It is still perfectly possible to s

It is still perfectly possible to shock people. Among middle-class westerners, nothing in
music or the arts can manage it any more – we’ve seen sex, seen violence, seen blasphemy. But try suggesting that it may not be such a great idea to spend £1m, or indeed £1bn more, and listen for the intake of breath.

Our governments see their main job as delivering economic prosperity and they are generally agreed on how: market economies, moderate taxes, free trade “and education, education, education”. This is not, however, education as culture, or scholarship, or as a way of becoming better citizens. Instead, education is seen increasingly and simply as a direct contributor to economic prosperity. Plug education in at one end and higher growth rates will pop out at the other and the more of each the better.

The argument is that we live in a knowledge economy where, to quote UK home secretary David Blunkett, “learning is the key to prosperity”. To stay competitive, we need to be top in numbers of graduates, to have more of our young people gaining qualifications than our competitors, and to make education more responsive to skill shortages in the economy.

This theory, however, is wrong. Wrong, because education doesn’t simply deliver economic growth in the way our politicians and businessmen believe, and wrong because this very expensive belief is distorting education.

A favourite example of the education-for-growth school is South Korea. This is a country in which, from the 1960s to the late 1990s, government made education a priority. Primary education became universal. Secondary education grew from 25 per cent to 100 per cent participation, university enrolment rates trebled, and per capita income growth averaged more than 7 per cent a year.

This all seems very convincing, but what about Egypt? Between 1970 and 1998, Egypt’s primary enrolment rates grew to more than 90 per cent, secondary schooling levels went from 32 per cent to 75 per cent, and university education doubled. It started the period as the world’s 47th poorest country; it was the 48th poorest at its end.

Like most seductive theories, this one can completely ignore inconvenient facts. On March 17 this year, the day Robert Mugabe became Zimbabwe’s president, the British foreign secretary, Jack Straw, spoke on the radio. The crucial difference between developing countries and the west, he argued, was simply education. “Education made the difference to economic growth; countries need to buy education because that is how we grow.” As Zimbabwe fell into economic misery, the minister apparently never noticed its 85 per cent literacy rate, the highest in sub-Saharan Africa.

However, even if education on its own can’t produce, or even protect prosperity, perhaps growth only occurs when governments do commit themselves strongly to
expanding it?

Again, not obviously. Hong Kong’s huge growth occurred without any such policies: secondary and university expansions came later as prosperous middle-class parents tried to help their children succeed. And what OECD country has the lowest university attendance
and graduation rate in the group? Switzerland, the richest of them all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็ยังคงสมบูรณ์ไปคนช็อค ในหมู่ชาวตะวันตกชั้นกลาง ไม่มีอะไรใน
เพลงหรือศิลปะสามารถจัดการมันอีก--เราเคยเห็นเห็นวิวาท เพศ ความรุนแรงเห็น แต่พยายามแนะนำว่า อาจใช้เช่นความคิดที่ดีเพื่อใช้จ่าย £1m น้อยแน่นอน £1bn และฟังสำหรับการบริโภคของลมหายใจ

รัฐบาลของเราเห็นว่างานหลักของพวกเขาส่งความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจ และพวกเขาจะเห็นโดยทั่วไปวิธี: ตลาดค้าเสรี เศรษฐกิจ ภาษีปานกลาง "และการศึกษา การศึกษา การศึกษา" ไม่ อย่างไรก็ตาม การศึกษา วัฒนธรรมหรือทุนการศึกษา หรือการเป็น พลเมืองดี แทน เห็นการศึกษามากขึ้น และก็เป็นผู้สนับสนุนโดยตรงเพื่อความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจ ศึกษาต่อในที่หนึ่งและอัตราการเจริญเติบโตสูงจะโผล่ออกที่อื่น ๆ และเพิ่มเติมของแต่ละดี

อาร์กิวเมนต์คือ ว่า เราอยู่ในรู้เศรษฐกิจที่ สาธก UK บ้านเลขานุการ David Blunkett "เรียนรู้เป็นกุญแจสู่ความมั่งคั่ง" การแข่งขัน เราต้องมียอดจำนวนผู้สำเร็จการศึกษา การมีคนหนุ่มสาวของเราได้รับคุณสมบัติมากกว่าคู่แข่งของเรา และ เพื่อให้การศึกษาตอบสนองต่อการขาดแคลนทักษะมากขึ้นในเศรษฐกิจ

ทฤษฎีนี้ อย่างไรก็ตาม ไม่ถูกต้อง ผิด เพราะการศึกษาไม่เพียงส่งเติบโตทางเศรษฐกิจในลักษณะ ของนักการเมืองและนักธุรกิจเชื่อ และไม่ถูกต้องเนื่องจากความเชื่อนี้มีราคาแพงมากเป็น distorting ศึกษา

ตัวอย่างชื่นชอบโรงเรียนศึกษาการเติบโตคือ เกาหลีใต้ เป็นประเทศที่ จากปี 1960 ถึงปลายทศวรรษที่ 1990 รัฐบาลได้ศึกษาลำดับความสำคัญ ศึกษาหลักกลายเป็นสากล มัธยมศึกษาเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 25 100 ร้อยร่วม ราคาเล่าเรียนมหาวิทยาลัย trebled และการเจริญเติบโตของรายได้ต่อหัว averaged กว่า 7 ร้อยเป็นปี

ทั้งหมดนี้น่าดูมาก แต่สิ่งที่เกี่ยวกับอียิปต์ ระหว่างปี 1970 และปี 1998 พิเศษลงทะเบียนหลักของอียิปต์เติบโตถึงกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ ระดับประถมรองไปจาก 32 ร้อยละ 75 และร้อยละ ศึกษามหาวิทยาลัยสองเท่า เริ่มต้นรอบระยะเวลาที่เป็นโลก 47 จนที่สุดประเทศ ก็ 48th จนที่สุดที่สุดของการ

เช่นทฤษฎีสุดชา นี้สามารถไม่สนใจข้อเท็จจริงที่ถูกละเลยได้ บน 17 มีนาคมปีนี้ วันนี้โรเบิร์ต Mugabe กลายเป็น ประธานของซิมบับเว รัฐมนตรีต่างประเทศอังกฤษ แจ็คฟาง พูดทางวิทยุ ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างประเทศกำลังพัฒนาและทิศตะวันตก เขาโต้เถียง มีเพียงการศึกษา "การศึกษาทำให้แตกต่างเศรษฐกิจ ประเทศจำเป็นต้องซื้อศึกษาเนื่องจากเป็นวิธีที่เราเติบโต" เป็นซิมบับเวตกลงไปในความทุกข์ยากทางเศรษฐกิจ รัฐมนตรีเห็นได้ชัดว่าไม่เคยพบเป็นร้อยละ 85 สามารถอัตรา สูงที่สุดในแอฟริกาใต้ซาฮารา

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าการศึกษานั้นไม่สามารถผลิต หรือแม้แต่ปกป้องความมั่งคั่ง อาจจะเจริญเติบโตเท่านั้นเกิดขึ้นเมื่อรัฐบาลยืนยันตัวเองขอให้
ขยาย?

อีกครั้ง ไม่ชัด Hong Kong ขนาดใหญ่เจริญเติบโตเกิดขึ้น โดยนโยบายดังกล่าว: มัธยมศึกษาและมหาวิทยาลัยขยายมาพร้อมกับครอบครัวชั้นกลางเจริญพยายามช่วยให้เด็กประสบความสำเร็จ ใดประเทศ OECD ได้เข้ามหาวิทยาลัยราคา
และอัตราการจบการศึกษาในกลุ่ม สวิสเซอร์แลนด์ รวยที่สุดของพวกเขาทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันยังคงเป็นไปได้ที่จะช็อตคน ของชนชั้นกลางตะวันตก ไม่มีอะไร
ดนตรีหรือศิลปะสามารถจัดการใด ๆเพิ่มเติม และเราได้เห็นเพศ เห็นความรุนแรง เห็นการดูหมิ่น แต่พยายามจะบอกว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นความคิดที่ดีที่จะใช้จ่ายลดลง 1 เมตร หรือแท้ง 1bn มากขึ้นและฟังสำหรับการบริโภคของลมหายใจ .

รัฐบาลของเราได้เห็นงานของพวกเขาหลักที่ส่งความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจและพวกเขาจะตกลงกันโดยทั่วไปว่า : เศรษฐกิจ , ตลาดกลางการค้าและภาษีฟรี , การศึกษา , การศึกษา , การศึกษา " นี้ไม่ได้ อย่างไรก็ตาม การศึกษา วัฒนธรรม หรือ ทุน หรือเป็นวิธีของการเป็นพลเมืองดี แต่การศึกษาจะเห็นมากขึ้นและก็เป็นผู้สนับสนุนโดยตรง เพื่อความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจปลั๊ก - ในที่ปลายด้านหนึ่งและอัตราการเติบโตที่สูงขึ้นจะปรากฏในอื่น ๆและยิ่งแต่ละดีกว่า

นี่มันว่าเราอยู่ในเศรษฐกิจฐานความรู้ที่ อ้างเลขาฯ บ้าน UK เดวิด บลังคิต " การเรียนรู้คือกุญแจสู่ความเจริญ " การพักการแข่งขัน เราต้องได้เป็นยอดตัวเลขของผู้ที่จะมีมากขึ้นของคนหนุ่มสาวของเรา สู่ระดับกว่าคู่แข่งของเราและเพื่อให้ศึกษาเพิ่มเติมเพื่อตอบสนองการขาดแคลนทักษะในเศรษฐกิจ

ทฤษฎีนี้ แต่มันผิด ผิดเพราะไม่ศึกษา ไม่เพียงมอบการเติบโตทางเศรษฐกิจในทางที่นักการเมืองและนักธุรกิจ เราเชื่อ และความเชื่อที่ผิด เพราะราคาแพงมาก คือ การบิดเบือนการศึกษา .

ตัวอย่างที่ชื่นชอบของการศึกษาสำหรับโรงเรียนของเกาหลีใต้ นี้เป็นประเทศที่จากปี 1960 ในปลายปี 1990 รัฐบาลทำให้การศึกษาเป็นอันดับแรก การศึกษาเป็นสากล มัธยมศึกษาเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 25 ถึงร้อยละ 100 อัตราการลงทะเบียนมหาวิทยาลัย trebled และรายได้ต่อหัวเฉลี่ยมากกว่า 7 ร้อยละต่อปี .

ทั้งหมดนี้ดูน่าเชื่อถือมาก แต่สิ่งที่เกี่ยวกับอียิปต์ ระหว่างปี 1970 และปีอียิปต์การลงทะเบียนอัตราเติบโตมากกว่าร้อยละ 90 ในระดับโรงเรียนมัธยมไปจากร้อยละ 32 ถึง 75 เปอร์เซ็นต์ และการศึกษาในระดับมหาวิทยาลัยเป็นสองเท่า มันเริ่มสมัยเป็นประเทศที่ยากจนที่สุดของโลก 47 ; มันเป็น 48 ที่ยากจนที่สุดในตอนท้ายของ

ชอบเสน่ห์มากที่สุดทฤษฎีหนึ่งนี้สามารถเพิกเฉยต่อข้อเท็จจริงที่ไม่สะดวก 17 มีนาคมปีนี้วันของประธานาธิบดีโรเบิร์ต มูกาเบ กลายเป็นซิมบับเว , รัฐมนตรีต่างประเทศอังกฤษ แจ๊คฟางพูดในวิทยุ ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการพัฒนาประเทศและตะวันตก เขาแย้งว่า เป็นเพียงการศึกษา " การศึกษาทำให้ความแตกต่างในการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ประเทศต้องการซื้อการศึกษา เพราะนั่นคือวิธีที่เราเติบโต . " ซิมบับเวตกอยู่ในความทุกข์ยากทางเศรษฐกิจรัฐมนตรี apparently ไม่เคยสังเกตเห็นมัน 85 ต่ออัตราการรู้หนังสือร้อยละ , มากที่สุดในทวีปแอฟริกาซาฮาซบ

แต่ถ้าจบในตัวของมันเอง ไม่สามารถผลิตหรือแม้กระทั่งการปกป้องความมั่งคั่ง อาจขยายตัวเพียงเกิดขึ้นเมื่อรัฐบาลกระทำตัวเองอย่างยิ่ง

ขยาย ?

อีก อย่าเห็นได้ชัด การเติบโตอย่างมากของฮ่องกงเกิดขึ้นโดยไม่ต้องใด ๆ เช่นนโยบาย :มัธยมศึกษาและมหาวิทยาลัย ขยายมา อีกอย่างพ่อแม่ชนชั้นกลางรุ่งเรืองพยายามที่จะช่วยให้เด็กของพวกเขาประสบความสำเร็จ แล้วมีมหาวิทยาลัยเข้าร่วมประชุม OECD ประเทศสุด
และอัตราการจบการศึกษาในกลุ่ม สวิตเซอร์แลนด์ , ที่สุดของพวกเขาทั้งหมด .