The Seven RavensSacred Texts Househ

The Seven Ravens

Sacred Texts Household Tales Index Previous: Mother Holle Next: Little Red-Cap


The Seven Ravens


There was once a man who had seven sons, and still he had no daughter,
however, much he wished for one. At length his wife again gave him hope of a
child, and when it came into the world it was a girl. The joy was great, but
the child was sickly and small, and had to be privately baptized on account of
its weakness. The father sent one of the boys in haste to the spring to fetch
water for the baptism. The other six went with him, and as each of them wanted
to be first to fill it, the jug fell into the well. There they stood and did
not know what to do, and none of them dared to go home. As they still did not
return, the father grew impatient, and said, "They have certainly forgotten it
for some game, the wicked boys!" He became afraid that the girl would have to
die without being baptized, and in his anger cried, "I wish the boys were all
turned into ravens." Hardly was the word spoken before he heard a whirring of
wings over his head in the air, looked up and saw seven coal-black ravens
flying away. The parents could not recall the curse, and however sad they were
at the loss of their seven sons, they still to some extent comforted
themselves with their dear little daughter, who soon grew strong and every day
became more beautiful. For a long time she did not know that she had had
brothers, for her parents were careful not to mention them before her, but one
day she accidentally heard some people saying of herself, "that the girl was
certainly beautiful, but that in reality she was to blame for the misfortune
which had befallen her seven brothers." Then she was much troubled, and went
to her father and mother and asked if it was true that she had had brothers,
and what had become of them? The parents now dared to keep the secret no
longer, but said that what had befallen her brothers was the will of Heaven,
and that her birth had only been the innocent cause. But the maiden laid it to
heart daily, and thought she must deliver her brothers. She had no rest or
peace until she set out secretly, and went forth into the wide world to trace
out her brothers and set them free, let it cost what it might. She took
nothing with her but a little ring belonging to her parents as a keepsake, a
loaf of bread against hunger, a little pitcher of water against thirst, and a
little chair as a provision against weariness.


And now she went continually onwards, far, far, to the very end of the
world. Then she came to the sun, but it was too hot and terrible, and devoured
little children. Hastily she ran away, and ran to the moon, but it was far too
cold, and also awful and malicious, and when it saw the child, it said, "I
smell, I smell the flesh of men." On this she ran swiftly away, and came to the
stars, which were kind and good to her and each of them sat on its own
particular little chair. But the morning star arose, and gave her the
drumstick of a chicken, and said, "If thou hast not that drumstick thou canst
not open the Glass mountain, and in the Glass mountain are thy brothers."


The maiden took the drumstick, wrapped it carefully in a cloth, and went
onwards again until she came to the Glass mountain. The door was shut, and she
thought she would take out the drumstick; but when she undid the cloth, it was
empty, and she had lost the good star's present. What was she now to do? She
wished to rescue her brothers, and had no key to the Glass mountain. The good
sister took a knife, cut off one of her little fingers, put it in the door,
and succeeded in opening it. When she had gone inside, a little dwarf came to
meet her, who said, "My child, what are you looking for?" "I am looking for my
brothers, the seven ravens," she replied. The dwarf said, "The lord ravens are
not at home, but if you will wait here until they come, step in." Thereupon
the little dwarf carried the ravens' dinner in, on seven little plates, and in
seven little glasses, and the little sister ate a morsel from each plate, and
from each little glass she took a sip, but in the last little glass she
dropped the ring which she had brought away with her.


Suddenly she heard a whirring of wings and a rushing through the air, and
then the little dwarf said, "Now the lord ravens are flying home." Then they
came, and wanted to eat and drink, and looked for their little plates and
glasses. Then said one after the other, "Who has eaten something from my
plate? Who has drunk out of my little glass? It was a human mouth." And when
the seventh came to the bottom of the glass, the ring rolled against his
mouth. Then he looked at it, and saw that it was a ring belonging to his
father and mother, and said, "God grant that our sister may be here, and then
we shall be free." When the maiden, who was standing behind the door watching,
heard that wish, she came forth, and on this all the ravens were restored to
their human form again. And they embraced and kissed each other, and went
joyfully home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ravens เจ็ด

ศักดิ์สิทธิ์ข้อความบ้านนิทานดัชนีก่อนหน้า: ถัดไป Holle แม่: ไว


เจ็ด Ravens


เคยมีคนที่มีบุตรเจ็ด และยัง เขามีลูกสาวไม่,
แต่ มากเขาปรารถนาอย่างใดอย่างหนึ่ง ยาว ภรรยาของเขาอีกให้เขาหวังของการ
เด็ก และเมื่อมันมาถึงโลก ก็เป็นสาว ความสุขดี แต่
เด็กคน sickly และขนาด เล็ก และได้รับบัพติศมาใน account ของเอกชน
ความอ่อนแอ พ่อส่งเด็กชายหนึ่งรีบไปสปริงดึง
รับบัพติศมาในน้ำ อื่น ๆ หกไป กับเขา และพวกเขาต้องการแต่ละ
จะเป็นครั้งแรกในการ เติม เหยือกตกเป็นดี มีที่ยืนและ
ไม่รู้จะทำอย่างไร และไม่มีพวกเขากว่าจะกลับบ้าน เหมือนยังไม่
กลับ พ่อโตรัก ว่า, "พวกเขาแน่นอนลืมเรื่อง
สำหรับบางเกม เด็กผู้ชายคนชั่ว! " เขาก็กลัวว่า เธอจะต้อง
ตาย โดยการรับบัพติศมา และความโกรธของเขาร้อง, "ฉันต้องการเด็กผู้ชายเลย
เป็น ravens " ไม่มีคำพูดก่อนที่เขาได้ยินเป็น whirring ของ
ปีกเหนือของเขาใหญ่ในอากาศ การค้นหา และเห็นเจ็ดสีดำถ่านหิน ravens
บินไป ผู้ปกครองสามารถนึกแช่ง และเศร้าอย่างไรก็ตามพวกเขา
ที่สูญเสียบุตรเจ็ดของพวกเขา พวกเขายังคงไปบ้าง comforted
ตัวเองกับการเรียนน้อยลูกสาว ที่โตเร็ว แข็งแรงและทุกวัน
กลายเป็นสวยงามมากขึ้นได้ เป็นเวลานานที่เธอไม่รู้ว่า เธอเคยมี
บราเดอร์ พ่อแม่ถูกระวังไม่พูดก่อนเธอ แต่หนึ่งถึง
วันที่เธอบังเอิญได้ยินบางคนบอกว่าของตัวเอง, "ที่สาว
แน่นอนสวย แต่ว่าในความเป็นจริง เธอโทษสำหรับเรื่องที่
ซึ่งมี befallen พี่น้องเจ็ดเธอ" แล้วเธอมีปัญหามาก และไป
พ่อและแม่ และถามว่า มันเป็นความจริงว่า เธอเคยมีพี่น้อง,
และอะไรกลายเป็นของพวกเขา ผู้ปกครองเดี๋ยวนี้กล้าให้ไม่ลับ
ยาว แต่บอกว่า อะไรได้ befallen พี่ชายของเธอจะสวรรค์,
และที่เกิดของเธอได้รับสาเหตุบริสุทธิ์เท่านั้น แต่หญิงสาวที่วางไป
ห้องรายวัน และคิดเธอต้องส่งพี่ชายของเธอ เธอก็ไม่เหลือ หรือ
สันติภาพจนกระทั่งเธอกำหนดแอบ และไปออกสู่โลกกว้างเพื่อติดตาม
ออกพี่ชายของเธอ และตั้งฟรี ให้มันต้นทุนก็อาจ เธอเอา
ไม่มีอะไรกับเธอแต่เป็นของพ่อแม่เป็น keepsake แหวนน้อยเป็น
ก้อนขนมปังกับความหิว เหยือกน้ำน้อยน้ำกับความกระหาย และ
เก้าอี้เล็กน้อยเป็นส่วนสำรองกับภาย


และตอนนี้ เธอไปอย่างต่อเนื่องเป็นต้นไป ไกล ไกล เพราะ
โลก แล้วเธอมาอาทิตย์ แต่มัน มีมากเกินไป และน่ากลัว กลืน
เด็กน้อย รีบเธอวิ่งหนีไป และวิ่งไปดวงจันทร์ แต่มันก็เกินไป
เย็น และยังน่ากลัว และ อันตราย และ เมื่อมันเห็นเด็ก กล่าวว่า, "ฉัน
กลิ่น ฉันได้กลิ่นเนื้อคน" นี้ เธอวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว และมา
ดาว ที่ถูกใจ และดีกับเธอ และแต่ละของพวกเขานั่งบนตัวเอง
เก้าอี้เฉพาะน้อย แต่มอร์นิ่งสตาร์เกิดขึ้น และให้เธอ
drumstick ไก่ ว่า "ถ้าพระองค์เพราะไม่นั้น drumstick พระองค์ canst
เปิดเขาแก้ว และภูเขาแก้วพระองค์พี่น้องได้"


หญิงสาวเอา drumstick ห่ออย่างระมัดระวังในผ้า และไป
ไปอีกจนกว่าเธอมายังภูเขาแก้ว ประตูถูกปิด และเธอ
คิดว่าเธอจะใช้เวลาออก drumstick แต่เมื่อเธอทำผ้า
ว่าง และเธอได้หายไปปัจจุบันของดาวดี เธอตอนนี้ไม่มีอะไร เธอ
ต้องการช่วยเหลือพี่ชายของเธอ และมีคีย์ไม่ภูเขาแก้ว ดี
น้องสาวเอามีด ตัดหนึ่งมือน้อย ๆ ของเธอ ใส่ในประตู,
และประสบความสำเร็จในการเปิด เมื่อเธอก็หายไปภายใน little แคระมา
พบเธอ ผู้กล่าว "เด็ก สิ่งคุณมองหา" "ฉันกำลังมองหาของฉัน
พี่น้อง เจ็ด ravens เธอตอบกลับ แคระกล่าวว่า, " ravens พระมี
ไม่อยู่บ้าน แต่ถ้าคุณจะรอที่นี่มา ขั้นตอนในการ" Thereupon
แคระน้อยทำอาหารเย็นของ ravens ใน แผ่น 7 เล็กน้อย และใน
เจ็ดแก้วน้อย และน้องสาวน้อยกิน morsel จากแผ่นแต่ละ และ
จากแก้วแต่ละน้อย เธอเอาจิบ แต่สุดท้ายแก้วน้อยเธอ
ลดลงซึ่งเธอได้นำไป ด้วย her.


ก็เธอได้ยิน whirring ปีกและวิ่งผ่านอากาศ และ
นั้นกล่าวว่า ดาวแคระน้อย "ตอนนี้ ravens พระจะไปบ้าน" แล้วพวกเขา
มา อยากกิน และดื่ม และดูแผ่นเล็ก ๆ ของพวกเขา และ
แก้ว แล้วว่า หนึ่งหลังอื่น ๆ, "ที่ได้รับประทานจากฉัน
แผ่น ผู้ได้ดื่มจากแก้วน้อยของฉัน ได้ปากมนุษย์" เมื่อ
เจ็ดมาที่ด้านล่างของแก้ว แหวนที่สะสมกับเขา
ปาก แล้วดูที่ และเห็นว่า เป็นแหวนของเขา
พ่อ และย่า และ กล่าวว่า "ให้พระเจ้าให้พี่น้องของเราที่นี่ แล้ว
เราจะฟรี" เมื่อหญิงสาว ที่ยืนอยู่หลังประตูดู,
ได้ยินว่าต้อง เพิ่งออก และนี้ คืนค่าทั้งหมด ravens การ
ฟอร์มของมนุษย์อีกด้วย พวกเขากอดรั้งกัน และไป
joyfully บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซเว่นกานิทานศักดิ์สิทธิ์ตำราครัวเรือนดัชนีก่อนหน้านี้: แม่ Holle ถัดไป: ลิตเติ้ลเร-Cap เซเว่นเรเวนส์มีครั้งหนึ่งเคยเป็นคนที่มีบุตรชายเจ็ดและเขายังได้ลูกสาวไม่มีแต่เขาอยากมากสำหรับหนึ่ง ที่มีความยาวภรรยาของเขาอีกครั้งทำให้เขามีความหวังของเด็กและเมื่อมันมาในโลกมันเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ความสุขเป็นสิ่งที่ดี แต่เด็กที่เจ็บป่วยและขนาดเล็กและมีการรับบัพติศเอกชนในบัญชีของความอ่อนแอของตน พ่อส่งเด็กชายคนหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิที่จะรีบไปเอาน้ำล้างบาป อีกหกไปกับเขาและในขณะที่แต่ละของพวกเขาต้องการที่จะเป็นคนแรกที่จะเติมเต็มมันเหยือกตกลงไปในบ่อ ที่นั่นพวกเขายืนอยู่และไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะทำและไม่มีใครกล้าที่จะกลับบ้าน ขณะที่พวกเขายังไม่กลับมาพ่อโตใจร้อนและกล่าวว่า "พวกเขาได้ลืมอย่างแน่นอนสำหรับเกมบางเด็กชายคนชั่ว! " เขากลายเป็นคนกลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องตายโดยไม่ได้รับศีลและในความโกรธของเขาร้องไห้ "ผมหวังว่าเด็กทุกคนกลายเป็นกา ". แทบจะไม่เป็นคำพูดก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงหึ่งของปีกเหนือหัวของเขาในอากาศที่เงยหน้าขึ้นมองและเห็นเจ็ดกาถ่านหินสีดำบินไป พ่อแม่จำไม่ได้ว่าคำสาปแช่งและ แต่น่าเศร้าที่พวกเขาอยู่ที่การสูญเสียบุตรชายเจ็ดของพวกเขาพวกเขายังคงมีขอบเขตบางอย่างสบายใจตัวเองกับลูกสาวตัวน้อยของพวกเขาที่รักใครเร็ว ๆ นี้เติบโตที่แข็งแกร่งและทุกวันกลายเป็นที่สวยงามมากขึ้น เป็นเวลานานที่เธอไม่ทราบว่าเธอมีพี่น้องพ่อแม่ของเธอมีความระมัดระวังที่จะไม่พูดถึงพวกเขาก่อนที่เธอ แต่หนึ่งวันที่เธอบังเอิญได้ยินบางคนบอกว่าของตัวเอง "ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นที่สวยงามอย่างแน่นอน แต่ที่ในความเป็นจริง เธอเป็นโทษสำหรับความโชคร้ายที่ได้เกิดขึ้นกับพี่น้องเจ็ดของเธอ ". จากนั้นเธอก็มีความสุขมากและเดินไปหาพ่อและแม่ของเธอและถามว่ามันเป็นความจริงที่ว่าเธอมีพี่น้องและสิ่งที่ได้กลายเป็นของพวกเขา พ่อแม่ผู้ปกครองในขณะนี้กล้าที่จะเก็บความลับไม่มีอีกต่อไป แต่บอกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับพี่ชายของเธอเป็นความประสงค์ของสวรรค์และที่เกิดของเธอได้รับเพียงสาเหตุที่บริสุทธิ์ แต่หญิงสาวที่วางไว้ให้หัวใจทุกวันและคิดว่าเธอต้องส่งพี่ชายของเธอ เธอมีส่วนที่เหลือหรือไม่ความสงบสุขจนกระทั่งเธอออกแอบออกไปยังทั่วโลกที่จะติดตามออกมาพี่ชายของเธอและพวกเขาตั้งฟรีให้ค่าใช้จ่ายในสิ่งที่มันอาจจะ เธอเอาอะไรกับเธอ แต่แหวนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เป็นพ่อแม่ของเธอเป็นของที่ระลึก, ขนมปังกับความหิว, เหยือกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของน้ำกับความกระหายและเก้าอี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กับความเหนื่อยล้าและตอนนี้เธอไปอย่างต่อเนื่องเป็นต้นไปไกล ไกลไปยังปลายสุดของโลก จากนั้นเธอก็มาถึงดวงอาทิตย์ แต่มันก็ร้อนเกินไปและน่ากลัวและกินเด็กเล็ก ๆ เธอรีบวิ่งหนีออกมาและวิ่งไปยังดวงจันทร์ แต่มันก็ไกลเกินไปเย็นและยังน่ากลัวและเป็นอันตรายและเมื่อมันเห็นว่าเป็นเด็กก็กล่าวว่า "ผมได้กลิ่นฉันได้กลิ่นเนื้อหนังของมนุษย์ ". เกี่ยวกับเรื่องนี้เธอวิ่งอย่างรวดเร็วไปและมาถึงดาวซึ่งเป็นชนิดและดีกับเธอและแต่ละของพวกเขานั่งอยู่บนตัวของมันเองเก้าอี้เล็ก ๆ น้อย ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่ดาวรุ่งที่เกิดขึ้นและทำให้เธอมีไม้ตีกลองของไก่และกล่าวว่า "ถ้าท่านไม่ได้ไม้ตีกลองซึ่งท่านฟังไม่เปิดภูเขาแก้วและในภูเขาแก้วเป็นพี่น้องของเจ้า ". สาวเอาไม้ตีกลองห่อ อย่างระมัดระวังในผ้าและเดินต่อมาอีกจนกระทั่งเธอมาถึงภูเขาแก้ว ประตูก็ปิดและเธอคิดว่าเธอจะใช้เวลาออกไม้ตีกลอง; แต่เมื่อเธอ undid ผ้ามันเป็นที่ว่างเปล่าและเธอก็หายไปในปัจจุบันดาวที่ดีของ สิ่งที่เธอตอนนี้จะทำอย่างไร? เธออยากจะช่วยพี่ชายของเธอและมีความสำคัญในการภูเขาแก้วไม่มี ดีน้องสาวเอามีดตัดออกหนึ่งของนิ้วมือเล็ก ๆ ของเธอใส่ไว้ในประตูและประสบความสำเร็จในการเปิดมัน เมื่อเธอได้ไปภายในดาวแคระเล็ก ๆ น้อย ๆ มาตอบสนองความต้องการของเธอซึ่งกล่าวว่า "ลูกของฉันสิ่งที่คุณกำลังมองหาอยู่" "ฉันกำลังมองหาของฉันพี่น้องเจ็ดกา "เธอตอบ แคระกล่าวว่า "กาลอร์ดจะไม่ได้อยู่ที่บ้าน แต่ถ้าคุณจะรอที่นี่จนกว่าพวกเขาจะมาถึงขั้นตอนใน ". ครั้นแล้วคนแคระน้อยดำเนินการับประทานอาหารค่ำในวันที่เจ็ดแผ่นเล็ก ๆ น้อย ๆ และในเจ็ดแก้วน้อยและน้องสาวคนเล็กกินชิ้นอาหารอันโอชะจากแต่ละแผ่นและจากแต่ละแก้วเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอเอาจิบ แต่ในแก้วเล็ก ๆ น้อย ๆ สุดท้ายที่เธอลดลงแหวนซึ่งเธอได้นำออกไปกับเธอทันใดนั้นเธอได้ยินเสียงหึ่งของปีกและวิ่งผ่านอากาศและแล้วคนแคระน้อยกล่าวว่า "ตอนนี้กาลอร์ดจะบินกลับบ้าน". แล้วพวกเขาก็มาและอยากที่จะกินและดื่มและมองหาแผ่นเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาและแว่นตา จากนั้นกล่าวว่าหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ ว่า "ใครได้กินอะไรบางอย่างจากฉันแผ่นใครได้ดื่มจากแก้วเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันมันเป็นปากของมนุษย์ ". และเมื่อเจ็ดมาถึงด้านล่างของแก้วแหวนรีดกับเขาปาก จากนั้นเขาก็มองไปที่มันและเห็นว่ามันเป็นแหวนที่เป็นของบิดามารดาและกล่าวว่า "พระเจ้าให้ว่าน้องสาวของเราอาจจะอยู่ที่นี่แล้วเราจะเป็นอิสระ ". เมื่อครั้งแรกที่ได้รับการยืนอยู่ข้างหลังดูประตูได้ยินความปรารถนาที่เธอออกมาและในวันนี้ทั้งหมดได้รับการกากลับคืนสู่ร่างมนุษย์ของพวกเขาอีกครั้ง และพวกเขากอดและจูบกันและก็มีความสุขที่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ็ดกา

ข้อความที่ศักดิ์สิทธิ์ในเรื่องเล่าดัชนีก่อนหน้า : แม่ใช้ได้ถัดไป : หมวกสีแดงเล็ก ๆ





7 กาเมื่อมีชายคนหนึ่งมีบุตรชายเจ็ดคนและเขายังไม่มีลูกสาว
แต่เขาต้องการอย่างใดอย่างหนึ่ง ในที่สุดภรรยาของเขาอีกครั้งให้ความหวังเขาของ
เด็ก และเมื่อมันมาในโลกมันเป็นผู้หญิง ความสุขที่ยิ่งใหญ่ แต่
เด็กขี้โรค และขนาดเล็กและต้องอยู่สองต่อสองล้างบาปในบัญชีของ
จุดอ่อนของมัน พ่อส่งลูกน้องในรีบสปริงดึง
น้ำบัพติศมา . อีกหกไปกับเขาด้วย และแต่ละของพวกเขาต้องการ
เป็นครั้งแรกที่จะเติมมัน เหยือก ล้มลงไปด้วย มีพวกเขายืนอยู่และทำ
ไม่รู้จะทำอย่างไร และไม่มีใครกล้ากลับบ้าน พวกเขายังคงไม่ได้
กลับมา พ่อเริ่มหงุดหงิดและกล่าวว่า " พวกเขามีแน่นอนลืม
สำหรับบางเกม , เด็กชายที่ชั่วร้าย ! เขาเริ่มกลัวว่าหญิงสาวจะต้อง
ตายโดยไม่มีการบัพติศมาและในความโกรธของเขาร้องไห้ " ฉันหวังว่าหนุ่มๆทุกคน
กลายเป็นกา " แทบจะเป็นคำพูดก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงหวอของ
ปีกเหนือหัวของเขาในอากาศ มองขึ้นและเห็นนกกาบิน
7 ถ่านหินสีดำ ออกไปพ่อแม่อาจไม่เรียกว่าคำสาป แต่เศร้าที่พวกเขา
ที่สูญเสียของพวกเขาเจ็ดคน พวกเขายังคงมีขอบเขตสบายใจ
ตัวเองกับลูกสาวเล็กๆ ที่รักใครแล้วเติบโตแข็งแรงและทุกวัน
กลายเป็นที่สวยงามมากขึ้น นานแล้วที่เธอไม่ได้รู้ว่าเธอมี
พี่น้อง พ่อแม่เธอมีความระมัดระวังไม่ต้องพูดถึงมันต่อหน้าเธอ แต่หนึ่ง
วันหนึ่งเธอบังเอิญได้ยินบางคนบอกว่าตัวเอง " ที่สาว
สวยงามอย่างแน่นอน แต่ในความเป็นจริงเธอตำหนิโชคร้าย
ซึ่งเกิดขึ้นกับเธอเจ็ดพี่น้อง . " จากนั้นเธอก็ถูกมากปัญหา และไป
กับพ่อและแม่ และถามว่าถ้ามันเป็นเรื่องจริง ที่เธอได้มีพี่น้อง
แล้ว , ได้กลายเป็นของพวกเขา ? พ่อแม่เดี๋ยวนี้กล้าที่จะเก็บความลับไม่
อีกต่อไปแต่เขากล่าวว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับพี่น้องของเธอจะสวรรค์
และที่เธอเกิดได้เพียงสาเหตุที่บริสุทธิ์ แต่หญิงสาวที่วางไว้

หัวใจทุกวัน และคิดว่าเธอจะให้พี่ชายของเธอ เธอไม่มีที่พักหรือ
สันติภาพจนกว่าเธอไว้อย่างลับๆ และออกไปสู่โลกกว้างเพื่อติดตาม
ออกไป พี่ชายของเธอและพวกเขาตั้งฟรี ให้ราคามัน มันอาจจะ เธอเอา
ไม่มีอะไรกับเธอแต่แหวนเล็กเป็นของพ่อแม่ของเธอเป็นสิ่งเตือนใจ ,
ขนมปังกับความหิว เหยือกเล็ก ๆน้อย ๆของน้ำกับความกระหายและ
เก้าอี้เพียงบทบัญญัติต่อต้านความเหนื่อยล้า


และตอนนี้หล่อนก็ยังคงเป็นต้นไปไกล จนวาระสุดท้ายของ
โลก . แล้วเธอมาแดด แต่ก็ร้อน และร้ายกาจ และเผาผลาญ
เด็กเล็ก ๆ พลันเธอหนีไปและวิ่งไปดวงจันทร์ แต่มันไกลเกินไป
เย็นและน่ากลัวและเป็นอันตราย และเมื่อมันเห็นเด็กมันบอกว่า " ผม
กลิ่น กลิ่นเนื้อมนุษย์ " นี้เธอวิ่งฉิวออกไป และมาถึง
ดาวซึ่งเป็นคนดี และความดีของเธอและแต่ละของพวกเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ของตัวเอง
น้อยโดยเฉพาะ แต่ดาวรุ่งก็ลุกขึ้นให้เธอ
น่องของไก่ และกล่าวว่า" ถ้าท่านมิได้ว่าน่องท่าน
ไม่เปิดกระจก ภูเขา ในภูเขาแก้ว เป็นพี่น้องของท่าน "


สาวเอาไม้ตีกลอง , ห่อไว้ในผ้าอย่างระมัดระวังและไป
เป็นต้นไปอีกครั้งจนเธอมาหาแก้วภูเขา ประตูปิด เธอ
คิดว่าเธอจะเอาน่อง แต่เมื่อเธอแก้ผ้า มัน
ว่างเปล่าเธอได้สูญเสียที่ดีของดาราปัจจุบัน แล้วเธอล่ะ ? เธอปรารถนาที่จะช่วยเหลือ
พี่ชายของเธอ และไม่มีกุญแจแก้วภูเขา น้องสาวดี
เอามีดตัดนิ้วของเธอเล็กน้อย ใส่ไว้ในประตู
และประสพความสำเร็จในการเปิดมัน . เมื่อเธอได้เข้าไปข้างใน คนแคระน้อยมา

เจอเธอ แล้วพูดว่า " ลูกของฉัน เธอกำลังมองหาอะไรอยู่ ? " ฉันกำลังมองหาพี่ชาย
,เจ็ดกา " เธอตอบ คนแคระกล่าวว่า " พระเยโฮวาห์กาเป็น
ไม่ได้อยู่ที่บ้าน แต่ถ้าคุณจะรอตรงนี้จนกว่าพวกเขาจะมา ขั้นตอนใน " เพราะฉะนั้น
แคระน้อยแบกกา ' อาหารค่ำใน เจ็ดแผ่นน้อยและใน
แว่นน้อยเจ็ดและน้องสาวกิน อาหารแต่ละจาน และ
จากแต่ละแก้วน้อยเธอจิบ แต่ในแก้วเล็กน้อยเมื่อเธอ
ทำแหวนตก ซึ่งเธอได้นำเอากับเธอ


อยู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงหวอของปีกและวิ่งผ่านอากาศและ
แคระน้อยแล้วกล่าวว่า " พระเยโฮวาห์ อีกา บินกลับบ้าน จากนั้นพวกเขา
มา และต้องการที่จะกินและดื่มและมองจานเล็กๆ และ
แว่น แล้วบอกว่า หนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ ใครได้กินอะไรจากจานของฉัน
? ใครได้ดื่มจากแก้วเล็ก ๆน้อย ๆของฉันมันคือปากมนุษย์ และเมื่อ
7 มาด้านล่างของแก้วแหวนกลิ้งกับปาก

แล้วเขาก็มองมันและเห็นว่ามันเป็นแหวนที่เป็นของของเขา
พ่อและแม่และพูดว่า " พระเจ้าให้พี่สาวของเราอาจจะอยู่ที่นี่แล้ว
เราก็จะเป็นอิสระ เมื่อหญิงสาวที่ยืนอยู่หลังประตูดู
ได้ยินคำขอนั้น เธอเดินออกมาและนี่กาทั้งหมดกลับคืนมา

แบบฟอร์มของมนุษย์อีกครั้ง เขาโอบกอดและจูบกัน และไปอย่างสนุกสนาน

บ้าน