Awareness of the impact staff have

Awareness of the impact staff have on noise levels is a first step towards creating an environment that is sensitive to the needs of the person and will reduce the sense of distress and confusion they may experience. The provision of safe, continuous walking areas that incorporate things of interest also provide distraction and may reduce conflict. Calkins et al (2001) stress the benefits of good environment design in maintaining a sense of the person and avoiding trigger
points which may lead to aggression or disturbance.Kverno et al (2009) suggest that environments
that provide space and reduce social overcrowding show some reduction in BPSD which may be, in part,
a result of carers working in a less crowded environment. Van Hoof et al (2010) reviewed studies into the impact of environmental design for people with dementia, and concluded that although most studies were very small, the outcomes are fairly positive.Cantley and Wilson (2002) studied seven homes before publishing their suggestions for designing and
managing care homes for people with dementia. The homes ranged in size consisting of three nursing, three residential and one dual registered home. The authors make a number of suggestions which integrate the design of the care home with policies and procedures to provide a holistic and person-centred approach. This study emphasises the need to ensure
the environmental design supports the culture of the person with dementia.
Warner (2000) suggests that Alzheimer’s is not a disease of the home but of the mind, and consequently architecture is not a cure. Nevertheless, if environment modifications are used in conjunction with the care provided, it may lessen problems for the person with dementia and their carers. There is a need for further research with larger samples to provide evidence-based insight into the impact of environment modification in dementia. This will increase understanding of the difference these changes make alone, and in conjunction with adapting attitudes and approaches to dementia care.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความตระหนักของผลกระทบที่มีระดับเสียงเป็นขั้นตอนแรกสู่การสร้างสภาพแวดล้อมที่มีผลกระทบต่อความต้องการของบุคคล และจะช่วยลดความทุกข์และความสับสนที่อาจ จัดต่อเนื่อง ปลอดภัยเดินพื้นที่ที่สิ่งที่น่าสนใจยังให้เพลิดเพลิน และอาจลดความขัดแย้ง ประโยชน์ของการออกแบบสภาพแวดล้อมที่ดีในการรักษาความรู้สึกของบุคคล และทริกเกอร์การหลีกเลี่ยงความเครียด Calkins et al (2001)สถานที่อาจนำไปสู่การรุกรานหรือรบกวน Kverno et al (2009) แนะนำที่สภาพแวดล้อมที่ให้พื้นที่ และลดดูสังคม overcrowding BPSD ซึ่งอาจ ส่วนหนึ่ง ลดบางผลของ carers ที่ทำงานในสภาพแวดล้อมน้อย ตู้กีบ et al (2010) ทบทวนศึกษาเป็นผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมการออกแบบสำหรับคนที่มีสมองเสื่อม และสรุปที่แม้ว่าการศึกษาส่วนใหญ่มีขนาดเล็กมาก ผลเป็นบวกค่อนข้าง Cantley และ Wilson (2002) ศึกษาบ้านเจ็ดก่อนเผยแพร่คำแนะนำของพวกเขาในการออกแบบ และการจัดการดูแลบ้านสำหรับคนที่มีสมองเสื่อม บ้านที่อยู่ในช่วงขนาดประกอบด้วย 3 พยาบาล สามที่อยู่อาศัยและบ้านจดทะเบียนคู่หนึ่ง ผู้เขียนทำให้จำนวนข้อเสนอแนะที่รวมการออกแบบของบ้านดูแลนโยบายและขั้นตอนเพื่อให้เป็นแนวทางแบบองค์รวม และศูนย์ กลางคน การศึกษานี้เน้นต้องให้การออกแบบสิ่งแวดล้อมสนับสนุนวัฒนธรรมของบุคคลที่มีสมองเสื่อมวอร์เนอร์ (2000) แนะนำว่า ของเสื่อมไม่ใช่โรค ของบ้าน แต่จิตใจ และดังนั้น สถาปัตยกรรมไม่รักษา อย่างไรก็ตาม ถ้าปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมที่ใช้ร่วมกับดูแลการให้บริการ มันอาจช่วยลดปัญหาสำหรับบุคคลที่มีสมองเสื่อมและ carers ของพวกเขา ต้องวิจัยเพิ่มเติมกับตัวอย่างขนาดใหญ่ให้ใช้หลักฐานความเข้าใจในผลกระทบของสภาพแวดล้อมการเปลี่ยนแปลงในสมองเสื่อมได้ นี้จะเพิ่มความเข้าใจ ความแตกต่างที่เปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทำคนเดียว และร่วมกับการปรับทัศนคติและแนวทางการดูแลรักษาสมองเสื่อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับรู้ของพนักงานผลกระทบได้ในระดับเสียงเป็นขั้นตอนแรกสู่การสร้างสภาพแวดล้อมที่มีความไวต่อความต้องการของผู้คนและจะช่วยลดความรู้สึกของความทุกข์และความสับสนที่พวกเขาอาจพบ การให้ความปลอดภัยในพื้นที่อย่างต่อเนื่องเดินที่รวมสิ่งที่น่าสนใจนอกจากนี้ยังให้ฟุ้งซ่านและอาจลดความขัดแย้ง Calkins, et al (2001) ความเครียดประโยชน์ของการออกแบบสภาพแวดล้อมที่ดีในการรักษาความรู้สึกของคนและหลีกเลี่ยงการเรียก
จุดซึ่งอาจนำไปสู่การรุกรานหรือ disturbance.Kverno, et al (2009) แสดงให้เห็นว่าสภาพแวดล้อม
ที่ให้พื้นที่และลดความแออัดยัดเยียดสังคมแสดงบางส่วน การลดลงของ BPSD ซึ่งอาจจะเป็นในส่วน
ของผู้ดูแลผลการทำงานในสภาพแวดล้อมที่แออัดน้อย แวนกีบ, et al (2010) การทบทวนการศึกษาผลกระทบของการเข้าสู่การออกแบบสิ่งแวดล้อมสำหรับคนที่มีภาวะสมองเสื่อมและได้ข้อสรุปว่าแม้การศึกษาส่วนใหญ่มีขนาดเล็กมากผลที่เป็นธรรม positive.Cantley และวิลสัน (2002) ศึกษาเจ็ดบ้านก่อนที่จะเผยแพร่ข้อเสนอแนะของพวกเขา การออกแบบและ
การจัดการดูแลบ้านสำหรับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม บ้านมีขนาดประกอบด้วยสามพยาบาลสามที่อยู่อาศัยและบ้านคู่ที่ลงทะเบียน ผู้เขียนทำให้จำนวนของข้อเสนอแนะที่บูรณาการการออกแบบของการดูแลบ้านที่มีนโยบายและขั้นตอนที่จะให้วิธีการแบบองค์รวมและคนเป็นศูนย์กลาง การศึกษาครั้งนี้เน้นความจำเป็นที่จะต้องให้แน่ใจว่าการ
ออกแบบสิ่งแวดล้อมสนับสนุนวัฒนธรรมของคนที่มีภาวะสมองเสื่อม.
วอร์เนอร์ (2000) แสดงให้เห็นว่าอัลไซเมไม่ได้เป็นโรคของบ้าน แต่ของจิตใจและทำให้สถาปัตยกรรมไม่ได้รักษา แต่ถ้าการปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมที่ใช้ร่วมกับการดูแลให้มันอาจช่วยลดปัญหาให้กับคนที่มีภาวะสมองเสื่อมและผู้ดูแลของพวกเขา ไม่จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมกับกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่เพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกตามหลักฐานเข้าไปในผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อมในภาวะสมองเสื่อมคือ ซึ่งจะช่วยเพิ่มความเข้าใจในความแตกต่างของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทำให้คนเดียวและร่วมกับการปรับทัศนคติและวิธีการในการดูแลภาวะสมองเสื่อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความตระหนักของพนักงานต่อได้ในระดับเสียง เป็นก้าวแรกของการสร้างสภาพแวดล้อมที่อ่อนไหวต่อความต้องการของบุคคล และจะช่วยลดความรู้สึกเจ็บปวดและความสับสน พวกเขาอาจพบ การจัดการความปลอดภัยอย่างต่อเนื่องเดินพื้นที่รวมสิ่งที่น่าสนใจให้รบกวน และอาจช่วยลดความขัดแย้งแคลคินส์ et al ( 2001 ) เน้นประโยชน์ของการออกแบบสภาพแวดล้อมที่ดีในการรักษาความรู้สึกของบุคคลและหลีกเลี่ยงการทริกเกอร์
จุด ซึ่งอาจนำไปสู่การรุกรานหรือรบกวน kverno et al ( 2009 ) ชี้ให้เห็นว่าสภาพแวดล้อม
ที่ให้พื้นที่ และลดความแออัดในบางสังคมการแสดง bpsd ซึ่งอาจจะเป็นในส่วน : ผลของการดูแลการทำงานในสภาพแวดล้อมที่แออัดน้อยลงแวนกีบ et al ( 2010 ) ได้ศึกษาเกี่ยวกับผลกระทบของการออกแบบสภาพแวดล้อมสำหรับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม และสรุปได้ว่า แม้ว่าการศึกษาส่วนใหญ่มีขนาดเล็กมาก ผลจะค่อนข้างเป็นบวก แคนต์ลีย์และวิลสัน ( 2002 ) ศึกษาเจ็ดบ้านก่อนที่จะเผยแพร่ข้อเสนอแนะของพวกเขาสำหรับการออกแบบและการจัดการดูแลบ้าน
สำหรับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม บ้านอยู่ในขนาดประกอบด้วยสามพยาบาลหนึ่งสองสามที่อยู่อาศัยและทะเบียนบ้าน ผู้เขียนได้ให้ข้อเสนอแนะจำนวนหนึ่งซึ่งรวมการออกแบบของบ้านดูแลนโยบายและขั้นตอนเพื่อให้คนเป็นศูนย์กลางแบบองค์รวมและวิธีการ การศึกษานี้เน้นต้องแน่ใจ
ออกแบบสิ่งแวดล้อมสนับสนุนวัฒนธรรมของคนความจำเสื่อม .
วอร์เนอร์ ( 2000 ) แสดงให้เห็นว่าสมองเสื่อมไม่ได้เป็นโรคของบ้าน แต่ของจิตใจ จึงทำให้เป็นสถาปัตยกรรมที่ไม่หาย แต่ถ้าการปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อม ใช้ควบคู่กับการดูแล มันอาจจะช่วยลดปัญหาคนสมองเสื่อมและผู้ดูแลของพวกเขาต้องมีการศึกษาวิจัยเพิ่มเติมกับตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่เพื่อให้หลักฐานเชิงประจักษ์เข้าใจในผลกระทบของการปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมในโรคสมองเสื่อม นี้จะเพิ่มความเข้าใจของความแตกต่างของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ให้คนเดียวและร่วมกับการปรับทัศนคติและแนวทางการดูแลภาวะสมองเสื่อม