It happened that he was roaring pro

It happened that he was roaring protestations, with his arms clasped about the dog's neck, when the father of the family came in from work.

The parent demanded to know what the blazes they were making the kid howl for. It was explained in many words that the infernal kid wanted to introduce a disreputable dog into the family.

A family council was held. On this depended the dog's fate, but he in no way heeded, being busily engaged in chewing the end of the child's dress.

The affair was quickly ended. The father of the family, it appears, was in a particularly savage temper that evening, and when he perceived that it would amaze and anger everybody if such a dog were allowed to remain, he decided that it should be so. The child, crying softly, took his friend off to a retired part of the room to hobnob with him, while the father quelled a fierce rebellion of his wife. So it came to pass that the dog was a member of the household.

He and the child were associated together at all times save when the child slept. The child became a guardian and a friend. If the large folk kicked the dog and threw things at him, the child made loud and violent objections. Once when the child had run, protesting loudly, with tears raining down his face and his arms outstretched, to protect his friend, he had been struck in the head with a very large saucepan from the hand of his father, enraged at some seeming lack of courtesy in the dog. Ever after, the family were careful how they threw things at the dog. Moreover, the latter grew very skilful in avoiding missiles and feet. In a small room containing a stove, a table, a bureau and some chairs, he would display strategic ability of a high order, dodging, feinting and scuttling about among the furniture. He could force three or four people armed with brooms, sticks and handfuls of coal, to use all their ingenuity to get in a blow. And even when they did, it was seldom that they could do him a serious injury or leave any imprint.

But when the child was present, these scenes did not occur. It came to be recognized that if the dog was molested, the child would burst into sobs, and as the child, when started, was very riotous and practically unquenchable, the dog had therein a safeguard.

However, the child could not always be near. At night, when he was asleep, his dark-brown friend would raise from some black corner a wild, wailful cry, a song of infinite lowliness and despair, that would go shuddering and sobbing among the buildings of the block and cause people to swear. At these times the singer would often be chased all over the kitchen and hit with a great variety of articles.

Sometimes, too, the child himself used to beat the dog, although it is not known that he ever had what could be truly called a just cause. The dog always accepted these thrashings with an air of admitted guilt. He was too much of a dog to try to look to be a martyr or to plot revenge. He received the blows with deep humility, and furthermore he forgave his friend the moment the child had finished, and was ready to caress the child's hand with his little red tongue.

When misfortune came upon the child, and his troubles overwhelmed him, he would often crawl under the table and lay his small distressed head on the dog's back. The dog was ever sympathetic. It is not to be supposed that at such times he took occasion to refer to the unjust beatings his friend, when provoked, had administered to him.

He did not achieve any notable degree of intimacy with the other members of the family. He had no confidence in them, and the fear that he would express at their casual approach often exasperated them exceedingly. They used to gain a certain satisfaction in underfeeding him, but finally his friend the child grew to watch the matter with some care, and when he forgot it, the dog was often successful in secret for himself.

So the dog prospered. He developed a large bark, which came wondrously from such a small rug of a dog. He ceased to howl persistently at night. Sometimes, indeed, in his sleep, he would utter little yells, as from pain, but that occurred, no doubt, when in his dreams he encountered huge flaming dogs who threatened him direfully.

His devotion to the child grew until it was a sublime thing. He wagged at his approach; he sank down in despair at his departure. He could detect the sound of the child's step among all the noises of the neighborhood. It was like a calling voice to him.

The scene of their companionship was a kingdom governed by this terrible potentate, the child; but neither criticism nor rebellion ever lived for an instant in the heart of the one subject. Down in the mystic, hidden fields of his little dog-soul bloomed flowers of love and fidelity and perfect faith.

The child was in the habit of going on many expeditions to observe strange things in the vicinity. On these occasions his friend usually jogged aimfully along behind. Perhaps, though, he we

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเกิดขึ้นเขาก็คำราม protestations กับแขนของเขา clasped เกี่ยวกับคอของสุนัข เมื่อพ่อของครอบครัวมาจากการทำงานผู้ปกครองที่ต้องการรู้ว่าสิ่งที่เปลวไฟที่พวกเขากำลังทำเด็กเห่าหอนสำหรับ มันถูกอธิบายในคำหลาย ๆ คำเด็กนรกอยากแนะนำสุนัขเส็งเคร็งเป็นครอบครัวสภามนตรีครอบครัวจัดขึ้น นี้ขึ้นกับชะตากรรมของสุนัข แต่เขาในวิธีการเอาใจใส่ การติดงานในการบดเคี้ยวการสิ้นสุดของการแต่งตัวของเด็กเรื่องการสิ้นสุดอย่างรวดเร็ว พ่อของครอบครัว ปรากฏ ในอารมณ์ป่าเถื่อนโดยเฉพาะคืนนั้น และเมื่อเขารู้ว่า มันจะประทับ และความโกรธทุกคนถ้าสุนัขดังกล่าวได้รับอนุญาตให้ยังคงอยู่ เขาตัดสินใจว่า มันควรจะได้ เด็ก ร้องไห้เบา ๆ เอาเพื่อนเขาออกบางส่วนเกษียณของห้องเพื่อ hobnob กับเขา ในขณะที่บิดาเป็นกบฏที่รุนแรงของภรรยา quelled ดังนั้น มันก็จะผ่านไปว่า สุนัขที่เป็นสมาชิกของครัวเรือนเขาและเด็กถูกสัมพันธ์กันที่เวลาบันทึกเมื่อเด็กนอน เด็กกลายเป็น ผู้ปกครองและเพื่อน ถ้าบ้านใหญ่เตะสุนัข และโยนสิ่งที่เขา เด็กทำเสียงดัง และรุนแรงคัดค้าน เมื่อเมื่อเด็กได้ทำงาน ประท้วง ด้วยน้ำตาฝนลงใบหน้าของเขาและแขนของเขา outstretched เพื่อปกป้องเพื่อนของเขา เสียงดัง เขามีการหลงในหัวกับกระทะใหญ่มากจากมือของพ่อ โกรธที่ขาดบางเห็นมารยาทในสุนัข หลังจากที่เคย ครอบครัวถูกระวังวิธีที่พวกเขาโยนสิ่งที่สุนัข นอกจากนี้ หลังขึ้นมือหลีกเลี่ยง missiles และเท้า ในห้องเล็ก ๆ ที่ประกอบด้วยเตา ตาราง แบบสำนักงาน และเก้าอี้บาง เขาจะแสดงความสามารถเชิงกลยุทธ์ของใบสูง กะล่อน อเม และ scuttling เกี่ยวกับเครื่อง เขาสามารถบังคับให้สาม หรือสี่คนด้วยไม้กวาด ไม้ และ handfuls ถ่านหิน การใช้ความฉลาดของพวกเขาทั้งหมดเพื่อขอรับเป่าเครื่อง และแม้ว่าพวกเขาไม่ได้ มันก็ไม่ค่อยที่พวกเขาสามารถทำให้เขาบาดเจ็บใน หรือออกจากสำนักพิมพ์ใด ๆแต่เมื่อเด็กเป็นปัจจุบัน ฉากเหล่านี้ไม่เกิดขึ้น มารับรู้ว่า ถ้าสุนัขถูกทหาร เด็กจะออกมา เป็นเสียงสะอื้น และ เด็ก เมื่อเริ่ม riotous มาก และจริงเอเซีย สุนัขนั้นเป็นมาตรการการอย่างไรก็ตาม เด็กอาจไม่ได้อยู่ใกล้กับ เวลากลางคืน เมื่อเขามีการนอนหลับ เพื่อนของเขาสีน้ำตาลเข้มจะเพิ่มจากบางมุมดำร้องไห้ป่า wailful เพลงของอนันต์ lowliness และความสิ้นหวัง ที่จะไปสั่น และ sobbing ในหมู่อาคารบล็อกและสาเหตุคนปฏิญาณ เวลานี้ นักร้องมักจะไล่ทั่วครัว และตี ด้วยหลากหลายบทความบางครั้ง เกินไป ลูกตัวเองใช้ตีสุนัข แม้ว่าไม่ทราบว่า เขาเคยมีอะไรสามารถอย่างแท้จริงเรียกสาเหตุเพียงแค่นั้น สุนัขมักยอมรับเหล่านี้ thrashings กับความยอมรับความผิด เขามากเกินไปของสุนัขเพื่อพยายามดู เพื่อจะมีความทุกข์ทรมาน หรือพล็อตแก้แค้น เขาได้รับการพัดกับถ่อมตนลึก และนอกจากนี้ เขายกโทษให้เพื่อนของเขาขณะที่เด็กจบ และพร้อมเล้าโลมมือของเด็ก ด้วยลิ้นของเขาแดงเล็กน้อยเมื่อโชคร้ายมาจากเด็ก และปัญหาของเขาจมเขา เขาจะคลานใต้โต๊ะได้ และมักจะวางหัวเป็นทุกข์ของเขาเล็กบนหลังของสุนัข สุนัขถูกเคยเห็นอกเห็นใจ มันจะไม่จะควรอยู่ที่ เวลาดังกล่าวเขาได้โอกาสไปถึงเฆี่ยนธรรม เพื่อนของเขา เมื่อการยั่วยุ ได้จัดการให้เขานอกจากนี้เขาไม่ได้บรรลุระดับใดโดดเด่นของความใกล้ชิดกับสมาชิกอื่น ๆ ของครอบครัว เขาไม่มีความมั่นใจในพวกเขา และความกลัวที่เขาจะแสดงวิธีสบาย ๆ มัก exasperated พวกเขาเหลือเกิน พวกเขาใช้จะได้รับความพอใจบางอย่างใน underfeeding เขา แต่ในที่สุด เพื่อนของเขาเด็กเติบโตมาดูเรื่องดูแลบาง และเมื่อเขาลืมมัน สุนัขก็มักจะประสบความสำเร็จในความลับสำหรับตัวเองดังนั้น สุนัขรุ่งเรือง เขาได้พัฒนาเปลือกขนาดใหญ่ ที่มา wondrously จากเช่นพรมเล็กของสุนัข เขาหยุดเห่าหอนตอนกลางคืนเสมอ บางครั้ง จริง ในนอนของเขา เขาจะส่งน้อย yells นับจาก ความเจ็บปวด แต่ที่เกิด ขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลย เมื่อในความฝันของเขาเขาพบสุนัขเผาขนาดใหญ่ที่ถูกคุกคามเขา direfullyความจงรักภักดีของเขากับเด็กเติบโตมาจนมันเป็นสิ่งประเสริฐ เขา wagged ที่วิธี เขาจมลงในความสิ้นหวังที่เขาออก เขาสามารถตรวจสอบขั้นตอนของเด็กท่ามกลางเสียงทุกย่านเสียง มันเป็นเหมือนเสียงเรียกเขาฉากของมิตรภาพของพวกเขาถูกควบคุม โดยวันที่น่ากลัวนี้ เด็ก อาณาจักร แต่ไม่วิจารณ์หรือกบฏอยู่เคยสำหรับทันทีในเรื่องหนึ่ง ลงใน mystic ซ่อนเขตข้อมูลเขาน้อยจิตวิญญาณสุนัข."พร้อมดอกไม้ความรัก และความจงรักภักดี และความศรัทธาที่สมบูรณ์แบบเด็กให้เป็นนิสัยไปในการเดินทางมากในการสังเกตสิ่งผิดปกติในบริเวณใกล้เคียงได้ บนเหล่านี้โอกาสที่เพื่อนของเขามักจะวิ่งหนึ่ง aimfully ทางด้านหลัง บางที แม้ว่า เขาเรา