Most studies have been carried out

Most studies have been carried out on the relative reactivities of free amino acids. For
example, Kroh & Westphal (1989) found that basic amino acids are more reactive than
neutral or acid amino acids. Ashor & Zent (1984) suggested a classification of amino
acids into three groups depending on the extent of browning when reacted with glucose
at different pH, and 121 oC for 10 minutes. The most reactive were lysine, glycine,
tryptophan and tyrosine. These results should be of applicability to candy because this
is a typical processing range. Other results show that comparisons can only be used if
the same pH and buffering conditions are used. For example, the effect of pH is
especially significant due to the different pKa values of the amino acids. Lysine appears
to be the most reactive amino acid (Ashor & Zent, 1984; O’Brien & Massey, 1989) due
to the fact that is has two available amino groups. However, the reactivity of lysine
would appear to be dependent on the conditions of the reaction being studied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาส่วนใหญ่มีการดำเนินการใน reactivities ญาติของกรดอะมิโนอิสระ สำหรับตัวอย่าง Kroh และ Westphal (1989) พบว่า กรดอะมิโนพื้นฐานมีปฏิกิริยามากขึ้นกว่ากรดอะมิโนกรด หรือเป็นกลาง Ashor และ Zent (1984) แนะนำการจัดประเภทของอะมิโนกรดเป็นสามกลุ่มตามขอบเขตของ browning เมื่อปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นกับกลูโคสที่ pH ต่าง ๆ และ 121 องศาเซลเซียส 10 นาที ปฏิกิริยาส่วนใหญ่แอล-ไลซีน glycineทริปโตเฟนและ tyrosine ผลลัพธ์เหล่านี้ควรมีความเกี่ยวข้องของเชื่อมเนื่องจากนี้เป็นช่วงประมวลผลทั่วไป ผลลัพธ์อื่น ๆ แสดงว่า เปรียบเทียบใช้เฉพาะถ้าใช้ pH เดียวกันและเงื่อนไขการกำหนดบัฟเฟอร์ ตัวอย่าง เป็นผลของ pHสำคัญเนื่องจากค่า pKa ต่าง ๆ กรดอะมิโน แอล-ไลซีนปรากฏเป็น กรดอะมิโนที่สุดปฏิกิริยา (Ashor & Zent, 1984 โอไบรอันและ Massey, 1989) ครบกำหนดในความเป็นจริงที่มีกลุ่มอะมิโนมี 2 อย่างไรก็ตาม การเกิดปฏิกิริยาของแอล-ไลซีนจะปรากฏจะขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของปฏิกิริยาที่มีการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาส่วนใหญ่ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับปฏิกิริยาญาติของกรดอะมิโนอิสระ สำหรับตัวอย่างเช่นเคราะห์และ Westphal (1989) พบว่ากรดอะมิโนขั้นพื้นฐานมีปฏิกิริยามากกว่ากรดอะมิโนที่เป็นกลางหรือกรด Ashor และ Zent (1984) ชี้ให้เห็นการจัดหมวดหมู่ของอะมิโนกรดออกเป็นสามกลุ่มขึ้นอยู่กับขอบเขตของการเกิดสีน้ำตาลเมื่อทำปฏิกิริยากับน้ำตาลกลูโคสที่pH แตกต่างกันและ 121 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 10 นาที ปฏิกิริยามากที่สุดคือไลซีน, ไกลซีน, โพรไบโอและซายน์ ผลลัพธ์เหล่านี้ควรจะเป็นของการบังคับลูกอมเพราะเป็นช่วงที่การประมวลผลทั่วไป ผลอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าการเปรียบเทียบเท่านั้นที่สามารถใช้ในกรณีที่ค่าpH เดียวกันและเงื่อนไขที่จะใช้ในการกำหนดบัฟเฟอร์ ตัวอย่างเช่นผลกระทบของค่าความเป็นกรดเป็นอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากการที่ค่า pKa แตกต่างกันของกรดอะมิโน ไลซีนปรากฏจะเป็นกรดอะมิโนที่มีปฏิกิริยามากที่สุด (Ashor Zent & 1984; โอไบรอันและ Massey, 1989) เนื่องจากความจริงที่ว่ามีเป็นสองกลุ่มอะมิโนที่มีอยู่ แต่ปฏิกิริยาของไลซีนจะปรากฏขึ้นอยู่กับสภาพของการเกิดปฏิกิริยาการศึกษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาส่วนใหญ่มีการดำเนินการในคุณสมบัติของญาติของกรดอะมิโนอิสระ สำหรับ
ตัวอย่างโคร&เวสต์เฟิล ( 1989 ) พบว่ากรดอะมิโนพื้นฐานมีปฏิกิริยามากกว่า
เป็นกลางหรือกรดกรดอะมิโน ashor & zent ( 1984 ) แนะนำการจัดหมวดหมู่ของกรดอะมิโน
ออกเป็นสามกลุ่มขึ้นอยู่กับขอบเขตของการเกิดสีน้ำตาลเมื่อทำปฏิกิริยากับกลูโคส
คนละที่ พีเอช และ 121 องศาเซลเซียส เป็นเวลา 10 นาทีมากที่สุดคือ รีไลซีน , ไกลซีน ,
ทริปโตเฟนและไทโรซีน . ผลลัพธ์เหล่านี้ควรจะเกี่ยวข้องกับลูกอมเพราะ
เป็นช่วงประมวลผลทั่วไป แสดงผลอื่น ๆที่เปรียบเทียบ สามารถใช้ได้เฉพาะถ้า
pH เดียวกันและบัฟเฟอร์ สภาพใช้ ตัวอย่างเช่น ผลของความเป็นกรดเป็นด่าง
สําคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากความแตกต่างของค่า pKa ของกรดอะมิโน . ปรากฏ
ซีนเป็น ส่วนใหญ่เป็นกรดอะมิโน ( ashor & zent , 1984 ; O ' Brien & Massey , 1989 ) เนื่องจาก
ความจริงที่ว่าจะมีสองกลุ่มอะมิโนที่ใช้ได้ อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาของไลซีน
จะปรากฏที่จะขึ้นอยู่กับเงื่อนไขของปฏิกิริยาการศึกษา