Because autocrats can rarely be vot

Because autocrats can rarely be voted out of power, most find themselves exiting office in far less conventional ways. Since the 1950s, the coup d’e´tat—or the illegal seizure of power by the military—has been by far the most common. During the 1960s and ‘70s, for example, about half of all autocrats who lost power did so through a coup. But fast-forward to the 2010s, and a different picture is emerging. The chain of protests during the Arab Awakening, which toppled four of the world’s longest-standing rulers—Zine al-Abidine Ben Ali of Tunisia, Hosni Mubarak of Egypt, Muammar Qaddafi of Libya, and Ali Abdullah Saleh of Yemen—led many political observers to rejoice in the masses’ ability to unseat autocratic strongmen. But are these revolts evidence that autocrats are becoming increasingly vulnerable to the masses? Or are they short-term exceptions to a longer-standing rule of autocratic ouster?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื่องจาก autocrats ไม่ค่อยจะโหวตจากพลังงาน ส่วนใหญ่พบว่าตัวเองออกจากสำนักงานด้วยวิธีการแบบเดิมน้อย ตั้งแต่ปี 1950 รัฐประหาร d'e´tat — หรือผิดกฎหมายยึดอำนาจโดยทหาร — บ่อยโดยไกลที่สุด ในช่วงทศวรรษ 1960 และ ' 70s เช่น ครึ่งหนึ่งของ autocrats ทั้งหมดที่สูญเสียพลังงานได้ผ่านรัฐประหาร แต่กรอไปข้างหน้าการเนม และรูปภาพต่าง ๆ เกิดขึ้น ห่วงโซ่ของการประท้วงระหว่างการอาหรับตื่น ซึ่ง toppled สี่ไม้ยืนยาวที่สุดในโลก — Zine al-Abidine เบนอาลีของตูนิเซีย Hosni Mubarak ของอียิปต์ Qaddafi รัฐมนตรีฝ่ายความมั่นของประเทศลิเบีย และศอลิหบินอับดุลลอฮอาลีของเยเมน — นำผู้สังเกตการณ์ทางการเมืองหลายคนจะชื่นชมยินดีในความสามารถของมวลชนจะ unseat strongmen เผด็จการ แต่หลักฐานเหล่านี้อย่างไรที่ว่า autocrats จะกลายเป็นอ่อนแอมากขึ้นเพื่อมวลชนได้หรือไม่ หรือจะยกเว้นกฎยืนยาวสำหรับระยะสั้นของรองนายกเผด็จ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะไม่ค่อย autocrats สามารถถูกโหวตออกจากอำนาจส่วนใหญ่พบว่าตัวเองออกจากสำนักงานในรูปแบบเดิมน้อยกว่ามาก ตั้งแต่ปี 1950 ที่ทำรัฐประหารศิลป e'tat หรือผิดกฎหมายยึดอำนาจโดยทหารได้รับไกลโดยที่พบมากที่สุด ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ '70s, ตัวอย่างเช่นประมาณครึ่งหนึ่งของ autocrats ทุกคนที่สูญเสียอำนาจทำเช่นนั้นผ่านการทำรัฐประหาร แต่อย่างรวดเร็วไปข้างหน้าเพื่อ 2010s และภาพที่แตกต่างที่เกิดขึ้น ห่วงโซ่ของการประท้วงในช่วงอาหรับตื่นซึ่งโค่นล้มสี่ของโลกยาวนานที่สุดยืนโมหะสังกะสี Al-Abidine เบนอาลีของตูนิเซียนีมูบารักของอียิปต์ Muammar Qaddafi ของลิเบียและอาลีอับดุลลาห์ซาเลห์ของเยเมนนำผู้สังเกตการณ์ทางการเมืองหลายคน จะชื่นชมยินดีในความสามารถของฝูง 'จะปลด strongmen เผด็จการ แต่จะมีการปฏิวัติเหล่านี้หลักฐานว่า autocrats จะกลายเป็นความเสี่ยงที่มากขึ้นเพื่อมวลชน? หรือว่าพวกเขามีข้อยกเว้นระยะสั้นกฎอีกต่อไปยืนขับไล่เผด็จการ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพราะ Autocrats ไม่ค่อยโหวตออกพลังงาน ส่วนใหญ่พบตัวเองออกจากสำนักงานในน้อยกว่าปกติ วิธี ตั้งแต่ปี 1950 , รัฐประหารที่มีใหม่ ททท. หรือที่ผิดกฎหมายยึดอำนาจโดยทหารได้ไกลโดยที่พบมากที่สุด ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ " 70s อย่างเช่น ประมาณครึ่งหนึ่งของทั้งหมดที่สูญเสียอำนาจก็ Autocrats ผ่านการทำรัฐประหาร แต่ส่งเร็วถึง 2010 และภาพที่แตกต่างกันคือ ที่เกิดขึ้นใหม่ ห่วงโซ่ของการประท้วงใน Awakening อาหรับซึ่งโค่นล้มสี่ของโลกที่นานมี อัล อาบีดีน เบน อาลี ของผู้ปกครอง Zine ตูนิเซีย Hosni Mubarak ของอียิปต์ , มูอัมมาร์กัดดาฟีของลิเบีย และ Ali Abdullah Saleh ของเยเมนทำให้ผู้สังเกตการณ์ทางการเมืองหลายคนชื่นชมยินดีในฝูง " ความสามารถในการโค่นล้มเผด็จการ strongmen . แต่นี่หลักฐาน Autocrats ปฏิวัติเป็นมากขึ้นเสี่ยงต่อมวลชน ? หรือพวกเขาจะสั้นยาวยืนข้อยกเว้นกฎเผด็จการขับไล่ ?