Once upon a time, there was a littl

Once upon a time, there was a little girl who lived in a village near the forest. Whenever she went out, the little girl wore a red riding cloak, so everyone in the village called her Little Red Riding Hood.
One morning, Little Red Riding Hood asked her mother if she could go to visit her grandmother as it had been awhile since they'd seen each other.

"That's a good idea," her mother said. So they packed a nice basket for Little Red Riding Hood to take to her grandmother.

When the basket was ready, the little girl put on her red cloak and kissed her mother goodbye.
"Remember, go straight to Grandma's house," her mother cautioned. "Don't dawdle along the way and please don't talk to strangers! The woods are dangerous."

"Don't worry, mommy," said Little Red Riding Hood, "I'll be careful."

But when Little Red Riding Hood noticed some lovely flowers in the woods, she forgot her promise to her mother. She picked a few, watched the butterflies flit about for awhile, listened to the frogs croaking and then picked a few more.
Little Red Riding Hood was enjoying the warm summer day so much, that she didn't notice a dark shadow approaching out of the forest behind her...

Suddenly, the wolf appeared beside her.
"What are you doing out here, little girl?" the wolf asked in a voice as friendly as he could muster.

"I'm on my way to see my Grandma who lives through the forest, near the brook," Little Red Riding Hood replied.

Then she realized how late she was and quickly excused herself, rushing down the path to her Grandma's house.

The wolf, in the meantime, took a shortcut...

The wolf, a little out of breath from running, arrived at Grandma's and knocked lightly at the door. "Oh thank goodness dear! Come in, come in! I was worried sick that something had happened to you in the forest," said Grandma thinking that the knock was her granddaughter.

The wolf let himself in. Poor Granny did not have time to say another word, before the wolf gobbled her up!

The wolf let out a satisfied burp, and then poked through Granny's wardrobe to find a nightgown that he liked. He added a frilly sleeping cap, and for good measure, dabbed some of Granny's perfume behind his pointy ears. A few minutes later, Red Riding Hood knocked on the door. The wolf jumped into bed and pulled the covers over his nose. "Who is it?" he called in a cackly voice.

"It's me, Little Red Riding Hood."

"Oh how lovely! Do come in, my dear," croaked the wolf.

When Little Red Riding Hood entered the little cottage, she could scarcely recognize her Grandmother. "Grandmother! Your voice sounds so odd. Is something the matter?" she asked.

"Oh, I just have touch of a cold," squeaked the wolf adding a cough at the end to prove the point.

"But Grandmother! What big ears you have," said Little Red Riding Hood as she edged closer to the bed.
"The better to hear you with, my dear," replied the wolf.

"But Grandmother! What big eyes you have," said Little Red Riding Hood.

"The better to see you with, my dear," replied the wolf.

"But Grandmother! What big teeth you have," said Little Red Riding Hood her voice quivering slightly.

"The better to eat you with, my dear," roared the wolf and he leapt out of the bed and began to chase the little girl.

Almost too late, Little Red Riding Hood realized that the person in the bed was not her Grandmother, but a hungry wolf. She ran across the room and through the door, shouting, "Help! Wolf!" as loudly as she could.

A woodsman who was chopping logs nearby heard her cry and ran towards the cottage as fast as he could.

He grabbed the wolf and made him spit out the poor Grandmother who was a bit frazzled by the whole experience, but still in one piece.

"Oh Grandma, I was so scared!" sobbed Little Red Riding Hood, "I'll never speak to strangers or dawdle in the forest again." "There, there, child. You've learned an important lesson. Thank goodness you shouted loud enough for this kind woodsman to hear you!"

The woodsman knocked out the wolf and carried him deep into the forest where he wouldn't bother people any longer.

Little Red Riding Hood and her Grandmother had a nice lunch and a long chat.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่ง เป็นสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านใกล้ป่า ทุกครั้งที่เธอไปออก สาวน้อยสวมเสื้อคลุมสีแดงขี่เป็น เพื่อให้ทุกคนในหมู่บ้านเรียกว่าเธอหนูน้อยหมวกแดงเช้าวันหนึ่ง หนูน้อยหมวกแดงถามแม่ของเธอถ้า เธอจะไปเยี่ยมคุณยายของเธอได้สักครู่เนื่องจากได้เห็นกันแม่ของเธอกล่าวว่า "นั่นเป็นความคิดที่ดี ดังนั้น พวกเขาบรรจุตะกร้าดีสำหรับหนูน้อยหมวกแดงไปยายเมื่อตะกร้าพร้อม สาวน้อยใส่เสื้อคลุมสีแดงของเธอ และจูบลาแม่ของเธอ"จำ ตรงไปที่บ้านของยาย แม่ของเธอเตือน "อย่า dawdle ไปพร้อมกัน และกรุณาอย่าพูดคุยกับคนแปลกหน้า ป่าเป็นอันตราย""ไม่ต้องกังวล แม่ กล่าวว่า หนูน้อยหมวกแดง "ฉันจะได้ระมัดระวัง"แต่เมื่อหนูน้อยหมวกแดงสังเกตบางดอกไม้ในป่า เธอลืมสัญญาของเธอกับแม่ของเธอ เธอหยิบกี่ ดูผีเสื้อเหาะเกี่ยวกับสำหรับสักครู่ ฟังกบต่าง ๆ แล้ว รับอีกไม่กี่หนูน้อยหมวกแดงกำลังเพลิดเพลินกับวันฤดูร้อนที่อบอุ่นมาก ว่า เธอไม่ได้สังเกตเห็นเงามืดใกล้จากป่าหลังเธอ...ทันใดนั้น หมาป่าปรากฏอยู่ข้างเธอ"สิ่งที่คุณทำออกมานี่ สาวน้อย? " หมาป่าถามในเสียงเป็นมิตรที่เขาสามารถรวบฉันเดินทางมาดูยายของฉันที่อาศัยอยู่ในป่า ใกล้บรู๊ค หนูน้อยหมวกแดงตอบแล้ว เธอรู้วิธีช้าเธอ และส่วนตัวเอง วิ่งลงเส้นทางไปบ้านคุณยายของเธออย่างรวดเร็วหมาป่า ในระหว่าง เอาทางลัด...หมาป่า ลมหายใจจากการทำงาน หน่อยมาถึงคุณยาย และเคาะเบา ๆ ที่ประตู "โอ้ ขอบคุณพระเจ้ารัก มา เข้ามา ผมป่วยกังวลที่บางสิ่งบางอย่างได้เกิดขึ้นกับคุณในป่า กล่าวว่า คุณยายคิดว่า เคาะที่เป็นหลานสาวของเธอหมาป่าให้ตัวเองใน ยายยากจนไม่มีเวลาที่จะพูดคำอื่น ก่อนที่หมาป่า gobbled เธอขึ้นหมาป่าให้ออกเรอพอใจ และแหย่ผ่านตู้เสื้อผ้าของยายจะหา nightgown ที่เขาชอบแล้ว เขาเพิ่มฝานอนเพ้อฝัน และการวัดที่ดี dabbed ยายของน้ำหอมบางหลังหูของเขาจับ ครู่ต่อมา หมวกแดงเคาะประตู หมาป่ากระโดดเตียง และดึงฝาครอบจมูกของเขา "ใครคือมันเขาเรียกว่าเสียง cackly"เป็นฉัน หนูน้อยหมวกแดง""โอ้ ว่ารัก มี รักของฉัน croaked หมาป่าเมื่อหนูน้อยหมวกแดงใส่กระท่อมน้อย เธอแทบไม่รู้จักยาย "ยาย เสียงเสียงคี่ดังนั้น คือบาง เรื่องเธอถาม"โอ้ ฉันเพียงแค่สัมผัสที่เย็น squeaked หมาป่าเพิ่มการไอเพื่อพิสูจน์จุดจบ"แต่คุณยาย อะไรใหญ่หูคุณมี กล่าวว่า หนูน้อยหมวกแดงเป็นเธอขอบใกล้เตียง"ที่ดีกว่าคุณมี รักของฉัน หมาป่าตอบว่า"แต่คุณยาย ตาใหญ่อะไรคุณมี กล่าวว่า หนูน้อยหมวกแดง"ที่ดีกว่าคุณมี รักของฉัน หมาป่าตอบว่า"แต่คุณยาย อะไรฟันใหญ่ที่คุณมี กล่าวว่าสีแดงเล็ก ๆ ขี่เครื่องดูดควันเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย"ดีกว่ากินคุณมี รักของฉัน หมาป่าคำราม และเขาหลุดออกจากเตียง และเริ่มไล่สาวน้อยเกือบสาย หนูน้อยหมวกแดงตระหนักว่า คนที่บนเตียงมีไม่ยาย แต่หมาป่าหิว เธอวิ่งไป ทั่วห้อง และ ผ่าน ประตู ตะโกน "ช่วยด้วย หมาป่า "เสียงดังเท่าที่เธอจะชาวป่าได้ที่ถูกสับบันทึกใกล้เคียงได้ยินเธอร้องไห้ และวิ่งไปคอทเทจเป็นอย่างที่เขาสามารถเขาคว้าหมาป่า และทำให้เขาได้คายออกยายยากจนที่เป็นบิตรองรับความต้อง โดยประสบการณ์ทั้งหมด แต่ยังอยู่ ในชิ้นเดียว"โอ้ ยาย ผมจึงกลัว! " หนูน้อยหมวกแดง "ฉันจะไม่เคยพูดกับคนแปลกหน้า หรือ dawdle ในป่าอีก" sobbed "นั่น นั่น เด็ก คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ ขอบคุณพระเจ้าที่คุณตะโกนเสียงดังพอสำหรับชาวป่าได้ชนิดนี้จะได้ยินคุณ! "ชาวป่าได้เคาะออกมาหมาป่า และนำเขาลึกเข้าไปในป่าที่เขาจะไม่รบกวนท่านอีกต่อไปหนูน้อยหมวกแดงและคุณยายของเธอได้เป็นกลางและการสนทนาที่ยาวนาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ป่า เมื่อใดก็ตามที่เธอเดินออกสาวน้อยสวมขี่เสื้อคลุมสีแดงเพื่อให้ทุกคนในหมู่บ้านเรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง.
เช้าวันหนึ่งหนูน้อยหมวกแดงถามแม่ของเธอว่าเธอจะไปเยี่ยมคุณยายของเธอในฐานะที่เคยเป็นมาเดี๋ยวตั้งแต่ พวกเขาต้องการเห็นแต่ละอื่น ๆ . "นั่นเป็นความคิดที่ดี" แม่ของเธอกล่าวว่า ดังนั้นพวกเขาจึงบรรจุตะกร้าที่ดีสำหรับหนูน้อยหมวกแดงเพื่อนำไปให้คุณยายของเธอ. เมื่อตะกร้าก็พร้อมที่สาวน้อยใส่ในเสื้อคลุมสีแดงของเธอและจูบแม่ของเธอลา. "จำไว้ตรงไปที่บ้านของคุณยาย" แม่ของเธอเตือน . "อย่าอืดอาดไปพร้อมกันและโปรดอย่าพูดคุยกับคนแปลกหน้า! ป่าเป็นอันตราย." "ไม่ต้องห่วงแม่" หนูน้อยหมวกแดงกล่าวว่า "ผมจะต้องระมัดระวัง." แต่เมื่อสีแดงเล็ก ๆ หมวกสังเกตเห็นดอกไม้น่ารักบางอย่างในป่าที่เธอลืมสัญญาของเธอกับแม่ของเธอ เธอหยิบไม่กี่ดูผีเสื้อโผเกี่ยวกับการสักครู่ฟังกบบ่นแล้วหยิบอีกไม่กี่. หนูน้อยหมวกแดงกำลังมีความสุขในวันฤดูร้อนที่อบอุ่นมากว่าเธอไม่ได้สังเกตเห็นเงาดำเดินเข้ามาใกล้จาก ป่าด้านหลังของเธอ ... ทันใดนั้นหมาป่าปรากฏข้างๆเธอ. "คุณกำลังทำอะไรออกจากที่นี่สาวน้อย?" หมาป่าถามในเสียงเป็นมิตรในขณะที่เขาสามารถรวบรวม. "ฉันในทางของฉันที่จะเห็นคุณยายของฉันที่มีชีวิตอยู่ผ่านป่าใกล้ลำธาร" หนูน้อยหมวกแดงตอบ. จากนั้นเธอก็รู้ว่าเธอเป็นปลายและรวดเร็ว ยกเว้นตัวเองวิ่งไปตามเส้นทางที่บ้านของเธอยายของ. หมาป่าในขณะเดียวกันเอาทางลัด ... หมาป่าน้อยออกจากลมหายใจจากการทำงานมาถึงคุณยายและเคาะเบา ๆ ที่ประตู "โอ้ขอบคุณที่รักความดีงามมาในมาใน! ฉันเป็นห่วงป่วยว่าสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับคุณในป่า" กล่าวว่าคุณยายคิดว่าเคาะเป็นหลานสาวของเธอ. หมาป่าปล่อยให้ตัวเองใน. น่าสงสารยายไม่ได้มีเวลาที่จะ พูดคำอื่นก่อนหมาป่า gobbled เธอขึ้น! หมาป่าให้ออกเรอพอใจแล้วแหย่ผ่านตู้เสื้อผ้าของคุณยายที่จะหาชุดราตรีว่าเขาชอบ เขาเสริมฝากระโปรงนอนหลับและการวัดที่ดี, dabbed บางส่วนของน้ำหอมยายหลังหูของเขาแหลม ไม่กี่นาทีต่อมาหมวกแดงเคาะประตู หมาป่ากระโดดลงไปในเตียงและดึงผ้าห่มมากกว่าจมูกของเขา "มันคือใคร?" ที่เขาเรียกว่าในเสียง cackly ได้. "มันเป็นผมหนูน้อยหมวกแดง." "โอ้ว่าน่ารัก! อย่ามารักฉัน" croaked หมาป่า. เมื่อหนูน้อยหมวกแดงเข้ามาในกระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอแทบจะไม่สามารถรับรู้คุณยายของเธอ . "ยาย! เสียงของคุณแปลก. เป็นสิ่งที่เรื่องนี้?" เธอถาม. "โอ้ฉันเพียงแค่มีสัมผัสของความหนาวเย็น" แหลมหมาป่าเพิ่มไอท้ายที่จะพิสูจน์จุด. " แต่ยายอะไรหูขนาดใหญ่ที่คุณมี" หนูน้อยหมวกแดงกล่าวว่าขณะที่เธอขยับใกล้ชิดกับ เตียง. "ดีกว่าที่จะได้ยินเสียงคุณกับที่รักของฉัน" ตอบหมาป่า. " แต่ยายอะไรดวงตาขนาดใหญ่ที่คุณมี" หนูน้อยหมวกแดงกล่าวว่า. "ดีกว่าที่จะเห็นคุณกับที่รักของฉัน" ตอบ หมาป่า. " แต่ยายอะไรฟันขนาดใหญ่ที่คุณมี" กล่าวว่าหนูน้อยหมวกแดงเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย. "ดีกว่าที่จะกินคุณกับที่รักของฉัน" คำรามหมาป่าและเขากระโดดออกจากเตียงและเริ่มที่จะไล่ล่า สาวน้อย. ปลายเกือบเกินไปหนูน้อยหมวกแดงตระหนักว่าคนที่อยู่ในเตียงไม่ได้คุณยายของเธอ แต่หมาป่าหิว เธอวิ่งไปทั่วห้องและผ่านประตูตะโกน "ช่วยด้วย! หมาป่า!" เป็นเสียงดังที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้. พรานที่ถูกสับบันทึกได้ยินอยู่ใกล้เธอร้องไห้และวิ่งไปที่กระท่อมให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้. เขาคว้าหมาป่าและทำให้เขาคายยายยากจนที่เป็นบิต frazzled จากประสบการณ์ทั้งหมด แต่ ยังคงอยู่ในชิ้นเดียว. "โอ้คุณยายผมก็กลัวมาก!" สะอื้นหนูน้อยหมวกแดง "ฉันจะไม่เคยพูดคุยกับคนแปลกหน้าหรืออืดอาดในป่าอีกครั้ง". "มีมีเด็ก. คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ. ขอบคุณพระเจ้าคุณตะโกนดังพอสำหรับ Woodsman ชนิดนี้จะได้ยินคุณ!" พรานเคาะออกหมาป่าและพาเขาเข้าไปในป่าลึกที่เขาจะไม่รำคาญคน ได้อีกต่อไป. หนูน้อยหมวกแดงและคุณยายของเธอมีอาหารกลางวันที่ดีและยาวแชท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งมีสาวน้อยที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ป่า เมื่อใดก็ตามที่เธอออกไป สาวน้อยที่สวมเสื้อคลุมสีแดงขี่ เพื่อให้ทุกคนในบ้านเรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง .เช้าวันหนึ่ง หนูน้อยหมวกแดงถามแม่ของเธอว่า เธออาจจะไปเยี่ยมคุณยายของเธอมันก็นานแล้วที่พวกเขาเคยเห็นแต่ละอื่น ๆ" เป็นความคิดที่ดี " แม่ของเธอกล่าวว่า ดังนั้นพวกเขาจึงจัดตระกร้าน่ารักหนูน้อยหมวกแดงให้คุณย่าเมื่อตะกร้าพร้อม สาวน้อยที่ใส่เสื้อคลุมสีแดงของเธอและจูบแม่ ของเธอค่ะ" จำไว้ ตรงไปบ้านคุณยาย " แม่เตือน " อย่ามัวอืดอาดตลอดทาง และก็ไม่พูดกับคนแปลกหน้า ป่าอันตราย”" ไม่ต้องห่วง แม่บอกว่า " หนูน้อยหมวกแดง " ผมจะระวัง "แต่เมื่อหนูน้อยหมวกแดงสังเกตเห็นบางอย่างที่น่ารักดอกไม้ในป่า เธอจะลืมสัญญากับแม่ของเธอ เธอเลือก ไม่กี่ ดูผีเสื้อโฉบ สักพัก ฟังเสียงกบร้อง กบ แล้ว เลือกอีกหนูน้อยหมวกแดงกำลังเพลิดเพลินกับวันฤดูร้อนอบอุ่นมาก เธอไม่ได้สังเกตเห็นเงามืดใกล้ออกจากป่าข้างหลังเธอ . . . . . . .ทันใดนั้นหมาป่าปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เธอ" คุณมาทำอะไรที่นี่จ๊ะ ? " หมาป่าถามด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร เขาสามารถรวบรวม" ฉันกำลังจะไปหาคุณยายที่อาศัยอยู่ในป่า ใกล้ลำธาร หนูน้อยหมวกแดงตอบแล้วแม่ก็คิดได้ว่าดึกแค่ไหน เธอและรวดเร็ว excused ตัวเองวิ่งลงทางเดินไปที่บ้านคุณยาย .หมาป่าในเวลานี้ มาทางลัด . . . . . . .หมาป่าน้อยเหนื่อยที่วิ่งมาถึงที่คุณยายและเคาะเบาๆที่ประตู " โอ้ขอบคุณพระเจ้าที่รัก ! เข้ามา เข้ามา ผมเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอในป่า กล่าวว่า คุณยายคิดที่เคาะเป็นหลานของเธอหมาป่าให้กับตัวเอง คุณยายจนไม่ได้มีเวลาที่จะได้พูดคำอื่น ก่อนที่หมาป่า gobbled ขึ้นเธอหมาป่าออกมาพอใจ เรอ แล้วจิ้มผ่านตู้เสื้อผ้าของคุณยาย เพื่อหาชุดนอนที่เขาชอบ เขาใส่หมวกครุยนอน และสำหรับวัดดี บางส่วนของน้ำหอมหลังลูบหน้ายายแหลม หูของเขา ไม่กี่นาทีต่อมา หนูน้อยหมวกแดงเคาะประตู หมาป่ากระโดดลงเตียงแล้วดึงผ้าห่มที่ผ่านจมูกของเขา มันเป็นใคร ? " เขาเรียกเสียง cackly ." ฉันเอง หนูน้อยหมวกแดง " ." แหม น่ารักจริงๆ เข้ามาสิ , ที่รัก , " ตายหมาป่าเมื่อหนูน้อยหมวกแดงเข้าไปในกระท่อมเล็ก ๆน้อย ๆ เธอแทบจำคุณยายของเธอ . " คุณย่า ! เสียงของเธอฟังดูแปลก มีอะไรเหรอ ? " เธอถาม" โอ้ ฉันเพิ่งได้สัมผัสเย็น " แหลมหมาป่าเพิ่มไอที่สิ้นสุดเพื่อพิสูจน์จุด" แต่คุณยาย ! คุณช่างมีหูที่ใหญ่จังเลย " กล่าวว่าหนูน้อยหมวกแดงเป็นเธอขอบใกล้เตียง" ดีกว่าที่จะได้ยินคุณ , ที่รักของฉัน , " หมาป่าตอบ ." แต่คุณยาย ! ตาเธอช่างใหญ่เหลือเกิน " หนูน้อยหมวกแดง ." ดีกว่าที่จะเห็นคุณ , ที่รักของฉัน , " หมาป่าตอบ ." แต่คุณยาย ! ทำไมนายมีฟันใหญ่ กล่าวว่า หนูน้อยหมวกแดง เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย" ดีกว่าที่จะกินคุณ , ที่รักของฉัน , " คำรามหมาป่า เขากระโจนออกมาจากเตียงแล้วเริ่มไล่เด็กเกือบจะสายเกินไป หนูน้อยหมวกแดงจะรู้ว่าคนอยู่บนเตียง ไม่ใช่ยาย แต่หิวหมาป่า เธอวิ่งไปทั่วห้อง และผ่านประตู ตะโกนว่า " ช่วยด้วย ! หมาป่า ! เป็นเสียงดังเท่าที่เธอทำได้เป็นคนตัดไม้ที่ถูกหั่นท่อนใกล้เคียงได้ยินเสียงร้องของเธอ และวิ่งไปที่กระท่อมให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถเขาจับหมาป่าให้เค้าคายจนคุณยายผู้บิต frazzled จากประสบการณ์ทั้งหมด แต่ยังอยู่ในชิ้นเดียว" แหม ยาย หนูกลัว ! สะอื้นสีแดงเล็ก ๆขี่เครื่องดูดควัน ชั้นจะไม่พูดกับคนแปลกหน้า หรือความล่าช้าในป่าอีก " " มี มี เด็ก คุณได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ ขอบคุณพระเจ้า เธอตะโกนดังพอสำหรับชนิดนี้คนตัดไม้ที่จะได้ยินคุณ !ตัดไม้เป็นต่อยหมาป่าและแบกเขาเข้าไปในป่าลึกที่เขาจะไม่รบกวนคนอีกต่อไปหนูน้อยหมวกแดงกับคุณยายของเธอได้รับประทานอาหารที่ดีและการสนทนาที่ยาวนาน