and Marlatt, 1982; van Beurden et a

and Marlatt, 1982; van Beurden et al., 2005); (b) use the safety
belt less often (Jonah et al., 2001); (c) violate traffic norms more
frequently (Schwebel et al., 2006); and (d) be involved in more
accidents (Iversen and Rundmo, 2002; Schwebel et al., 2007).
In addition to this temperamental variable, some authors
have examined various psychological variables as potential determinants
of driving behavior. Such variables are mostly of the
cognitive–emotional or social type, and have proved useful to
understand the specific behaviors and circumstances involved
in drunk driving. Many of these process-related variables are
included in the models used to explain various risky and healthy
behaviors. Such is the case, for example, with the theories of reasoned
action (Ajzen and Fishbein, 1980) and planned behavior
(Ajzen, 1991).
The theory of reasoned action (Ajzen and Fishbein, 1980) holds
that the decision to adopt a given behavior is governed by positive
and/or favorable attitudes to that behavior, as well as to
the presence of a supportive social environment and an individual’s
motivation to comply with their references. Whether an
individual is prone to drunk driving depends on their assumptions
about the potential risks involved (e.g., having an accident),
their perception of the potential outcomes (e.g., whether they
believe being fined is a serious problem), and their assumptions
about their peers’ and families’ opinion of their driving
drunk

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และ Marlatt, 1982 รถตู้ Beurden et al., 2005); (ข) ใช้ความปลอดภัยดาวน้อยมัก (โยนาห์และ al., 2001); (ค) ละเมิดบรรทัดฐานจราจรเพิ่มมากขึ้นบ่อย ๆ (Schwebel และ al., 2006); และ (d) มีส่วนร่วมขึ้นอุบัติเหตุ (Iversen และ Rundmo, 2002 Schwebel et al., 2007)นอกจากนี้ตัวแปร temperamental เขียนบางมีการตรวจสอบตัวแปรทางจิตวิทยาต่าง ๆ เป็นดีเทอร์มิแนนต์ที่มีศักยภาพของพฤติกรรมการขับขี่ ตัวแปรดังกล่าวส่วนใหญ่เป็นการรับรู้ – อารมณ์ หรือสังคมพิมพ์ และได้พิสูจน์ให้เป็นประโยชน์เข้าใจลักษณะเฉพาะและสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องในการขับขี่เมา หลายตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการเหล่านี้รุ่นที่ใช้ในการอธิบายต่าง ๆ มีความเสี่ยง และมีสุขภาพดีลักษณะการทำงาน ดังกล่าวเป็นกรณี เช่น กับทฤษฎีของ reasonedการดำเนินการ (Ajzen และ Fishbein, 1980) และวางแผนการทำงาน(Ajzen, 1991)มีทฤษฎีการกระทำ reasoned (Ajzen และ Fishbein, 1980)ที่อยู่ภายใต้การตัดสินใจเพื่อนำมาใช้กำหนดลักษณะการทำงานบวกและ/หรือทัศนคติที่ดี กับพฤติกรรมที่ เช่น เดียวกับสถานะของบุคคลและสภาพแวดล้อมทางสังคมที่สนับสนุนแรงจูงใจเพื่อให้สอดคล้องกับการอ้างอิงของพวกเขา ว่าการแต่ละตัวมีแนวโน้มที่จะขับรถเมาขึ้นอยู่กับสมมติฐานของพวกเขาเกี่ยวกับความเสี่ยงเกี่ยวข้อง (เช่น มีอุบัติเหตุ),การรับรู้ผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้น (เช่น ว่าพวกเขาเชื่อว่า จะปรับเป็นปัญหาร้ายแรง), และสมมติฐานของพวกเขาเกี่ยวกับความเห็นของเพื่อนและครอบครัวของพวกเขาของการขับรถเมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และ Marlatt 1982; รถตู้ Beurden et al, 2005). (ข)
การใช้ความปลอดภัยเข็มขัดมักจะน้อย(โจนาห์ et al, 2001.); (ค)
การละเมิดบรรทัดฐานการจราจรมากขึ้นบ่อย(Schwebel et al, 2006.); และ (ง)
การมีส่วนร่วมในการเกิดอุบัติเหตุ(Iversen และ Rundmo., 2002; Schwebel et al, 2007).
นอกจากตัวแปรเจ้าอารมณ์นี้บางคนเขียนได้ตรวจสอบตัวแปรทางจิตวิทยาต่างๆเป็นปัจจัยที่อาจเกิดขึ้นจากพฤติกรรมการขับรถ ตัวแปรดังกล่าวส่วนใหญ่จะเป็นของประเภทความรู้ความเข้าใจทางอารมณ์หรือทางสังคมและได้พิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์ในการทำความเข้าใจพฤติกรรมที่เฉพาะเจาะจงและสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับในการเมาแล้วขับ หลายตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการเหล่านี้จะรวมอยู่ในรูปแบบที่ใช้ในการอธิบายที่มีความเสี่ยงและมีสุขภาพดีต่างๆพฤติกรรม ดังกล่าวเป็นกรณีเช่นกับทฤษฎีของเหตุผลการกระทำ (Ajzen และ Fishbein, 1980) และพฤติกรรมการวางแผน (Ajzen, 1991). ทฤษฎีของการดำเนินการให้เหตุผล (Ajzen และ Fishbein 1980) ถือได้ว่าการตัดสินใจที่จะนำมาใช้รับถูกควบคุมโดยพฤติกรรมในเชิงบวกและ / หรือทัศนคติที่ดีกับพฤติกรรมนั้นเช่นเดียวกับการปรากฏตัวของสภาพแวดล้อมทางสังคมและการสนับสนุนของแต่ละคนแรงจูงใจที่จะปฏิบัติตามการอ้างอิงของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นบุคคลที่มีแนวโน้มที่จะเมาแล้วขับขึ้นอยู่กับสมมติฐานของพวกเขาเกี่ยวกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นที่เกี่ยวข้อง(เช่นมีการเกิดอุบัติเหตุ) การรับรู้ของผลลัพธ์ที่อาจเกิด (เช่นไม่ว่าพวกเขาเชื่อว่าจะถูกปรับเป็นปัญหาที่ร้ายแรง) และสมมติฐานของพวกเขาเกี่ยวกับพวกเขาความเห็นของเพื่อนและครอบครัวของพวกเขาในการขับรถเมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วมาร์เลิต , 1982 ; รถตู้ beurden et al . , 2005 ) ; ( b ) ใช้ตู้
เข็มขัดมักจะน้อยกว่า ( โยนาห์ et al . , 2001 ) ; ( c ) ละเมิดการจราจรปกติมากขึ้น
บ่อย ( ชเวเบิ่ล et al . , 2006 ) และ ( d ) ได้มีส่วนร่วมในการเกิดอุบัติเหตุมากขึ้น
( อีเวอร์เซิ่น และ rundmo , 2002 ; ชเวเบิ่ล et al . , 2007 ) .
นอกจากตัวแปรเจ้าอารมณ์นี้บางคนเขียนได้ตรวจสอบตัวแปรทางจิตวิทยาต่างๆ

อาจเป็นตัวกำหนดขับรถพฤติกรรม ตัวแปรดังกล่าวเป็นส่วนใหญ่ของการรับรู้อารมณ์ หรือสังคม
–ชนิด และได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นประโยชน์

เข้าใจพฤติกรรมที่เฉพาะเจาะจงและสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับ
ในการเมาแล้วขับ หลายเหล่านี้กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับตัวแปร
รวมอยู่ในรุ่นที่ใช้เพื่ออธิบายพฤติกรรมเสี่ยงต่าง ๆและ สุขภาพแข็งแรง

เป็นกรณีดังกล่าว เช่น ทฤษฎีของเหตุผล
การกระทำ ( Ajzen and Fishbein , 1980 ) และแผนพฤติกรรม
( Ajzen , 1991 ) .
ทฤษฎีการกระทำด้วยเหตุผล ( Ajzen and Fishbein , 1980 ) ถือ
ว่าการตัดสินใจอุปการะได้รับพฤติกรรมที่ควบคุมโดยบวก
และ / หรือทัศนคติที่ดีต่อพฤติกรรม ตลอดจน
สถานะของสนับสนุนทางสังคม สิ่งแวดล้อมและแรงจูงใจของ
บุคคลให้สอดคล้องกับการอ้างอิงของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็น
บุคคลมีแนวโน้มที่จะเมาแล้วขับขึ้นอยู่กับสมมติฐานเกี่ยวกับความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นของ
ที่เกี่ยวข้อง ( เช่น มีอุบัติเหตุ ) ,
การรับรู้ของผลลัพธ์ที่อาจเกิดขึ้น ( เช่น ไม่ว่าจะ
เชื่อการปรับเป็นปัญหาร้ายแรง ) และสมมติฐาน
เกี่ยวกับเพื่อนและครอบครัวของพวกเขา ความคิดเห็นของการขับรถเมา