Su Luo was wordlessly silent.“Angry

Su Luo was wordlessly silent.

“Angry at this king for abandoning you that day?” Nangong Liuyun’s voice was clearly cold.

Su Luo remained silent.

Within the carriage, there was a period of silence.

After what seemed to be a long time, Nangong Liuyun delivered some words in explanation. “She and this king grew up together. She saved this king’s life once. There are some matters that you don’t understand and are unlikely to understand…”

Su Luo opened her eyes and shot him an offhand glance. All of a sudden, the corner of her mouth hooked into a taunting smile and she asked in a contrary manner, “Right, how could I blame you?”

What Nangong Liuyun intended to say was choked off by her words. A look of astonishment containing complicated feelings flashed across his eyes. This prompted him to return to his frequent habit of staring at Su Luo.

Su Luo lifted her eyebrows, giving him a smile that was not a smile. “What qualifications do I have to blame you? Like you said, the two of you have been together since childhood. You are childhood sweethearts with mutual trust. You have saved each other’s lives. We are only strangers who came together by chance and have between us a few short days of friendship. Therefore, how could I blame you

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Su ลูถูกเงียบ wordlessly"โกรธที่พระมหากษัตริย์นี้สำหรับทิ้งวัน" Nangong Liuyun เสียงก็เย็นอย่างชัดเจนSu ลูยังคงเงียบในการขนส่ง มีระยะเวลาของความเงียบหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวลานาน Nangong Liuyun ส่งคำบางคำในการอธิบาย "เธอและคิงนี้เติบโตมาด้วยกัน เธอบันทึกชีวิตนี้กษัตริย์ครั้ง มีบางเรื่องที่คุณไม่เข้าใจและไม่น่าจะเข้าใจ..."Su ลูเปิดดวงตาของเธอ และยิงเขาทันที offhand อย่างกะทันหัน การติดยาเสพติดมุมปากเป็นรอยยิ้มด่า และเธอถามในลักษณะตรงกันข้าม "ขวา วิธีสามารถฉัน ตำหนิคุณ"Nangong Liuyun ที่ตั้งใจจะพูดถูกสำลักออก โดยคำพูดของเธอ ดูเมือประกอบด้วยความรู้สึกซับซ้อนประกายในดวงตาของเขา นี้แจ้งให้กลับไปเป็นนิสัยของเขาบ่อยจ้องลู SuSu ลูยกคิ้วของเธอ ให้เขารอยยิ้มที่ไม่ดี "เกี่ยวกับคุณสมบัติต้องโทษคุณ คุณกล่าวว่า คุณสองได้รับกันตั้งแต่วัยเด็ก คู่รักวัยเด็กที่ มีความน่าเชื่อถือซึ่งกันและกันได้ คุณได้บันทึกชีวิตของผู้อื่น เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่มาด้วยกันโดยบังเอิญ และมีกี่ระยะวันของมิตรภาพระหว่างเรา ดังนั้น วิธีสามารถฉันตำหนิคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซู Luo เงียบคอแข็ง. "โกรธที่คิงนี้ทิ้งคุณในวันนั้น?" เสียง Nangong Liuyun เป็นอย่างชัดเจนเย็น. ซู Luo ยังคงนิ่งเงียบ. ภายในสายการบินที่มีเป็นช่วงเวลาของความเงียบ. หลังจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวลานาน Nangong Liuyun ส่งคำบางคำในการอธิบาย "เธอและพระมหากษัตริย์นี้เติบโตมาด้วยกัน เธอช่วยชีวิตของกษัตริย์ในครั้งนี้ มีเรื่องบางอย่างที่คุณไม่เข้าใจและไม่น่าจะเข้าใจ ... "เป็นซู Luo เปิดตาของเธอและเขายิงได้อย่างรวดเร็วทันทีทันใด ทั้งหมดในทันทีที่มุมปากของเธอติดยาเสพติดเป็นรอยยิ้มและด่าว่าเธอถามในลักษณะที่ตรงกันข้าม "ตอนวิธีการที่ฉันจะโทษคุณ?" อะไร Nangong Liuyun ตั้งใจที่จะบอกว่าได้รับการสำลักปิดโดยคำพูดของเธอ ดูของความประหลาดใจที่มีความรู้สึกที่ซับซ้อนประกายทั่วดวงตาของเขา แจ้งเตือนเรื่องนี้ให้เขากลับไปนิสัยบ่อยของเขาจ้องมองที่ซู Luo. ซู Luo ยกคิ้วของเธอทำให้เขามีรอยยิ้มที่ไม่ได้รอยยิ้ม "คุณสมบัติอะไรที่ฉันต้องตำหนิคุณ? เช่นเดียวกับที่คุณกล่าวว่าคุณสองคนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก คุณเป็นคู่รักในวัยเด็กด้วยความไว้วางใจซึ่งกันและกัน คุณได้บันทึกชีวิตของแต่ละคน เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่มาร่วมกันโดยบังเอิญและมีระหว่างเราวันสั้น ๆ ไม่กี่แห่งมิตรภาพ ดังนั้นวิธีการที่ฉันสามารถตำหนิคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซูลู ได้แต่เงียบ" โกรธพระราชาที่ทอดทิ้งเธอวันนั้น " เสียงของนังก๊อก liuyun ว่าหนาวซู หลัว ยังคงเงียบภายในรถม้า มีช่วงเวลาของความเงียบหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนจะนาน นังก๊อก liuyun ส่งบางคำในคำอธิบาย " เธอ และกษัตริย์องค์นี้โตมาด้วยกัน เธอช่วยชีวิตนี้กษัตริย์ครั้ง มีบางอย่างที่คุณไม่เข้าใจ และไม่น่าที่จะเข้าใจ . . . . . . . "ซูลูลืมตาขึ้นและยิงเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ใส่ใจ . จู่ๆ มุมปากของเธองุ้มเข้าไปเยาะเย้ย รอยยิ้มเธอถามในทางตรงกันข้ามลักษณะ " ใช่ ฉันจะโทษนาย "แล้วนังก๊อก liuyun ตั้งใจจะพูดก็สำลักออกมาด้วยคำพูดของเธอ ลักษณะของความประหลาดใจที่มีความซับซ้อนความรู้สึกประกายในดวงตาของเขา นี้ทำให้เขากลับไปยังนิสัยบ่อยของเขาจ้องซูหลอ .ซู หลัว ยกคิ้วของเธอให้เขา รอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม " ความสามารถอะไรที่ผมจะโทษคุณ เหมือนที่คุณพูด คุณสองคนมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก คุณเป็นคู่รักที่มีเด็ก ไว้ใจซึ่งกันและกัน คุณได้บันทึกชีวิตของกันและกัน เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่บังเอิญมาด้วยกัน และมีกันไม่กี่สั้นวันมิตรภาพ ดังนั้น ผมจะโทษคุณ