หมาหริ่งอยู่ในวงศ์เดียวกับ เพียงพอน

หมาหริ่งอยู่ในวงศ์เดียวกับ เพียงพอน หมาไม้ นาก และหมูหริ่ง (Mustelidae) ซึ่งไม่ได้มีสายพันธุ์ เกี่ยวข้องกับสุนัขแต่อย่างใด แต่เนื่องจากมีส่วนหน้าและหางที่ดูคล้ายจึงถูกตั้งชื่อไว้เช่นนั้น สัตว์ในสกุลนี้มีสามชนิด คือ หมาหริ่ง (Melogale personata) หมาหริ่งจีน (M. moschata) และหมาหริ่งคินาบาลู (M. everetti) พบเฉพาะที่เกาะบอร์เนียว

หมาหริ่งเป็นสัตว์ชนิดเดียวในวงศ์ที่มีต่อมกลิ่นอยู่ที่ก้น และจะปล่อยกลิ่นเหม็นสาบออกมาเมื่อถูกรบกวน หรือเพื่อประกาศอาณาเขต หมาหริ่งมีรูปร่างคล้ายพังพอน มีความยาวลำตัวประมาณ ๓๓-๓๔ ซม. หน้าแหลม จมูกค่อนข้างโต มีขาสั้น ขาหน้ามีเล็บยาว ส่วนหางค่อนข้างใหญ่ยาวประมาณ ๑๔-๒๐ ซม. มีขนหางเป็นพวง คล้ายหางสุนัข ขนบนตัวและหางหยาบและค่อนข้างยาว ขนที่หน้าและที่คอสั้น หัวและหน้าตลอดจนถึงต้นคอด้านบนมีสีน้ำตาลคล้ำ มีแต้มสีขาวที่หน้าผากและข้างแก้มเป็นสีจาง กลางหัวมีแถบสีขาวพาดไปถึงต้นคอ ลำตัวสีน้ำตาลอ่อนอมเทา ขาสีคล้ำ หางสีเนื้อ สีของหมาหริ่งดูคล้ายกับสีของตัว Ferret ที่พบในทวีปอเมริกา

มันเป็นสัตว์กินเนื้อที่แปลกจากชนิดอื่นๆ ตรงที่ มีฟันกราม เป็นฟันบด (molar) แทนที่จะเป็นฟันกรามตัด (carnissal) และหัวกระโหลกมีสันที่ด้านข้างกระหม่อม สองสันเป็นที่ใช้ยึดกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของกรามล่าง

ชีววิทยาของสัตว์ชนิดนี้ยังไม่มีผู้ใดเคยทำการศึกษามาก่อนเลย เรารู้เพียงว่าหมาหริ่งออกหากินในช่วงเย็น และตอนกลางคืนโดยจับสัตว์ขนาดเล็ก เช่น กบ เขียด สัตว์เลื้อยคลาน รวมถึงแมลงต่างๆ เป็นอาหาร นอกจากนี้ยังสามารถใช้จมูกดมกลิ่นหาเหยื่อ เช่น ไส้เดือน ตัวอ่อนแมลง หอยทาก และแมลงปีกแข็งต่างๆ ที่ฝังตัวอยู่ใต้ดิน และขุดมากินได้ โดยใช้ฟันกรามขบและเคี้ยวเปลือกแข็งของเหยื่อได้เป็นอย่างดี ผู้คนในประเทศอินเดียตอนเหนือ และสิกขิมยังเลี้ยงหมาหริ่งไว้ช่วยกำจัดแมลงสาบในบ้านด้วย

หมาหริ่งตกลูกครั้งละสองถึงสามตัวในช่วงต้นฤดูฝน มันมีถิ่นอาศัยอยู่ในป่าดิบแล้ง ดิบชื้น และป่าเต็งรัง แต่พบตัวได้ยาก เคยมีผู้ถ่ายภาพมันไว้ได้โดยกล้องดักถ่ายอัตโนมัติที่บริเวณเขานางรำ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง นอกจากนี้ยังพบได้ในบริเวณพื้นที่อนุรักษ์บางแห่ง เช่น เขาใหญ่ ป่ารอยต่อห้าจังหวัด พบกระจายพันธุ์ตั้งแต่ เนปาล อินเดีย พม่า ถึงลาว เวียดนาม กัมพูชา และมาเลเซีย แต่ในประเทศไทยปัจจุบันหมาหริ่งลดจำนวนลงไปมาก เนื่องจากพื้นที่ถิ่นอาศัยของมันถูกทำลาย

- See more at: http://www.sarakadee.com/1999/02/26/ferret-badger/#sthash.CeLA1jtn.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมาหริ่งอยู่ในวงศ์เดียวกับเพียงพอนหมาไม้นากและหมูหริ่ง (Mustelidae) ซึ่งไม่ได้มีสายพันธุ์เกี่ยวข้องกับสุนัข แต่อย่างใด สัตว์ในสกุลนี้มีสามชนิดคือหมาหริ่ง (Melogale personata) หมาหริ่งจีน (เอ็ม moschata) และหมาหริ่งคินาบาลู (เอ็ม everetti) หรือเพื่อประกาศอาณาเขตหมาหริ่งมีรูปร่างคล้ายพังพอนมีความยาวลำตัวประมาณ 33-34 ซม หน้าแหลมจมูกค่อนข้างโตมีขาสั้นขาหน้ามีเล็บยาวส่วนหางค่อนข้างใหญ่ยาวประมาณ 14-20 ซม มีขนหางเป็นพวงคล้ายหางสุนัขขนบนตัวและหางหยาบและค่อนข้างยาวขนที่หน้าและที่คอสั้น กลางหัวมีแถบสีขาวพาดไปถึงต้นคอลำตัวสีน้ำตาลอ่อนอมเทาขาสีคล้ำหางสีเนื้อสีของหมาหริ่งดูคล้ายกับสีของตัว Ferret ตรงที่มีฟันกรามเป็นฟันบด (กราม) แทนที่จะเป็นฟันกรามตัด (carnissal) และตอนกลางคืนโดยจับสัตว์ขนาดเล็กเช่นกบเขียดสัตว์เลื้อยคลานรวมถึงแมลงต่างๆเป็นอาหาร เช่นไส้เดือนตัวอ่อนแมลงหอยทากและแมลงปีกแข็งต่างๆที่ฝังตัวอยู่ใต้ดินและขุดมากินได้ ผู้คนในประเทศอินเดียตอนเหนือ มันมีถิ่นอาศัยอยู่ในป่าดิบแล้งดิบชื้นและป่าเต็งรัง แต่พบตัวได้ยาก เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง เช่นเขาใหญ่ป่ารอยต่อห้าจังหวัดพบกระจายพันธุ์ตั้งแต่เนปาลอินเดียพม่าถึงลาวเวียดนามกัมพูชาและมาเลเซีย ดูเพิ่มเติมได้ที่: http://www.sarakadee.com/1999/02/26/ferret-badger/#sthash.CeLA1jtn.dpuf

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมาหริ่งอยู่ในวงศ์เดียวกับเพียงพอนหมาไม้นากและหมูหริ่ง ( คอร์เนียล ลิมบัส ) ซึ่งไม่ได้มีสายพันธุ์เกี่ยวข้องกับสุนัขแต่อย่างใดแต่เนื่องจากมีส่วนหน้าและหางที่ดูคล้ายจึงถูกตั้งชื่อไว้เช่นนั้นความหมาหริ่ง ( melogale personata ) หมาหริ่งจีน ( ม.moschata ) และหมาหริ่งคินาบาลู ( ม. everetti ) พบเฉพาะที่เกาะบอร์เนียว

หมาหริ่งเป็นสัตว์ชนิดเดียวในวงศ์ที่มีต่อมกลิ่นอยู่ที่ก้นและจะปล่อยกลิ่นเหม็นสาบออกมาเมื่อถูกรบกวนหรือเพื่อประกาศอาณาเขตหมาหริ่งมีรูปร่างคล้ายพังพอนมีความยาวลำตัวประมาณ๓๓ - ๓๔ซม .หน้าแหลมจมูกค่อนข้างโตมีขาสั้นขาหน้ามีเล็บยาวส่วนหางค่อนข้างใหญ่ยาวประมาณ๑๔ - ๒๐ซม .มีขนหางเป็นพวงคล้ายหางสุนัขขนบนตัวและหางหยาบและค่อนข้างยาวขนที่หน้าและที่คอสั้นหัวและหน้าตลอดจนถึงต้นคอด้านบนมีสีน้ำตาลคล้ำมีแต้มสีขาวที่หน้าผากและข้างแก้มเป็นสีจางกลางหัวมีแถบสีขาวพาดไปถึงต้นคอขาสีคล้ำหางสีเนื้อสีของหมาหริ่งดูคล้ายกับสีของตัว ferret ที่พบในทวีปอเมริกา

มันเป็นสัตว์กินเนื้อที่แปลกจากชนิดอื่นๆตรงที่มีฟันกรามเป็นฟันบด ( กราม ) แทนที่จะเป็นฟันกรามตัด ( carnissal ) และหัวกระโหลกมีสันที่ด้านข้างกระหม่อมสองสันเป็นที่ใช้ยึดกล้ามเนื้อที่แข็งแรงของกรามล่าง

ชีววิทยาของสัตว์ชนิดนี้ยังไม่มีผู้ใดเคยทำการศึกษามาก่อนเลยเรารู้เพียงว่าหมาหริ่งออกหากินในช่วงเย็นและตอนกลางคืนโดยจับสัตว์ขนาดเล็กเช่นกบเขียดสัตว์เลื้อยคลานรวมถึงแมลงต่างๆเป็นอาหารเช่นไส้เดือนตัวอ่อนแมลงหอยทากและแมลงปีกแข็งต่างๆที่ฝังตัวอยู่ใต้ดินและขุดมากินได้โดยใช้ฟันกรามขบและเคี้ยวเปลือกแข็งของเหยื่อได้เป็นอย่างดีผู้คนในประเทศอินเดียตอนเหนือ