When she had put everything away sh

When she had put everything away she sat on the bed. She leaned toward him, close enough to see some white powder from the rice cakes stuck to the corners of his mouth, and picked up the almanac. As she turned the pages she imagined the quarrels Rohin had overheard in his house in Montreal. "Is she pretty?" his mother would have asked his father, wearing the same bathrobe she'd worn for weeks, her own pretty face turning spiteful. "Is she sexy?" His father would deny it at first, try to change the subject. "Tell me," Rohin's mother would shriek, "tell me if she's sexy." In the end his father would admit that she was, and his mother would cry and cry, in a bed surrounded by a tangle of clothes, her eyes puffing up like bullfrogs. "How could you," she'd ask sobbing, "how could you love a woman you don't even know?"
As Miranda imagined the scene she began to cry a little herself. In the Mapparium that day, all the countries had seemed close enough to touch, and Dev's voice had bounced wildly off the glass. From across the bridge, thirty feet away, his words had reached her ears, so near and full of warmth that they'd drifted for days under her skin. Miranda cried harder, unable to stop. But Rohin still slept. She guessed that he was used to it now, to the sound of a woman crying.
On Sunday, Dev called to tell Miranda he was on his way. "I'm almost ready. I'll be there at two."
She was watching a cooking show on television. A woman pointed to a row of apples, explaining which were best for baking. "You shouldn't come today."
"Why not?"
"I have a cold," she lied. It wasn't far from the truth; crying had left her congested. "I've been in bed all morning,"
"You do sound stuffed up." There was a pause. "Do you need anything?" "I'm all set."
"Drink lots of fluids."
"Dev?"
"Yes, Miranda?"
"Do you remember that day we went to the Mapparium?" "Of course.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเธอทำทุกอย่างไป เธอนั่งบนเตียง เธอก็เอนไปทางเขา ใกล้พอที่จะเห็นบางสีขาวจากเค้กข้าวติดอยู่ที่มุมปากของเขา และรับปูม เธอเปิดหน้า เธอคิดทะเลาะวิวาทมี overheard Rohin ในบ้านของเขาในมอนทรีออล ความคือเธอสวยแม่จะถามบิดา สวมเสื้อคลุมเดียวกันเธอได้สวมใส่สำหรับสัปดาห์ ใบหน้าสวยของเธอเองที่เปิด spiteful ความคือเธอเซ็กซี่ พ่อของเขาจะปฏิเสธมันที่แรก พยายามเปลี่ยนเรื่อง "บอกฉัน แม่ของ Rohin จะกรีด "บอกว่า เธอจะเซ็กซี่" ในสุด พ่อของเขาจะยอมรับว่า เธอ และแม่ของเขาจะร้องไห้ และร้องไห้ เตียงในท่ามกลางกองเสื้อผ้า ดวงตาของเธอพองขึ้นเช่น bullfrogs "วิธีอ่าน เธอจะขอ sobbing "วิธีสามารถคุณชอบผู้หญิงที่คุณไม่รู้"มิรันดาคิดฉาก เธอเริ่มร้องไห้เล็กน้อยเอง ใน Mapparium วัน ทุกประเทศได้ดูเหมือนใกล้สัมผัส และเสียงของ Dev ได้สะท้อนอย่างดุเดือดออกแก้ว จากข้ามสะพาน 30 ฟุต คำพูดของเขาได้มาถึงหูของเธอ ดังนั้นใกล้ และเต็มไป ด้วยความอบอุ่นที่พวกเขามีลอยวันภายใต้ผิวของเธอ มิรันดาร้องไห้ยาก ไม่สามารถหยุด แต่ยังนอน Rohin เธอเดาว่า เขาใช้มันตอนนี้ เสียงผู้หญิงร้องไห้วันอาทิตย์ Dev เรียกบอกมิรันดาเขาเป็นทางเขา "ฉันเกือบจะพร้อม ฉันจะได้มีที่สอง"เธอได้ชมการแสดงทำอาหารทางโทรทัศน์ ผู้หญิงชี้ไปยังแถวของแอปเปิ้ล อธิบายซึ่งถูกที่สุดสำหรับการอบ "คุณไม่ควรมาวันนี้""ทำไมไม่""ผมมีเย็น เธอโกหก ไม่ไกลจากความจริง ร้องไห้ได้ด้านซ้ายของเธอที่มีคนพลุกพล่าน "ได้ในตอนเช้าทั้งหมด"คุณทำเสียงยัดขึ้น" มีการหยุดชั่วคราว "คุณต้องการอะไร" "ฉัน:ทั้งหมดการตั้งค่า""ดื่มปริมาณมากๆ""พัฒนา""ใช่ มิรันดา? ""จำวันที่เราไป Mapparium ? " "แน่นอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเธอได้วางทุกอย่างออกไปเธอนั่งอยู่บนเตียง เธอโน้มตัวเข้าไปหาเขาใกล้พอที่จะเห็นบางส่วนผงสีขาวจากเค้กข้าวติดอยู่กับมุมปากของเขาและหยิบขึ้นมาปูม ขณะที่เธอหันหน้าเธอจินตนาการทะเลาะ Rohin เคยได้ยินในบ้านของเขาในมอนทรีออ "เธอเป็นสวย?" แม่ของเขาจะได้ถามพ่อของเขาสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดียวกับที่เธอเคยสวมใส่สัปดาห์ที่หน้าตาน่ารักของเธอเองเปลี่ยนความอาฆาตแค้น "เธอเป็นเซ็กซี่?" พ่อของเขาจะปฏิเสธมันในตอนแรกพยายามที่จะเปลี่ยนเรื่อง "บอก" แม่ Rohin จะกรีดร้อง "บอกฉันว่าเธอเซ็กซี่." ในที่สุดพ่อของเขาจะยอมรับว่าเธอและแม่ของเขาจะร้องไห้และร้องไห้อยู่บนเตียงที่ล้อมรอบด้วยพันกันของเสื้อผ้าดวงตาของเธอพองตัวขึ้นเช่นกบ "คุณสามารถวิธี" เธอต้องการขอสะอื้น "วิธีการที่คุณจะรักผู้หญิงคนหนึ่งที่คุณไม่ได้รู้หรือไม่"
ในฐานะที่เป็นมิแรนดาคิดฉากที่เธอเริ่มที่จะร้องไห้เล็ก ๆ น้อย ๆ ของตัวเอง ใน Mapparium วันนั้นทุกประเทศได้ดูเหมือนใกล้พอที่จะสัมผัสและเสียง Dev ได้เด้งลำพองออกแก้ว จากข้ามสะพานสามสิบฟุตห่างคำพูดของเขามาถึงหูของเธอเพื่อให้ใกล้และเต็มรูปแบบของความอบอุ่นที่พวกเขาต้องการสำหรับวันที่ลอยอยู่ภายใต้ผิวของเธอ มิแรนดาร้องไห้หนักไม่สามารถหยุด แต่ยังคงนอนหลับอยู่ Rohin เธอเดาได้ว่าเขาถูกใช้ในการได้ในขณะนี้เสียงของผู้หญิงที่ร้องไห้.
เมื่อวันอาทิตย์ที่เดฟที่เรียกว่ามิแรนดาที่จะบอกว่าเขาเป็นในทางของเขา "ฉันมีความพร้อมเกือบ. ฉันจะมีที่สอง."
เธอเป็นคนที่ดูการแสดงการปรุงอาหารในโทรทัศน์ ผู้หญิงคนหนึ่งชี้ไปที่แถวของแอปเปิ้ลอธิบายซึ่งเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับการอบ "คุณไม่ควรจะมาวันนี้."
"ทำไมไม่?"
"ผมมีอาการเป็นหวัด" เธอโกหก มันไม่ได้ห่างไกลจากความจริง ร้องไห้ได้ทิ้งเธอแออัด "ฉันได้รับในเตียงทุกเช้า"
"คุณทำเสียงยัดขึ้น." มีการหยุดชั่วคราวเป็น "คุณต้องการอะไร?" "ผมตั้งค่าทั้งหมด."
"ดื่มจำนวนมากของของเหลว."
"เดฟ?"
"ใช่มิแรนดา?"
"คุณจำวันนั้นเราไป Mapparium ได้หรือไม่" "แน่นอน.