The second contribution was in the

The second contribution was in the estimate of the factor-income shares. For most
growth accounting exercises, the derivation of factor income shares is very difficult. In
Thailand, as in many developing countries, a very large proportion of income accrues to
unincorporated enterprises, the self-employed. The income of unincorporated businesses
averaged about 60 percent of national income in the 1970s, and has remained in the range of 30-
40 percent in recent years. It is a mixed income category that includes the returns to capital and
entrepreneurship as well as labor. The authors imputed to the self-employed the average wage
rate of employees, and computed capital income as a residual. They benchmarked their
measures of the wage bill to the 1987 social accounting matrix (SAM). The inclusion of a wage
for the self-employed raised the share of labor compensation in aggregate GDP from 24 to 60
percent in 1977, but the labor share declines sharply between 1984 and 1990, from 63 to 49
percent.7 Their methodology also allowed them to capture the large difference between the wage
rates of workers in agriculture and non-agriculture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนที่สองจะเป็นในการประเมินหุ้นที่สัดส่วนรายได้ มากที่สุดเจริญเติบโตของบัญชีบริหาร แหล่งที่มาของปัจจัยรายได้หุ้นเป็นเรื่องยากมาก ในประเทศไทย ในประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมาก มากมีสัดส่วนรายได้เพิ่มขึ้นเพื่อคณะผู้ประกอบการ ส่วนตัว รายได้ของธุรกิจคณะเฉลี่ยประมาณ 60 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ประชาชาติในปี 1970 และยังคงในช่วง 30-ร้อยละ 40 ในปี มันเป็นประเภทรายได้ผสมที่ประกอบด้วยกลับไปยังเมืองหลวง และผู้ประกอบการตลอดจนแรงงาน ผู้เขียน imputed เพื่อส่วนตัวค่าจ้างเฉลี่ยอัตรา และคำนวณเป็นส่วนที่เหลือเป็นทุนราย พวกเขาตั้งค่ามาตรฐานของพวกเขามาตรการการเรียกเก็บเงินค่าจ้างไป 1987 สังคมบัญชีเมตริกซ์ (SAM) รวมค่าแรงสำหรับส่วนตัวยกส่วนแบ่งค่าตอบแทนแรงงานใน GDP รวมจาก 24 ถึง 60เปอร์เซ็นต์ในปี 1977 แต่แรงงานแชร์ลดลงอย่างรวดเร็วระหว่าง 1984 และปี 1990 จาก 63 เป็น 49percent.7 วิธีการของพวกเขายังได้รับอนุญาตให้จับภาพขนาดใหญ่ความแตกต่างระหว่างค่าจ้างราคาของแรงงานในการเกษตรและเกษตรปลอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลงานที่สองคือในการประมาณการของหุ้นปัจจัยรายได้ มากที่สุดสำหรับ
การออกกำลังกายการบัญชีการเจริญเติบโตของแหล่งที่มาของรายได้หุ้นปัจจัยที่เป็นเรื่องยากมาก ใน
ประเทศไทยในขณะที่หลายประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่มากของรายได้ที่จะเกิดการ
หน่วยงานองค์กรของตนเอง รายได้ของธุรกิจหน่วยงาน
เฉลี่ยประมาณร้อยละ 60 ของรายได้ประชาชาติในปี 1970 และยังคงอยู่ในช่วงของ 30
ร้อยละ 40 ในปีที่ผ่านมา มันเป็นหมวดหมู่รายได้ผสมที่มีผลตอบแทนเงินทุนและ
ผู้ประกอบการเช่นเดียวกับแรงงาน ผู้เขียนจะกล่าวหาตนเองค่าจ้างเฉลี่ย
อัตราพนักงานและคำนวณรายได้เป็นทุนที่เหลือ พวกเขาวัดประสิทธิผลของพวกเขา
มาตรการการเรียกเก็บเงินค่าจ้างให้กับเมทริกซ์ 1987 บัญชีสังคม (SAM) รวมของค่าจ้าง
สำหรับตนเองยกหุ้นของค่าตอบแทนแรงงานรวม GDP 24-60
เปอร์เซ็นต์ในปี 1977 แต่การลดลงของส่วนแบ่งการใช้แรงงานอย่างมากระหว่างปี 1984 และปี 1990 63-49
percent.7 วิธีการของพวกเขายังได้รับอนุญาตให้ ที่จะจับความแตกต่างอย่างมากระหว่างค่าจ้าง
อัตราแรงงานในภาคเกษตรและนอกภาคการเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่สองในการประเมินด้านรายได้ หุ้น ให้มากที่สุดแบบฝึกหัดบัญชีการเจริญเติบโต ต้นกำเนิดของหุ้นรายได้ปัจจัย เป็นเรื่องที่ยากมาก ในประเทศไทย เป็นประเทศที่พัฒนามาก สัดส่วนที่ใหญ่มากของรายได้ค้างเพื่อหน่วยงานองค์กร , การทำงานด้วยตนเอง รายได้ของหน่วยงานธุรกิจเฉลี่ยประมาณ 60 เปอร์เซ็นต์ของรายได้ประชาชาติในปี 1970 และได้อยู่ในช่วง 30 -40 เปอร์เซ็นต์ในปีล่าสุด มันเป็นประเภทที่ผสมรายได้รวมถึงกลับไปเงินทุนและผู้ประกอบการตลอดจนแรงงาน ผู้เขียนใดๆกับอาชีพอิสระ ค่าจ้างเฉลี่ยอัตราของพนักงาน และคำนวณรายได้ต่อหัวเป็นส่วนที่เหลือ พวกเขาข้ามพวกเขามาตรการของค่าเหนื่อยถึง 1987 เมตริกซ์บัญชีทางสังคม ( แซม ) การรวมเป็นค่าจ้างสำหรับตนเองยกส่วนแบ่งของแรงงานค่าตอบแทนในมวลรวม GDP จาก 24 ถึง 60ในปี 1977 แต่แรงงานแบ่งปันลดลงอย่างรวดเร็วระหว่างปี 1984 และปี 1990 จาก 63 49ร้อยละ 7 ของพวกเขาและอนุญาตให้พวกเขาเพื่อจับภาพความแตกต่างขนาดใหญ่ระหว่างค่าจ้างราคาของแรงงานในการเกษตรและเกษตรไม่