and researchers and language teache

and researchers and language teachers have also suggested many strategies and techniques for vocabulary learning, which are dependent on the efforts of each learner (Cohen&Macaro,2007;Mizumoto&Takeuchi,2009)
Two major directions toward vocabulary teaching and learning have been the cause of debate among vocabulary researcher (1) Explicit instruction which involves diagnosing the words learners need to know, presenting the words for the first time, elaborating word knowledge, and developing fluency with known words; and (2) Incidental learning which is acquiring vocabulary through other communicative skills such as listening, reading, speaking, or writing. Nation (2002) argues for a systematic rather than an incidental approach to the teaching of vocabulary and asserts that such a focus is an essential part of a language course. On the other hand, Hunt and Beglar (2002) recommend the combination of these two approaches and also acknowledge the need for strategy training. They suggest that learners need to be taught strategies for inferring words from contexts as well as those which can help them retain the words they have encountered. Since the onset of learning strategy research three decades ago, there is a consensus in this field that strategy training warrants time and effort both in and out of the classroom (see, among others, Fan , 2003; Macaro,2001; Takeuchi et al, 2007). There are not yet clear insights from research studies to inform teachers what they should do to best help their learners improve their foreign language vocabulary knowledge.
Conclusions
This paper has tried to demonstrate how vocabulary teaching is viewed in each teaching and how a new approach has emerged due to the deficiencies and impracticalities of the previous ones. Vocabulary teaching has not yet reached the level of consistency and systematicity that the teaching of other language skills enjoy such as grammar, although it has recently gained much attention in second language acquisition research. Further studies may help recognize what are the most effective procedures for vocabulary teaching. For the time being the most plausible approach for a language teachers is to cautiously experiment the kind of activities available in the course-book and to measure their usefulness in assisting learners in acquiring vocabulary and also to try to involve the learners in their own learning and to make them responsible for their own vocabulary development.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักวิจัยและครูสอนภาษามียังแนะนำกลยุทธ์และเทคนิคการเรียนรู้คำศัพท์ ซึ่งขึ้นกับความพยายามของผู้เรียนแต่ละ (โคเฮน & Macaro, 2007 มากมาย สวน & สแมน 2009) สองทิศทางที่สำคัญต่อการ เรียนมีสาเหตุของการอภิปรายในหมู่คำศัพท์นักวิจัย (1) ชัดเจนคำสั่งที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยคำว่าผู้เรียนต้องรู้ ครั้งแรก การนำเสนอคำ ศัพท์พในความรู้ word และการพัฒนาความคล่องแคล่วรู้จักคำ และ (2) เสียการเรียนซึ่งเป็นการรับคำศัพท์ผ่านทักษะการสื่อสารอื่น ๆ เช่นการฟัง การอ่าน การพูด หรือการเขียน ประเทศ (2002) ระบุว่า สำหรับระบบมากกว่าวิธีการอื่น ๆ เพื่อการสอนคำศัพท์ และอ้างว่า ความสำคัญที่เป็นส่วนสำคัญของหลักสูตรภาษา คง ล่าและ Beglar (2002) การรวมกันของสองวิธีนี้ขอแนะนำ และรับทราบความต้องการการฝึกอบรมกลยุทธ์ พวกเขาแนะนำว่า ผู้เรียนต้องได้รับการสอนกลยุทธ์สำหรับบรรยายคำจากบริบทตลอดจนผู้ที่สามารถช่วยให้พวกเขารักษาพวกเขาได้พบคำ ตั้งแต่เริ่มมีอาการของการเรียนรู้วิจัยกลยุทธ์สามทศวรรษที่ผ่านมา มีฉันทามติในฟิลด์นี้ว่า กลยุทธ์การฝึกอบรมสิทธิเวลาและความพยายามทั้งเข้าและออกจากห้องเรียน (ดู อื่น ๆ พัดลม 2003 Macaro, 2001 สแมน et al, 2007) มียังไม่ ได้ข้อมูลเชิงลึกที่ชัดเจนจากการศึกษาวิจัยเพื่อแจ้งครูที่ควรจะให้ดีที่สุดช่วยให้ผู้เรียนการปรับปรุงความรู้คำศัพท์ภาษาต่างประเทศบทสรุป กระดาษนี้ได้พยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงวิธีดูการสอนคำศัพท์ในแต่ละการเรียนการสอนและวิธีใหม่ ๆ ได้เกิดข้อบกพร่องและ impracticalities รุ่นที่ คำศัพท์ที่สอนไม่ได้ถึงระดับของความสอดคล้องและ systematicity ที่การสอนทักษะภาษาอื่นเช่นไวยากรณ์ แม้ว่าจะเพิ่งได้รับความสนใจมากในงานวิจัยซื้อภาษาที่สอง การศึกษาต่อเนื่องอาจช่วยให้รับรู้คือกระบวนการมีประสิทธิภาพสูงสุดสำหรับการสอนคำศัพท์ ครั้ง การวิธีกระหน่ำสำหรับครูสอนภาษาที่เป็นทดลองชนิดของกิจกรรมในหนังสือเรียนด้วยความระมัดระวัง และ การวัดประโยชน์ของพวกเขาสามารถช่วยเหลือผู้เรียนในการรับคำศัพท์ และยังพยายามที่ จะเกี่ยวข้องกับผู้เรียนในตนเองการเรียนรู้ และ เพื่อให้รับผิดชอบการพัฒนาคำศัพท์ของตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และนักวิจัยและครูผู้สอนภาษานอกจากนี้ยังมีข้อเสนอแนะหลายกลยุทธ์และเทคนิคในการเรียนรู้คำศัพท์ซึ่งจะขึ้นอยู่กับความพยายามของแต่ละผู้เรียน (โคเฮนและ Macaro 2007; Mizumoto & Takeuchi 2009)
สองทิศทางที่สำคัญต่อการเรียนการสอนคำศัพท์และการเรียนรู้ที่จะเป็นสาเหตุของการถกเถียงในหมู่คำศัพท์ นักวิจัย (1) การสอนที่ชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยคำพูดของผู้เรียนต้องรู้นำเสนอคำว่าเป็นครั้งแรกที่การขยายความรู้คำและการพัฒนาความคล่องแคล่วด้วยคำพูดที่รู้จักกัน; และ (2) การเรียนรู้เล็กน้อยซึ่งเป็นที่แสวงหาคำศัพท์ผ่านทักษะการสื่อสารอื่น ๆ เช่นการฟังการอ่านการพูดหรือการเขียน เนชั่น (2002) ระบุว่าสำหรับเป็นระบบมากกว่าวิธีการที่เกี่ยวข้องกับการเรียนการสอนคำศัพท์และอ้างว่าดังกล่าวมุ่งเน้นเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของการเรียนภาษา ในทางตรงกันข้ามล่าและ Beglar (2002) แนะนำรวมกันของทั้งสองวิธีและยังได้รับทราบความจำเป็นในการฝึกอบรมกลยุทธ์ที่ พวกเขาแสดงให้เห็นว่าผู้เรียนจะต้องมีการสอนกลยุทธ์สำหรับการอนุมานคำจากบริบทเช่นเดียวกับผู้ที่สามารถช่วยให้พวกเขารักษาคำที่พวกเขาได้พบ ตั้งแต่เริ่มมีอาการของการเรียนรู้การวิจัยกลยุทธ์สามทศวรรษที่ผ่านมามีความเห็นเป็นเอกฉันท์ในเขตข้อมูลนี้ว่าเวลาใบสำคัญแสดงสิทธิที่กลยุทธ์การฝึกอบรมและความพยายามทั้งในและนอกห้องเรียน (ดูหมู่คนอื่น ๆ , พัดลม, 2003 Macaro 2001; Takeuchi, et al, 2007) ยังไม่ได้มีข้อมูลเชิงลึกที่ชัดเจนจากการศึกษาวิจัยที่จะแจ้งให้ครูผู้สอนสิ่งที่พวกเขาควรจะทำอย่างไรเพื่อที่จะช่วยให้ผู้เรียนของพวกเขาพัฒนาความรู้คำศัพท์ภาษาต่างประเทศ.
สรุป
บทความนี้ได้พยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงวิธีการเรียนการสอนคำศัพท์ที่ถูกมองในแต่ละการเรียนการสอนและวิธีการวิธีการใหม่ได้โผล่ออกมา เนื่องจากข้อบกพร่องและ impracticalities ของคนก่อนหน้านี้ การเรียนการสอนคำศัพท์ที่ยังไม่ถึงระดับของความมั่นคงและ systematicity ว่าการสอนทักษะภาษาอื่น ๆ เพลิดเพลินเช่นไวยากรณ์แม้ว่าจะเพิ่งได้รับความสนใจมากในการวิจัยการเรียนรู้ภาษาที่สอง การศึกษาต่อไปอาจช่วยให้รับรู้สิ่งที่เป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการเรียนการสอนคำศัพท์ ในขณะที่วิธีการที่เป็นไปได้มากที่สุดสำหรับครูผู้สอนภาษาคือการระมัดระวังการทดสอบชนิดของกิจกรรมที่มีอยู่ในหลักสูตรหนังสือและการวัดประโยชน์ของพวกเขาในการช่วยเหลือผู้เรียนในการแสวงหาคำศัพท์และยังพยายามที่จะเกี่ยวข้องกับผู้เรียนในการเรียนรู้ของตัวเองและ จะทำให้พวกเขารับผิดชอบในการพัฒนาคำศัพท์ของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และนักวิจัยและภาษา ครูได้พบหลายกลยุทธ์และเทคนิคสำหรับการเรียนรู้คำศัพท์ ซึ่งจะขึ้นอยู่กับความพยายามของแต่ละคน ( Cohen & macaro , 2007 ; Mizumoto & ทาเคอุจิ , 2552 )หลัก 2 เส้นทางสู่การสอนคำศัพท์และการเรียนรู้ที่ได้รับสาเหตุของการอภิปรายในหมู่นักวิจัยศัพท์ ( 1 ) การวินิจฉัยที่ชัดเจนที่เกี่ยวข้องกับคำที่ผู้เรียนต้องรู้ เสนอคำครั้งแรก เนื่องจากความรู้ศัพท์ และพัฒนาความคล่องแคล่วกับคำที่รู้จัก และ ( 2 ) ได้เรียนรู้คำศัพท์ผ่านการซึ่งเป็นทักษะการสื่อสารอื่นๆ เช่น การฟัง การอ่าน การพูด หรือการเขียน ประเทศ ( 2002 ) ระบุเป็นระบบมากกว่าวิธีการแทรกเพื่อสอนคำศัพท์ และยืนยันว่าโฟกัสเป็นส่วนสำคัญของหลักสูตรภาษา บนมืออื่น ๆที่ล่า และ beglar ( 2002 ) แนะนำการรวมกันของทั้งสองวิธี และยัง ยอมรับ ต้องการฝึกอบรมกลยุทธ์ เขาแนะว่า ผู้เรียนต้องมีกลยุทธ์สำหรับการสอนศัพท์จากบริบทตลอดจนผู้ที่สามารถช่วยให้พวกเขารักษาคำที่พวกเขาเผชิญ ตั้งแต่เริ่มเรียนวิจัยยุทธศาสตร์ สามทศวรรษที่ผ่านมา มีฉันทามติในฟิลด์นี้กลยุทธ์การฝึกอบรมแสดงเวลาและความพยายามทั้งในและนอกห้องเรียน ( ดู , หมู่คนอื่น ๆ , พัดลม , 2003 ; macaro , 2001 ; ทาเคอุจิ et al , 2007 ) มีไม่ชัดลึก จากการศึกษาวิจัย เพื่อแจ้งให้ครู สิ่งที่ควรทำที่สุด ช่วยให้ผู้เรียนพัฒนาความรู้คำศัพท์ของภาษา .สรุปบทความนี้ได้พยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงวิธีการสอนคำศัพท์ดูในแต่ละการสอนและวิธีการสอนใหม่ได้เกิดขึ้น อันเนื่องมาจากข้อบกพร่องและ impracticalities ของคนก่อนหน้า สอนคำศัพท์ยังไม่ได้ถึงระดับของความสอดคล้องและ systematicity ที่สอนทักษะ ภาษา อื่น ๆเพลิดเพลิน เช่น ไวยากรณ์ แม้ว่าจะเพิ่งได้รับความสนใจมากในการศึกษาสองภาษา . การศึกษาต่อไปอาจช่วยให้จำสิ่งที่เป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการสอนคำศัพท์ สำหรับตอนนี้วิธีการที่น่าเชื่อถือที่สุดสำหรับครูผู้สอนภาษาไทย เพื่อระมัดระวังทดสอบชนิดของกิจกรรมที่มีในหนังสือ หลักสูตร และการวัดประโยชน์ของตนเองในการช่วยเหลือผู้เรียนในการรับ ศัพท์ และยังพยายามที่จะเกี่ยวข้องกับผู้เรียนในการเรียนรู้ด้วยตนเองและเพื่อให้รับผิดชอบการพัฒนาคำศัพท์ของตัวเอง