Medieval art and Renaissance art ha

Medieval art and Renaissance art have subject matters that are similar in some ways, yet different in others. For instance, religion was a major subject in both ages. Simon Martini, a major painter during the Middle Ages, painted The Annunciation and Two Saints in 1333 where angels and Saint Mary were depicted to revere Christianity. During the Renaissance, prominent artists like Jan van Eyck and da Vinchi painted religious scenes as well, like the Ghent Altarpiece and The Last Supper, although not for the same purposes. During Medieval times, the Catholic church took the place of the government as the patron of the arts. Therefore, most artists would be commissioned to have their work be of a religious nature.. Religious subjects were chosen during the Renaissance because of the humanistic approach that many artists took. Humanism involved glorification of the human individual, but during these religious times, the human being’s glory was most often seen in biblical settings or in regards to the Creator. For instance, Donatello’s sculpture, Mary Magdalen, glorifed a woman’s faithful penitence after living such a hard, wretched life. Religious subject matters usually conveyed a lot of emotion during the Renaissance, while during the Middle Ages their purposes were mostly to tell a story and spread Christian doctrine since illustrations were one of the only ways to educate the mostly illiterate people of Christendom (Marszalek). Aside from religion, there are no other similarities between prevalent subject matter of the two different times. Much of Renaissance art had nude figures, even religious sculptures like Michelangelo’s David. Nudity was not suitable for the walls and altars of cathedrals in the Middle Ages, so rarely did characters have their clothes off in this time period. In the Middle Ages almost anything secular–mythology, Classical themes, or even the common woman cooking for her family–was almost considered heretical. Usually in the Middle Ages if the common man was displayed at all, he was shown praising the Lord in Heaven, or in utter agony in Hell. However, it was common that an upper-class man would pay an artist to paint a portrait of himself or the family. This continued throughout the Renaissance as well. Portraits and depictions of battle scenes, such as the Bayeux Tapestry, were nearly the only secular art works during the middle ages (Orourke). In contrast, during the Renaissance secular art surpassed the popularity of religious art. Mythology, for one, was embellished. Classic Greece and Rome were subjects that artists were fond of depicting. Pieter Brueghel’s Landscape with the Fall of Icarus showed the story of the Greek myth where a young boy flies so high that the sun melts his wax wings. Bottecelli also portrayed mythology in his Birth of Venus & Mars. Greek themes, in addition, interested Titian. His Flaying of Marsyas was about about the stages of being an artist, and an artist’s unfavorable destiny when challenging the Gods. History was also an important subject during the Renaissance, and Raphael’s fresco The School of Athens is a good example of this. The painting shows Plato and Aristotle in the midst of noteworthy scientists and philosophers out of history.

Renaissance art and Medieval art also differed a lot in perspective and realism. Medieval art always tended to be abstract and methodical. There was hardly ever any real perspective, and paintings were usually flat and completely two-dimensional. There was never often a hint of care for space and linear perspective. Renaissance art, on the other hand, made way for a whole new world of perspective. The availability of oil paints made the technique of chiaroscuro possible–using shading and lighting to make the scene seem more natural. Michelangelo’s frescoes of the Sistine Chapel are protuberant examples of chiaroscuro. In the Creation of Adam light and shading give breath and life to the painting just as God gives life to Adam at the touch of a finger in the illustration. Renaissance art introduced the horizon line, a line drawn across the canvas at the viewer’s eye level which represents the line in nature where the sky appears to meet the ground. Along with this method was the vanishing point, or the middle of the horizon line, where parallel lines would meet and spread out from there. These lines are termed Orthagonal lines (unknown). All three aspects of perspective painting helped to achieve a three-dimensional effect that contrasted greatly the two dimensional Gothic paintings. Massachio portrayed these ideas of perspective best in his Trinity. He created the illusion of space and distance so that Jesus being crucified would seem further away than the people watching. This new perspective contributed to the realism and naturalism of Renaissance art. Art of the Middle Ages lacked realism–often artists would show off their talents and cram all kinds of flowers and faces and decorations into one space, regardless of how a scene actually appeared in real life. Renaissance artists concentrated on detail and on anatomy. Leonardo da Vinci disected corpses to learn about anatomy, as did Michelangelo. Michelangelo’s many illustrations in the Sistine Chapel show the human body in numerous forms and poses. The position of the body was no limit to artists like him–proportion and symmetry could allow for anything to be portrayed if the artist was patient enough. Medieval bodies, in contrast, were usually very stiff and awkward, in mundance positions. Renaissance bodies most often had a lot of dynamism, or movement. In the Creation of Adam, two hands are just about to touch, and the viewer can sense this. Still lifes were common in the way that they showed movement in an inert form. Jan van Eyck, a Flemish artist of the Renaissance, achieved realism by mere detail. He would draw every curve, every wrinkle, and every speck with the result of an almost mirror reflection of a scene. Jan, like many other of his contemporaries, not only paid a lot of attention to detail in the foreground of the picture, but also in the background. Backgrounds were complex with lots of colors and usually a grand landscape. Hieronymus Bosch, another Flemish artist, was especially prone to paint bizarre, hellish backgrounds and landscapes. Medieval art, on the other hand, did not have much detail at all in the background. Usually there would be a drape-effect behind the foreground, a curtain of gold or black. (Orourke) This contributed to making art of the Middle Ages even less realistic.

Finally, Renaissance art and Medieval art differed in portraiture. During the Middle Ages, only upper-class people would pay artists to paint portraits of their families. The artist usually idealized the subject, hiding defects and trying to please the employer. The artist did not have much freedom at all, and painted the subject in a very mechanical manner. Mostly portraits would not be of living people, however. Most commonly painted would be saints or Mary and Jesus such as in Madonna with Child by Cimabue. Mary would be painted beautiful and full of grace, while Jesus would most often be caucasian and beautiful as well–completely idealistic. Mary Magdalen would have long, lovely hair and a pretty face. Every character was portrayed the same way in Medieval art. In the Renaissance, there was still a lot of idealism, such as with Donatello’s David; but this beautiful hero of the Old Testament is also completely nude–very un cliché. Donatello is very unidealistic in his portrayal of Mary Magdalen, showing her a torn, old, and wretched woman. Like her, all the subjects of Renaissance art are glorified as complete individuals. Emotion is drawn out and depicted in a subtle yet most often poignant way. Raphael was one of the most detailed of portrait painters (Melanie). His Madonna with Christ and St. John the Baptist shows Mary filled with love and care for the two infants in front of her. His own self-portrait of himself shows a thoughtful and astute man.

In conclusion, Medieval art and Renaissance art mostly differ in subject matter, realism, and in portraiture. There are some similarities, but most often the motives of the artists negate these. Renaissance art contained secular themes, a focuse on human life, a whole new world of perspective, a focus on detail, and most often expertise depiction of anatomy. Medieval art contained mostly religious subjects, hardly any perspective, symbols, and plain backgrounds. Both types of art clearly represented the time periods in which they took place, most especially the different ways of thinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะยุคกลางและศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามีเรื่องเรื่องที่มีความคล้ายคลึงกันในบางวิธี แต่ที่แตกต่างกันในเรื่องอื่น ๆ ยกตัวอย่างเช่นศาสนาเป็นเรื่องที่สำคัญทั้งในทุกเพศทุกวัย ไซมอนมาร์ตินี่, จิตรกรที่สำคัญในช่วงยุคกลางทาสีประกาศและนักบุญสองใน 1333 ที่เทวดาและเซนต์แมรีเป็นภาพที่จะกราบไหว้ศาสนาคริสต์ ระหว่างศิลปวิทยาศิลปินที่โดดเด่นเช่นแจนแวนเอคและดา Vinchi ภาพวาดทางศาสนาเป็นอย่างดีเช่นเดียวกับเกนท์แท่นและกระยาหารค่ำมื้อสุดท้ายแม้ว่าจะไม่เพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน ในช่วงเวลายุคคริสตจักรคาทอลิกที่เกิดขึ้นของรัฐบาลในฐานะที่เป็นผู้มีพระคุณของศิลปะ ดังนั้นศิลปินส่วนใหญ่จะได้รับการมอบหมายให้มีการทำงานของพวกเขาเป็นธรรมชาติศาสนา .. วิชาทางศาสนาได้รับการแต่งตั้งในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเนื่องจากวิธีการเห็นอกเห็นใจที่ศิลปินหลายคนเอา มนุษยนิยมที่เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของแต่ละมนุษย์ แต่ในช่วงเวลาที่ทางศาสนาเหล่านี้พระสิริของมนุษย์ได้รับการเห็นบ่อยที่สุดในการตั้งค่าในพระคัมภีร์หรือในเรื่องที่เกี่ยวกับพระผู้สร้าง ยกตัวอย่างเช่นประติมากรรม Donatello แมรี่แม็กดาเลน glorifed สำนึกซื่อสัตย์ของผู้หญิงคนหนึ่งหลังจากใช้ชีวิตอยู่เช่นฮาร์ดชีวิตอนาถ เรื่องเรื่องทางศาสนามักจะสื่อจำนวนมากของอารมณ์ความรู้สึกในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการในขณะที่ในช่วงยุคกลางวัตถุประสงค์ของพวกเขาส่วนใหญ่จะบอกเล่าเรื่องราวและการแพร่กระจายศาสนาคริสต์ตั้งแต่ภาพประกอบเป็นหนึ่งในวิธีเดียวที่ให้ความรู้แก่คนที่ไม่รู้หนังสือส่วนใหญ่ของคริสตจักร (Marszalek) นอกเหนือจากศาสนาไม่มีความคล้ายคลึงกันระหว่างเรื่องที่แพร่หลายของทั้งสองครั้งที่แตกต่างกัน มากของศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามีตัวเลขเปลือยแม้แต่รูปปั้นทางศาสนาเช่น Michelangelo เดวิด เปลือยกายก็ไม่เหมาะสำหรับผนังและแท่นบูชาของมหาวิหารในยุคกลางเพื่อให้ตัวละครได้ไม่ค่อยมีเสื้อผ้าของพวกเขาออกในช่วงเวลานี้ ในยุคกลางเกือบทุกฆราวาส-ตำนานรูปแบบคลาสสิกหรือแม้กระทั่งผู้หญิงที่ร่วมกันทำอาหารสำหรับครอบครัวของเธอได้รับการพิจารณาเกือบนอกคอก มักจะอยู่ในยุคกลางถ้าคนทั่วไปได้รับการแสดงที่ทุกคนเขาก็แสดงให้เห็นยกย่องพระเจ้าในสวรรค์หรือในความทุกข์ทรมานที่สุดในนรก แต่มันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนชั้นบนจะจ่ายศิลปินในการวาดภาพของตัวเองหรือคนในครอบครัว นี้อย่างต่อเนื่องตลอดยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเช่นกัน การถ่ายภาพบุคคลและที่เด่นชัดของฉากการต่อสู้เช่นสิ่งทอบาเยอ, เกือบเพียงงานศิลปะฆราวาสในช่วงยุคกลาง (ORourke) ในทางตรงกันข้ามในช่วงศิลปะเรอเนสซองแซงฆราวาสนิยมของศิลปะทางศาสนา ตำนาน, หนึ่ง, ได้รับการประดับ คลาสสิกกรีซและโรมเป็นเรื่องที่ศิลปินมีความรักภาพวาด ภูมิทัศน์ปีเตอร์บรูเกลกับการล่มสลายของอิคารัสแสดงให้เห็นเรื่องราวของตำนานกรีกที่เด็กหนุ่มบินให้สูงว่าดวงอาทิตย์ละลายขี้ผึ้งปีกของเขา Bottecelli ยังภาพในตำนานของเขาเกิดของดาวศุกร์และดาวอังคาร รูปแบบกรีกในนอกจากนี้ทิเชียนที่สนใจ flaying ของเขา Marsyas เป็นเรื่องเกี่ยวกับขั้นตอนของการเป็นศิลปินและโชคชะตาที่ไม่เอื้ออำนวยของศิลปินเมื่อท้าทายพระเจ้า ประวัติความเป็นมาก็ยังเป็นเรื่องที่สำคัญในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการและราฟาเอลปูนเปียกของโรงเรียนแห่งเอเธนส์เป็นตัวอย่างที่ดีของเรื่องนี้ ภาพวาดแสดงให้เห็นถึงเพลโตและอริสโตเติลในท่ามกลางของนักวิทยาศาสตร์และนักปรัชญาที่สำคัญออกจากประวัติศาสตร์. ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและศิลปะยุคกลางยังแตกต่างกันมากในมุมมองและความสมจริง ศิลปะยุคกลางมักจะมีแนวโน้มที่จะเป็นนามธรรมและระเบียบ มีแทบจะไม่เคยเป็นจริงใด ๆ มุมมองและภาพวาดก็มักจะเป็นแบนและสมบูรณ์สองมิติ ไม่เคยมีบ่อยครั้งที่คำแนะนำในการดูแลพื้นที่และมุมมองเชิงเส้น ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในมืออื่น ๆ ที่ทำทางสำหรับโลกใหม่ของมุมมอง ความพร้อมของสีน้ำมันทำเทคนิคการ chiaroscuro ที่เป็นไปได้โดยใช้แรเงาและแสงที่จะทำให้ฉากดูเหมือนเป็นธรรมชาติมากขึ้น จิตรกรรมฝาผนังของ Michelangelo ของโบสถ์ Sistine เป็นตัวอย่างโหนกของ chiaroscuro ในการสร้างอดัมของแสงและการแรเงาให้ลมหายใจและการใช้ชีวิตและการวาดภาพเช่นเดียวกับที่พระเจ้าทรงประทานชีวิตให้กับอดัมที่สัมผัสนิ้วในภาพ ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการแนะนำให้รู้จักเส้นขอบฟ้าเส้นวาดทั่วผืนผ้าใบในระดับสายตาของผู้ชมซึ่งหมายถึงเส้นในธรรมชาติที่ท้องฟ้าจะปรากฏขึ้นเพื่อตอบสนองพื้นดิน พร้อมกับวิธีการนี้เป็นจุดที่หายไปหรือตรงกลางของเส้นขอบฟ้าที่เส้นคู่ขนานจะได้พบและกระจายออกไปจากที่นั่น เส้นเหล่านี้จะเรียกว่าเส้น Orthagonal (ไม่ทราบ) ทั้งสามด้านของการวาดภาพมุมมองที่จะช่วยให้บรรลุผลสามมิติที่แตกต่างอย่างมากสองภาพมิติแบบกอธิค Massachio ภาพความคิดเหล่านี้ของมุมมองที่ดีที่สุดของเขาในทรินิตี้ เขาสร้างภาพลวงตาของพื้นที่และระยะทางเพื่อที่พระเยซูถูกตรึงกางเขนถูกจะดูเหมือนอยู่ไกลออกไปกว่าคนดู มุมมองใหม่นี้มีส่วนทำให้ความสมจริงและความนิยมของศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ศิลปะของยุคกลางมักจะขาดความสมจริงศิลปินจะแสดงความสามารถของพวกเขาและอัดทุกชนิดของดอกไม้และใบหน้าและตกแต่งเป็นหนึ่งในพื้นที่โดยไม่คำนึงถึงวิธีการที่เกิดเหตุปรากฏจริงในชีวิตจริง ศิลปินยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการจดจ่ออยู่กับรายละเอียดและลักษณะทางกายวิภาค เลโอนาร์โดดาวินชี disected ศพที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับลักษณะทางกายวิภาคเช่น Michelangelo Michelangelo ภาพประกอบจำนวนมากในโบสถ์ Sistine แสดงร่างกายมนุษย์ในหลายรูปแบบและการโพสท่า ตำแหน่งของร่างกายที่เป็นข้อ จำกัด เกี่ยวกับศิลปินที่ชอบเขาสัดส่วนและสมมาตรไม่อาจยอมให้มีอะไรที่จะขาดเสียมิได้ถ้าศิลปินมีความอดทนพอ ร่างกายของยุคกลางในทางตรงกันข้ามก็มักจะเป็นมากแข็งและอึดอัดในตำแหน่ง mundance ร่างกายของเรเนสซองส่วนใหญ่มักจะมีจำนวนมากของพลวัตหรือการเคลื่อนไหว ในการสร้างของอาดัม, มือทั้งสองข้างเป็นเพียงเกี่ยวกับการสัมผัสและผู้ชมสามารถรู้สึกนี้ สิ่งมีชีวิตยังคงเป็นเรื่องปกติในทางที่พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการเคลื่อนไหวในรูปแบบเฉื่อย แจนแวนเอคศิลปินเฟลมิเรเนซองส์ที่ประสบความสำเร็จโดยมีรายละเอียดสมจริงเพียง เขาจะวาดทุกโค้งทุกริ้วรอยและจุดทุกที่มีผลมาจากการสะท้อนกระจกเกือบของฉาก ม.ค. เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ของโคตรของเขาไม่เพียง แต่การจ่ายเงินจำนวนมากให้ความสนใจกับรายละเอียดในเบื้องหน้าของภาพ แต่ยังอยู่ในพื้นหลัง ภูมิหลังที่มีความซับซ้อนที่มีจำนวนมากของสีและมักจะเป็นภูมิทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ เฮียบ๊อชอีกศิลปินเฟลโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะวาดแปลกประหลาด, ภูมิหลังที่ชั่วร้ายและภูมิทัศน์ ศิลปะยุคกลางบนมืออื่น ๆ ที่ไม่ได้มีรายละเอียดมากที่ทุกคนในพื้นหลัง โดยปกติจะมีผ้าม่านผลกระทบที่อยู่เบื้องหลังเบื้องหน้าม่านสีทองหรือสีดำ (ORourke) นี้ส่วนร่วมในการสร้างงานศิลปะในยุคกลางแม้จะมีเหตุผลน้อย. สุดท้ายศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและศิลปะยุคกลางแตกต่างกันในการวาดภาพ ช่วงยุคกลางเพียงคนชั้นบนจะจ่ายศิลปินในการวาดภาพของครอบครัวของพวกเขา ศิลปินมักจะเงียบสงบเรื่องที่ซ่อนข้อบกพร่องและพยายามที่จะเอาใจนายจ้าง ศิลปินไม่ได้มีเสรีภาพมากเลยและทาสีเรื่องในลักษณะที่กลมาก ส่วนใหญ่เป็นภาพวาดจะไม่เป็นของที่อยู่อาศัยของผู้คน แต่ มากที่สุดวาดจะเป็นธรรมิกชนหรือแมรี่และพระเยซูเช่นมาดอนน่ากับเด็กโดย Cimabue แมรี่จะได้รับการวาดที่สวยงามและเต็มไปด้วยความสง่างามในขณะที่พระเยซูส่วนใหญ่มักจะเป็นคนผิวขาวและสวยงามเป็นอุดมคติที่ดีอย่างสมบูรณ์ แมรี่แม็กจะมีผมยาวน่ารักและใบหน้าสวย ทุกตัวอักษรเป็นภาพในลักษณะเดียวกันในศิลปะยุคกลาง ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยายังคงมีจำนวนมากที่มีความเพ้อฝันเช่นกับ Donatello เดวิด; แต่พระเอกที่สวยงามของพันธสัญญาเดิมยังเป็นอย่างสมบูรณ์เปลือยมากยกเลิกคิดโบราณ© Donatello มาก unidealistic ในภาพของแมรี่แม็ก, การแสดงของเธอฉีกขาดเก่าและผู้หญิงอนาถ เช่นเดียวกับเธอทุกวิชาของศิลปะเรอเนซองส์ได้รับการสรรเสริญเป็นบุคคลที่สมบูรณ์ อารมณ์จะถูกดึงออกมาและในภาพที่ลึกซึ้ง แต่ส่วนมากมักจะเป็นวิธีฉุน ราฟาเอลเป็นหนึ่งในรายละเอียดมากที่สุดของจิตรกรภาพเหมือน (เมลานี) มาดอนน่าของเขากับคริสและเซนต์จอห์นแบพติสแสดงให้เห็นว่าแมรี่ที่เต็มไปด้วยความรักและการดูแลเด็กสองคนอยู่ตรงหน้าเธอ ภาพตัวเองของตัวเองของตัวเองว่าเป็นคนที่รอบคอบและชาญฉลาด. สรุปได้ว่าศิลปะยุคกลางและศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาส่วนใหญ่แตกต่างกันในเรื่องความสมจริงและในการวาดภาพ มีความคล้ายคลึงกันบางอย่าง แต่ส่วนใหญ่มักจะแรงจูงใจของศิลปินเหล่านี้จะปฏิเสธ ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยามีรูปแบบฆราวาส focuse ในชีวิตมนุษย์โลกใหม่ของมุมมองความสำคัญกับรายละเอียดและส่วนใหญ่มักจะเป็นภาพความเชี่ยวชาญของกายวิภาคศาสตร์ ศิลปะยุคกลางที่มีวิชาทางศาสนาส่วนใหญ่แทบจะไม่มุมมองใด ๆ สัญลักษณ์และภูมิหลังที่ธรรมดา ทั้งสองประเภทของศิลปะอย่างชัดเจนเป็นตัวแทนของช่วงเวลาที่พวกเขาเกิดขึ้นมากที่สุดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในวิธีที่แตกต่างกันของความคิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปะวิทยาในยุคกลาง มีเนื้อหาวิชาที่คล้ายกันในวิธีการบางอย่าง แต่แตกต่างกันในผู้อื่น เช่น ศาสนา เป็นวิชาเอก ในวัย ไซมอน มาร์ตินี่ , สาขาจิตรกรในยุคกลาง , ทาสีแม่พระรับสารและสองเซนต์สในจังหวัดภูเก็ตที่เทวดาและนักบุญแมรี่เป็นปรากฎการเคารพนับถือคริสต์ศาสนา ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปินที่โดดเด่น เช่น ยาน ฟาน เอค และดา vinchi ทาสีศาสนาฉากได้เป็นอย่างดี เช่น ปาล์มไมร่า และมื้อสุดท้าย แม้ว่าไม่ใช่เพื่อวัตถุประสงค์เดียวกัน ในช่วงยุคกลาง โบสถ์คาทอลิกที่เอาสถานที่ของรัฐบาลเป็นผู้อุปถัมภ์ศิลปะ ดังนั้น ศิลปินส่วนใหญ่จะรับหน้าที่ต้องทำงานของพวกเขาเป็นของธรรมชาติทางศาสนา . . . . . . .วิชาศาสนาที่ถูกเลือกในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของมนุษย์เพราะวิธีการที่ศิลปินหลายคนเอาได้ มนุษยนิยมที่เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของแต่ละบุคคล แต่ในช่วงเวลาที่ศาสนาเหล่านี้ มนุษย์สง่าราศีก็เห็นบ่อยที่สุดในการตั้งค่าในพระคัมภีร์หรือในความนับถือกับผู้สร้าง ตัวอย่าง โดนาเทลโลเป็นประติมากรรมแม้กดาเล็น แมรี่ ,glorifed ผู้หญิงซื่อรู้สึกผิดหลังจากใช้ชีวิตเช่นหนัก อนาถชีวิต ศาสนาเรื่องเรื่องที่มักจะถ่ายทอดความรู้สึกมากมายในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ในขณะที่ในช่วงยุคกลางจุดประสงค์ส่วนใหญ่เพื่อบอกเล่าเรื่องราวและการแพร่กระจายศาสนาคริสต์ตั้งแต่ภาพประกอบเป็นหนึ่งในวิธีเดียวที่จะให้ความรู้ประชาชนส่วนใหญ่ไม่รู้หนังสือของคริสตจักร ( marszalek )นอกเหนือจากศาสนา ไม่มีอื่น ๆที่แพร่หลายของความคล้ายคลึงกันระหว่างเรื่องที่แตกต่างกันสองครั้ง มากของยุคฟื้นฟูศิลปะวิทยามีร่างเปลือย แม้แต่ศาสนาประติมากรรมเช่น Michelangelo ของดาวิด ภาพเปลือยไม่เหมาะสำหรับผนังและแท่นบูชาในมหาวิหารในยุคกลาง จึงไม่ค่อยทำตัวมีเสื้อผ้าของพวกเขาออกในช่วงเวลานี้ในยุคกลางเกือบทุกอย่างทางโลก–ตำนาน , ธีมคลาสสิก หรือแม้กระทั่งหญิงทั่วไป และอาหารสำหรับครอบครัวของเธอเกือบจะถือว่านอกศาสนา . โดยปกติในยุคกลางถ้าสามัญชนถูกแสดงทั้งหมด เขาได้แสดงการสรรเสริญพระเจ้าบนสวรรค์ หรือในการทุกข์ทรมานในนรก อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้ชายชนชั้นสูงจะจ่ายเป็นศิลปินวาดภาพตัวเองหรือครอบครัว นี้อย่างต่อเนื่องตลอดชีวิตเช่นกัน การถ่ายภาพบุคคลและวิถีของฉากต่อสู้ เช่น ผ้าบาเยอ , เกือบเฉพาะฆราวาสทำงานศิลปะในยุคกลาง ( เออรูร์ก ) ในทางตรงกันข้าม , ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปะทางโลกทะลุนิยมของศิลปะทางศาสนาตำนาน , หนึ่ง , ประดับ คลาสสิกกรีซและโรม เป็นวิชาที่ศิลปินรักภาพวาด . ของปีเตอร์ บรูเกลภูมิสถาปนิก พบเรื่องราวของ กรีก ตำนานที่เด็กหนุ่มบินสูงดังนั้นดวงอาทิตย์ละลายปีกขี้ผึ้งของเขา bottecelli ยังเล่าตำนานการเกิดของดาวศุกร์&ดาวอังคาร หัวข้อ , กรีกนอกจากนี้สนใจทิเชียน .เขา flaying ของมาร์ไซยาสถูก เกี่ยวกับขั้นตอนของการเป็นศิลปิน และศิลปินที่โชคชะตาเมื่อท้าทายพระเจ้า ประวัติศาสตร์เป็นวิชาที่สำคัญในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและโรงเรียนเอเธนส์ปูนเปียก ราฟาเอล คือตัวอย่างที่ดีของนี้ ภาพวาดแสดงพลาโตและอริสโตเติลในท่ามกลางของนักวิทยาศาสตร์และนักปรัชญาในประวัติศาสตร์สำคัญ

ศิลปะยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาศิลปะในยุคกลาง และยังแตกต่างกันมากในมุมมองและสัจนิยม ศิลปะในยุคกลางมักจะมีแนวโน้มที่จะเป็นนามธรรมและระเบียบแบบแผน มีแทบจะไม่ใด ๆจริง ๆมุมมอง และภาพวาดถูกแบนปกติและสมบูรณ์สองมิติ ไม่เคยมีมักจะบอกใบ้ดูแลพื้นที่และมุมมองเชิงเส้น ยุคฟื้นฟูศิลปะวิทยาในมืออื่น ๆทำให้ทางสำหรับโลกใหม่ของมุมมอง ความพร้อมของสีน้ำมันทำเทคนิคค่าต่างแสงเป็นไปได้–ใช้การแรเงาและแสงเพื่อให้ฉากนี้ดูเป็นธรรมชาติมากกว่า ของ Michelangelo จิตรกรรมฝาผนังในชาเปลซิสตินคือตัวอย่างที่เห็นเด่นชัดของรำพึง .