The association of both agricultur

The association of both agricultural and uncultivated areas has been considered to preserve biodiversity and to favour natural enemies of crop pests. Integrated Fruit Protection and ecological compensation areas rely on such association
in order to enhance natural control of orchard pests and to increase biodiversity, respectively. The effect of local or regional landscape on the arthropod populations of orchards is reported by many authors. Winged arthropods represent 50% of the total number of the orchard entomofauna and are strongly related to local and regional backgrounds. However, very few studies address the relationships or correlation between the features of the agricultural area and
beneficial effects or pest control in orchards. The total surface area covered by uncultivated lands (woods, fallow fields)
within 100 m around pear orchards is significantly and positively correlated with the total and beneficial arthropod diversity of the orchard, and negatively correlated with C. pyri pest numbers, whereas the types of crops and their relative importance within the same area are not significantly correlated. Hedgerows lining the orchards increase the above-mentioned correlation between surface areas of uncultivated lands and the orchard beneficial complex diversity. These results are consistent with the study by Gut et al. (1988), establishing that the development of C. pyri is low in plant diversified environments. Such approaches are similar to those based on landscape ecology and developed in vineyards (Van Helden et al., 2006).
The presence of alternate host plants of pests in the orchard surroundings permits the provision of refuge areas for
insecticide-susceptible alleles. This is likely to contribute to the management of resistance to insecticides and therefore to
the sustainability of crop protection methods, provided that susceptible alleles have a selective advantage on resistant ones when insecticides are no longer applied. For the rosy apple aphid whose primary host is the apple tree, as well as the codling moth hosted by cultivated fruit trees only (apple, pear, nut and quince trees), refuge zones for strains susceptible to insecticides are mainly unmanaged or organic orchards (Boivin et al., 2005). More than plant diversity, it is the diversity of cultural practices which is expected to be beneficial. Lastly, it is clear that the study and the management scales outstrip the orchard scale, due to the potential moving distances of various groups of arthropods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมาคมเกษตร และ uncultivated ได้รับการพิจารณา เพื่อรักษาความหลากหลายทางชีวภาพ และโปรดปรานศัตรูธรรมชาติของศัตรูพืชการเพาะปลูก ป้องกันผลไม้รวมและค่าตอบแทนระบบนิเวศพื้นที่อาศัยความสัมพันธ์ดังกล่าว เพื่อควบคุมธรรมชาติของศัตรูพืชสวน และ การเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพ ตามลำดับ มีรายงานผลของภูมิทัศน์ท้องถิ่น หรือภูมิภาคประชากรสัตว์ขาปล่องของสวน โดยผู้เขียนหลาย Arthropods ปีกแสดงถึง 50% ของจำนวน entomofauna ออร์ชาร์ด และขอเกี่ยวข้องกับพื้นหลังของท้องถิ่น และภูมิภาค อย่างไรก็ตาม การศึกษาน้อยมากความสัมพันธ์หรือความสัมพันธ์ระหว่างคุณลักษณะของพื้นที่การเกษตร และ ผลประโยชน์หรือกำจัดแมลงในสวนผลไม้ พื้นที่ผิวทั้งหมดครอบคลุมดินแดน uncultivated (ไม้ fallow ฟิลด์) ภายใน 100 เมตรรอบต้น สวนเป็นอย่างมาก และบวก correlated กับความหลากหลายสัตว์ขาปล่องรวม และประโยชน์ของสวน และส่ง correlated กับ C. pyri พืชหมายเลข ในขณะที่ชนิดของพืชและความสำคัญของพวกเขาภายในบริเวณเดียวกันมีไม่มาก correlated Hedgerows ซับสวนเพิ่มความสัมพันธ์ดังกล่าวระหว่างพื้นที่ผิวของดินแดน uncultivated และความหลากหลายซับซ้อนประโยชน์ออร์ชาร์ด ผลลัพธ์เหล่านี้จะสอดคล้องกับการศึกษาโดยลำไส้และ al. (1988), กำหนดว่าการพัฒนาของ C. pyri ต่ำในสภาพแวดล้อมของโรงงานที่มีความหลากหลาย วิธีดังกล่าวจะคล้ายกับที่ตามนิเวศภูมิทัศน์ และพัฒนาในไร่องุ่น (Van Helden et al., 2006) ของพืชสำรองโฮสต์ของศัตรูพืชในสวนช่วยให้สำรองพื้นที่หลบใน alleles ไวต่อยาฆ่าแมลง เรื่องนี้น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของความต้านทานต่อยาฆ่าแมลงและการ ความยั่งยืนของวิธีการป้องกันพืช ให้ว่า alleles ไวต่อมีประโยชน์ใช้ทนคนเมื่อไม่มีใช้ยาฆ่าแมลง สำหรับ aphid โรซี่แอปเปิ้ลโฮสต์หลักเป็นต้นแอปเปิ้ล และ codling moth โดยปลูกต้นไม้เท่านั้น (แอปเปิ้ล ลูกแพร์ ถั่วและ quince), เขตกำบังสำหรับสายพันธุ์ที่ไวต่อการยาฆ่าแมลงเป็นส่วนใหญ่จัดการ หรืออินทรีย์สวน (Boivin et al., 2005) มากกว่าความหลากหลายของพืช มันเป็นความหลากหลายของวัฒนธรรมปฏิบัติซึ่งคาดว่าจะเป็นประโยชน์ สุดท้ายนี้ เป็นที่ชัดเจนว่า การศึกษาและระดับจัดการ outstrip มาตราส่วนออร์ชาร์ด เนื่องจากศักยภาพย้ายระยะทางของ arthropods กลุ่มต่าง ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบความสัมพันธ์ของพื้นที่ทั้งด้านการเกษตร และที่ไม่ได้รับการอบรมได้รับการพิจารณาเพื่อรักษาความหลากหลายทางชีวภาพและการสนับสนุนศัตรูธรรมชาติของศัตรูพืช . ผลไม้รวมและพื้นที่การคุ้มครองระบบนิเวศพึ่งพา
สมาคมดังกล่าวเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการควบคุมศัตรูพืชธรรมชาติของกล้วยไม้ และเพิ่มความหลากหลายทางชีวภาพ ตามลำดับผลของประเทศหรือภูมิภาคที่ประชากรของภูมิดินสวนผลไม้มีรายงานจากหลายผู้เขียน ปีกแมลงที่แสดงถึง 50% ของจำนวนทั้งหมดของสวนกล้วยไม้ entomofauna และขอข้อมูลท้องถิ่นและภูมิภาค อย่างไรก็ตาม การศึกษาน้อยมากที่อยู่ความสัมพันธ์หรือความสัมพันธ์ระหว่างคุณลักษณะของพื้นที่การเกษตรและ
ผลประโยชน์หรือการควบคุมศัตรูพืชในสวนผลไม้ รวมพื้นที่ผิวที่ขาดการบำรุงแผ่นดินที่ปกคลุมด้วยป่าที่รกร้างในระยะ 100 เมตรรอบ ๆเขต )
สวนลูกแพร์เป็นอย่างมาก และ มีความสัมพันธ์เชิงบวกกับทั้งหมดและเป็นประโยชน์ต่อดินความหลากหลายของกล้วยไม้ และมีความสัมพันธ์กับ C pyri ศัตรูหมายเลขในขณะที่ชนิดของพืชและความสำคัญสัมพัทธ์ของพวกเขาภายในพื้นที่เดียวกันมีความสัมพันธ์กัน ลูกค้าแถวสวนเพิ่มความสัมพันธ์ดังกล่าวระหว่างพื้นที่ผิวที่ขาดการบำรุงดิน และสวนประโยชน์ซับซ้อนความหลากหลาย ผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับผลศึกษาของไส้ et al . ( 1988 ) , การสร้างที่การพัฒนาของpyri ต่ำในสภาพแวดล้อมที่หลากหลายของพืช แนวทางดังกล่าวคล้ายคลึงกับผู้ที่อยู่ในระบบนิเวศวิทยาภูมิทัศน์ และพัฒนาในไร่องุ่น ( แวนเฮลเดน et al . , 2006 )
แบบการแสดงตนของพืชเป็นเจ้าภาพสลับของศัตรูพืชในสวนผลไม้ สภาพแวดล้อมให้จัดพื้นที่สำหรับเป็นที่
ยาฆ่าแมลงเสี่ยงอัลลีลนี้มีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในการจัดการของการต้านทานต่อสารฆ่าแมลง จึง
ความยั่งยืนของวิธีการป้องกันพืชให้มีอัลลีลมีข้อได้เปรียบที่เลือกกับคนที่ทนเมื่อแมลงไม่ใช้ สำหรับกุหลาบแอปเปิ้ลอ่อนที่มีหลักโฮสต์ต้นแอปเปิ้ลเป็นเจ้าภาพโดยปลูกไม้ผลคอดมอดเท่านั้น ( แอปเปิ้ล , ลูกแพร์ , ลูกและ Quince ต้นไม้ ) , ที่หลบภัยโซนสำหรับสายพันธุ์เสี่ยงต่อยาฆ่าแมลงส่วนใหญ่จัดการในสวนผลไม้ หรืออินทรีย์ ( บอยแวน et al . , 2005 ) มากกว่าความหลากหลายของพืช มีความหลากหลายของวัฒนธรรมการปฏิบัติ ซึ่งคาดว่าจะเป็นประโยชน์ ท้ายนี้เป็นที่ชัดเจนว่า การศึกษาและการจัดการระดับทำได้ดีกว่า สวน ขนาด เนื่องจากศักยภาพการย้ายระยะทางของกลุ่มต่างๆของแมลง .