูญเสียด้านข้างสาดสาดรวมสูญหายได้ 20% และ 28% เมื่อการความลาดชันความสูงชันได้เท่ากับ 9% ดังนั้น upslope สาดขาดทุนและด้านข้างสาดขาดทุนมีส่วนสำคัญมากสาดรวมการสูญเสียที่สั้นอ่อนโยนความชันการตั้งค่า ซึ่งบ่งชี้ว่า อาจส่งผลมากข้อผิดพลาดในการคำนวณขาดทุนสุทธิ downslope สาดและสาดรวมขาดทุนถ้าไม่ได้วัดขาดทุนสาด upslope ที่พื้นที่ราบย่อ แต่upslope สาดขาดทุนไม่น้อยกว่า 10% ของการสูญเสียสาด downslope เมื่อความลาดชันความสูงชันได้มากกว่า 36% มันหมายถึงการวัดเกิดข้อผิดพลาด โดย upslope อาจสูญเสียสาดซึ่งเป็นตัวอย่างที่ไม่มีกิจกรรมเมื่อขาดทุนสุทธิ downslope สาดและสาดรวมคำนวณที่ลาดสูงชันสั้น ๆของการศึกษาได้ดำเนินการประเมินความสัมพันธ์ระหว่างสาดลาด (Bryan, 1979 เจียงและหลิว1989 วาน et al., 1996) ความสัมพันธ์ลาดสาดเป็นมากซับซ้อน อย่างไรก็ตาม มีสองความสัมพันธ์พื้นฐานระหว่างการสูญเสียสาดและความชัน สูญเสียสาดเพิ่มขึ้นกับความลาดชันโดยเฉพาะต่อเส้น หรือใช้พลังงานเมื่อมีความเบาความสูงชันลาดทดลอง (เช่น Quansah, 1981 วาน et al., 1996สุนัขจิ้งจอกและ Bryan, 1999), ในขณะที่โดยทั่วไปเพิ่มการสูญเสียสาดมีความชันลดลงแล้วหลังจากสูญเสียสาดสูงสุดเมื่อชันลาดกำลัง (เช่น Bryan, 1979 เจียงและหลิว 1989 Van Dijkร้อยเอ็ด al., 2003b) ผลของการศึกษาปัจจุบันสนับสนุนผลก่อนหน้านี้ ดำเนินการศึกษา แต่ความสูงชันลาดที่ peak สาดเกิดการสูญหายถูกแตกต่างจากโดย Bryan (1979),เจียง และหลิว (1989), และ Van Dijk et al. (2003b), ซึ่งอาจเกิดต่าง ๆ ทดลองการตั้งค่า ฝนคุณสมบัติ ชนิดของดิน ฯลฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสูญเสียน้ำทั้งหมด ( รวมขึ้นเนิน downslope , และการสูญเสียด้านข้าง
) เพิ่มขึ้นตามความลาดชันและจากนั้นลดลงหลังจากที่ยอดขาดทุนถึงสาด
( รูปที่ 2 ) มูลค่าสูงสุดเกิดขึ้นเมื่อความชัน
ความชันเป็น 58% การเปลี่ยนแปลงในการสูญเสียสาดทั้งหมดมีความชันบน
ลาดน้อยกว่าร้อยละ 58 สนับสนุนข้อสรุปของวาน et al . ( 1996 )
ที่สาดรวมเพิ่มขึ้นมีความชันตามฟังก์ชันเชิงเส้นเมื่อ
ความลาดชันสูงสุดเป็นจำนวน 36 ล้านบาท การสูญเสียรวม
ปกติเพื่อสาดลาด 9 % สมการระหว่าง
รวมสาดการสูญเสียและไซน์ลาดถูกติดตั้งบนความลาดชันน้อยกว่า หรือเท่ากับร้อยละ 58
และความชันมากกว่า 58 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ดีที่สุดพอดี
สมการถดถอยระหว่างทั้งหมดสาดการสูญเสียและไซน์ของความลาดชัน (

0:64 STS = บาปα 0:90 R2 = 0 :86 , 100 ตัน ðαÞ≤ 58 ð 2 Þ
STS = − 1:76 บาปα 2 : 18 R2 = 0:93 100 ตัน ðαÞ N 58 ð 3 Þ
ที่ STS ถูกรวมสาดการสูญเสียเทียบกับความชันของ 9 % ; αคือ
ลาดเนิน ( องศา ) และแทน ( α ) คือ tangent ของความชัน . EQS . ( 2 )
( 3 ) อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับความเชื่อมั่น 0.005 และ 0.05
ตามลำดับ และสามารถใช้เพื่อประเมินอิทธิพลของความลาดเอียงทั้งหมด
สาดอัตราที่คล้ายกันเพื่อศึกษากรณี .
เพราะสาดมากที่สุดการศึกษาเพียงวัดโนนทิศทาง
สาด มันเป็นเรื่องยากที่จะเปรียบเทียบผลก่อนกับการสูญเสียสาดทิศทาง
, ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ในการศึกษานี้ ต่าง
ทิศทางสาดขาดทุนคือวัด ดังแสดงในรูปที่ 2
downslope สาดเสีย มีผลกระทบที่สำคัญต่อการสูญเสียสาด
รวมการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบของการสูญเสียสาด downslope มีความชัน
กำหนดรูปแบบในการสูญเสียสาดทั้งชัน
downslope สาดขาดทุนคิดเป็น 28% 66 % ของการสูญเสียสาดรวม
ความชันเพิ่มขึ้น 100% แต่ผลของการสูญเสียการสูญเสียเนินสาดสาดรวม
เมื่อความชันเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะ เนิน
สาดขาดทุนคิดเป็น 20% 2 % ของการสูญเสียน้ำทั้งหมด ร้อยละ
ลาดซ้าย ( หรือขวาความชัน ) สาดสูญเสียในการสูญเสียสาดเล็กน้อย
รวมลดลงจาก 28% เป็น 15 % ในขณะที่ความลาดชันเพิ่มขึ้น 100% มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่า ค่า

และการสูญเสียของการสูญเสียสาดขึ้นเนินสาดสาดด้านข้างในการสูญเสียทั้งหมดเป็น 20% และ 30% เมื่อ
slope ความชันเท่ากับ 9 % ดังนั้นเนินสาดการสูญเสียและการสูญเสียสาดด้านข้างเป็นส่วนประกอบที่สำคัญมากของทั้งหมด

สั้นสาดการสูญเสียที่อ่อนโยน ความลาดชัน การตั้งค่า ซึ่งบ่งชี้ว่า มันอาจส่งผลในข้อผิดพลาดในการคำนวณสูง

ขาดทุนขาดทุนสุทธิ downslope สาดสาดสาดขึ้นเนินไม่ได้สูญเสียทั้งหมด ถ้าวัดที่สั้นลาดอ่อนโยน . แต่การสูญเสีย
สาดเนินน้อยกว่า 10% ของการสูญเสียสาด downslope เมื่อ
ความชันลาดมากกว่า 36 % มันบ่งบอกว่าวัด
ข้อผิดพลาดเป็นผลจากเนินสาดการสูญเสียที่ไม่ได้และอาจจะหลง downslope
เมื่อขาดทุนและรวมสุทธิสาดสาดถูกคำนวณที่ลาดชันสั้น ๆ
.
จํานวนมากของการศึกษาได้รับการดำเนินการประเมิน
ความสัมพันธ์ระหว่างสาดและความชัน ( ไบรอัน , 1979 ; เจียงและหลิว
1989 ; วาน et al . , 1996 )สาดลาดความสัมพันธ์มาก
ซับซ้อน แต่มีสองพื้นฐานความสัมพันธ์ระหว่าง
สาดและการสูญเสียดิน โดยเฉพาะ สาดเสียเพิ่มขึ้นตามลาดเชิงเส้นหรืออำนาจหน้าที่
ต่อไปนี้เมื่อมีความชันลาดอ่อนโยน
ทดลอง ( เช่น quansah , 1981 ; วาน et al . , 1996 ;
ฟ็อกซ์และไบรอัน , 1999 ) , ในขณะที่การสูญเสียโดยทั่วไปเพิ่มขึ้น
สาดกับความลาดชันและจากนั้นลดลงหลังจากที่ยอดขาดทุนเมื่อสาดลาดชัน
ถือว่าเป็น ( เช่น ไบรอัน , 1979 ; เจียงและหลิว , 1989 ; Dijk รถตู้
, et al . , 2003b ) ผลการศึกษาครั้งนี้สนับสนุนผล
ก่อนหน้านี้ศึกษา . แต่ความชันลาดที่ขาดทุนสูงสุดที่เกิดขึ้นสาด
แตกต่างจากผู้จัดโดยไบรอัน ( 1979 ) ,
เจียง และ หลิว ( 1989 ) , และรถตู้ Dijk et al . ( 2003b )ซึ่งอาจจะเกิดจาก
โดยการตั้งค่า ทดลองแตกต่างกัน ปริมาณน้ำฝน คุณสมบัติ ชนิดของดิน ฯลฯ