Aspects of identity linked to place

Aspects of identity linked to place can be described as "place-identity." The term has been in use since the late 1970s (Proshansky, 1978), and is here, as originally, typed with a hyphen. Place-identity has been described as the individual's incorporation of place into the larger concept of self (Proshansky, Fabian & Kaminoff, 1983), defined as a "potpourri of memories, conceptions, interpretations, ideas, and related feelings about specific physical settings, as well as types of settings" (1983, p. 60). Place attachment is considered a part of place-identity, but place-identity is more than attachment. Place-identity is a substructure of self-identity, much like gender and social class, and is comprised of perceptions and comprehensions regarding the environment. These perceptions and conceptions can be organized into two types of clusters; one type consists of memories, thoughts, values and settings, and the second type consists of the relationship among different settings (home, school, and neighborhood; Proshansky & Fabian, 1987)

Identity develops as children learn to differentiate themselves from people around them, and in the same way, place-identity develops as a child learns to see her or himself as distinct from, but related to, the physical environment. Among the first identity determinants are those rooted in the child's experience with toys, clothes and rooms. The home is the environment of primary importance, followed by the neighborhood and the school. Here, social and environmental skills and relationships are learned, and the "lenses" are formed through which the child later will recognize, evaluate and create places. Place-identity changes occur throughout a person's lifetime (Proshansky & Fabian, 1987). Five central functions of place-identity have been depicted; recognition, meaning, expressive-requirement, mediating change, and anxiety and defense function. Place-identity becomes a cognitive "database" against which every physical setting is experienced (Proshansky et al., 1983).

In the time since the term "place-identity" was introduced, the theory has been the model for identity that has dominated environmental psychology. Place-identity theory does not provide much detail regarding structure and process (Twigger-Ross, Bonaiuto & Breakwell, 2003), but refers to "schemata" that Neisser (1976) and Piaget (1954) describe as perceptions and ideas that also concern the physical environment. The cognitive structures tend to be remote from the awareness of the individual, even more than social and personal cognitive structures, because physical settings are "backdrops" against which events occur (Proshansky et al., 1983).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลักษณะของตัวตนที่เชื่อมโยงไปยังสถานที่ที่สามารถอธิบายเป็น "สถานที่ตัวตน." ระยะที่ได้รับใช้มาตั้งแต่ปี 1970 (Proshansky 1978) และเป็นที่นี่เป็นเดิมพิมพ์กับยัติภังค์ สถานที่เป็นตัวตนได้รับการอธิบายว่าการรวมตัวกันของแต่ละบุคคลของสถานที่ลงในแนวคิดขนาดใหญ่ของตัวเอง (Proshansky เฟเบียนและ Kaminoff, 1983) กำหนดให้เป็น "บุหงาของความทรงจำ, ความคิด, การตีความความคิดและความรู้สึกที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับการตั้งค่าทางกายภาพที่เฉพาะเจาะจง เช่นเดียวกับประเภทของการตั้งค่า "(1983, น. 60) สิ่งที่แนบมาสถานที่ที่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่ตัวตน แต่สถานที่ตัวตนเป็นมากกว่าสิ่งที่แนบมา เอกลักษณ์ของสถานที่ที่เป็นโครงสร้างของตัวตนของตัวเองมากเช่นเพศและระดับชั้นทางสังคมและประกอบด้วยการรับรู้และ comprehensions เกี่ยวกับสภาพแวดล้อม การรับรู้และความคิดเหล่านี้สามารถจัดออกเป็นสองประเภทของกลุ่ม; ประกอบด้วยประเภทหนึ่งของความทรงจำและความคิดค่านิยมและการตั้งค่าและประเภทที่สองประกอบด้วยความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งค่าที่แตกต่างกัน (บ้านโรงเรียนและพื้นที่ใกล้เคียง; Proshansky และเฟเบียน, 1987) เอกลักษณ์พัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะแตกต่างจากคนรอบตัวพวกเขา และในทางเดียวกันสถานที่พัฒนาเป็นตัวตนของเด็กเรียนรู้ที่จะเห็นเธอว่าตัวเองเป็นหรือแตกต่างจาก แต่ที่เกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมทางกายภาพ ท่ามกลางปัจจัยที่เป็นตัวตนเป็นคนแรกที่หยั่งรากลึกในประสบการณ์ของเด็กกับของเล่น, เสื้อผ้าและห้อง บ้านเป็นสภาพแวดล้อมที่มีความสำคัญหลักตามด้วยและพื้นที่ใกล้เคียงโรงเรียน นี่คือทักษะทางสังคมและสิ่งแวดล้อมและความสัมพันธ์ที่จะเรียนรู้และ "เลนส์" จะเกิดขึ้นโดยที่เด็กจะรับรู้ในภายหลังประเมินผลและสร้างสถานที่ การเปลี่ยนแปลงสถานที่ตัวตนเกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของบุคคล (Proshansky และเฟเบียน, 1987) ห้าฟังก์ชั่นกลางของสถานที่ตัวตนได้รับภาพ; การรับรู้ถึงความหมายที่แสดงออก-ต้องการเปลี่ยนแปลงไกล่เกลี่ยและความวิตกกังวลและฟังก์ชั่นการป้องกัน ตัวตนของสถานที่จะกลายเป็นองค์ความรู้ "ฐานข้อมูล" กับการตั้งค่าที่ทุกทางกายภาพที่มีประสบการณ์ (Proshansky et al., 1983). ในช่วงเวลาตั้งแต่คำว่า "สถานที่ตัวตน" ถูกนำทฤษฎีที่ได้รับแบบจำลองสำหรับตัวตนที่มีความโดดเด่น จิตวิทยาสิ่งแวดล้อม ทฤษฎีเพลสตัวตนไม่ได้ให้รายละเอียดมากเกี่ยวกับโครงสร้างและกระบวนการ (Twigger-รอสส์และ Bonaiuto Breakwell, 2003) แต่หมายถึง "schemata" ที่ Neisser (1976) และเพียเจต์ (1954) อธิบายเป็นการรับรู้และความคิดที่ยังมีความกังวล สภาพแวดล้อมทางกายภาพ โครงสร้างทางความคิดมักจะเป็นระยะไกลจากการรับรู้ของแต่ละบุคคลมากยิ่งขึ้นกว่าโครงสร้างทางสังคมและทางปัญญาส่วนบุคคลเพราะการตั้งค่าทางกายภาพ "ฉากหลัง" กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น (Proshansky et al., 1983)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลักษณะของอัตลักษณ์ที่สามารถอธิบายเป็น " ตัวตน " ระยะยาวถูกใช้ตั้งแต่ปี 1970 ( proshansky , 1978 ) และนี่เป็นครั้งแรก ที่พิมพ์ด้วยเครื่องหมายยัติภังค์ สถานที่ที่ตนได้รับการอธิบายเป็นบุคคลประสานสถานที่ในขนาดใหญ่แนวคิดของตนเอง ( proshansky ฟาเบียน& kaminoff , 1983 ) กำหนดเป็น " บุหงาแห่งความทรงจำ , แนวความคิด ,ความคิด การตีความ และที่เกี่ยวข้องกับการตั้งค่าทางกายภาพที่เฉพาะเจาะจง รวมทั้งประเภทของการตั้งค่า " ( 2526 , หน้า 60 ) ที่แนบมาถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของสถานที่ที่ตัวตน แต่ตัวตนที่เป็นมากกว่าความผูกพัน เอกลักษณ์ที่เป็นโครงสร้างพื้นฐานของตัวเอง เหมือน เพศ ชนชั้น และประกอบด้วยการรับรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมความคิดเห็นเหล่านี้และแนวความคิดที่สามารถจัดได้เป็นสองชนิดของกลุ่ม ; ประเภทหนึ่งประกอบด้วยความทรงจำ ความคิด ค่านิยม และการตั้งค่า และประเภทที่สองประกอบด้วยความสัมพันธ์ระหว่างการตั้งค่าที่แตกต่างกัน ( บ้าน โรงเรียน และชุมชน ; proshansky & Fabian , 1987 ) เอกลักษณ์

พัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะแยกความแตกต่างตัวเองจากคนรอบข้าง และในทางเดียวกันสถานที่เอกลักษณ์พัฒนาเป็นเด็กเรียนรู้ที่จะเห็นเธอหรือตัวเองแตกต่างกัน แต่เกี่ยวข้องกับ สิ่งแวดล้อมทางกายภาพ ท่ามกลางปัจจัยตัวแรกคือ rooted ในประสบการณ์ของเด็กกับของเล่น , ห้องพักและเสื้อผ้า . บ้าน สภาพแวดล้อมเป็นสิ่งสำคัญ รองลงมา คือ บ้านและโรงเรียน ที่นี่และทักษะด้านสังคม สิ่งแวดล้อม ความสัมพันธ์จะได้เรียนรู้ และ " เลนส์ " จะเกิดขึ้นที่เด็กในภายหลังจะตระหนัก ประเมิน และสร้าง สถานที่ สถานที่การเปลี่ยนแปลงตัวตนเกิดขึ้นตลอดอายุการใช้งานของบุคคล ( proshansky & Fabian , 1987 ) หน้าที่ห้ากลางสถานที่ตนได้รับภาพ ; การรับรู้ หมายถึง การแสดงออก การไกล่เกลี่ยการเปลี่ยนแปลงความต้องการและความวิตกกังวลและฟังก์ชันการป้องกัน สถานที่เอกลักษณ์กลายเป็นปัญญา " ฐานข้อมูล " กับทุกการตั้งค่าทางกายภาพซึ่งเป็นประสบการณ์ ( proshansky et al . , 1983 ) .

ในเวลาตั้งแต่คำว่า " เอกลักษณ์ " ใช้ทฤษฎีมีรูปแบบเอกลักษณ์ที่โดดเด่นจิตวิทยาสิ่งแวดล้อม