THE ROBOT, I’M told, is on its way.

THE ROBOT, I’M told, is on its way. Any minute now you’ll see it. We can track them, you know. There’s quite a few of them, so it’s only a matter of time. Any minute now.

Ah, and here it is.

Far down the hospital hall, double doors part to reveal the automaton. There’s no dramatic fog or lighting—which I jot down as “disappointing”—only a white, rectangular machine about four feet tall. It waits for the doors to fully part, then cautiously begins to roll toward us, going about as fast as a casual walk, emitting a soft beep every so often to let the humans around it know it’s on a very important quest. It’s not traveling on a track. It’s unleashed. It’s free.

The robot, known as a Tug, edges closer and closer to me at the elbow of the L-shaped corridor and stops. It turns its wheels before accelerating through the turn, then suddenly halts once again. Josh, the photographer I’d brought along, is blocking its path, and by way of its sensors, the robot knows it. Tug, it seems, is programmed to avoid breaking knees.

This hospital—the University of California, San Francisco’s Mission Bay wing—had opened four days before our visit. From the start, a fleet of Tugs has been shuffling around the halls. They deliver drugs and clean linens and meals while carting away medical waste and soiled sheets and trash. And by the time the fleet spins up to 25 robots on March 1, it’ll be the largest swarm of Tug medical automatons in the world, with each robot traveling an admirable average of 12 miles a day.

The whole circus is, in a word, bewildering. The staff still seems unsure what to make of Tug. Reactions I witness range from daaawing over its cuteness (the gentle bleeping, the slow-going, the politeness of stopping before pancaking people) to an unconvincingly restrained horror that the machines had suddenly become sentient. I grew up in Silicon Valley and write for WIRED and even I’m confused about it. The whole thing is just weird.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หุ่นยนต์ที่ผมบอกว่าจะมา นาทีใด ๆ ตอนนี้คุณจะเห็นมัน เราสามารถติดตามพวกเขาที่คุณรู้ว่า มีค่อนข้างน้อยของพวกเขาได้ดังนั้นมันเป็นเพียงเรื่องของเวลา นาทีใด ๆ ในขณะนี้. อาและนี่ก็คือ. ฟาร์ลงศาลาโรงพยาบาลประตูบานคู่เป็นส่วนหนึ่งที่จะเปิดเผยหุ่นยนต์ ไม่มีหมอกละครหรือแสงซึ่งผมก็จดเป็น "น่าผิดหวัง" เท่านั้นสีขาวเครื่องสี่เหลี่ยมประมาณสี่ฟุต มันรอให้ประตูเพื่อเป็นส่วนหนึ่งอย่างเต็มที่แล้วเริ่มต้นด้วยความระมัดระวังที่จะแผ่ไปทางเราจะเกี่ยวกับการให้เร็วที่สุดเท่าสบาย ๆ เดินเปล่งเสียงเตือนนุ่มทุกคนจึงมักจะปล่อยให้มนุษย์รอบ ๆ มันรู้ว่ามันเป็นในการแสวงหาสิ่งที่สำคัญมาก มันไม่ได้เดินทางในการติดตาม มันปลดปล่อย ได้ฟรี. หุ่นยนต์ที่เรียกว่าลากจูงที่ขอบใกล้ชิดและใกล้ชิดกับเราได้ที่ข้อศอกของทางเดินรูปตัว L และหยุด มันจะเปิดล้อก่อนที่จะเร่งผ่านเทิร์น, แล้วก็หยุดอีกครั้ง จอชช่างภาพที่ผมนำไปจะถูกปิดกั้นเส้นทางของตนและโดยวิธีการเซ็นเซอร์ของหุ่นยนต์รู้ว่ามัน ลากจูงดูเหมือนว่าเป็นโปรแกรมที่จะหลีกเลี่ยงการทำลายเข่า. นี้โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียภารกิจของซานฟรานซิสเบย์ปีกได้เปิดสี่วันก่อนเข้าชมของเรา จากจุดเริ่มต้นขบวน Tugs ได้รับการสับรอบห้องโถง พวกเขาส่งมอบยาเสพติดและผ้าเช็ดทำความสะอาดและอาหารขณะที่ carting ออกไปเสียทางการแพทย์และแผ่นสกปรกและถังขยะ และตามเวลาที่กองทัพเรือหมุนได้ถึง 25 หุ่นยนต์วันที่ 1 มีนาคมก็จะเป็นฝูงใหญ่ที่สุดของ automatons ทางการแพทย์ลากจูงในโลกกับหุ่นยนต์แต่ละเดินทางเฉลี่ยที่น่าชื่นชมของ 12 ไมล์ต่อวัน. วงเวียนทั้งใน คำทำให้สับสน พนักงานยังดูเหมือนว่าไม่แน่ใจว่าจะทำให้การลากจูง ปฏิกิริยาฉันช่วงพยานจาก daaawing มากกว่าความน่ารักของมัน (คนป๊อดอ่อนโยนช้าไปความสุภาพของการหยุดก่อนที่จะ pancaking คน) เพื่อยับยั้งสยองขวัญ unconvincingly ว่าเครื่องได้ก็กลายเป็นเกรียวกราว ผมเติบโตขึ้นมาใน Silicon Valley และเขียนแบบใช้สายและแม้ฉันสับสนเกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่ทั้งแปลกเพียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หุ่นยนต์ที่ฉันบอกอยู่ในทางของมัน นาทีใด ๆ ตอนนี้คุณจะเห็นมัน เราสามารถติดตามได้ คุณก็รู้ มีค่อนข้างน้อยของพวกเขาดังนั้นมันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น อีกไม่กี่นาทีแล้ว

อา. . . นี่มัน . . .

ใกล้โรงพยาบาล ฮอลล์ สองประตู ส่วนที่จะเปิดเผยออโตมาตา มันไม่น่าทึ่งหมอกหรือแสงที่ฉันจดว่า " น่าผิดหวัง " - สีขาวเครื่องสี่เหลี่ยมประมาณสี่ฟุต มันรอให้ประตูอย่างเต็มที่ ส่วน แล้วค่อยเริ่มม้วนเข้าหาเรา ไปเร็ว เดินสบาย ๆ เปล่งเสียงนุ่มทุกบ่อยเพื่อให้มนุษย์รอบ ๆมันรู้ว่ามันเป็นเควสที่สำคัญมาก มันไม่ได้เดินทางบนเส้นทาง มันได้ถูกปลดปล่อย มันฟรี

หุ่นยนต์ที่เรียกว่าฉุด ,ขอบใกล้ชิดและใกล้ชิดกับผมที่ข้อศอกของทางเดินรูปตัวแอล แล้วหยุด จะเปลี่ยนล้อของมันก่อนที่จะเร่งผ่านตา แล้วอยู่ๆก็หยุดอีกครั้ง จอช ช่างภาพที่ผมพามา คือการปิดกั้นเส้นทางของมันและโดยวิธีการของเซ็นเซอร์ หุ่นยนต์ก็รู้ ฉุด , ดูเหมือนว่า , เป็นโปรแกรมที่จะหลีกเลี่ยงการแบ่งเข่า

โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียMission Bay คือ ซานฟรานซิสโก วิงได้เปิด 4 วัน ก่อนเยี่ยมชมของเรา จากเริ่มต้น , กองลากถูกสับรอบๆ หอประชุม พวกเขาให้ยา และผ้าสะอาด และอาหาร ขณะที่ลากห่างของเสียทางการแพทย์และสกปรกแผ่นและขยะ และเมื่อเรือปินถึง 25 หุ่นยนต์เมื่อวันที่ 1 มีนาคม จะเป็น ที่ใหญ่ที่สุดฝูง Automatons ทางการแพทย์ฉุดในโลกกับหุ่นยนต์แต่ละเดินทางเฉลี่ยที่น่าชื่นชมของ 12 ไมล์ ต่อวัน

คณะละครสัตว์ทั้งหมดคือ คำเด็ด พนักงานก็ไม่แน่ใจว่าจะให้ง้าง ปฏิกิริยาที่ผมเป็นพยานช่วงจาก daaawing มากกว่าความน่ารักของมัน ( อ่อนโยนสัญญาน , ช้า , มารยาทของการหยุด ก่อนที่ pancaking คน ) กับสยองขวัญยับยั้ง unconvincingly ว่าเครื่องอยู่ดีๆ ก็กลายเป็นสัตว์ .ฉันเติบโตขึ้นใน Silicon Valley และเขียนแบบมีสาย และฉันยังสับสนเลย มันก็แค่รู้สึกแปลกๆ