MAMZELLE Aurélie possessed a good s

MAMZELLE Aurélie possessed a good strong figure, ruddy cheeks, hair that was changing from brown to gray, and a determined eye. She wore a man's hat about the farm, and an old blue army overcoat when it was cold, and sometimes topboots.
Mamzelle Aurélie had never thought of marrying. She had never been in love. At the age of twenty she had received a proposal, which she had promptly declined, and at the age of fifty she had not yet lived to regret it.
So she was quite alone in the world, except for her dog Ponto, and the negroes who lived in her cabins and worked her crops, and the fowls, a few cows, a couple of mules, her gun (with which she shot chicken-hawks), and her religion.
One morning Mamzelle Aurélie stood upon her gallery, contemplating, with arms akimbo, a small band of very small children who, to all intents and purposes, might have fallen from the clouds, so unexpected and bewildering was their coming, and so unwelcome. They were the children of her nearest neighbor, Odile, who was not such a near neighbor, after all.
The young woman had appeared but five minutes before, accompanied by these four children. In her arms she carried little Elodie; she dragged Ti Nomme by an unwilling hand; while Marcéline and Marcélette followed with irresolute steps.
Her face was red and disfigured from tears and excitement. She had been summoned to a neighboring parish by the dangerous illness of her mother; her husband was away in Texas-it seemed to her a million miles away; and Valsin was waiting with the mule-cart to drive her to the station.
"It's no question, Mamzelle Aurélie; you jus' got to keep those youngsters fo' me tell I come back. Dieu sait, I would n' botha you with 'em if it was any otha way to do! Make 'em mine you, Mamzelle Aurélie; don' spare 'em. Me, there, I'm half crazy between the chil'ren, an' Leon not home, an' maybe not even to fine po' maman alive encore!"-a harrowing possibility which drove Odile to take a final hasty and convulsive leave of her disconsolate family.
She left them crowded into the narrow strip of shade on the porch of the long, low house; the white sunlight was beating in on the white old boards; some chickens were scratching in the grass at the foot of the steps, and one had boldly mounted, and was stepping heavily, solemnly, and aimlessly across the gallery. There was a pleasant odor of pinks in the air, and the sound of negroes' laughter was coming across the flowering cotton-field.
Mamzelle Aurélie stood contemplating the children. She looked with a critical eye upon Marcéline, who had been left staggering beneath the weight of the chubby Elodie. She surveyed with the same calculating air Marcélette mingling her silent tears with the audible grief and rebellion of Ti Nomme. During those few contemplative moments she was collecting herself, determining upon a line of action which should be identical with a line of duty. She began by feeding them.
If Mamzelle Aurélie's responsibilities might have begun and ended there, they could easily have been dismissed; for her larder was amply provided against an emergency of this nature. But little children are not little pigs; they require and demand attentions which were wholly unexpected by Mamzelle Aurélie, and which she was ill prepared to give.
She was, indeed, very inapt in her management of Odile's children during the first few days. How could she know that Marcélette always wept when spoken to in a loud and commanding tone of voice? It was a peculiarity of Marcélette's. She became acquainted with Ti Nomme's passion for flowers only when he had plucked all the choicest gardenias and pinks for the apparent purpose of critically studying their botanical construction.
"'Tain't enough to tell 'im, Mamzelle Aurélie," Marcéline instructed her; "you got to tie 'im in a chair. It's w'at maman all time do w'en he's bad: she tie 'im in a chair." The chair in which Mamzelle Aurélie tied Ti Nomme was roomy and comfortable, and he seized the opportunity to take a nap in it, the afternoon being warm.
At night, when she ordered them one and all to bed as she would have shooed the chickens into the hen-house, they stayed uncomprehending before her. What about the little white nightgowns that had to be taken from the pillow-slip in which they were brought over, and shaken by some strong hand till they snapped like ox-whips? What about the tub of water which had to be brought and set in the middle of the floor, in which the little tired, dusty, sunbrowned feet had every one to be washed sweet and clean? And it made Marcéline and Marcélette laugh merrily - the idea that Mamzelle Aurélie should for a moment have believed that Ti Nomme could fall asleep without being told the story of Croque-mitaine or Loup-garou, or both; or that Elodie could fall asleep at all without being rocked and sung to.
"I tell you, Aunt Ruby," Mamzelle Aurélie informed her cook in confidence; "me, I'd rather manage a dozen plantation' than fo' chil'ren. It's terrassent! Bonté! Don't talk to me about chil'ren!"
"'Tain' ispected sich as you would know airy thing 'bout 'em, Mamzelle Aurélie. I see dat plainly yistiddy w'en I spy dat li'le chile playin' wid yo' baskit o' keys. You don' know dat makes chillun grow up hard-headed, to play wid keys? Des like it make 'em teeth hard to look in a lookin'-glass. Them's the things you got to know in the raisin' an' manigement o' chillun."
Mamzelle Aurélie certainly did not pretend or aspire to such subtle and far-reaching knowledge on the subject as Aunt Ruby possessed, who had "raised five an' bared (buried) six" in her day. She was glad enough to learn a few little mother-tricks to serve the moment's need.
Ti Nomme's sticky fingers compelled her to unearth white aprons that she had not worn for years, and she had to accustom herself to his moist kisses-the expressions of an affectionate and exuberant nature. She got down her sewing-basket, which she seldom used, from the top shelf of the armoire, and placed it within the ready and easy reach which torn slips and buttonless waists demanded. It took her some days to become accustomed to the laughing, the crying, the chattering that echoed through the house and around it all day long. And it was not the first or the second night that she could sleep comfortably with little Elodie's hot, plump body pressed close against her, and the little one's warm breath beating her cheek like the fanning of a bird's wing.
But at the end of two weeks Mamzelle Aurélie had grown quite used to these things, and she no longer complained.
It was also at the end of two weeks that Mamzelle Aurélie, one evening, looking away toward the crib where the cattle were being fed, saw Valsin's blue cart turning the bend of the road. Odile sat beside the mulatto, upright and alert. As they drew near, the young woman's beaming face indicated that her homecoming was a happy one.
But this coming, unannounced and unexpected, threw Mamzelle Aurélie into a flutter that was almost agitation. The children had to be gathered. Where was Ti Nomme? Yonder in the shed, putting an edge on his knife at the grindstone. And Marcéline and Marcélette? Cutting and fashioning doll-rags in the corner of the gallery. As for Elodie, she was safe enough in Mamzelle Aurélie's arms; and she had screamed with delight at sight of the familiar blue cart which was bringing her mother back to her.
The excitement was all over, and they were gone. How still it was when they were gone! Mamzelle Aurélie stood upon the gallery, looking and listening. She could no longer see the cart; the red sunset and the blue-gray twilight had together flung a purple mist across the fields and road that hid it from her view. She could no longer hear the wheezing and creaking of its wheels. But she could still faintly hear the shrill, glad voices of the children.
She turned into the house. There was much work awaiting her, for the children had left a sad disorder behind them; but she did not at once set about the task of righting it. Mamzelle Aurélie seated herself beside the table. She gave one slow glance through the room, into which the evening shadows were creeping and deepening around her solitary figure. She let her head fall down upon her bended arm, and began to cry. Oh, but she cried! Not softly, as women often do. She cried like a man, with sobs that seemed to tear her very soul. She did not notice Ponto licking her hand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mamzelle Aurélieมีตัวเลขที่ดีที่แข็งแกร่งแก้มแดงก่ำผมที่เปลี่ยนจากสีน้ำตาลเป็นสีเทาและตามุ่งมั่น เธอสวมหมวกของมนุษย์เกี่ยวกับฟาร์มและเสื้อคลุมสีฟ้ากองทัพเก่าเมื่อมันเป็นเย็นและบางครั้ง topboots.
Mamzelle Aurélieไม่เคยคิดว่าการแต่งงาน เธอไม่เคยอยู่ในความรัก ที่อายุยี่สิบที่เธอได้รับข้อเสนอที่เธอได้ปฏิเสธทันทีและเมื่ออายุห้าสิบที่เธอยังไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อเสียใจมัน.
ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างอยู่คนเดียวในโลกยกเว้น Ponto สุนัขของเธอและพวกนิโกรที่อาศัยอยู่ในกระท่อมของเธอและเธอทำงานพืชและนกเพียงไม่กี่ วัวสองสามล่อปืนของเธอ (ซึ่งเธอยิงไก่เหยี่ยว) และศาสนาของเธอ.
เช้าวันหนึ่ง Mamzelle Aurélieยืนอยู่ที่แกลเลอรี่ของเธอใคร่ครวญด้วยแขนเท้าสะเอววงดนตรีเล็ก ๆ ของเด็กเล็กมากที่จะ intents และวัตถุประสงค์อาจได้ลดลงจากเมฆจึงไม่คาดคิดและทำให้สับสนเป็นมาของพวกเขาและไม่พอใจมาก พวกเขาเป็นเด็กของเพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุดของเธอ odile ที่ไม่ได้เช่นเพื่อนบ้านใกล้หลังจากทั้งหมด.
หญิงสาวเคยปรากฏ แต่ห้านาทีก่อนที่จะมาพร้อมกับเหล่าเด็กทั้งสี่อยู่ในอ้อมแขนของเธอเธอถือ Elodie น้อยเธอลาก nomme Ti โดยมือไม่เต็มใจในขณะที่ Marceline marcéletteและตามด้วยขั้นตอนลังเล
ใบหน้าของเธอเป็นสีแดงและรูปร่างจากน้ำตาและความตื่นเต้น. เธอได้รับการเรียกตัวไปตำบลใกล้เคียงโดยการเจ็บป่วยเป็นอันตรายของแม่สามีของเธอเป็นไปในเท็กซัสมันดูเหมือนจะเธอล้านห่างออกไป;และ valsin กำลังรอด้วยล่อซื้อที่จะขับรถของเธอไปยังสถานี
"มันเป็นคำถามที่ไม่มีAurélie Mamzelle. คุณ jus 'ได้เพื่อให้เด็กเหล่านั้นสำ' ฉันบอกฉันกลับมา Dieu Sait ฉันจะ n 'Botha คุณ. ด้วย 'em ถ้ามันเป็นวิธีที่ Otha ใด ๆ ที่จะทำให้' em เหมืองคุณAurélie Mamzelle. ดอน 'ว่าง' em ฉันมีฉันครึ่งบ้าระหว่าง chil'ren, 'leon ไม่ได้บ้าน'อาจจะไม่ได้ที่จะปรับปอ' maman อีกครั้งมีชีวิตอยู่ "ความเป็นไปได้ที่บาดใจ odile ขับรถที่จะใช้ขั้นสุดท้ายและรีบร้อนออกจากกระตุกของครอบครัวเศร้าของเธอ.
เธอทิ้งไว้แออัดในแถบแคบของสีบนระเบียงของ ยาวบ้านต่ำแสงแดดสีขาวได้รับการตีในบอร์ดเก่าสีขาวไก่บางคนเกาในหญ้าที่เท้าของขั้นตอนที่และเป็นหนึ่งในการติดตั้งได้อย่างกล้าหาญและก้าวอย่างหนักเคร่งขรึมและคว้างข้ามแกลเลอรี่ มีกลิ่นที่น่ารื่นรมย์ของสีชมพูในอากาศและเสียงของเสียงหัวเราะนิโกร 'ที่มาในดอกฝ้ายสนาม.
Mamzelle Aurélieยืนใคร่ครวญเด็ก เธอมองด้วยสายตาที่สำคัญเมื่อ Marceline, ที่ถูกทิ้งส่ายภายใต้น้ำหนักของ Elodie อ้วนเธอสำรวจแบบเดียวกับที่คำนวณmarcéletteอากาศปนน้ำตาเงียบของเธอกับความเศร้าโศกเสียงและการก่อจลาจลของ nomme ทิ ในระหว่างช่วงเวลาไม่กี่ฌานเธอได้รับการเก็บรวบรวมตัวเองกำหนดตามเส้นของการกระทำที่ควรจะเหมือนกันกับการปฏิบัติหน้าที่ เธอเริ่มด้วยการกินพวกเขา.
ถ้าความรับผิดชอบAurélie Mamzelle อาจได้เริ่มและจบลงที่นั่นพวกเขาได้อย่างง่ายดายได้รับการยอมรับ; เพราะตู้เก็บอาหารของเธอถูกจัดให้อย่างพอเพียงกับเหตุฉุกเฉินในลักษณะนี้ แต่เด็กเล็ก ๆ ไม่หมู​​น้อยที่พวกเขาต้องการและความสนใจความต้องการที่ไม่คาดคิดซึ่งเป็นหุ้นทั้งหมดโดยAurélie Mamzelle และที่เธอเป็นคนไม่ดีเตรียมที่จะให้
เธอเป็นจริงไม่สมควรอย่างมากในการจัดการของเธอเด็ก odile ในช่วงสองสามวันแรก.วิธีที่เธอจะได้รู้ว่าmarcéletteเสมอร้องไห้เมื่อพูดถึงในเสียงดังและผู้บังคับบัญชาของเสียง? มันเป็นความผิดปกติของmarcéletteของ เธอก็กลายเป็นความคุ้นเคยกับความรัก nomme Ti สำหรับดอกไม้เฉพาะเมื่อเขาได้ดึงออกมาทั้งหมดพุด choicest และสีชมพูเพื่อวัตถุประสงค์ชัดเจนของวิกฤตการศึกษาการก่อสร้างทางพฤกษศาสตร์ของพวกเขา.
"'Tain't พอที่จะบอก' im, Aurélie Mamzelle,"Marceline สั่งของเธอ" ที่คุณได้รับจะผูก 'im ในเก้าอี้ มัน maman w'at เวลาทั้งหมดทำ w'en เขาไม่ดี. เธอผูก 'im ในเก้าอี้ "เก้าอี้ที่Aurélie Mamzelle ผูก nomme Ti เป็นกว้างและความสะดวกสบายและเขาคว้าโอกาสที่จะหลับนอนในนั้น ช่วงบ่ายเป็นอบอุ่น.
ในเวลากลางคืนเมื่อเธอสั่งให้พวกเขาหนึ่งและไปที่เตียงในขณะที่เธอจะได้ shooed ไก่เป็นไก่บ้านพวกเขาอยู่ก่อนที่เธอจะไม่เข้าใจ สิ่งที่เกี่ยวกับชุดคลุมนอนสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะต้องนำมาจากหมอนใบที่พวกเขาถูกนำตัวไปและเขย่าโดยบางส่วนมือที่แข็งแกร่งจนกว่าพวกเขาจะตะคอกเหมือนวัวแส้? สิ่งที่เกี่ยวกับอ่างน้ำซึ่งจะถูกนำมาและตั้งอยู่ตรงกลางของชั้นในที่เล็ก ๆ น้อย ๆ เหนื่อยฝุ่นฟุต sunbrowned มีทุกคนจะได้รับการล้างหวานและสะอาด และมันทำให้ Marceline และmarcéletteหัวเราะอย่างสนุกสนาน - ความคิดที่ว่าAurélie Mamzelle ควรสักครู่เชื่อว่า nomme Ti สามารถนอนหลับได้โดยไม่ต้องได้รับการบอกเล่าเรื่องราวของ Croque-mitaine หรือ Loup-Garou หรือทั้งสองอย่างหรือ Elodie ที่สามารถนอนหลับได้ที่ ทั้งหมดโดยไม่ต้องถูกโยกและร้องไป.
"ฉันบอกคุณป้าทับทิม"Aurélie Mamzelle แจ้งปรุงอาหารของเธอในความเชื่อมั่น" ผมอยากจะจัดการโหลไร่กว่าสำ 'chil'ren มัน terrassent! Bonte! ไม่ได้พูดคุยกับฉันเกี่ยวกับ chil'ren! "
" 'tain' Sich ispected ที่คุณจะได้รู้ว่าสิ่งที่โปร่งสบาย 'แข่งขัน' em, Aurélie Mamzelle ฉันเห็นว่า yistiddy ชัดถ้อยชัดคำ w'en ฉันสอดแนมว่าชิลี li'le playin 'วิดโย' Baskit O 'คีย์ คุณ don 'รู้ว่าทำให้ chillun เติบโตขึ้นอย่างหนักหัวในการเล่นคีย์วิด? des เหมือนว่ามันจะทำให้ฟันของมันยากที่จะมองในกระจก lookin' พวกเขาเป็นสิ่งที่คุณได้รู้ในลูกเกด '' manigement O 'chillun. "
Mamzelle Aurélieแน่นอนไม่ได้หลอกหรือความปรารถนาที่จะมีความรู้ที่ลึกซึ้งและกว้างขวางเช่นในเรื่องที่เป็นป้าของทับทิมมีผู้ได้" ยกห้า 'แยกเขี้ยว (ฝัง) หก "ในวันของเธอเธอดีใจมากพอที่จะเรียนรู้เทคนิคแม่เล็ก ๆ น้อยที่จะให้บริการในขณะที่ความต้องการ.
นิ้วมือเหนียว nomme ของ TI บังคับให้เธอพบผ้ากันเปื้อนสีขาวที่เธอไม่เคยสวมใส่มานานหลายปีและเธอต้องเป็นพลเมืองของตัวเองที่จะชื้นจูบที่การแสดงออกของเขา ของความรักธรรมชาติและมีชีวิตชีวา เธอได้รับการตัดเย็บลงตะกร้าของเธอซึ่งเธอไม่ค่อยมีใครใช้จากชั้นบนสุดของตู้ที่และวางมันในการเข้าถึงพร้อมและง่ายต่อการฉีกขาดที่ใบและเอวการคลิกเรียกร้อง มันต้องใช้เวลาของเธอบางวันจะกลายเป็นที่คุ้นเคยกับการหัวเราะร้องไห้พูดคุยที่สะท้อนผ่านบ้านและรอบ ๆ ได้ตลอดทั้งวัน และมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรือคืนที่สองที่เธอจะได้นอนหลับสบายด้วยร้อนร่างกายอวบ Elodie น้อยกดใกล้ชิดกับเธอและลมหายใจที่อบอุ่นหนึ่งน้อย

ตีแก้มของเธอเหมือนพัดปีกของนก. แต่ที่ส่วนท้ายของสองสัปดาห์Aurélie Mamzelle ได้เติบโตค่อนข้างใช้ในการสิ่งเหล่านี้และเธอก็ไม่บ่น. มันก็ยังเป็นที่ส่วนท้ายของทั้งสอง สัปดาห์ที่Aurélie Mamzelle, เย็นวันหนึ่งมองไปยังเปลที่วัวถูกเลี้ยงเห็น valsin ของตะกร้าสีฟ้าเปลี่ยนโค้งของถนนodile นั่งข้างบดีที่ตรงและการแจ้งเตือน ตามที่พวกเขาเข้ามาใกล้ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสของหญิงสาวชี้ให้เห็นว่าการกลับมาของเธอเป็นความสุขหนึ่ง.
แต่ตอนนี้มาเงียบ ๆ และไม่คาดคิดโยนAurélie Mamzelle เป็นกระพือว่าเกือบจะปั่นป่วน เด็กต้องได้รับการรวมตัวกัน ที่เป็น nomme Ti? โน่นอยู่ในเพิงที่วางขอบบนมีดของเขาที่หินสำหรับลับและ Marceline และmarcélette? การตัดและสมัยนิยมตุ๊กตาเศษผ้าในมุมของแกลเลอรี่ สำหรับ Elodie เธอมีความปลอดภัยเพียงพอที่อยู่ในอ้อมแขนของAurélie Mamzelle และเธอกรีดร้องด้วยความดีใจเมื่อเห็นรถสีฟ้าที่คุ้นเคยซึ่งนำแม่ของเธอกลับไปหาเธอ
ความตื่นเต้นถูกกว่าและพวกเขาก็หายไป. วิธีการที่ยังคงเป็นตอนที่พวกเขาหายไป Mamzelle Aurélieยืนอยู่ที่แกลเลอรีมองและการฟัง เธอไม่สามารถมองเห็นเกวียนพระอาทิตย์ตกสีแดงและสีฟ้าสนธยาสีเทาได้โยนกันหมอกสีม่วงทั่วเขตข้อมูลและถนนที่ซ่อนไว้จากมุมมองของเธอ เธอไม่สามารถได้ยินเสียงหอบและลั่นดังเอี๊ยดของล้อ แต่เธอจะยังคงได้ยินเสียงแผ่วเบาแหลมเสียงดีใจของเด็ก.
เธอหันเข้ามาในบ้าน มีการทำงานมากที่รอเธอสำหรับเด็กที่ออกจากความผิดปกติท​​ี่น่าเศร้าที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งค่าในครั้งเดียวเกี่ยวกับงานของมันกิริยาตอบสนองฉับพลัน Aurélie Mamzelle ตัวเองนั่งอยู่ข้างโต๊ะ เธอให้ช้าอย่างรวดเร็วผ่านห้องหนึ่งที่เป็นที่เงาเย็นกำลังคืบคลานและลึกรอบรูปเดี่ยวของเธอ เธอปล่อยให้หัวของเธอล้มลงกับแขน Bended ของเธอและเริ่มที่จะร้องไห้ โอ้ แต่เธอร้องไห้! ไม่ได้เบา ๆในขณะที่ผู้หญิงมักจะทำ เธอร้องไห้เหมือนคนที่มีสะอื้นที่ดูเหมือนจะฉีกจิตวิญญาณของเธอ เธอไม่ได้สังเกตเห็น Ponto เลียมือของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

MAMZELLE Aurélie ต้องการตัวเลขแรงดี แก้มเป็ด ผมที่ถูกเปลี่ยนจากสีน้ำตาลกับสีเทา และตาที่กำหนด เธอสวมหมวกของคนเกี่ยวกับฟาร์ม ชุดเสื้อกันเป็นกองทัพฟ้าเก่าเมื่อเย็น และบางครั้ง topboots.
Mamzelle Aurélie ก็ไม่เคยคิดแต่งงาน เธอไม่เคยรักกัน ที่อายุยี่สิบ เธอได้รับข้อเสนอ ซึ่งเธอได้ทันทีปฏิเสธ และที่อายุห้าสิบ เธอมีไม่ได้อาศัยการเสียใจมัน
เพื่อเธอค่อนข้างคนเดียวในโลก ยกเว้น Ponto สุนัขของเธอ และ negroes ที่อาศัยอยู่ในเคบินของเธอ และทำพืชไร่ของเธอ และนก กี่โค คู่ของ mules ปืน (ที่เธอยิงเหยี่ยวไก่), และศาสนาของเธอ
Mamzelle Aurélie ยืนตามแกลเลอรีของเธอเช้าวันหนึ่งใคร่ครวญ มีแขน akimbo วงเล็กของเด็กเล็ก ๆ ที่ การปรับทั้งหมดและวัตถุประสงค์ อาจได้ลดลงจากเมฆ ไม่คาดคิดดังนั้น และ bewildering ถูก มา และของพวกเขานั้นไม่ พวกเด็ก ๆ ของเธอใกล้ใกล้เคียง Odile ที่ไม่ใช่เพื่อนดังกล่าวใกล้บ้าน หลังจากทั้งหมด
หญิงสาวมีปรากฏแต่ห้านาทีก่อน หลัง ๆ โดยเด็ก 4 ในอ้อมแขนของเธอ ที่เธอทำ Elodie น้อย เธอลาก Nomme ตี้ โดยจำยอมเป็นมือ ในขณะที่ Marcéline และ Marcélette ตาม ด้วยขั้นตอน irresolute.
หน้าเธอเป็นสีแดง และสงสารน้ำตาและความตื่นเต้น เธอได้ถูกเรียกไปแพริชใกล้เคียง โดยโรคอันตรายของแม่ของเธอ สามีของเธอถูกเก็บในเท็กซัสได้ประจักษ์เธอล้านห่าง และ Valsin คือรอกับรถล่อขับเธอไปสถานี
"ก็ไม่มีคำถาม Mamzelle Aurélie กลางของรึเพื่อให้เยาวชนเหล่านั้นรวดเร็ว ' ฉันบอกฉันมา ลูวา Dieu ฉัน n' botha กับ 'em ถ้าเป็นวิธีที่ otha จะทำ ทำ 'em เหมืองคุณ Mamzelle Aurélie ดอน ' อะไหล่ 'em ฉัน มี ฉันบ้าครึ่งหนึ่งระหว่าง chil'ren, an' Leon ไม่หน้าแรก an' อาจจะไม่ได้ไปดีปอ ' maman อังชีวิต! "-เป็น harrowing โอกาสที่ขับรถ Odile จะสุดท้ายนำ และตัว ปล่อยของเธอใจครอบครัว
เธอปล่อยให้หนาแน่นเป็นแถบแคบของเงาบนระเบียงของบ้านยาว ต่ำ แสงสีขาวถูกตีในบนไวท์บอร์ดเก่า ไก่บางเกาในหญ้าที่ขั้นตอน และได้ติดอย่างกล้าหาญ และก้าวมาก สาบาน และพเนจรในเก็บ มีกลิ่นที่ดีของสีชมพูในอากาศ และเสียงหัวเราะในเสียงของ negroes ของถูกมาในฝ้ายดอก-ฟิลด์
Mamzelle Aurélie ยืนคิดเด็ก เธอมอง ด้วยตาที่สำคัญเมื่อ Marcéline ที่มีการทิ้งส่ายภายใต้น้ำหนักของ Elodie ท้วม เธอสำรวจ ด้วยเครื่องคำนวณเดียวกันสนุกสนานน้ำตาเธอเงียบเสียงความเศร้าโศกและกบฏของตี้ Nomme Marcélette ระหว่างที่พรุครู่ เธอถูกเก็บตัวเอง กำหนดตามรายการของการดำเนินการซึ่งควรจะเหมือนกับบรรทัดของ เธอเริ่ม โดยการให้อาหารเหล่านั้นได้
ถ้า Mamzelle Aurélie ของความรับผิดชอบอาจมีเริ่ม และสิ้นสุดมี พวกเขาสามารถเดินได้ถูกไล่ สำหรับ larder ของเธอ amply ให้กับฉุกเฉินของธรรมชาตินี้ แต่เด็กน้อยไม่สุกรน้อย พวกเขาต้องการ และความต้องการ attentions ซึ่งไม่คาดคิดทั้งหมด โดย Mamzelle Aurélie และเธอป่วยพร้อมให้การ
เธอ จริง ๆ มาก inapt เธอจัดการ Odile ของเด็กในช่วงสองสามวันแรก สามารถเธอรู้ว่า Marcélette จะร้องไห้เมื่อพูดไปในเสียงเสียงดัง และรับของเสียงหรือไม่ การหลุดของ Marcélette ได้ เธอกลายเป็นความคุ้นเคยกับตี้ Nomme หลงดอกไม้เมื่อเขาได้ควักทั้ง choicest gardenias และสีชมพูสำหรับวัตถุประสงค์ชัดเจนถึงเรียนนักพฤกษศาสตร์ก่อสร้าง.
"'Tain ไม่พอบอก 'im, Mamzelle Aurélie"Marcéline สั่งเธอคุณได้ผูก 'im ในแบบเก้าอี้ มันของ w'at maman ทั้งหมดเวลาทำ w'en เขาไม่ดี: เธอผูก 'im ในเก้าอี้" เก้าอี้ Mamzelle Aurélie เชื่อมโยง Nomme ตี้ถูกขวาง และสะดวกสบาย และเขายึดโอกาสหลับใน ตอนบ่ายที่อบอุ่น.
ในเวลากลางคืน เมื่อเธอสั่งให้พวกเขาหนึ่งและทั้งหมดนอนกับเธอจะได้ shooed ไก่เป็นไก่บ้าน พวกเขาอยู่ uncomprehending ก่อนเธอ อะไรน้อยขาว nightgowns ที่ได้นำมาจากหมอนบันทึกซึ่งจะถูกนำผ่าน และเขย่ามือบางแข็งแรงจนกว่าจะจัดชิดเช่นแส้วัว อะไรเกี่ยวกับอ่างน้ำซึ่งมีจะนำ และตั้งค่ากลางชั้น ที่น้อยเหนื่อย ฝุ่น sunbrowned เท้าได้ทุกคนควรล้างหวาน และสะอาดหรือไม่ ทำ Marcéline และหัวเราะคิดว่า Mamzelle Aurélie ควรครู่เชื่อว่า Nomme ตี้อาจจะหลับ โดยไม่มีการบอกเรื่องราวของ Croque-mitaine หรือ Loup-garou หรือทั้ง สอง merrily - Marcélette หรือว่า Elodie สามารถหลับโดยไม่มีการที่ rocked และสูงเพื่อ
"ฉันบอกคุณ ป้าทับทิม"Mamzelle Aurélie ทราบอาหารของเธอในความเชื่อมั่นฉัน ฉันจะค่อนข้างจัดการสวนโหล ' กว่าโฟ ' chil'ren มัน terrassent Bonté ไม่พูดกับฉัน chil'ren "
" 'Tain' sich ispected เป็นคุณจะรู้สิ่งโปร่ง ' แข่งขัน 'em, Mamzelle Aurélie เห็น dat อุปมา yistiddy w'en ฉันสะกดชิลี li'le ดาษ playin' wid ยอ ' baskit โอคีย์ คุณ ' รู้ dat ทำให้เติบโตหนักหัว chillun เล่นคีย์ wid เดเหมือนมันทำให้ 'em ฟันยากที่จะค้นหาใน lookin'-แก้ว พวกเขาสำหรับสิ่งที่คุณได้รู้ raisin' an' manigement โอ chillun นี้"
Mamzelle Aurélie แน่นอนไม่ได้ไม่ทำเป็น หรือคาดหวังที่จะความฉลาด และผับรู้นั้นในเรื่องเป็นป้าทับทิมมอบ ที่มี "ยกห้า an' bared หก (ฝัง)" ในวันที่เธอ เธอดีใจพอที่จะเรียนรู้เทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ แม่กี่ให้บริการช่วงเวลาต้องการ
มือเหนียวตี้ Nomme ถูกเธอขุด aprons สีขาวที่เธอไม่ได้สวมใส่ในปี และเธอต้องทำให้ตัวเองกับนิพจน์ที่จูบเขาชุ่มชื่นเป็นธรรมชาติแห่งความสนุกสนานรื่นเริง และความรักจากการ เธอได้ลงเธอเย็บตะกร้า ที่เธอค่อยใช้ จากชั้นบนสุดของ armoire และวางในการเข้าถึงง่าย และพร้อมที่จัดส่งที่ฉีกและ waists buttonless แค่นั้น มันพาเธอบางวันจะกลายเป็นคุ้นเคยกับการหัวเราะ การร้องไห้ chattering ได้พูดที่ย้ำ ผ่านบ้าน และรอบ ๆ ตลอดทั้งวัน และไม่ใช่ครั้งแรกหรือคืนที่สองที่เธอสามารถนอนสบาย มีน้อย Elodie ร้อน ร่างกายอวบกดปิดกับเธอ และของอบอุ่นลมตีแก้มเช่นแฟนนิงของนกปีก
แต่เมื่อสิ้นสุดสัปดาห์ที่สอง Mamzelle Aurélie ได้ปลูกค่อนข้างใช้สิ่งเหล่านี้ และเธอไม่เปด.
เนื่องจากเมื่อสิ้นสุดสัปดาห์ที่สองที่ Mamzelle Aurélie เย็นหนึ่ง มองออกไปเปลที่มีการเลี้ยงวัวเห็นรถสีน้ำเงินของ Valsin เปิดโค้งของถนน Odile นั่งข้าง mulatto ตรง และแจ้งเตือน ขณะที่พวกเขาวาดใกล้ ของหญิงสาวอย่างเบิกบานหน้าระบุว่า คืนสู่เหย้าของเธอคือ หนึ่งในความสุขนั้น
แต่นี้มา เบคอน และไม่คาด คิด โยน Mamzelle Aurélie เป็นกระพือที่อาการกังวลต่อเกือบ เด็กจะสามารถรวบรวมได้ ที่ถูก Nomme ตี้ Yonder ในโรง วางขอบบนของมีดที่ grindstone และ Marcéline และ Marcélette ตัด และ fashioning ตุ๊กตาเศษผ้าที่มุมของเก็บ ส่วน Elodie เธอปลอดภัยเพียงพอในแผ่นดิน Mamzelle Aurélie และเธอก็กรีดร้อง ด้วยความยินดีที่สายตาของตะกร้าสีน้ำเงินคุ้นเคยที่ถูกแม่ของเธอนำไป her.
ที่นี่มีทั้งหมดกว่า และพวกเขาไป ยังไร ก็เมื่อพวกเขาหายไป Mamzelle Aurélie ยืนตามแกลเลอรี่ ดู และฟัง เธอไม่เห็นรถเข็น ส่วนพระอาทิตย์ตกดินสีแดงและสนธยาสีน้ำเงินเทามีกันใหญ่หมอกสีม่วงข้ามเขตและถนนที่ซ่อนจากมุมมองของเธอ นอกจากนี้เธอไม่สามารถได้ยินหายใจหอบและ creaking ของล้อ แต่เธอยังคงรำไรอาจได้ยินเสียงใด ๆ ดีใจของเด็ก
เธอเปิดเข้าบ้าน มีงานมากรอเธอ เด็กได้ทิ้งโรคเศร้าเบื้องหลัง แต่เธอก็ไม่ครั้งตั้งค่าเกี่ยวกับงานของ righting มัน Mamzelle Aurélie นั่งตัวเองข้างตัว เธอให้ชำเลืองมองช้าผ่านห้องพัก ที่เงาเย็นได้เลื้อย และลึกสถานภาพของปัจเจก เธอให้หัวของเธอล้มลงตามแขน bended และเริ่มที่จะร้องไห้ โอ้ แต่เธอร้อง ไม่เบา ๆ เป็นหญิงมักจะทำ เธอร้องเหมือนคน กับ sobs ที่ดูเหมือนจะฉีกวิญญาณของเธอมาก นอกจากนี้เธอไม่ได้สังเกตเห็น Ponto เลียมือของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

mamzelle aurélie เข้ายึดรูปที่แข็งแรงดีที่แก้มแดงผมว่าเป็นการเปลี่ยนจากสีน้ำตาลเป็นสีเทาและสายตาที่กำหนด เธอสวมหมวกของคนคนหนึ่งเกี่ยวกับฟาร์มที่กองทัพและเสื้อคลุมสีฟ้าเก่าที่เมื่อมีความหนาวเย็นและ topboots บางครั้ง. aurélie
mamzelle ไม่เคยคิดว่าแต่งงานกับ เธอไม่เคยอยู่ในความรัก ในวัยยี่สิบเธอได้รับการเสนอซึ่งเธอก็ลดลงทันทีและที่ซึ่งมีอายุครบห้าสิบเธอยังมีชีวิตอยู่ได้ไม่ต้องเสียใจมัน.
ดังนั้นเธอจึงเป็นคนเดียวในโลก,เว้นแต่สำหรับเธอสุนัข ponto ,และที่พวกนิโกรที่อาศัยอยู่ในห้องเคบินของเธอและเธอทำงานพืชและสัตว์ป่า,ไม่กี่วัวที่สองของตัวล่อ,เธอปืน(พร้อมด้วยซึ่งก็ยิงไก่ - เหยี่ยว)และเธอศาสนา.
เช้าวันหนึ่ง mamzelle aurélie ยืนอยู่กับนาง Gallery ,ตริตรองด้วยเท้าสะเอวแขน,คลื่นความถี่ขนาดเล็กของขนาดเล็กเป็นอย่างมากที่ใช้เพื่อวัตถุประสงค์และท่านอาจได้ตกลงมาจากท้องฟ้ามีเมฆบางส่วนและที่คาดไม่ถึงและทำให้งงงวยตามมาได้และไม่เป็น เขาเป็นลูกของเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้ที่สุดของเธอ odile ที่ไม่ใช่เพื่อนบ้านใกล้กับที่ดังกล่าวหลังจาก.หญิงสาว
ทั้งหมดได้เข้ามาแล้วแต่ระยะเวลาห้านาทีก่อนเดินทางไปพร้อมกับของทั้งสี่คนเหล่านี้อยู่ในอ้อมแขนของเธอเธอนำ elodie น้อยเธอก็ลาก TI nomme ด้วยมือไม่เต็มใจในขณะที่ marcéline และ marcélette ตามด้วยขั้นตอนอิหลักอิเหลื่อ.
ใบหน้าของเธอเป็นสีแดงและปฏิรูปจากความน่าตื่นตาตื่นใจและน้ำตา เธอได้รับการเรียกไปยังตำบลที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงโดยโรคอันตรายที่ของแม่สามีของเธอเธอไปอยู่ใน Texas - โดยดูเหมือนจะเป็นของเธอที่อยู่ห่างออกไปในล้านไมล์และ valsin กำลังรอพร้อมด้วยลา - ตะกร้าสินค้าที่จะขับรถของเธอเพื่อไปยังสถานีที่.
"มันไม่มีคำถาม mamzelle aurélie ของคุณ(เนื้อ)ราดน้ำจะต้อง'เยาวชน FO ผู้ที่ผมพูดได้เลยว่าผมจะกลับมา คุณพระช่วยฝนยังตกอย่างผมจะ botha คุณพร้อมด้วย' em หากเป็น otha ทำ n ' ทำให้' em ของเราคุณ mamzelle aurélie ดอน'สำรอง' em ผมมีผมครึ่งบ้าระหว่าง"ที่' REN ' Leon เสมือนดั่งที่ไม่ได้กลับบ้าน'ที่อาจจะไม่ถึงชั้นดีของใบสั่งซื้อ maman มีชีวิตชีวาอีกครั้ง!" - บาดใจความเป็นไปได้ที่จะขับ odile สุดท้ายใจเร็วด่วนได้และทำให้สั่นไปทั่วทำให้ครอบครัวของเธอกระจองหง่อง.
เธอไปแออัดกันอยู่ในที่แคบๆแถบร่มเงาบนระเบียงบ้านของมานาน, Low House ;ที่เป็นสีขาวถูกแสงแดดก็เต้นในที่ที่เป็นสีขาวเก่าบอร์ด;บางส่วนไก่มีรอยขีดข่วนในพงหญ้าที่ขั้นตอน,และแล้วก็กล้าแสดงออกและติดตั้งอย่างหนักขอถวายสัตย์ปฏิญาณว่าข้าพระพุทธเจ้าเป็น stepping และกระเซอะกระเซิงในห้องแสดงผลงานทางศิลปะที่ มีกลิ่นที่เพลิดเพลินใจของสีชมพูในอากาศและเสียงของเสียงหัวเราะของพวกนิโกรได้เดินข้ามดอกไม้จากผ้าฝ้าย - ฟิลด์ที่. aurélie
mamzelle ยืนดูคน เธอมองด้วยสายตาที่สำคัญเมื่อ marcéline ที่ถูกทิ้งอยู่ใต้จำนวนผู้เข้าชมงานน้ำหนักของ elodie ยุ้ยได้เธอทำแบบสำรวจพร้อมด้วย marcélette อากาศการคำนวณแบบเดียวกันที่ลอยขึ้นมาเรื่อยๆก่อนน้ำตาไม่มีเสียงของเธอด้วยการปฏิวัติและความทุกข์ใจด้วยเสียงของหมากผู้หมากเมีย nomme ในระหว่างช่วงเวลาเพียงไม่กี่คนที่เป็นท่าทีของเธอเป็นการเก็บตัวเธอเองการพิจารณาเมื่อสายของการดำเนินการซึ่งควรมีค่าเหมือนกับสายของหน้าที่ เธอเริ่มด้วยการป้อนนมเขา.
หากความรับผิดชอบของ mamzelle aurélie อาจจะได้มีการเริ่มและสิ้นสุดมีได้รับการบอกสำหรับตู้เก็บอาหารของเธอได้ให้กับเบอร์ฉุกเฉินในลักษณะนี้มากพอได้อย่างง่ายดาย แต่เด็กไม่หมูน้อยก็ต้องมีความต้องการและให้ความใส่ใจเป็นพิเศษซึ่งไม่มีผู้ถือหุ้นทั้งหมดโดย mamzelle aurélie และซึ่งเธอจะเป็นความพร้อมในการทำให้ป่วย.
อันที่จริงเธอเป็นอย่างมากไม่ชำนาญในการจัดการของเธอเด็กใน odile ในช่วงไม่กี่วันแรกวิธีการจะทำให้เธอรู้ว่า marcélette เสมอร้องไห้เมื่อพูดถึงในโทนเสียงดังและที่งดงามของเสียง มันเป็นเฉพาะของ' smarcélette เธอกลายมาเป็นความคุ้นเคยกับความปรารถนาอันแรงกล้าของหมากผู้หมากเมีย nomme สำหรับดอกไม้เท่านั้นเมื่อเขากระชากและสีชมพู gardenias ไปกับทางเลือกทั้งหมดสำหรับวัตถุประสงค์ของการก่อสร้างถึงขั้นวิกฤติการศึกษาของสวนพฤกษศาสตร์.
"ต่ายไม่พอที่จะบอก" mamzelle aurélie" marcéline ได้รับคำสั่งให้เธอว่า"คุณจะต้องผูกเนคไท"อยู่บนเก้าอี้ เป็น W 'ที่ maman เวลาทั้งหมดให้ทำ W 'ในตัวของเขาไม่ดีเธอ City Tie "อยู่บนเก้าอี้"เก้าอี้ที่ mamzelle aurélie ผูกหมากผู้หมากเมีย nomme มีขนาดกว้างขวางและสะดวกสบายและเขาคว้าโอกาสที่จะเข้านอนที่อยู่ในช่วงบ่ายที่อุ่น.
ในเวลากลางคืนเมื่อเธอสั่งให้หนึ่งและทั้งหมดนอนเป็นเธอจะได้ไล่ไก่ที่เข้าไปในเล้าไก่ที่พวกเขาอยู่ uncomprehending ก่อนของเธอ อะไรที่เกี่ยวกับ nightgowns ตัวเล็กสีขาวที่จะต้องนำมาจากปลอกหมอนที่ถูกนำมาและเขย่าด้วยมืออย่างบางคนจนกว่าจะงับเหมือนวัว - ชุดสายไฟหลักหรือไม่? อะไรที่เกี่ยวกับอ่างน้ำที่จะต้องนำมาและตั้งอยู่ในส่วนกลางของชั้นในซึ่งตัวน้อยที่เหนื่อยล้าฝุ่นเขรอะฟุต sunbrowned ได้ทุกๆคนจะต้องล้างทำความสะอาดและของหวาน และมันทำให้ marcéline และ marcélette เริงร่าหัวเราะ - แนวคิดที่ว่า mamzelle aurélie ควรสำหรับช่วงเวลาที่จะเชื่อว่าหมากผู้หมากเมีย nomme ไม่สามารถหลับไปโดยไม่มีการบอกว่าเรื่องของ croque - mitaine หรือ Loup , - garou ,หรือทั้งสองอย่างหรือที่ elodie ไม่สามารถหลับไปที่ทั้งหมดโดยไม่มีการโยกขึ้นลงและสูงถึง.
"ผมบอกคุณ,ป้า Ruby Tuesday ," mamzelle aurélie ทราบทำอาหารของเธอในความมั่นใจ"ผมอยากจะจัดการนับสิบไร่'มากกว่า'ควม"' REN มาก มันเป็น terrassent "คุณพระช่วย" ไม่ได้คุยกับผมเกี่ยวกับ"' number หรือ REN !"
"บริเวณศูนย์กลาง Tain บ้านพักแบบ Victorian แห่ง' ispected เร็วยังงั้นคุณจะรู้ว่ามีอากาศโปร่งสบายเป็นเรื่อง'การแข่งขัน' em , mamzelle aurélie . ผมเห็นคนนั้นอย่างชัดเจน yistiddy W 'ในตัวผมนั้นสอดแนม Li ' Le ชิลีเล่นสนุกเหงื่อไหลไคลย้อยกันทีเดียว Yo Girl 'จีบ' baskit O 'ได้ คุณไม่รู้ว่าคนนั้นทำให้ chillun เติบโตขึ้นหัวเห็ดในการเล่นคีย์ WID ? des เช่นให้' em ฟันยากที่จะมองในเอ่ย' - แก้ว เขาเป็นที่สิ่งที่คุณต้องรู้ในลูกเกด'ที่' O ' manigement chillun ."
mamzelle aurélie ไม่ได้เสแสร้งหรือไปเช่นแบบเรียบง่ายและอยู่ไกลออกไปถึงความรู้ในเรื่องนี้อย่างที่ป้า Ruby Tuesday ยึด,ผู้ที่มี"ยกห้าที่'เผยให้เห็น(ฝัง)หก"ในวันนั้น.เธอก็ดีใจพอที่จะเรียนรู้ไม่กี่ตัวน้อยแม่ - เคล็ดลับในการให้บริการที่ช่วงเวลาของความต้องการ.
หมากผู้หมากเมีย nomme เหนียวของนิ้วถูกบังคับของเธอที่จะขุดขึ้นมาสีขาวผ้ากันเปื้อนว่าเธอไม่สวมใส่สำหรับปีและเธอต้องฝึกให้เคยชินตัวเองให้ความชุ่มชื้นของเขาจูบ - สำนวนที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและรักธรรมชาติ เธอก็ลงมาตัดเย็บผ้า - ตะกร้าของเธอซึ่งเธอไม่เคยใช้จากชั้นบนสุดของตู้ขนาดใหญ่ที่และวางไว้ ภายใน และสะดวกสบายต่อการเดินทางไปยังพร้อมที่ใบฉีกขาดและเส้นรอบเอว buttonless ถาม มันทำให้เธอบางวันจะกลายเป็นชินกับการหัวเราะได้ร้องไห้ที่คุยได้ว่าดังก้องผ่านบ้านที่อยู่โดยรอบและนานตลอดวัน และมันก็ไม่ใช่คนแรกที่หรือที่สองในคืนนั้นเธอไม่สามารถนอนหลับพักผ่อนอย่างสะดวกสบายพร้อมด้วยความร้อนของ elodie น้อยร่างกายเจ้าเนื้อกดอยู่ใกล้กับเธอและที่ตัวหนึ่งของความอบอุ่นงดงามจนแทบต้องหยุดหายใจของเธอเต้นแก้มเหมือนที่พัดของนกของปีก.
แต่ในช่วงปลายของสองสัปดาห์ mamzelle aurélie ก็ค่อนข้างใช้สิ่งเหล่านี้และเธอไม่ถึงกับบ่นว่า.
และยังเป็นที่สิ้นสุดของสองสัปดาห์ที่ mamzelle aurélie ,หนึ่งในช่วงเย็นที่กำลังมองหาอยู่ห่างออกไปในทางที่ขัดขวางซึ่งสัตว์ที่ได้รับ,เห็น valsin ของสีฟ้าตะกร้าสินค้าที่ทางโค้งของถนนodile นั่งอยู่ด้านข้างผิวที่ตั้งตรงและการแจ้งเตือน ขณะที่พวกเขาใกล้เข้ามาของหญิงที่ใบหน้าต้องการลำเสียงเช่นระบุว่ากริยาของเธอเป็นคนหนึ่งที่มีความสุขมาก.
แต่พอมาถึงนี้ไม่บอกกล่าวและที่ไม่คาดคิดโยน mamzelle aurélie เข้าไปในทำให้ตื่นเต้นที่ได้เกือบจะทำให้กระเพื่อม คนที่จะถูกเก็บมา ที่มีหมากผู้หมากเมีย nomme ไปในโรงเก็บที่ใส่ขอบที่อยู่ในใบมีดของเขาที่หินสำหรับลับได้.และ marcéline และ marcélette หรือไม่? ใบมีดและซึมซับเอาตุ๊กตา - ผ้าขี้ริ้วในมุมของห้องแสดงผลงานที่ สำหรับ elodie เธอก็ ปลอดภัย พออยู่ในอ้อมแขนของ mamzelle aurélie และเธอก็ร้องโอดโอยด้วยความปีติยินดีที่เห็นในตะกร้าสินค้าคุณคุ้นเคยเป็นอย่างดีสีฟ้าซึ่งเป็นการนำแม่ของเธอเธอ.
ความน่าตื่นตาตื่นใจที่ได้ทั้งหมดและพวกเขาก็หายไป วิธีการก็ยังเมื่อพวกมันก็หายไป mamzelle aurélie ยืนอยู่ที่ห้องแสดงผลงานทางศิลปะกำลังมองหาและการฟัง เธอไม่สามารถดูตะกร้าสินค้าได้ชมพระอาทิตย์ตกดินได้อีกต่อไปไม่มีสีแดงและสีฟ้าเวลาโพล้เพล้ - สีเทาที่มีหมอกสีม่วงที่โยนข้ามถนนและฟิลด์ที่ซ่อนไว้จากมุมมองของเธอด้วยกัน เธอไม่สามารถได้ยินเสียงและเสียงวี๊ดของล้อไม่มีอีกต่อไป แต่เธอไม่อาจยังคงได้ยินเสียงแหลมเสียงดีใจที่ของคนที่ไม่เต็มใจ.
เธอก็หันไปเข้าไปในบ้าน มีงานมากรอเธอสำหรับเด็กที่มีความผิดปกติทางด้านซ้ายเศร้าที่อยู่ข้างหลังเขาแต่เธอก็ยังไม่ได้ตั้งค่าเกี่ยวกับงานของ righting ที่เมื่อ mamzelle aurélie นั่งอยู่ข้างโต๊ะ เธอก็ทำให้หนึ่งชำเลืองมองผ่านห้องเข้าไปในเงามืดในช่วงเย็นซึ่งเป็นสัตว์เลื้อยคลานและโดยรอบรูปที่อยู่คนเดียวของเธอ เธอให้ศีรษะของเธอลงแขนดัดของเธอและเริ่มร้องไห้ "โอแต่เธอร้อง ไม่ได้อย่างนุ่มนวลเป็นผู้หญิงมักจะทำ เธอร้องเหมือนคนที่พร้อมด้วยเสียงสะอื้นว่าดูเหมือนจะฉีกขาดจิตวิญญาณของเธอเป็นอย่างมาก เธอไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ponto เลียมือเธอ