For today’s guest columnist we agai

For today’s guest columnist we again welcome Norman H. Adriano. Norman has been in supply chain management for more than 25 years. An Industrial Engineer, he has held various executive management positions in multinational and local companies in the Philippines. He is a two-term past President of the Supply Chain Management Association of the Philippines (from 1995 to 1996). He can be reached via [e-mail]. — Ed Sanchez, Executive Director

Come 2015, the ASEAN markets are opening up, providing the duty-free movement of services, products and talents within the member countries. Is the Philippines ready for this? Let’s take a look at the logistics side of the issues.

We are an archipelago of more than 7,000 islands where most economic activity is done in Metro Manila in Luzon and in Cebu and Davao in the south.

The challenges in moving goods today cannot be solved by 2015. What are those challenges?

Land Transport
Still the most used mode of transport for moving goods. The road network is generally good around Metro Manila and most parts in Visayas and Mindanao. A major challenge is the flooding during the rainy season that paralyzes road transport albeit temporarily. Another major issue is the traffic problem caused by too many vehicles and lack of ample public transportation. Traffic solutions initiated by government are almost always met with disagreement by road users.

Sea Transport
The major port where there is focused investment in passenger service and equipment is also found in Metro Manila. The other ports like Batangas (South Luzon), Subic (North Luzon), Cebu (Visayas), Cagayan De Oro and Davao (both in Mindanao) serve local and international freight transit but are limited by equipment. Thanks to the Ro-Ro (Roll-on, Roll-off) system, the local transit limitations are somewhat alleviated but at a higher cost to users.

Air Transport
The main airport, NAIA, is located in Metro Manila. It serves both international and local passengers as well as freight services. There is a plan for airport upgrading but completion will take time. Most of the provincial airports cater only to domestic flights with very limited cargo capacity. Upgrading of these airports has less priority unless a private entity enters and is allowed to do so.

Government Agencies
Agencies that need to collaborate with one another have, unfortunately, not perfected that art. We see individual efforts clashing with one another and the results are more problems on top of those they want to resolve. Several traffic czars have come and gone. Many projects like the limited truck ban have been met with apathy, to say the least, by road user groups. While government intentions must be presumed right, the implementations still went awry.

Not So Bright Prognosis
2015 is just around the corner and whatever logistics-related issues we have today will surely not be resolved before then. More so that most government infrastructure projects are targeted to be completed before the sitting President vacates his office in 2016.

There are more preparations being done in the private sector especially by the MNCs operating in the Philippines. They have accepted the fact of market integration and have long prepared for the issues that they see it will bring to their companies. I think it is also safe to assume that they are also already awaiting the rewards that the market opening will bring to their bottom-line.

While the new and old players will be in the same playing field come 2015, the new players from the other ASEAN countries will have much more resources to cope with and even alter the field to suit their needs. They have planned for it, prepared for it and budgeted for it. That is the scenario we face and there are pros and cons at the end of the day for the Philippines. But surely, a lot of local industries will fall down the wayside as a result.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับวันนี้พัก columnist เราอีกยินดี Adriano H. นอร์แมน นอร์มันได้รับในการบริหารห่วงโซ่อุปทานมากกว่า 25 ปี วิศวกรอุตสาหกรรม เขามีจัดตำแหน่งบริหารต่าง ๆ ในบริษัทข้ามชาติ และท้องถิ่นในฟิลิปปินส์ เขาเป็นอดีตสองคำนายกสมาคมบริหารห่วงโซ่อุปทานของฟิลิปปินส์ (จาก 1995 1996) เขาสามารถเข้าถึงผ่าน [e-mail] — ซาน Ed กรรมการบริหารมา 2015 อาเซียนตลาดจะเปิด การเคลื่อนไหวที่ไหนพรสวรรค์ภายในสมาชิก ผลิตภัณฑ์ และบริการให้ประเทศนั้น คือฟิลิปปินส์พร้อมนี้ ลองมาดูทางด้านโลจิสติกส์ของปัญหาเรามีเกาะมากกว่า 7000 เกาะที่จะทำในมะนิลา ในลูซอน และ ในเซบูและเวากิจกรรมทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่ในภาคใต้ความท้าทายในการย้ายสินค้าวันนี้ไม่สามารถแก้ไขได้ โดย 2015 ความท้าทายเหล่านั้นมีอะไรบ้างขนส่งทางบกส่วนใหญ่ยังคงใช้วิธีการขนส่งสำหรับการย้ายสินค้า เครือข่ายถนนเหมาะทั่วกรุงมะนิลาและส่วนใหญ่ในวิซายาและมินดาเนา ความท้าทายหลักถูกน้ำท่วมในช่วงฤดูฝนที่ paralyzes รถแม้ว่าที่ชั่วคราว อีกประเด็นที่สำคัญคือ ปัญหาจราจรที่เกิดจากยานพาหนะและขาดการขนส่งสาธารณะที่กว้างขวางมากเกินไป แก้ไขปัญหาจราจรที่เริ่มต้น โดยรัฐบาลมักจะพบกับกันผู้ใช้ถนนSea TransportThe major port where there is focused investment in passenger service and equipment is also found in Metro Manila. The other ports like Batangas (South Luzon), Subic (North Luzon), Cebu (Visayas), Cagayan De Oro and Davao (both in Mindanao) serve local and international freight transit but are limited by equipment. Thanks to the Ro-Ro (Roll-on, Roll-off) system, the local transit limitations are somewhat alleviated but at a higher cost to users.Air TransportThe main airport, NAIA, is located in Metro Manila. It serves both international and local passengers as well as freight services. There is a plan for airport upgrading but completion will take time. Most of the provincial airports cater only to domestic flights with very limited cargo capacity. Upgrading of these airports has less priority unless a private entity enters and is allowed to do so.Government AgenciesAgencies that need to collaborate with one another have, unfortunately, not perfected that art. We see individual efforts clashing with one another and the results are more problems on top of those they want to resolve. Several traffic czars have come and gone. Many projects like the limited truck ban have been met with apathy, to say the least, by road user groups. While government intentions must be presumed right, the implementations still went awry.Not So Bright Prognosis2015 เป็นเพียงรอบมุมและเรามีวันนี้ว่าปัญหาที่เกี่ยวข้องกับโลจิสติกส์จะย่อมไม่สามารถแก้ไขได้ก่อนแล้ว เพิ่มเติมเพื่อให้โครงสร้างพื้นฐานของรัฐบาลส่วนใหญ่จะกำหนดเป้าหมายให้แล้วเสร็จก่อนนั่งประธาน vacates สำนักงานของเขาใน 2016มีการเตรียมการเพิ่มเติมกำลังทำในภาคเอกชน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง MNCs ในฟิลิปปินส์ พวกเขายอมรับความจริงของตลาดรวม และยาวเตรียมสำหรับปัญหาที่พวกเขาเห็นมันจะทำให้บริษัทของพวกเขา ผมคิดว่า ก็ยังปลอดภัยที่จะคิดว่า พวกเขาแล้วยังกำลังรอรับการเปิดตลาดจะนำไปของสมีในขณะที่ผู้เล่นใหม่ และเก่าจะอยู่ในฟิลด์เดียวกันเล่นมา 2015 ผู้เล่นใหม่จากประเทศอาเซียนอื่น ๆ จะมีทรัพยากรมากเพื่อรับมือ และแม้เปลี่ยนฟิลด์ให้เหมาะสมกับความต้องการของพวกเขา พวกเขามีแผนสำหรับ เตรียมไว้ และได้รับงบประมาณนั้น เป็นสถานการณ์ที่เราเผชิญ และมีข้อดีและข้อด้อยที่สุดของวันสำหรับ แต่แน่นอน มากของอุตสาหกรรมท้องถิ่นจะล้ม wayside เป็นผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คอลัมสำหรับบุคคลทั่วไปในวันนี้เรายินดีต้อนรับอีกครั้งนอร์แมนเอช Adriano นอร์แมนได้รับในการจัดการห่วงโซ่อุปทานมานานกว่า 25 ปี วิศวกรเขาได้ดำรงตำแหน่งผู้บริหารต่าง ๆ ใน บริษัท ข้ามชาติและระดับท้องถิ่นในฟิลิปปินส์ เขาเป็นคนที่สองในระยะที่ผ่านมาประธานสมาคมการจัดการซัพพลายเชนของฟิลิปปินส์ (1995-1996) เขาสามารถเข้าถึงได้ผ่านทาง [e-mail] - เอ็ดชีกรรมการบริหารมาในปี 2015 ตลาดอาเซียนจะเปิดขึ้นให้การเคลื่อนไหวของปลอดภาษีการให้บริการผลิตภัณฑ์และความสามารถของประเทศสมาชิก เป็นประเทศฟิลิปปินส์พร้อมสำหรับการนี้หรือไม่? ลองมาดูที่ด้านโลจิสติกของปัญหา. เราเป็นหมู่เกาะกว่า 7,000 เกาะที่กิจกรรมทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่จะทำในกรุงมะนิลาในเกาะลูซอนและเมืองเซบูและดาเวาในภาคใต้. ความท้าทายในการเคลื่อนย้ายสินค้าในวันนี้ไม่สามารถแก้ไขได้ ในปี 2015 สิ่งที่เป็นความท้าทายเหล่านั้นหรือไม่ขนส่งทางบกยังโหมดที่ใช้มากที่สุดของการขนส่งสำหรับการเคลื่อนย้ายสินค้า เครือข่ายถนนโดยทั่วไปดีรอบกรุงมะนิลาและพื้นที่ส่วนใหญ่ในวิซายาและมินดาเนา ความท้าทายที่สำคัญคือน้ำท่วมในช่วงฤดูฝนที่ paralyzes การขนส่งทางถนนแม้ว่าชั่วคราว อีกเรื่องที่สำคัญคือปัญหาการจราจรที่เกิดจากยานพาหนะมากเกินไปและขาดการขนส่งสาธารณะที่กว้างขวาง การแก้ปัญหาการจราจรที่ริเริ่มโดยรัฐบาลจะพบเสมอเกือบกับความขัดแย้งโดยผู้ใช้ถนน. ทะเลขนส่งเมืองท่าสำคัญที่มีการมุ่งเน้นไปที่การลงทุนในการให้บริการผู้โดยสารและอุปกรณ์ยังพบในกรุงมะนิลา พอร์ตอื่น ๆ เช่น Batangas (South ลูซอน), ซูบิก (ภาคเหนือของเกาะลูซอน) เซบู (Visayas), คากายันเดอโอโร่และดาเวา (ทั้งในมินดาเนา) ให้บริการการขนส่งการขนส่งสินค้าภายในประเทศและต่างประเทศ แต่ถูก จำกัด ด้วยอุปกรณ์ ขอบคุณที่ Ro-Ro (โรลออน, ม้วนออก) ระบบข้อ จำกัด การขนส่งในประเทศจะบรรเทาลงบ้าง แต่ค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นให้กับผู้ใช้. การขนส่งทางอากาศที่สนามบินหลัก NAIA ตั้งอยู่ในกรุงมะนิลา โดยให้บริการทั้งผู้โดยสารระหว่างประเทศและระดับท้องถิ่นเช่นเดียวกับการให้บริการขนส่งสินค้า มีแผนสำหรับการอัพเกรดสนามบิน แต่ดำเนินการแล้วเสร็จจะใช้เวลา ส่วนใหญ่ของสนามบินจังหวัดให้ความสำคัญเฉพาะกับเที่ยวบินภายในประเทศที่มีกำลังการผลิตสินค้าที่ จำกัด มาก การปรับปรุงสนามบินเหล่านี้มีความสำคัญน้อยเว้นแต่จะเข้าสู่ภาคเอกชนและนิติบุคคลที่ได้รับอนุญาตให้ทำเช่นนั้น. หน่วยงานราชการหน่วยงานที่ต้องทำงานร่วมกับคนอื่นได้ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบศิลปะที่ เราเห็นความพยายามของแต่ละบุคคลการปะทะกันกับคนอื่นและผลที่มีปัญหามากขึ้นด้านบนของสิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะแก้ปัญหา Czars จราจรหลายคนได้มาและหายไป หลายโครงการเช่นการห้ามรถบรรทุก จำกัด ได้รับการพบกับความไม่แยแสที่จะพูดน้อยโดยกลุ่มผู้ใช้ถนน ในขณะที่ความตั้งใจของรัฐบาลที่จะต้องมีการสันนิษฐานขวา, การใช้งานยังคงไปเป๋. ไม่ได้ดังนั้นการพยากรณ์โรค Bright 2015 เป็นเพียงรอบมุมและสิ่งที่ปัญหาที่เกี่ยวข้องกับโลจิสติกเรามีวันนี้ก็จะไม่ได้รับการแก้ไขก่อนแล้ว มากขึ้นเพื่อให้มากที่สุดโครงการโครงสร้างพื้นฐานของรัฐบาลที่มีการกำหนดเป้าหมายว่าจะแล้วเสร็จก่อนที่จะนั่งประธานพ้นจากตำแหน่งของเขาในปี 2016. มีการเตรียมการเพิ่มเติมกำลังดำเนินการในภาคเอกชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรษัทข้ามชาติที่ทำงานอยู่ในประเทศฟิลิปปินส์ พวกเขาได้รับการยอมรับความเป็นจริงของการรวมตลาดและได้เตรียมการนานสำหรับปัญหาที่พวกเขาเห็นมันจะนำมาให้กับ บริษัท ของพวกเขา ผมคิดว่ามันยังมีความปลอดภัยที่จะคิดว่าพวกเขายังรอผลตอบแทนแล้วว่าการเปิดตลาดจะนำมาให้ด้านล่างบรรทัดของพวกเขา. ในขณะที่ผู้เล่นเก่าและใหม่จะอยู่ในสนามเด็กเล่นเดียวกันมาในปี 2015 ผู้เล่นใหม่จากที่อื่น ๆ ประเทศในกลุ่มอาเซียนจะมีทรัพยากรมากขึ้นเพื่อรับมือกับและแม้กระทั่งการปรับเปลี่ยนข้อมูลให้เหมาะสมกับความต้องการของพวกเขา พวกเขามีการวางแผนสำหรับมันเตรียมไว้สำหรับมันและงบประมาณสำหรับมัน นั่นคือสถานการณ์ที่เราเผชิญและมีข้อดีและข้อเสียในตอนท้ายของวันสำหรับฟิลิปปินส์ แต่แน่นอนมากของอุตสาหกรรมท้องถิ่นจะล้มลงข้างทางเป็นผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คอลัมนิสต์สำหรับแขกวันนี้เราอีกครั้งยินดีต้อนรับนอร์แมน . Adriano . นอร์แมนได้รับในการจัดการโซ่อุปทาน กว่า 25 ปี วิศวกรอุตสาหกรรม , เขาได้จัดขึ้นในตำแหน่งผู้บริหารต่าง ๆ ในระดับนานาชาติ และบริษัทท้องถิ่นในฟิลิปปินส์ เขาเป็นสองระยะ อดีตประธานสมาคมการจัดการโซ่อุปทานของฟิลิปปินส์ ( จาก 2538 ถึง 2539 )เขาสามารถเข้าถึงผ่านทาง [e-mail] . - เอ็ด ซานเชส กรรมการบริหาร

มา 2015 ตลาดอาเซียน มีการเปิดให้บริการสินค้าปลอดภาษี การเคลื่อนไหวของสินค้าและความสามารถในประเทศสมาชิก คือฟิลิปปินส์พร้อมสำหรับสิ่งนี้ ลองมาดูด้านโลจิสติกส์ของปัญหา

เราเป็นหมู่เกาะของมากกว่า 7000 เกาะที่กิจกรรมทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่ทำในกรุงมะนิลาในเกาะลูซอน และเซบูและดาเวาในภาคใต้

ความท้าทายในการเคลื่อนย้ายสินค้าในวันนี้ไม่สามารถแก้ไขได้โดย 2015 . อะไรคือความท้าทายเหล่านั้น ?


ยังขนส่งส่วนใหญ่ใช้โหมดของการขนส่งเพื่อเคลื่อนย้ายสินค้า เครือข่ายถนนดีโดยทั่วไปรอบกรุงมะนิลาและพื้นที่ส่วนใหญ่ใน และเกาะมินดาเนา Visayas .ความท้าทายที่สำคัญ คือ น้ำท่วม ในช่วงฤดูฝนที่ paralyzes การขนส่งทางถนนแม้ว่าชั่วคราว ที่สำคัญอีกประเด็นคือ ปัญหาการจราจรที่เกิดจากยานพาหนะที่มากเกินไปและการขาดของการขนส่งสาธารณะที่กว้างขวาง การจราจรที่ริเริ่มโดยรัฐบาลโซลูชั่นมักจะเจอกับความขัดแย้ง โดยผู้ใช้ถนน การขนส่งทางทะเล

พอร์ตหลักที่มีการเน้นการลงทุนในการให้บริการผู้โดยสาร และอุปกรณ์ นอกจากนี้ยังพบในเมโทรมะนิลา พอร์ตอื่น ๆเช่น Batangas ( ทางใต้ของเกาะลูซอน ) , ซูบิค ( เหนือเกาะลูซอน ) , เซบู ( Visayas ) , Cagayan de Oro และดาเวา ( ทั้งในมินดาเนา ) บริการท้องถิ่นและส่งต่อขนส่งสินค้าระหว่างประเทศ แต่จะถูก จำกัด โดยอุปกรณ์ ขอบคุณโรโร ( ม้วน , ม้วนออก ) ระบบข้อ จำกัด ทางท้องถิ่นจะค่อนข้างบรรเทา แต่ค่าใช้จ่ายที่สูงขึ้นเพื่อผู้ใช้


อากาศการขนส่งหลักสนามบิน NAIA ตั้งอยู่ในเมโทรมะนิลา ให้บริการผู้โดยสารทั้งท้องถิ่นและนานาชาติรวมทั้งบริการขนส่งสินค้า นี่เป็นแผนสำหรับการสร้างสนามบิน แต่จะใช้เวลา ที่สุดของท่าอากาศยานภูมิภาครองรับเฉพาะเที่ยวบินในประเทศ ด้วยการผลิตสินค้า จำกัด มากการท่าอากาศยานเหล่านี้มีความสำคัญน้อยลง เว้นแต่นิติบุคคลเอกชนมาและได้รับอนุญาตให้ทำเช่นนั้น

หน่วยงานราชการ
หน่วยงานที่ต้องร่วมงานกับคนอื่นได้ แต่ไม่สมบูรณ์ ที่ศิลปะ เราเห็นความพยายามของแต่ละบุคคลได้โต้ตอบกับอีกคนหนึ่งและผลลัพธ์มีปัญหาเพิ่มเติมที่ด้านบนของที่พวกเขาต้องการที่จะแก้ไข czars การจราจรหลายได้มาและหายไปหลายโครงการ เช่น บ้าน รถ จำกัด ได้เจอกับความไม่แยแส พูดน้อย โดยกลุ่มผู้ใช้ถนน ในขณะที่ความตั้งใจของรัฐบาลต้องสันนิษฐานว่าถูก นอกจากนี้ยังเดินเป๋

ไม่สว่างเพื่อพยากรณ์โรค
2015 เป็นเพียงรอบมุมและโลจิสติกส์ที่เกี่ยวข้องกับปัญหาที่เรามีวันนี้จะไม่ต้องแก้ไขก่อนแล้วเพิ่มเติมดังนั้นส่วนใหญ่โครงการโครงสร้างพื้นฐานของรัฐบาลมีเป้าหมายที่จะเสร็จสมบูรณ์ก่อนนั่งประธานละ ที่สำนักงานของเขาใน 2016 .

มีการเตรียมการทำในภาคเอกชนโดยเฉพาะฝ่ายปฏิบัติการในฟิลิปปินส์ พวกเขาได้รับการยอมรับความเป็นจริงของตลาดรวม และได้เตรียมประเด็นที่พวกเขาเห็นมัน จะนำ บริษัท ของพวกเขา