Plastic reinforced with fiberglass

Plastic reinforced with fiberglass has been commonly used in furniture ever since the late 1940s with the work of Eero Saarinen and Charles Eames. When he developed his “Tulip Chair” in 1956, Eero Saarinen had hoped one day to be able to produce this model completely in plastic. His desire for an all-plastic chair was shared by many designers, and throughout Europe research was initiated to accomplish this end.
But only in 1966 did architect Helmut Bätzner succeed in presenting the first massproducable one-piece plastic chair at the furniture fair in Cologne.
This chair was developed in 1964 and 1965 in connection with construction work for the State Theater in Karlsruhe for which Bätzner’s architecture office was handling the planning. The chair was intended as additional seating for the experimental stages, foyer, café, canteen, and terrace area. Versatile use both indoors and out, as single or as row seating, called for special qualities: the chair had to be light, movable, stackable, compact, linkable, and weatherproof.
The material chosen was fiberglass-reinforced polyester. It was possible to guarantee stability of the legs, seats and back, with minimal material inputs by opting for molding. The special shape of the legs follows a double curve. After creating the optimal design in model form, Helmut Bätzner presented the idea to Bofinger, the wellknown furniture manufacturer. Together they investigated possibilities for mass production and discovered a suitable partner in the Menzolit- Werke, Albert Schmidt. Since the mid-fifties, this company had specialized in development, production, and processing of preimpregnated polyester resin mats, which among other things were used for molds in car body construction. Rudolf Baresel-Bofinger, the general manager of Bofinger KG, convinced the chair would be a success, signed a license agreement on January 14, 1966 with Helmut Bätzner and commissioned production of the double-shell heated ten-ton press. During the so-called “prepreg-process,” in a single operating cycle lasting only five minutes, a near-finished chair was produced. The polyester resin was stained throughout in eight colors and, because of the smooth surface of the press molds, chairs were created which required no further finishing (only the edges of the press seams had to be smoothed). In the same year as its introduction, the “Bofinger Chair” received the Rosenthal-Studio-Preis in the presence of Federal Chancellor Ludwig Erhard and the founding director of the Bauhaus, Walter Gropius.
Designed as a relatively low-cost piece of furniture, the “Bofinger Chair” became an ideal seating for public places due to its minimal weight of only four kilos, its enormous stability, its weatherproofing and easy care. Its stackability was also remarkable – eighty chairs took up merely one square meter. Altogether more than 120,000 chairs were produced. Millions of units of cheap plastic garden chairs with similarly shaped legs have duplicated this model in numerous variations.
At the end of 1994, there were attempts by the successors Baresel-Bofinger and the Habit Company factories in Kürten-Engeldorf, Germany, to manufacture the “Bofinger Chair” using recycled material. The first examples were shown at the Cologne furniture fair in 1995. PD

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พลาสติกเสริมแรง ด้วยใยแก้วทั่วไปใช้ในเฟอร์นิเจอร์ตั้งแต่ 2483 ในงานของ Eero Saarinen Eames ชาร์ลส์ เมื่อเขาพัฒนาเขา "ทิวลิปเก้าอี้" ในปี 1956, Eero Saarinen มีหวังวันหนึ่งจะสามารถผลิตรูปแบบนี้ทั้งหมดในพลาสติก ความเก้าอี้เป็นพลาสติกทั้งหมดของเขาถูกใช้ร่วมกัน โดยนักออกแบบจำนวนมาก และยุโรป เริ่มวิจัยการดำเนินการนี้ แต่ใน 1966 ได้สถาปนิกฮัลเมท Bätzner ประสบความสำเร็จในการนำเสนอแรก massproducable ชิ้นเดียวเก้าอี้ที่เฟอร์นิเจอร์แฟร์ในโคโลญจน์ เก้าอี้นี้ถูกพัฒนาขึ้นในปี 1964 และ 1965 กับโรงละครรัฐในคาร์ลส์รูเออสำหรับสถาปัตยกรรมของ Bätzner ที่สำนักงานมีการจัดการการวางแผนงานก่อสร้าง เก้าอี้มีไว้นั่งเพิ่มเติมสำหรับการทดลองขั้น เคาน์เตอร์รับ คาเฟ่ โรงอาหาร และบริเวณระเบียง ใช้งานได้หลากหลายทั้งในร่ม และออก เดี่ยว หรือแถวที่ นั่ง เรียกคุณภาพพิเศษ: เก้าอี้ได้เป็นแสง สามารถ วางซ้อนกันได้ กระชับ linkable และทนต่อสภาพอากาศ เลือกวัสดุเป็นโพลีเอสเตอร์เสริมใยแก้ว ก็สามารถรับประกันความมั่นคง ของ ขา ที่นั่ง และกลับ อินพุตวัสดุน้อยที่สุด โดยการเลือกผู้บริโภค รูปร่างพิเศษของขาตามเส้นโค้งคู่ หลังจากสร้างการออกแบบที่ดีที่สุดในแบบฟอร์ม ฮัลเมท Bätzner นำเสนอความคิดเพื่อ Bofinger ผู้ผลิตเฟอร์นิเจอร์อุดรธานี กันจะตรวจสอบวันผลิตจำนวนมาก และพบคู่ที่เหมาะในการ Menzolit - Werke อัลเบิร์ตชมิดท์ ตั้งแต่ที่กลาง-fifties บริษัทนี้มีความในการพัฒนา การผลิต และประมวลผลของเสื่อ preimpregnated โพลีเอสเตอร์เรซิน ในสิ่งอื่น ๆ ซึ่งใช้สำหรับแม่พิมพ์ในการก่อสร้างของตัวรถ รูดอล์ฟ Baresel Bofinger ผู้จัดการทั่วไปของ Bofinger กก. มั่นใจเก้าอี้จะประสบความสำเร็จ ลงนามสัญญาในเดือน 14 มกราคม 1966 กับฮัลเมท Bätzner และผลิตทหารของเปลือกคู่เร่าร้อนกดสิบตัน ระหว่างเรียกว่า" prepreg- ในวงจรปฏิบัติเดียวที่ยาวนานเพียง 5 นาที มีผลิตเก้าอี้ที่เสร็จใกล้ เรซิ่นโพลีเอสเตอร์เป็นสีทั้ง 8 สี และ เนื่องจากผิวเรียบของแม่พิมพ์กด เก้าอี้ถูกสร้างซึ่งต้องใช้ไม่เติมเสร็จ (เฉพาะขอบตะเข็บกดได้หลุดหาย) ในปีเดียวกันเป็นบทนำของ "เก้าอี้ Bofinger" รับที่โรเซนธอลสตูดิโอ-Preis ในต่อหน้าของชานเซลเลอร์กลางลุดวิกแห่ง Erhard และกรรมการก่อตั้งของการแสวง Walter โกรเปียส ออกแบบให้เป็นเฟอร์นิเจอร์ชิ้นค่อนข้างโลว์คอสต์ "เก้าอี้ Bofinger" เป็น การนั่งที่เหมาะสำหรับสถานสาธารณะเนื่องจากน้ำหนักตัวน้อยที่สุดเพียง 4 กิโลกรัม เสถียรภาพของมหาศาล ดูแลง่าย และ weatherproofing ของ Stackability ของถูกยังโดดเด่น – เก้าอี้แปดเอาค่าเพียงหนึ่งตารางเมตร ผลิตเก้าอี้ทั้งหมดกว่า 120000 ล้านหน่วยราคาถูกเก้าอี้สวนพลาสติกรูปทรงคล้ายขามีซ้ำรูปแบบนี้ในรูปแบบต่าง ๆ มากมาย เมื่อสิ้นสุดปี 1994 มีความพยายาม โดยโรงงาน บริษัทนิสัย Kürten Engeldorf เยอรมนี และ Baresel Bofinger ผู้สืบทอดการผลิต "Bofinger เก้าอี้" ใช้วัสดุรีไซเคิล ตัวอย่างแรกถูกแสดงที่เฟอร์นิเจอร์โคโลญจน์แฟร์ 1995 PD

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พลาสติกเสริมแรงด้วยไฟเบอร์กลาสที่มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในเฟอร์นิเจอร์นับตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1940 กับการทำงานของ Eero Saarinen และชาร์ลส์เมส เมื่อเขาได้รับการพัฒนาของเขา "ทิวลิปเก้าอี้" ในปี 1956 Eero Saarinen หวังว่าวันหนึ่งจะสามารถที่จะผลิตรุ่นนี้อย่างสมบูรณ์ในพลาสติก ความปรารถนาของเขาสำหรับเก้าอี้พลาสติกถูกใช้ร่วมกันโดยนักออกแบบจำนวนมากและตลอดการวิจัยยุโรปเป็นจุดเริ่มต้นที่จะบรรลุด้วยเหตุนี้.
แต่ในปี 1966 ไม่สถาปนิกเฮลมุท Batzner ประสบความสำเร็จในการนำเสนอครั้งแรก massproducable เก้าอี้พลาสติกชิ้นเดียวที่เฟอร์นิเจอร์ยุติธรรมในโคโลญ .
เก้าอี้นี้ได้รับการพัฒนาในปี 1964 และ 1965 ในการเชื่อมต่อกับการทำงานก่อสร้างโรงละครของรัฐใน Karlsruhe ที่สำนักงานสถาปัตยกรรม Batzner ได้รับการจัดการการวางแผน เก้าอี้ตั้งใจที่นั่งเพิ่มเติมสำหรับขั้นตอนการทดลองห้องโถง, คาเฟ่, ร้านอาหารและพื้นที่ระเบียง การใช้งานที่หลากหลายทั้งในบ้านและนอกเช่นเดียวหรือเป็นที่นั่งแถวที่เรียกว่าสำหรับคุณสมบัติพิเศษ:. เก้าอี้จะต้องมีแสงที่สามารถเคลื่อนย้ายวางซ้อนกันได้ขนาดกะทัดรัด linkable
และทนฝนและแดดวัสดุที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นโพลีเอสเตอร์ไฟเบอร์กลาสเสริมแรง มันเป็นไปได้ที่จะรับประกันความมั่นคงของขาที่นั่งและกลับมาพร้อมกับปัจจัยการผลิตวัสดุน้อยที่สุดโดยการเลือกสำหรับการปั้น ด้วยรูปแบบพิเศษของขาดังต่อไปนี้เส้นโค้งคู่ หลังจากที่สร้างออกแบบที่ดีที่สุดในรูปแบบรูปแบบที่เฮลมุท Batzner นำเสนอความคิดที่จะ Bofinger ผู้ผลิตเฟอร์นิเจอร์ที่รู้จัก พวกเขาช่วยกันตรวจสอบความเป็นไปได้สำหรับการผลิตมวลและพบพันธมิตรที่เหมาะสมใน Menzolit- Werke, อัลเบิร์ชมิดท์ นับตั้งแต่กลางยุค-บริษัท นี้มีความเชี่ยวชาญในการพัฒนา, การผลิตและการประมวลผลของเสื่อโพลีเอสเตอร์เรซิ่น preimpregnated ซึ่งในสิ่งอื่น ๆ ถูกนำมาใช้สำหรับแม่พิมพ์ในการก่อสร้างตัวถังรถ รูดอล์ฟ Baresel-Bofinger, ผู้จัดการทั่วไปของ Bofinger KG เชื่อเก้าอี้จะประสบความสำเร็จได้ลงนามในข้อตกลงใบอนุญาตเมื่อวันที่ 14 มกราคม 1966 กับเฮลมุทและนาย Batzner การผลิตของสองเปลือกอุ่นกดสิบตัน ในช่วงที่เรียกว่า "prepreg กระบวนการ" ในรอบปฏิบัติการเดียวที่ยั่งยืนเพียงห้านาทีเก้าอี้ใกล้สำเร็จรูปที่ผลิต โพลีเอสเตอร์เรซิ่นสีที่ได้รับตลอดทั้งแปดสีและเพราะพื้นผิวเรียบแม่พิมพ์กดเก้าอี้ถูกสร้างขึ้นซึ่งไม่จำเป็นต้องตกแต่งเพิ่มเติม (เฉพาะขอบตะเข็บกดจะต้องมีการปรับให้เรียบ) ในปีเดียวกันกับการเปิดตัวที่ "Bofinger เก้าอี้" ได้รับโรเซนธาลสตูดิโอ-พรี้ในการปรากฏตัวของรัฐบาลกลางนายกรัฐมนตรีลุดวิกศูนย์และผู้อำนวยการสร้างของ Bauhaus วอลเตอร์ Gropius.
ออกแบบเป็นค่อนข้างชิ้นต้นทุนต่ำของเฟอร์นิเจอร์ "การ Bofinger เก้าอี้" กลายเป็นที่นั่งที่เหมาะสำหรับสถานที่สาธารณะเนื่องจากน้ำหนักน้อยที่สุดในสี่กิโลกรัมมีความมั่นคงอย่างมากของ Weatherproofing และง่ายต่อการดูแล stackability มันก็ยังเป็นที่น่าทึ่ง - เก้าอี้สิบหยิบขึ้นมาเพียงหนึ่งตารางเมตร พรึบกว่า 120,000 เก้าอี้ที่ผลิต ล้านหน่วยของเก้าอี้สวนพลาสติกราคาถูกที่มีขารูปในทำนองเดียวกันมีการทำซ้ำแบบนี้ในรูปแบบต่าง ๆ นานา.
ในตอนท้ายของปี 1994 มีความพยายามโดยสืบทอด Baresel-Bofinger และโรงงาน บริษัท นิสัยในKürten-Engeldorf, เยอรมนี, การผลิต "Bofinger เก้าอี้" โดยใช้วัสดุรีไซเคิล ตัวอย่างแรกที่ถูกนำมาแสดงในโคโลญเฟอร์นิเจอร์ยุติธรรมในปี 1995 PD

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พลาสติกเสริมแรงด้วยใยแก้วมีใช้กันทั่วไปใน เฟอร์นิเจอร์ นับตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1940 กับผลงานของ Eero Saarinen และชาร์ล อีมส์ เมื่อเขาพัฒนาของเขา " ทิวลิปเก้าอี้ " ในปี 1956 Eero Saarinen หวังว่าวันหนึ่งสามารถผลิตรุ่นนี้ได้อย่างสมบูรณ์พลาสติก ความปรารถนาของเขาสำหรับทุกเก้าอี้พลาสติกถูกใช้ร่วมกันโดยนักออกแบบหลายและทั่วยุโรปมีการริเริ่มงานวิจัยสำเร็จจบ
แต่ในปี 1966 ได้สถาปนิก Helmut B และ tzner ประสบความสำเร็จในการนำเสนอครั้งแรก massproducable วันพีช เก้าอี้พลาสติก ที่เฟอร์นิเจอร์แฟร์ใน โคโลญจน์
เก้าอี้นี้ถูกพัฒนาขึ้นในปี 1964 และ 1965 ในการเชื่อมต่อกับงานรับเหมาก่อสร้าง รัฐโรงละครใน Karlsruhe ที่สำนักงานสถาปัตยกรรมของ B และ tzner คือการจัดการวางแผน เก้าอี้ที่มีที่นั่งเป็นเพิ่มเติม ขั้นตอนการทดลอง ห้องโถง ร้านกาแฟ , โรงอาหาร และบริเวณระเบียง หลากหลายการใช้งานทั้งในบ้านและออก เป็นเดี่ยวหรือแถวที่นั่ง เรียกว่าคุณภาพพิเศษเก้าอี้มีแสง , เคลื่อนที่ , ซ้อนกัน , กะทัดรัด , linkable และทนฝนและแดด .
วัสดุที่เลือกคือไฟเบอร์กลาสเสริมเส้นใยสังเคราะห์ มันเป็นไปได้ที่จะรับประกันความมั่นคงของขา , ที่นั่ง และกลับมาพร้อมกับกระผมวัสดุน้อยที่สุด โดย opting สำหรับแม่พิมพ์ รูปร่างพิเศษของขาตามโค้งคู่ หลังจากการสร้างการออกแบบที่เหมาะสมในรูปแบบของโมเดลไอ้บี และ tzner เสนอความคิดโบฟิงเงอร์ , wellknown เฟอร์นิเจอร์ผู้ผลิต พวกเขาร่วมกันศึกษาความเป็นไปได้ในการผลิตจำนวนมาก และพบคู่ที่เหมาะสมใน menzolit - werke , อัลเบิร์ต ชมิดท์ ตั้งแต่ยุค กลาง บริษัท มีความเชี่ยวชาญในการพัฒนา การผลิต และการประมวลผลของ preimpregnated เสื่อโพลีเอสเตอร์เรซินซึ่งในหมู่สิ่งอื่น ๆที่ใช้เป็นแม่พิมพ์ในการสร้าง ตัวถังรถ รูดอล์ฟ baresel โบฟิงเงอร์ ผู้จัดการทั่วไปของโบฟิงเงอร์กิโลกรัม มั่นใจเก้าอี้จะสำเร็จ ได้ลงนามในข้อตกลงใบอนุญาตใน 14 มกราคม 1966 กับไอ้บี และ tzner และรับหน้าที่ผลิตกะลาคู่อุ่นสิบตันกด ในระหว่างกระบวนการ prepreg ที่เรียกว่า " ," ในรอบการดำเนินงานเดี่ยวยาวนานเพียงห้านาที ใกล้เสร็จ เก้าอี้ที่ถูกผลิต เรซินโพลีเอสเตอร์มีเปื้อนตลอดในแปดสี เพราะพื้นผิวเรียบของแม่พิมพ์กด เก้าอี้ถูกสร้างขึ้นซึ่งต้องต่อไม่เสร็จ ( เฉพาะขอบตะเข็บกดให้เรียบ ) ในปีเดียวกันเป็นบทนำของ" เก้าอี้ " โบฟิงเงอร์ได้รับโรเซนธาลเป็นสตูดิโอในการแสดงตนของรัฐมนตรีของรัฐบาลกลาง Ludwig Erhard และกรรมการผู้ก่อตั้งของ Bauhaus , วอลเตอร์ โกรเปียส .
ออกแบบเป็นชิ้นที่ค่อนข้างต่ำของเฟอร์นิเจอร์ " เก้าอี้ " โบฟิงเงอร์กลายเป็นที่นั่งเหมาะสำหรับสถานที่สาธารณะ เนื่องจากมีน้ำหนักน้อยที่สุดเพียง 4 กิโล ความมหาศาลของ ของ Weatherproofing และดูแลได้ง่ายของ stackability ยังโดดเด่น– 80 เก้าอี้เอาขึ้นเพียงหนึ่งตารางเมตร ทั้งหมดมากกว่า 120 , 000 เก้าอี้ถูกผลิต ล้านหน่วยของเก้าอี้พลาสติกสวนกับรูปร่างเหมือนกับขาๆราคาถูกมีรุ่นนี้ ในรูปแบบต่าง ๆ มากมาย
ที่ส่วนท้ายของปี 1994 มีความพยายามโดยสืบ baresel โบฟิงเงอร์และบริษัท K ü rten engeldorf นิสัยในโรงงาน ,เยอรมนี เพื่อผลิต " เก้าอี้ " โบฟิงเงอร์ โดยใช้วัสดุรีไซเคิล . ตัวอย่างแรกแสดงที่โคโลญ เฟอร์นิเจอร์แฟร์ใน 1995 ผู้กำกับ