Satun DowntownThe most charming wal

Satun Downtown
The most charming walking street is Buri Wanich Road where shop buildings are built in Sino-Portuguese architectural style. In the past this road was an important trading center. Buri Wanich is considered as the first road of “Negeri Setol” or Satun. In the past during the time of the “Tonku Baharuddin” Governor, Satun was rapidly developed. The economy was good. Trade in birds’ nests and black pepper was extensive and Satun became the center between Penang and Phuket, thus the name “Negeri Setol Mum Bang Seagra” or the City of the Angel of the Sea was given to Satun.

Satun also became a very important province at that time. Legend has it that the Governor had very close relationships with the authorities in the City of Siam. He could send “Bu Nga Mas” or a gift made of precious flowers to the royal palace directly without passing through the City of Saiburi. The Governor of Satun was a reformer. He developed the City of Satun by building new roads, installing telephone lines and telegraph lines, and expanding the harbor to make transportation of goods more convenient.

In the old days, Satun had Seng Hin Pier or Rian Thong Pier, Sala Kan Khong Pier, Koh Nok Pier near the downtown areas with docks for steamboats. The Governor also expanded the pier at Klong Sen Den, which was a deep-water canal running through the mouth of Klong Jeh Samad to the Andaman Sea, to make it a pier to transport mangroves and river mangroves as goods to Penang. Buri Wanich was then the busiest trading center and enjoyed its glory days for more than 100 years.

Nowadays, Buri Wanich Road is full of shops on both sides of the road. The buildings remain in the Sino-Portuguese architectural style. They are old shop buildings with arched corridors in front of them, connecting to form walkways which are called “Ngor KhaKhi” – a Hokkien name. Shops still conduct their business, selling almost everything. Some adapted to new shops while some remain the same. The glass showcases made of wood still display various kinds of goods in the style of a small shop and they remind us of the old days when merchants and customers gathered around on this road.

Thung Wah district (or Su-Ngai U-Pe District) was also an international trading center which prospered so much. Merchants – Chinese, Mon, Malay and Indian – all came to buy pepper since at that time Chinese from Penang migrated to grow pepper crops in Thung Wah. Steamboats commuted back and forth from Thung Wah to Penang. In addition to pepper, other products were birds’ nests, green turtle eggs, and charcoal. Currently, buildings in Sino-Portuguese architectural style are prevalent, like the ones on Buri Wanich Road, and they seem to be influenced by the style in Penang. They are assumed to have been built between; 1897 – 1902.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวเมืองสตูลถนนคนเดินที่มีเสน่ห์มากที่สุดคือถนนบุรีวานิชที่อาคารร้านค้าที่ถูกสร้างขึ้นในรูปแบบสถาปัตยกรรมชิโนโปรตุเกส ในอดีตที่ผ่านมาถนนสายนี้เป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญ บุรีวานิชถือเป็นถนนสายแรกของ "Negeri setol" หรือสตูล ในอดีตที่ผ่านมาในช่วงเวลาของผู้ว่าราชการจังหวัด "tonku baharuddin", สตูลได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็ว เศรษฐกิจเป็นสิ่งที่ดีการค้าในรังนกและพริกไทยดำเป็นบริเวณกว้างและสตูลกลายเป็นศูนย์กลางระหว่างปีนังและภูเก็ตจึงชื่อ "Negeri setol แม่ปัง seagra" หรือเมืองแห่งทูตสวรรค์ของทะเลให้กับสตูล

สตูลก็กลายเป็นจังหวัดที่สำคัญมากในเวลานั้น ตำนานมีว่าที่ผู้ว่าราชการจังหวัดมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้มีอำนาจในเมืองสยามเขาสามารถที่จะส่ง "Mas Bu พังงา" หรือของขวัญที่ทำจากดอกไม้อันมีค่าไปพระราชวังโดยตรงโดยไม่ผ่านเมืองสายบุรี ผู้ว่าราชการจังหวัดสตูลเป็นนักปฏิรูป เขาพัฒนาเมืองสตูลโดยการสร้างถนนใหม่, การติดตั้งสายโทรศัพท์และสายโทรเลขและการขยายท่าเรือเพื่อให้การขนส่งสินค้าสะดวกมากยิ่งขึ้น

ในวันเก่า,สตูลมี seng hin ท่าเรือหรือท่าเรือทองเรียนศาลากาฬโขงท่าเรือเกาะนกท่าเรือใกล้พื้นที่ใจกลางเมืองที่มีท่าเรือสำหรับเรือกลไฟ ผู้ว่าราชการจังหวัดยังขยายท่าเรือที่คลองเสนถ้ำซึ่งเป็นคลองน้ำลึกวิ่งผ่านปากคลอง Jeh samad ไปทะเลอันดามันจะทำให้มันเป็นท่าเรือเพื่อการขนส่งป่าชายเลนและป่าโกงกางแม่น้ำเป็นสินค้าไปยังปีนังบุรีวานิชแล้วศูนย์กลางการค้าที่คึกคักที่สุดและมีความสุขความรุ่งเรืองของตนมานานกว่า 100 ปี.

ปัจจุบันบุรีวานิชถนนที่เต็มไปด้วยร้านค้าทั้งสองด้านของถนน อาคารยังคงอยู่ในรูปแบบสถาปัตยกรรมชิโนโปรตุเกส พวกเขาเป็นอาคารร้านค้าเก่ากับทางเดินโค้งในด้านหน้าของพวกเขาในรูปแบบการเชื่อมต่อกับทางเดินที่เรียกว่า "ngor khakhi" - ชื่อฮกเกี้ยนร้านค้ายังคงดำเนินธุรกิจของพวกเขาขายเกือบทุกอย่าง บางอย่างไปปรับใช้กับร้านค้าใหม่ในขณะที่บางส่วนยังคงเหมือนเดิม แก้วโชว์ผลงานที่ทำจากไม้ยังคงแสดงสินค้าหลายชนิดในรูปแบบของร้านค้าขนาดเล็กและพวกเขาทำให้เรานึกถึงวันเก่า ๆ เมื่อพ่อค้าและลูกค้ารวมตัวกันรอบบนถนนสายนี้

ทุ่งวาตำบล (หรือสุไหง U-PE ตำบล) ยังเป็นศูนย์กลางการค้าระหว่างประเทศซึ่งประสบความสำเร็จมาก พ่อค้า - จีน, mon, มาเลย์และอินเดีย - ทั้งหมดมาซื้อพริกไทยตั้งแต่เวลานั้นจีนจากปีนังอพยพไปปลูกพืชพริกไทยในทุ่งวา เรือกลไฟบรุกลินกลับมาจากทุ่งวาปีนัง นอกเหนือไปจากพริกไทยผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ที่เป็นรังของนก 'ไข่เต่าสีเขียวและถ่าน ขณะนี้อยู่ในอาคารสถาปัตยกรรมสไตล์ชิโนโปรตุเกสเป็นที่แพร่หลายเช่นเดียวกับคนในบุรีวานิชถนนและพวกเขาดูเหมือนจะได้รับอิทธิพลจากสไตล์ในปีนัง พวกเขาจะถือว่าได้รับการสร้างขึ้นระหว่าง; 1897 - 1902

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมืองสตูล
หน่อยจึงเป็นที่สร้างอาคารร้านค้าถนนบุรี Wanich สถาปัตยกรรมชิโนโปรตุเกส ในอดีต ถนนนี้ศูนย์การค้าที่สำคัญ Wanich บุรีถือว่าเป็นถนนแรกของ "รัฐ Setol" หรือสตูล ในอดีตในช่วงเวลาของข้าหลวง "Tonku Baharuddin" สตูลถูกพัฒนาอย่างรวดเร็วขึ้น เศรษฐกิจก็ดี ค้าในรังนก และพริกไทยดำกว้างขวาง และสตูลเป็น ศูนย์กลางระหว่างปีนังและภูเก็ต จึง ชื่อ "รัฐ Setol Mum บาง Seagra" หรือเมืองสวรรค์ทะเลให้สตูล

สตูลยังเป็น จังหวัดสำคัญในขณะนั้น ตำนานมีว่าที่ผู้ว่าราชการมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเจ้าหน้าที่ในเมืองสยาม เขาสามารถส่ง "Bu พังงามาส" หรือเป็นของขวัญจะมีค่าดอกไม้พระราชวังโดยตรงโดยไม่ต้องผ่านเมือง Saiburi ผู้ว่าราชการจังหวัดสตูลเป็นนักปฏิรูปได้ เขาพัฒนาเมืองสตูล โดยสร้างถนนใหม่ ติดตั้งสายโทรศัพท์และโทรเลขบรรทัด และขยายท่าเรือเพื่อให้ขนส่งสินค้าสะดวกขึ้น

ในวันเก่า สตูลมีท่าเรือไปแสงหรือเรียนทองท่า ศาลากาฬโขง ท่าเรือเกาะนกใกล้พื้นที่ตัวเมืองกับท่าเรือสำหรับ steamboats ผู้ว่าราชการขยายท่าเรือที่คลองเซนเดน ซึ่งเป็นส่วนคลองที่ไหลผ่านปากคลองเจะห์ Samad ทะเลอันดามัน เพื่อให้ท่าขนส่งโกรฟส์และแม่น้ำป่าโกงกางเป็นสินค้าไปปีนัง Wanich บุรีถูกแล้วศูนย์การค้าที่คึกคัก และสนุกสนานของเกียรติวันสำหรับมากกว่า 100 ปี

ปัจจุบัน Buri Wanich อยู่เต็มร้านทั้งสองด้านของถนน อาคารอยู่ในรูปแบบสถาปัตยกรรมชิโนโปรตุเกส พวกเขามีอาคารร้านค้าเก่าทางเดินมนหน้าพวกเขา การเชื่อมต่อกับทางเดินแบบฟอร์มซึ่งเรียกว่า "งาน KhaKhi" – ชื่อฮกเกี้ยน ร้านยังดำเนินธุรกิจ ขายเกือบทุกอย่าง บางคนดัดแปลงให้กับร้านค้าใหม่ในขณะที่บางครั้งเหมือนกัน Showcases แก้วไม้ยังคงแสดงชนิดต่าง ๆ ของสินค้าในรูปแบบของร้านค้าขนาดเล็ก และพวกเขาเตือนเราเก่าวันเมื่อพ่อค้าและลูกค้ารวมรอบบนถนนนี้

อำเภอทุ่งวา (หรือย่าน U-Pe Su-ไห) ได้นอกจากนี้ศูนย์การค้านานาชาติที่ prospered มาก ร้านค้า – จีน มอญ มาเลย์ และอินเดีย – ทั้งหมดมาซื้อพริกไทยเนื่องจากในขณะนั้น จีนจากปีนังย้ายไปปลูกพริกพืชในทุ่งวา Steamboats commuted และกลับจากทุ่งวาไปปีนัง นอกจากพริกไทย ผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ได้ที่รังนก ไข่เต่าเขียว และถ่าน ปัจจุบัน อาคารในสไตล์สถาปัตยกรรมชิโนโปรตุเกสมีแพร่หลาย เช่นที่ถนนบุรี Wanich และพวกเขาดูเหมือนจะมีผลมาจากลักษณะในปีนัง พวกเขาจะถือว่าได้ถูกสร้างขึ้นระหว่าง 1897-1902

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถนนสาย

ย่านใจกลางเมืองสตูลเดินไปถึงยังมีเสน่ห์มากที่สุดคือบุรีถนนเมืองหลวงที่ตั้งของอาคารร้านค้าที่สร้างขึ้นในสไตล์สถาปัตยกรรม Sino - Portuguese ในอดีตที่ถนนสายนี้เป็นศูนย์กลางการค้าที่สำคัญ บุรีเมืองหลวงได้รับการพิจารณาให้เป็นถนนสายแรกของ" negeri setol "หรือสตูล ที่ผ่านมาในช่วงเวลาของการทำหน้าที่" tonku baharuddin "ผู้ว่าการจังหวัดสตูลได้อย่างรวดเร็ว. เศรษฐกิจที่ดีการค้า ภายใน รังของนกและพริกไทยดำเป็นที่หลากหลายและสตูลกลายเป็นศูนย์กลางที่ระหว่างปีนังและ ภูเก็ต ซึ่งชื่อ" negeri setol แม่บาง seagra "หรือเมืองแห่งเทพธิดาแห่งท้องทะเลที่ได้รับในสตูล

สตูลยังกลายเป็นจังหวัดที่สำคัญเป็นอย่างมากในช่วงเวลานั้น มีตำนานเล่าว่าผู้ว่าการที่มาอยู่ใกล้เป็นอย่างมากกับความสัมพันธ์กับเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในเมืองสยามเขาสามารถส่ง"บุหงา MAS "หรือของขวัญที่ทำจากดอกไม้มีค่าพระราชวังโดยตรงโดยไม่ผ่านเมืองของ อำเภอ สายบุรี ผู้ว่าการของจังหวัดสตูลเป็นนักปฏิรูปที่ เขาได้พัฒนาเมืองสตูลโดยการสร้างถนนสายใหม่การติดตั้งสายโทรศัพท์และสายโทรเลขและการขยายท่าเรือที่จะทำให้การขนส่งสินค้าเป็นจำนวนมากเพื่อความสะดวก

ในวันเก่าสตูลได้จากหินไปยังท่าเรือหรือ rian ทองไปยังท่าเรือศาลากาฬคงไปยังท่าเรือเกาะนกท่าเรือใกล้กับบริเวณย่านใจกลางเมืองที่พร้อมด้วยท่าเรือสำหรับเรือกลไฟ ผู้ว่าการยังขยายตัวไปยังท่าเรือที่คลองเซ็นเด่นซึ่งเป็นคลองลึก - น้ำที่ไหลผ่านปากของคลอง jeh samad ในทะเลอันดามันที่จะทำให้มันไปยังท่าเรือเพื่อการขนส่งและแม่น้ำป่าโกงกางป่าชายเลนเป็นสินค้าในปีนังบุรีเมืองหลวงก็ศูนย์กลางการค้าที่พลุกพล่านมากที่สุดและเพลิดเพลินใจไปกับวันที่สำหรับระยะเวลามากกว่า 100 ปีปัจจุบัน

เมืองหลวงบุรีถนนเต็มของร้านค้าที่ทั้งสองด้านของถนน เป็นอาคารที่เหลืออยู่ในสไตล์ทางสถาปัตยกรรม Sino - Portuguese ที่ ห้องพักมีอาคารร้านค้าอันเก่าแก่พร้อมด้วยเฉลียงทางเดินทรงโค้งในบริเวณด้านหน้าของเขาการเชื่อมต่อไปที่แบบฟอร์มเส้นทางเดินที่มีชื่อว่า"ทั้ง khakhi " - hokkien ชื่อร้านค้ายังคงดำเนินธุรกิจการขายเกือบทุกอย่าง ปรับให้เข้ากับร้านค้าบางแห่งใหม่ในขณะที่บางส่วนจะยังคงเหมือนเดิม แสดงกระจกที่ทำมาจากไม้ยังแสดงผลชนิดต่างๆของสินค้าในสไตล์ของร้านค้าขนาดเล็กและพวกเขาเตือนให้เราวันเก่าๆที่เมื่อลูกค้าและผู้จำหน่ายสินค้าออนไลน์รวบรวมไว้โดยรอบบนถนนสายนี้

ทุ่งมหาสารคามเขต(เขตหรือ su-ngai u - PE )และยังเป็นศูนย์กลางการค้าระหว่างประเทศที่เจริญขึ้นมาก พ่อค้าจีน - มอญมาเลย์และอาหารอินเดีย - โดยทั้งหมดก็ไปซื้อพริกหยวกนับตั้งแต่ที่เวลาจีนที่จากปีนังถูกย้ายไปยังปลูกพืชผลพริกไทยในทุ่งมหาสารคาม เรือกลไฟโดยบอกกลับไปและออกไปจากทุ่งวาใน Penang นอกจากนี้ในการพริกไทยสินค้าอื่นๆเป็นรังนก'สีเทาเข้มและไข่เต่าสีเขียว. ในปัจจุบันอาคารในสไตล์ทางสถาปัตยกรรม Sino - Portuguese เป็นส่วนใหญ่เหมือนกับที่บุรีถนนเมืองหลวงและพวกเขาก็ดูเหมือนจะเป็นได้รับอิทธิพลมาจากสไตล์ในรัฐปีนัง ห้องพักได้รับการได้รับการสร้างขึ้นในระหว่าง 1897 - ปี 1902 .