กษัตริย์นครโรมวิสัยมีพระราชธิดาที่ส

กษัตริย์นครโรมวิสัยมีพระราชธิดาที่สวยงามมาก พระราชธิดานี้เมื่อประสูติมีเรื่อนไม้เล็กๆ
ติดมือออกมาด้วย เรือนนี้เมื่อพระธิดาเจริญวัยขึ้น เรือนไม้นี้ก็โตขึ้นด้วยและกลายเป็นของเล่นของพระราชธิดา พระบิดาจึงตั้งชื่อพระราชธิดาว่า โสนน้อยเรือนงาม เมื่อโสนน้อยเรือนงามมีพระชนม์พรรษาได้สิบห้าพรรษา โหรทูลพระบิดาว่าโสนน้อยเรือนงามกำลังมีเคราะห์ ควรให้ออกไปจากเมืองเสีย เพราะจะต้องอภิเษกกับคนที่ตายแล้ว พระบิดาและพระมารดาก็จำใจให้โสนน้อยเรือนงามออกไปจากเมืองแต่ผู้เดียว โสนน้อยเรือนงามปลอมตัวเป็นชาวบ้านและเอาเครี่องทรงพระราชธิดาห่อไว้ พระอินทร์สงสารนางจึงแปลงร่างเป็นชีปะขาวมามอบยาวิเศษสำหรับรักษาคนตายให้ฟื้นได้ โสนน้อยเรือนงามเดินทางเข้าไปในป่าพบนางกุลาหญิงใจร้ายนอนตายเพราะถูกงูกัด โสนน้อยเรือนงามจึงนำยาของชีปะขาวมารักษา นางกุลาก็ฟื้น นางจึงขอเป็นทาสติดตามโสนน้อยเรือนงาม.
ที่นครนพรัตน์เมืองใกล้เคียงโรมวิสัยมีกษัตริย์ครองอยู่ มีพระราชโอรสนามว่า พระวิจิตรจินดา ซึ่งเป็นชายหนุมรูปงามและมีความสามารถ แต่วันหนึ่งพระวิจิตรจินดาถูกงูพิษกัดสิ้นพระชนม์ พระบิดาและพระมารดาเศร้าโศรกเสียใจมาก แต่โหรทูลว่า พระวิจิตรจินดาจะสิ้นพระชนม์ไปเจ็ดปีแล้วจะมีพระราชธิดาของเมื่องอื่นมารักษาได้ พระบิดาและพระมารดาจึงเก็บพระศพของพระวิจิตรจินดาไว้ และมีประกาศให้คนมารักษาให้ฟื้น.
โสนน้อยเรือนงามและนางกุลาเดินทางมาถึงเมืองนพรัตน์ได้ทราบจากประกาศ จึงเข้าไปในวังและอาสาทำการรักษา โดยขอให้กั้นม่านเจ็ดชั้น ไม่ให้ใครเห็นเวลารักษา โสนน้อยเรือนงามแต่งเครื่องทรงพระราชธิดาทำการรักษา โดยนางกุลาติดตามเฝ้าดู เมื่อโสนน้อยเรือนงามทายาให้พระวิจิตรจินดา พิษของนาคราชเป็นไอร้อนออกมาทำให้นางรู้สึกร้อนมาก จึงถอดเครื่องทรงพระราชธิดาออกแล้วเสด็จไปสรงน้ำ ระหว่างนั้นนางกุลาก็นำเครื่องทรงพระราชธิดาของโสนน้อยเรือนงามามแต่ง พอดีพระวิจิตรจินดาฟื้น ทุกคนก็คิดว่านางกุลาเป็นพระราชธิดาที่รักษาจึงเตรียมจะให้อภิเษก ส่วนโสนน้อยเรือนงามต้องกลายเป็นข้าทาสของนางกุลาไป พระวิจิตรจินดาและพระบิดาและพระมารดาก็ยังมีความสงสัยในนางกุลา จึงให้นางเย็บกระทงใบตองถวาย นางกุลาทำไม่ได้โยนใบตองทิ้งไป โสนน้อยเรือนงามเก็บใบตองมาเย็บเป็นกระทงสวยงาม นางกุลาก็แย้งไปถวายพระราชบิดามารดาของพระวิจิตรจินดา พระวิจิตรจินดาไม่อยากอภิเษกกับนางกุลาจึงขอลาพระบิดาพระมารดาไปเที่ยวทางทะเล พระบิดาพระมารดาให้นางกุลาย้อมผ้าผูกเรือ นางกุลาก็ทำไม่เป็น โยนผ้าและสีทิ้ง โสนน้อยเรือนงามเก็บผ้าและสีไปย้อมได้สีงดงาม นางกุลาก็แย้งนำไปถวายพระบิดาพระมารดาอีก.
เมื่อพระวิจิตรจินดาจะออกเรือก็ปรากฎว่าเรือไม่เคลื่อนที่พระวิจิตรจินดาทรงคิดว่าคงมีผู้มีบุญในวังต้องการฝากซื้อของ เรือจึงไม่เคลื่อนที่จึงให้ทหารมาถามรายการของที่คนในวังจะฝากซื้อ ทุกคนก็ได้มีโอกาสฝากซื้อ แต่โสนน้อยเรือนงามอยู่ใต้ถุนถึงไม่มีใครไปถาม เรือก็ยังไม่เคลื่อนที่ พระวิจิตรจินดาจึงให้ทหารกลับไปค้นหาคนในวังที่ยังไม่ได้ฝากซื้อของ ทหารจึงได้ไปค้นหานางโสนน้อยเรือนงามได้ นางจึงฝากซื้อ " โสนน้อยเรือนงาม " เมือพระวิจิตรจินดาเดินทางไป ลมก็บันดาลให้พัดไปยังเมืองโรมวิสัยของพระบิดาของโสนน้อยเรือนงาม พระวิจิตรจินดาซื้อของฝากได้จนครบทุกคน ยกเว้นโสนน้อยเรื่อนงาม พระวิจิตรจินดาจึงสอบถามจากชาวเมือง ชาวเมืองบอกว่าโสนน้อยเรือนงามมีอยู่แต่ในวังเท่านั้น พระวิจิตรจินดาจึงเข้าไปในวังและทูลขอซื้อโสนน้อยเรือนงามไปให้นางข้าทาส พระบิดาของโสนน้อยเรือนงามทรงถามถึงรูปร่างหน้าตาของนางทาส ก็ทรงทราบว่าเป็นพระธิดา จึงมอบโสนน้อนเรือนงามให้พระวิจิตรจินดาและให้ทหารตามมาสองคน.
เมื่อพระวิจิตรจินดากลับถึงบ้านเมือง ทหารสองคนก็ไปทำความเคารพนางโสนน้อยเรือนงาม และเรือนวิเศษก็ขยายเป็นเรือนใหญ่มีข้าวของเครื่องใช้พระธิดาครบถ้วน โสนน้อยเรือนงามก็เข้าไปอยู่ในเรือนนั้น พระวิจิตรจินดาจึงแน่ใจว่าโสนน้อยเรือนงามเป็นพระราชธิดาที่รักษาตน จึงจะฆ่านางกุลาแต่โสนน้อยเรือนงามขอชีวิตไว้ พระวิจิตรจินดาก็ได้อภิเษกกับนางโสนน้อยเรือนงามและอยู่ด้วยกันมีความสุขสืบไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กษัตริย์นครโรมวิสัยมีพระราชธิดาที่สวยงามมากพระราชธิดานี้เมื่อประสูติมีเรื่อนไม้เล็ก ๆ
ติดมือออกมาด้วยเรือนนี้เมื่อพระธิดาเจริญวัยขึ้นเรือนไม้นี้ก็โตขึ้นด้วยและกลายเป็นของเล่นของพระราชธิดาพระบิดาจึงตั้งชื่อพระราชธิดาว่าโสนน้อยเรือนงามเมื่อโสนน้อยเรือนงามมีพระชนม์พรรษาได้สิบห้าพรรษา ควรให้ออกไปจากเมืองเสียเพราะจะต้องอภิเษกกับคนที่ตายแล้วพระบิดาและพระมารดาก็จำใจให้โสนน้อยเรือนงามออกไปจากเมืองแต่ผู้เดียวโสนน้อยเรือนงามปลอมตัวเป็นชาวบ้านและเอาเครี่องทรงพระราชธิดาห่อไว้ โสนน้อยเรือนงามเดินทางเข้าไปในป่าพบนางกุลาหญิงใจร้ายนอนตายเพราะถูกงูกัดโสนน้อยเรือนงามจึงนำยาของชีปะขาวมารักษานางกุลาก็ฟื้นนางจึงขอเป็นทาสติดตามโสนน้อยเรือนงาม
ที่นครนพรัตน์เมืองใกล้เคียงโรมวิสัยมีกษัตริย์ครองอยู่มีพระราชโอรสนามว่าพระวิจิตรจินดาซึ่งเป็นชายหนุมรูปงามและมีความสามารถแต่วันหนึ่งพระวิจิตรจินดาถูกงูพิษกัดสิ้นพระชนม์ แต่โหรทูลว่าพระวิจิตรจินดาจะสิ้นพระชนม์ไปเจ็ดปีแล้วจะมีพระราชธิดาของเมื่องอื่นมารักษาได้พระบิดาและพระมารดาจึงเก็บพระศพของพระวิจิตรจินดาไว้และมีประกาศให้คนมารักษาให้ฟื้น
โสนน้อยเรือนงามและนางกุลาเดินทางมาถึงเมืองนพรัตน์ได้ทราบจากประกาศจึงเข้าไปในวังและอาสาทำการรักษาโดยขอให้กั้นม่านเจ็ดชั้นไม่ให้ใครเห็นเวลารักษาโสนน้อยเรือนงามแต่งเครื่องทรงพระราชธิดาทำการรักษา เมื่อโสนน้อยเรือนงามทายาให้พระวิจิตรจินดาพิษของนาคราชเป็นไอร้อนออกมาทำให้นางรู้สึกร้อนมากจึงถอดเครื่องทรงพระราชธิดาออกแล้วเสด็จไปสรงน้ำ พอดีพระวิจิตรจินดาฟื้นทุกคนก็คิดว่านางกุลาเป็นพระราชธิดาที่รักษาจึงเตรียมจะให้อภิเษกส่วนโสนน้อยเรือนงามต้องกลายเป็นข้าทาสของนางกุลาไปพระวิจิตรจินดาและพระบิดาและพระมารดาก็ยังมีความสงสัยในนางกุลา นางกุลาทำไม่ได้โยนใบตองทิ้งไปโสนน้อยเรือนงามเก็บใบตองมาเย็บเป็นกระทงสวยงามนางกุลาก็แย้งไปถวายพระราชบิดามารดาของพระวิจิตรจินดา พระบิดาพระมารดาให้นางกุลาย้อมผ้าผูกเรือนางกุลาก็ทำไม่เป็นโยนผ้าและสีทิ้งโสนน้อยเรือนงามเก็บผ้าและสีไปย้อมได้สีงดงามนางกุลาก็แย้งนำไปถวายพระบิดาพระมารดาอีก
เมื่อพระวิจิตรจินดาจะออกเรือก็ปรากฎว่าเรือไม่เคลื่อนที่พระวิจิตรจินดาทรงคิดว่าคงมีผู้มีบุญในวังต้องการฝากซื้อของเรือจึงไม่เคลื่อนที่จึงให้ทหารมาถามรายการของที่คนในวังจะฝากซื้อ แต่โสนน้อยเรือนงามอยู่ใต้ถุนถึงไม่มีใครไปถามเรือก็ยังไม่เคลื่อนที่พระวิจิตรจินดาจึงให้ทหารกลับไปค้นหาคนในวังที่ยังไม่ได้ฝากซื้อของทหารจึงได้ไปค้นหานางโสนน้อยเรือนงามได้นางจึงฝากซื้อ" "เมือพระวิจิตรจินดาเดินทางไปลมก็บันดาลให้พัดไปยังเมืองโรมวิสัยของพระบิดาของโสนน้อยเรือนงามพระวิจิตรจินดาซื้อของฝากได้จนครบทุกคนยกเว้นโสนน้อยเรื่อนงามพระวิจิตรจินดาจึงสอบถามจากชาวเมือง พระวิจิตรจินดาจึงเข้าไปในวังและทูลขอซื้อโสนน้อยเรือนงามไปให้นางข้าทาสพระบิดาของโสนน้อยเรือนงามทรงถามถึงรูปร่างหน้าตาของนางทาสก็ทรงทราบว่าเป็นพระธิดา
เมื่อพระวิจิตรจินดากลับถึงบ้านเมืองทหารสองคนก็ไปทำความเคารพนางโสนน้อยเรือนงามและเรือนวิเศษก็ขยายเป็นเรือนใหญ่มีข้าวของเครื่องใช้พระธิดาครบถ้วนโสนน้อยเรือนงามก็เข้าไปอยู่ในเรือนนั้น จึงจะฆ่านางกุลาแต่โสนน้อยเรือนงามขอชีวิตไว้พระวิจิตรจินดาก็ได้อภิเษกกับนางโสนน้อยเรือนงามและอยู่ด้วยกันมีความสุขสืบไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กษัตริย์นครโรมวิสัยมีพระราชธิดาที่สวยงามมาพระราชธิดานี้เมื่อประสูติมีเรื่อนไม้เล็กๆ
ตามมาตรฐานติดมือออกมาด้วยเรือนนี้เมื่อพระธิดาเจริญวัยขึ้นเรือนไม้นี้ก็โตขึ้นด้วยและกลายเป็นของเล่นขพระบิดาจึงตั้งชื่อพระราชธิดาว่าโสนน้อยเรือนงามเมื่อโสนน้อยเรือนงามมีพระชนม์พรรษาได้สิบห้ควรให้ออกไปจากเมืองเสีย เพราะจะต้องอภิเษกกับคนที่ตายแล้ว พระบิดาและพระมารดาก็จำใจให้โสนน้อยเรือนงามโสนน้อยเรือนงามปลอมตัวเป็นชาวบ้านและเอาเครโสนน้อยเรือนงามเดินทางเข้าไปในป่าพบนางกุลาโสนน้อยเรือนงามจึงนำยาของชีปะขาวมารักษานางกุลาก็ฟื้นนางจึงขอเป็นทาสติดตามโสนน้อยเรือนงาม.
ที่นครนพรัตน์เมืองใกล้เคียงโรมวิสัยมีกษัตรมีพระราชโอรสนามว่าพระวิจิตรจินดาซึ่งเป็นชายหนุมรูปงามและมีความสามารถแต่วันหนึ่งพระวิจิตรจินดาถูกงูพิษกัดสิ้นพรแต่โหรทูลว่าพระวิจิตรจินดาจะสิ้นพระชนม์ไปเจ็ดปีแล้วจะมพระบิดาและพระมารดาจึงเก็บพระศพของพระวิจิตรและมีประกาศให้คนมารักษาให้ฟื้น.
โสนน้อยเรือนงามและนางกุลาเดินทางมาถึงเมืองจึงเข้าไปในวังและอาสาทำการรักษาโดยขอให้กั้นม่านเจ็ดชั้นไม่ให้ใครเห็นเวลารักษาโสนน้อยเรือนงามแต่งเครื่องทรงพระราชธิดาทำกเมื่อโสนน้อยเรือนงามทายาให้พระวิจิตรจินดาพิษของนาคราชเป็นไอร้อนออกมาทำให้นางรู้สึกรจึงถอดเครื่องทรงพระราชธิดาออกแล้วเสด็จไปสรพอดีพระวิจิตรจินดาฟื้นทุกคนก็คิดว่านางกุลาเป็นพระราชธิดาที่รักษาส่วนโสนน้อยเรือนงามต้องกลายเป็นข้าทาสของนาพระวิจิตรจินดาและพระบิดาและพระมารดาก็ยังมีนางกุลาทำไม่ได้โยนใบตองทิ้งไปโสนน้อยเรือนงามเก็บใบตองมาเย็บเป็นกระทงสวยนางกุลาก็แย้งไปถวายพระราชบิดามารดาของพระวิพระบิดาพระมารดาให้นางกุลาย้อมผ้าผูกเรือนางกุลาก็ทำไม่เป็นโยนผ้าและสีทิ้งโสนน้อยเรือนงามเก็บผ้าและสีไปย้อมได้สีงดงานางกุลาก็แย้งนำไปถวายพระบิดาพระมารดาอีก.
เมื่อพระวิจิตรจินดาจะออกเรือก็ปรากฎว่าเรือเรือจึงไม่เคลื่อนที่จึงให้ทหารมาถามรายการขแต่โสนน้อยเรือนงามอยู่ใต้ถุนถึงไม่มีใครไปถเรือก็ยังไม่เคลื่อนที่พระวิจิตรจินดาจึงให้ทหารกลับไปค้นหาคนในวังทหารจึงได้ไปค้นหานางโสนน้อยเรือนงามได้นางจึงฝากซื้อ""เมือพระวิจิตรจินดาเดินทางไปลมก็บันดาลให้พัดไปยังเมืองโรมวิสัยของพระบิพระวิจิตรจินดาซื้อของฝากได้จนครบทุกคนยกเว้นโสนน้อยเรื่อนงามพระวิจิตรจินดาจึงสอบถามจากชาวเมืองพระวิจิตรจินดาจึงเข้าไปในวังและทูลขอซื้อโสพระบิดาของโสนน้อยเรือนงามทรงถามถึงรูปร่างหก็ทรงทราบว่าเป็นพระธิดา
เมื่อพระวิจิตรจินดากลับถึงบ้านเมืองทหารสองคนก็ไปทำความเคารพนางโสนน้อยเรือนงามและเรือนวิเศษก็ขยายเป็นเรือนใหญ่มีข้าวของเโสนน้อยเรือนงามก็เข้าไปอยู่ในเรือนนั้นจึงจะฆ่านางกุลาแต่โสนน้อยเรือนงามขอชีวิตไว พระวิจิตรจินดาก็ได้อภิเษกกับนางโสนน้อยเรือ