Challenges for Youth Empowerment in

Challenges for Youth Empowerment in Thailand
Thailand is also confronting several challenges for the youth development such as the disparity in education quality, the education provision for stateless children and the dependence nature of youth population. One of the most important threats is the disparity in education among the youth population in different regions and ethnic groups. For instance, in 2010, only 12.70, 14.73 and 17.29 percent of youth population aged 15 – 24 years old in Pattani, a province in the Southern region of Thailand, in Mae Hong Son, a province in the Northern region of Thailand, and in Yasothorn, a province in the North Eastern region of Thailand, is currently studying in upper secondary schools or higher education institutions, respectively (see Table 5), whereas 63.18, 70.16 and 74.04 percent of the youth population aged 15 – 24 years old in Chiang Mai, the largest province in the Northern region of Thailand, Nakorn Pathom, a province in the Central region of Thailand, and in Phuket, a province in the Southern region of Thailand, is currently studying in these education institutions, respectively (MOE. 2012). Moreover, though the exact figure is unknown, there are more than 500 thousand stateless people and more than 200 thousand stateless children in Thailand, who have no rights to basic/compulsory education, leaving them with no hope and future.
Moreover, Thailand is still facing a problem regarding the labor market flexibility which causes the low demand for youth employment and the limitation on youth employment. In addition, since the youth population in Thailand tends to pursue higher education and remain longer in school, they are likely to delay their participation in the labor force, causing the subsequent delay of on the job training which is one of the major factors to human capital development. These statements are supported by the declining labor force participation rate of youth population aged 20 – 24 years old from 72.16 percent of total population aged 20 – 24 years old in 2001 to 68.74

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเสริมสร้างพลังอำนาจของเยาวชนในประเทศไทยประเทศไทยจะยังเผชิญความท้าทายต่าง ๆ ในการพัฒนาเยาวชนเช่น disparity คุณภาพการศึกษา เตรียมศึกษารณรงค์เด็ก และธรรมชาติพึ่งพาของประชากรเยาวชน หนึ่งในภัยคุกคามสำคัญที่สุดคือ disparity ในศึกษาประชากรเยาวชนในภูมิภาคและกลุ่มชาติพันธุ์ เช่น ใน 2010 เพียง 12.70, 14.73 และร้อย ละ 17.29 เยาวชนประชากรอายุ 15 – 24 ปีในจังหวัดปัตตานี จังหวัดในเขตภาคใต้ของประเทศไทย ในแม่ Hong Son จังหวัด ในภาคเหนือของประเทศไทย และ ยโสธร จังหวัดในภาคเหนือภาคตะวันออกของประเทศไทย ปัจจุบันศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาหรือโรงเรียนมัธยมด้านบน ตามลำดับ (ดูตาราง 5), โดย 63.18, 70.16 และร้อย ละ 74.04 ประชากรเยาวชนอายุ 15 – 24 ปีในเชียงใหม่ จังหวัดในภาคเหนือของประเทศไทย นครปฐม เป็นจังหวัด ในภาคกลางของไทย จังหวัด ภูเก็ต จังหวัดในภาคใต้ของประเทศไทย ในปัจจุบันการศึกษาในสถาบันการศึกษาเหล่านี้ ตามลำดับ (หมอ 2012) ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าตัวเลขที่แน่นอนไม่รู้จัก ได้มากกว่า 500 หมื่นคนไร้สัญชาติคนและมากกว่า 200 พันรณรงค์เด็กไทย ไม่มีสิทธิการศึกษาขั้นพื้นฐาน/บังคับ ทิ้งที่ไม่มีความหวังและอนาคตนอกจากนี้ ประเทศไทยจะยังคงเผชิญปัญหาเกี่ยวกับยืดหยุ่นในตลาดแรงงานซึ่งทำให้ความต้องการต่ำสุดสำหรับการจ้างงานเยาวชนและข้อจำกัดในการจ้างงานเยาวชน เนื่องจากประชากรเยาวชนในประเทศไทยมีแนวโน้ม การติดตามศึกษาอยู่นานในโรงเรียน พวกเขามักจะหน่วงเวลาการเข้าร่วมในกองกำลังแรงงาน สาเหตุล่าช้าตามมาในการฝึกงานซึ่งเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่การพัฒนาทุนมนุษย์ คำสั่งเหล่านี้ได้รับการสนับสนุน โดยอัตราเข้าร่วมกองทัพแรงงานของประชากรเยาวชนอายุ 20-24 ปีจากร้อยละ 72.16 ประชากรอายุ 20 – 24 ปีในปีค.ศ. 2001-68.74 ลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความท้าทายสำหรับเด็กและเยาวชนในประเทศไทยเพิ่มขีดความสามารถของประเทศไทยนอกจากนี้ยังมีการเผชิญหน้ากับความท้าทายหลายประการสำหรับการพัฒนาเด็กและเยาวชนเช่นความแตกต่างในด้านคุณภาพการศึกษา, การจัดการศึกษาสำหรับเด็กไร้สัญชาติและลักษณะการพึ่งพาอาศัยของประชากรเด็กและเยาวชน
หนึ่งในภัยคุกคามที่สำคัญที่สุดคือความเหลื่อมล้ำในการศึกษาของประชากรเด็กและเยาวชนในภูมิภาคต่าง ๆ และกลุ่มชาติพันธุ์ ยกตัวอย่างเช่นในปี 2010 เพียง 12.70, 14.73 และร้อยละ 17.29 ของประชากรเด็กและเยาวชนที่มีอายุระหว่าง 15-24 ปีในจังหวัดปัตตานีจังหวัดในภาคใต้ของประเทศไทยในจังหวัดแม่ฮ่องสอนจังหวัดในภาคเหนือของประเทศไทยและใน ยโสธรจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยในปัจจุบันคือการศึกษาในโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายหรือสูงกว่าสถาบันการศึกษาตามลำดับ (ดูตารางที่ 5) ในขณะที่ 63.18, 70.16 และร้อยละ 74.04 ของประชากรเด็กและเยาวชนอายุ 15-24 ปีในจังหวัด เชียงใหม่จังหวัดที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือของประเทศไทยนครปฐมจังหวัดในภาคกลางของประเทศไทยและในจังหวัดภูเก็ตจังหวัดในภาคใต้ของประเทศไทยอยู่ในขณะนี้กำลังศึกษาอยู่ในสถาบันเหล่านี้การศึกษาตามลำดับ (MOE. 2012 ) นอกจากนี้แม้ว่าตัวเลขที่แน่นอนไม่เป็นที่รู้จักมีมากกว่า 500,000 คนไร้สัญชาติและอื่น ๆ กว่า 200,000 เด็กไร้สัญชาติในประเทศไทยที่ไม่มีสิทธิขั้นพื้นฐาน / การศึกษาภาคบังคับออกจากพวกเขาด้วยความหวังและอนาคต.
นอกจากนี้ประเทศไทยยังคงเป็น ประสบปัญหาเกี่ยวกับความยืดหยุ่นในตลาดแรงงานซึ่งเป็นสาเหตุของความต้องการที่ต่ำสำหรับการจ้างงานเยาวชนและข้อ จำกัด เกี่ยวกับการจ้างงานเยาวชน นอกจากนี้ตั้งแต่ประชากรเด็กและเยาวชนในประเทศไทยมีแนวโน้มที่จะดำเนินการศึกษาที่สูงขึ้นและยังคงอยู่ในโรงเรียนพวกเขามีแนวโน้มที่จะชะลอการมีส่วนร่วมในกำลังแรงงานที่ก่อให้เกิดความล่าช้าตามมาของการในการฝึกอบรมงานซึ่งเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญต่อมนุษย์ การพัฒนาทุน งบเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากกำลังแรงงานที่ลดลงอัตราการมีส่วนร่วมของประชากรเด็กและเยาวชนอายุ 20-24 ปีร้อยละ 72.16 จากของประชากรทั้งหมดที่มีอายุ 20-24 ปีใน 2001-68.74

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความท้าทายสำหรับเยาวชนในประเทศไทย
ประเทศไทยยังเผชิญหน้ากับความท้าทายหลาย เพื่อพัฒนาเยาวชน เช่น ความแตกต่างในคุณภาพการศึกษา การจัดการศึกษาสำหรับเด็กไร้สัญชาติและการพึ่งพาธรรมชาติของประชากรของเยาวชน หนึ่งภัยคุกคามที่สำคัญที่สุดคือความแตกต่างในการศึกษาของประชากรเด็กและเยาวชนในภูมิภาคต่างๆ และกลุ่มชาติพันธุ์ตัวอย่างเช่น ในปี 2010 เพียง 12.70 12.26 เปอร์เซ็นต์ของประชากร , 17.29 และเยาวชนอายุ 15 - 24 ปี ในจังหวัดปัตตานี เป็นจังหวัดในภาคใต้ของประเทศไทย ใน แม่ฮ่องสอน เป็นจังหวัดในภาคเหนือของประเทศไทย และยโสธร เป็นจังหวัดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย ในปัจจุบัน เรียนในโรงเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย หรือสถาบันอุดมศึกษาตามลำดับ ( ตารางที่ 5 ) ส่วน 63.18 70.16 , ถึงบทบาทกลุ่มเยาวชนอายุ 15 - 24 ปี ในเชียงใหม่ และจังหวัดที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือของประเทศไทย จังหวัดนครปฐม เป็นจังหวัดในภาคกลางของประเทศไทย และ ภูเก็ต เป็นจังหวัดในภาคใต้ของประเทศไทย ที่กำลังศึกษาในสถาบันการศึกษาเหล่านี้ ตามลำดับ ( โมเอะ 2012 )นอกจากนี้ แม้ว่าตัวเลขที่แน่นอนไม่เป็นที่รู้จัก , มีมากกว่า 500 , 000 คนไร้สัญชาติ และมากกว่า 200 , 000 วันเด็กไร้สัญชาติในประเทศไทย ซึ่งไม่มีสิทธิขั้นพื้นฐาน / การศึกษาภาคบังคับ , ออกจากพวกเขาไม่มีความหวังและอนาคต
นอกจากนี้ประเทศไทยยังคงต้องเผชิญกับปัญหาเกี่ยวกับตลาดแรงงานมีความยืดหยุ่นต่ำ ซึ่งทำให้ความต้องการจ้างงานเยาวชน และข้อจำกัดในการจ้างงานเยาวชน นอกจากนี้ เนื่องจากเยาวชนประชากรในประเทศไทยมีแนวโน้มที่จะไล่ตามการศึกษาสูงขึ้นและคงอยู่นานในโรงเรียน พวกเขามีแนวโน้มที่จะชะลอการมีส่วนร่วมในแรงงานบังคับก่อให้เกิดตามมาหน่วงเวลาในการฝึกงานซึ่งเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญในการพัฒนาทุนมนุษย์ งบเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนโดยการลดลงของอัตราการเข้าร่วมกำลังแรงงานของประชากรเด็กและเยาวชนอายุ 20 - 24 ปี จาก 72.16 เปอร์เซ็นต์ของประชากรทั้งหมด อายุ 20 - 24 ปี 2001 เพื่อ 68.74