Hi journal! It's me, Maria! I arriv

Hi journal! It's me, Maria! I arrived in New York City two weeksago. l am writing this journal for one of my classes. My teacher says it is a good way for me to practice writing in English and to write about my experiences here in the united states.So far,I like New York and my school.I have three classes a day.Most of my classmates come from japan, Korea, Poland, Germany,and Brazil.There aren't many Italian students,So I have to use English most of the time.I am learning a lot I am living in student housing,and I have my own comfortable room.

My English is hopeless!. I was on the bus this morning and a man spoke to me,but I hardly understood him.I was so embarrassed. why is my English improving so slowly?.I want to make lots of American friend,but this isn't happening so easily.I feel shy,and it is hard for me to talk people,even my classmates! I like them,but sometimes I can't understand them very well.I'm feeling homesick.I miss my friends and family.


I went to a school party last Friday and it was awesome.I talked with a Japanese man named kenji and a Polish woman namked Anna.We talked about our countries' customs and our experiences in the States so far. We are going to walk around the city together this weekend.Also,Kenji wants me to write for the student newspaper here at school.Maybe things are getting better!.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวัสดี สมุด ก็ฉัน มาเรีย ผมมาถึงในนิวยอร์กสอง weeksago l เขียนสมุดสำหรับชั้นเรียนของฉันอย่างใดอย่างหนึ่ง อาจารย์บอกว่า มันเป็นวิธีดีสำหรับฉันในการฝึกเขียนภาษาอังกฤษ และ การเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของฉันที่นี่ในสหรัฐอเมริกา เพื่อห่างไกล ชอบนิวยอร์กและโรงเรียนของฉัน เรียนสามวันได้ ส่วนใหญ่เพื่อนมาจากญี่ปุ่น เกาหลี โปแลนด์ เยอรมัน และ Brazil.There ไม่ได้เรียนภาษาอิตาลี เพื่อให้มีการใช้ภาษาอังกฤษส่วนใหญ่ จำนวนมากอาศัยอยู่ในนักเรียน และมีห้องของตัวเองภาษาอังกฤษของฉันได้สิ้นหวัง ในรถเช้านี้และพูดคนกับฉัน แต่ฉันไม่เข้าใจเขา ผมอายมาก ทำไมภาษาอังกฤษของฉันพัฒนาขึ้นช้ามาก อยากจะให้เพื่อนชาวอเมริกันมากมาย แต่นี้ไม่ได้เกิดขึ้นได้ ผมรู้สึกอาย และมันพูดคน แม้กระทั่งเพื่อนของฉัน ฉันชอบพวกเขา แต่บางครั้งฉันไม่สามารถเข้าใจพวกเขาดี ความคิด คิดถึงเพื่อน ๆ และครอบครัว ผมไปงานเลี้ยงโรงเรียนวันศุกร์ และก็น่ากลัว ผมได้คุยกับคนญี่ปุ่นที่ชื่อเคนจิและ namked ผู้หญิงโปแลนด์ที่ Anna.We พูดคุยเกี่ยวกับศุลกากรของประเทศของเราและประสบการณ์ของเราในสหรัฐอเมริกาจน เราจะไปเที่ยวกันสัปดาห์นี้ ยัง เคนจิอยากให้เขียนสำหรับนักหนังสือพิมพ์ที่นี่ที่โรงเรียนผม บางทีสิ่งที่ได้รับดีกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วารสาร Hi! ก็ฉันมาเรีย! ฉันมาถึงในนิวยอร์กซิตี้สอง weeksago L กำลังเขียนบันทึกนี้สำหรับหนึ่งในชั้นเรียนของฉัน ครูของฉันบอกว่ามันเป็นวิธีที่ดีสำหรับผมที่จะฝึกการเขียนในภาษาอังกฤษและการเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของฉันที่นี่ในประเทศ states.So ไกลผมชอบนิวยอร์กและ school.I ของฉันมีสามชั้นเรียน day.Most เพื่อนร่วมชั้นของฉัน จากประเทศญี่ปุ่น, เกาหลี, โปแลนด์, เยอรมนีและ Brazil.There เป็นนักศึกษาอิตาลีไม่มากดังนั้นผมจึงมีการใช้ภาษาอังกฤษมากที่สุดของ time.I กำลังเรียนรู้มากฉันอาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยของนักเรียนและฉันมีห้องพักที่สะดวกสบายของตัวเอง .

ภาษาอังกฤษของฉันคือความหวัง !. ผมอยู่บนรถบัสในเช้าวันนี้และชายคนหนึ่งพูดกับผม แต่ผมแทบจะไม่เข้าใจ him.I ก็อายมาก ทำไมภาษาอังกฤษของฉันปรับปรุงให้ช้า? .i ต้องการที่จะทำให้จำนวนมากของเพื่อนชาวอเมริกัน แต่นี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อให้ easily.I รู้สึกอายและมันก็เป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะพูดคุยคนแม้กระทั่งเพื่อนร่วมชั้นของฉัน! ผมชอบพวกเขา แต่บางครั้งฉันไม่สามารถเข้าใจพวกเขามาก well.I'm homesick.I ความรู้สึกคิดถึงเพื่อน ๆ และครอบครัวของฉัน.


ฉันไปงานปาร์ตี้โรงเรียนเมื่อวันศุกร์และมันก็ awesome.I พูดคุยกับคนญี่ปุ่นชื่อเคนจิและ ผู้หญิงโปแลนด์ namked Anna.We พูดคุยเกี่ยวกับศุลกากรประเทศของเราและประสบการณ์ของเราในประเทศเพื่อให้ห่างไกล เราจะเดินไปรอบ ๆ เมืองด้วยกัน weekend.Also นี้เคนจิอยากให้ผมเขียนสำหรับนักเรียนหนังสือพิมพ์ที่นี่ที่สิ่ง school.Maybe จะเริ่มดีขึ้น !.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิตยสาร Hi ! นี่ฉัน มาเรีย ฉันมาถึงในนิวยอร์กสอง weeksago . ผมเขียนบันทึกนี้สำหรับหนึ่งในชั้นเรียนของฉัน อาจารย์ข้าบอกว่ามันเป็นวิธีที่ดีสำหรับผมที่จะฝึกเขียนภาษาอังกฤษ และเขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ของฉันที่นี่ในสหรัฐอเมริกา ดังนั้นไกลฉันชอบนิวยอร์กและโรงเรียนของฉัน ฉันมี 3 คลาสวัน เพื่อนร่วมชั้นของผมส่วนใหญ่มาจากญี่ปุ่น เกาหลี โปแลนด์ เยอรมนี และบราซิล ไม่มีไม่นักเรียนอิตาลีมากมาย ดังนั้นจะต้องใช้ภาษาอังกฤษมากที่สุดของเวลา ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมาย ฉันอาศัยอยู่ในที่อยู่อาศัยของนักเรียน และมีห้องพักที่สะดวกสบายของฉันเองภาษาอังกฤษของฉันเลยนะ ฉันอยู่บนรถเมล์ตอนเช้า คนที่คุยกับผม แต่ผมก็เข้าใจเขานะ ฉันอายมาก ทำไมภาษาอังกฤษของฉันพัฒนาช้าจัง ฉันต้องการให้เพื่อนอเมริกันมากมาย แต่มันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ ผมรู้สึกอายและมันเป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะพูดคน แม้แต่เพื่อนร่วมชั้นของฉัน ! ฉันชอบพวกเขา แต่บางครั้งฉันก็ไม่เข้าใจพวกเขาดีมาก ผมรู้สึกคิดถึงบ้าน คิดถึง เพื่อน ๆและครอบครัวฉันไปโรงเรียนพรรคเมื่อวันศุกร์และมันก็น่ากลัว ผมคุยกับคนญี่ปุ่น เคนจิและโปแลนด์ผู้หญิง namked แอนนา เราพูดคุยเกี่ยวกับประเทศของเรา ศุลกากร และประสบการณ์ของเราในสหรัฐอเมริกาเพื่อให้ห่างไกล เรากำลังจะเดินไปรอบ ๆเมืองกันในสุดสัปดาห์นี้ ทั้งเคนจิซังต้องการให้ฉันเขียนสำหรับนักเรียนหนังสือพิมพ์ที่นี่ที่โรงเรียน อาจจะได้รับสิ่งที่ดีกว่า .