In a previous study by Lykke et al

In a previous study by Lykke et al based on vital statistics registry data from Denmark (23), preterm birth (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

In a previous study by Lykke et al based on vital statistics registry data from Denmark (23), preterm birth (<37 weeks) was associated with a 2-fold increased risk of T2DM in mothers after adjusting for maternal age, year of delivery, and pregnancy complications. The median study follow-up time was approximately 15 years. Unlike our study, no adjustment was made for pre-pregnancy risk factors, such as overweight/obesity and family history, strong predictors of T2DM. Another study by Catov et al found 76% increased odds of metabolic syndrome among women with a previous preterm birth 8 years following pregnancy (24). We observed a very similar 2-fold increased risk of T2DM after a moderate preterm delivery (<37 weeks) in the first 10 years after pregnancy. However, we were able to follow our cohort for an additional 20 years, which indicated that the excess risk associated with a history of moderate preterm birth was limited to the first 10 years after pregnancy. The risk associated with very preterm birth, however, arose after the first decade following the first pregnancy and remained modestly elevated throughout the 35 years of follow-up. However, the weakening over time of relative risk associated with preterm delivery and infant birth weight may reflect the increasing prevalence of other T2DM risk factors with increasing age (study time), including high BMI and increased sedentary behaviors. Therefore, our findings may suggest that these pregnancy complications may be especially useful predictors of early-onset T2DM.The increased risk of T2DM among women who experience a preterm birth may be due to chronic low-level inflammation (25,26). Several studies suggest that chronic low-level inflammation precedes the onset of T2DM (26– 28). As such, preterm birth could signal a chronic state of inflammation and an increased risk of future development of T2DM. In addition, the association between macrosomia and T2DM, independent of GDM status, could be attributed to maternal hyperglycemia, which is less overt than GDM and can lead to fetal hyperglycemia, exaggerated fetal insulin response, and macrosomia. Therefore, macrosomia could simply indicate hyperglycemia in mothers, despite not meeting clinical definitions for a GDM diagnosis. In fact, the Hyperglycemia and Adverse Pregnancy Outcomes (HAPO) study found a continuous association between maternal hyperglycemia and increasing birth weight (15).Strengths of this study include use of a large cohort of nurses with detailed information on both pregnancy history and diabetes and information on pre-pregnancy and reproductive risk factors for diabetes. We were also able to control for GDM and HDOP as strong predictors of T2DM. In addition, this study had an average follow-up time after first birth of 22 years, which allowed for sufficient time for a substantial proportion of participants to develop the disease (approximately 4% of the population). Furthermore, we were able to explore these research questions by using different cut points in total study time. This technique allowed us to explore periods in which certain pregnancy complications may have the most predictive value for future development of T2DM. Future studies are needed to further explore and confirm these associations based on time since pregnancy.Our study has several limitations. First, data on gestational age and birth weight were unvalidated self-reports. However, validation studies demonstrated good self-report of related pregnancy factors (16,19). Also, several validation studies show moderate to high reliability of self-report of preterm birth and infant birth weight when compared with medical records (29–31). Second, we used categories of gestational age and birth weight instead of continuous measures, which may make it difficult to see subtle changes in disease risk. Furthermore, these categorizations prevented us from examining small-for-gestational age or large-for-gestational-age infants; as such we had to restrict our analysis of birth weight to term births. Thus, our finding of an early elevation in T2DM risk for women who delivered infants that were term low birth weight may not be generalizable to women who delivered preterm infants, who were small for gestational age. We also had limited power to examine recurrent complications in later pregnancies. Finally, we had limited ability to evaluate this association among minorities, who have both a higher prevalence of these pregnancy complications and T2DM.Women who experience a preterm birth or have an infant with nonnormal birth weight are not followed up for lifestyle intervention or disease prevention after re-entry into the standard health care system for nonpregnant women. Both the American Diabetes Association and American College of Obstetrics and Gynecology recommend screening for T2DM for women with a history of GDM (32,33). If our findings are replicated, women who experience a preterm birth or have a nonnormal birth-weight infant may benefit from additional follow-up and lifestyle intervention to reduce their subsequent risk of T2DM.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาก่อนหน้านี้ โดยสนุก et al ตามสถิติประชากรทะเบียนข้อมูลจากเดนมาร์ก ( 23 ) , การคลอดก่อนกำหนด ( < 37 สัปดาห์ ) มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ t2dm ถึงมารดาหลังจากปรับสำหรับมารดาอายุ , ปีของการส่งมอบและภาวะแทรกซ้อนการตั้งครรภ์ โดยการติดตามเวลาประมาณ 15 ปี ซึ่งแตกต่างจากการศึกษาของเรา ไม่มีการปรับขึ้นก่อนการตั้งครรภ์ความเสี่ยงด้านเช่นน้ำหนักเกิน / โรคอ้วนและประวัติครอบครัว แข็งแรง ตัว t2dm . การศึกษาอื่นโดย catov et al พบ 76 % เพิ่มอัตราต่อรองของซินโดรมการเผาผลาญระหว่างผู้หญิงกับก่อนหน้านี้การคลอดก่อนกำหนดการตั้งครรภ์ 8 ปีต่อไปนี้ ( 24 ) เราสังเกตถึงคล้ายกันมากเพิ่มความเสี่ยงของ t2dm หลังปานกลางการคลอดก่อนกำหนด ( < 37 สัปดาห์ ) ในช่วง 10 ปีแรกหลังจากการตั้งครรภ์ อย่างไรก็ตามเราสามารถตามเพื่อนร่วมงานของเราเพิ่มอีก 20 ปี ซึ่งพบว่า มีความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ของการเกิด preterm ปานกลางเฉพาะครั้งแรก 10 ปีหลังจากการตั้งครรภ์ ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการคลอดก่อนกำหนดมาก แต่เกิดขึ้นหลังจากทศวรรษแรกหลังจากการตั้งครรภ์ครั้งแรกและยังคงปรับตัวสูงขึ้นตลอด 35 ปีของการติดตามผล อย่างไรก็ตามลงในช่วงเวลาของความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการส่งมอบคลอดก่อนกำหนดและญาติทารกน้ำหนักแรกเกิดอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงการเพิ่มความชุกของปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ t2dm กับอายุที่มากขึ้น ( เวลาเรียน ) ได้แก่ ค่าดัชนีมวลกายสูง และเพิ่มกลุ่มพฤติกรรม ดังนั้น การค้นพบ อาจบอกได้ว่าภาวะแทรกซ้อนการตั้งครรภ์เหล่านี้อาจเป็นประโยชน์อย่างยิ่ง t2dm
ทำนายก่อนวัย .ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ t2dm ในหมู่ผู้หญิงที่พบเกิดคลอดก่อนกำหนดอาจจะเกิดจากมีการอักเสบเรื้อรัง ( 25,26 ) หลายการศึกษาชี้ให้เห็นว่ามีการอักเสบเรื้อรังก่อนการโจมตีของ t2dm ( 26 - 28 ) เช่น การคลอดก่อนกำหนด สามารถส่งสัญญาณภาวะเรื้อรังของการอักเสบ และมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการพัฒนาในอนาคตของ t2dm . นอกจากนี้ความสัมพันธ์ระหว่างทารกตัวโต และ t2dm อิสระของ GDM สถานะ อาจจะเกิดจากมารดาผู้ป่วยที่ชัดเจนน้อยกว่า และสามารถนำไปสู่ภาวะทารกในครรภ์ hyperglycemia , การตอบสนองต่ออินซูลินของทารกในครรภ์ และทารกตัวโตโอ้อวด . ดังนั้น ทารกตัวโตอาจบ่งชี้ hyperglycemia ในมารดา แม้จะไม่พบคำนิยามสำหรับภาวะทางคลินิกการวินิจฉัย ในความเป็นจริงน้ําตาลในเลือดสูงและผลลัพธ์ของการตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์ ( hapo ) พบความสัมพันธ์ต่อเนื่องระหว่างมารดาและทารกแรกเกิดน้ำหนักผู้ป่วยเพิ่มขึ้น ( 15 ) .
จุดแข็งของการศึกษารวมถึงการใช้ของหมู่คนใหญ่ของพยาบาลที่มีข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับประวัติและข้อมูลทั้งการตั้งครรภ์โรคเบาหวานและการตั้งครรภ์ก่อนและปัจจัยเสี่ยงของการเจริญพันธุ์สำหรับโรคเบาหวานเรายังสามารถที่จะควบคุมภาวะ hdop แข็งแกร่ง และทำนาย t2dm . นอกจากนี้ มีการศึกษาเฉลี่ยติดตามเวลาหลังคลอดก่อนอายุ 22 ปี ซึ่งได้รับอนุญาตให้เวลาเพียงพอสำหรับสัดส่วนมากของผู้เข้าร่วมพัฒนาโรค ( ประมาณ 4 % ของประชากร ) นอกจากนี้เราสามารถที่จะสำรวจคำถามวิจัยโดยใช้คะแนนตัดที่แตกต่างกันในเวลาเรียนทั้งหมด เทคนิคนี้ช่วยให้เราสำรวจระยะเวลาที่แทรกซ้อนการตั้งครรภ์บางอย่างอาจจะมีค่าพยากรณ์มากที่สุดสำหรับการพัฒนาในอนาคตของ t2dm . การศึกษาในอนาคตจะต้องสำรวจและยืนยันเหล่านี้ สมาคม ตาม เวลา ตั้งแต่ตั้งครรภ์
การศึกษาของเรามีข้อจำกัดหลายประการแรก , ข้อมูลอายุครรภ์ และน้ำหนักทารกแรกคลอดถูก unvalidated self-reports . อย่างไรก็ตาม การศึกษาเรื่องความ แสดง ดี รายงานที่เกี่ยวข้องกับการตั้งครรภ์ที่มี 16,19 ) นอกจากนี้ การศึกษาการตรวจสอบหลายแสดงความน่าเชื่อถือสูงของตนเองของการคลอดก่อนกำหนดและทารกแรกเกิดน้ำหนักเมื่อเทียบกับประวัติทางการแพทย์ปานกลาง ( 29 - 31 ) ประการที่สองเราใช้ประเภทของอายุครรภ์ และทารกแรกเกิดน้ำหนักแทนมาตรการอย่างต่อเนื่อง ซึ่งอาจทำให้มันยากที่จะเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในเสี่ยงโรค นอกจากนี้การจัดประเภทเหล่านี้ป้องกันเราจากการตรวจสอบขนาดเล็กหรือขนาดใหญ่ สำหรับอายุครรภ์อายุครรภ์ทารก ; เช่นเราต้อง จำกัด การวิเคราะห์ของเราจากน้ำหนักแรกเกิดระยะการเกิด ดังนั้นการหาของระดับความสูงในช่วงต้น t2dm ความเสี่ยงสำหรับผู้หญิงคลอดทารกแรกเกิดน้ำหนักน้อยในระยะนั้นไม่อาจ generalizable ผู้หญิงคลอดทารกคลอดก่อนกำหนดที่มีขนาดเล็กสำหรับอายุครรภ์ เรายังมีอำนาจตรวจสอบภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นในการตั้งครรภ์ในภายหลัง ในที่สุดเราก็สามารถประเมินของสมาคมนี้ จำกัด ชนกลุ่มน้อยใครมีทั้ง ความชุกของภาวะแทรกซ้อนเหล่านี้การตั้งครรภ์ และ t2dm .
ผู้หญิงที่พบเกิดคลอดก่อนกำหนด หรือทารกมีน้ำหนักแรกคลอด nonnormal ไม่ได้ติดตามวิถีชีวิตของการแทรกแซงหรือการป้องกันโรคหลังเข้าสู่มาตรฐานระบบการดูแลสุขภาพสำหรับผู้หญิง nonpregnant .ทั้งชาวอเมริกันและโรคเบาหวาน สมาคมวิทยาลัยสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยาอเมริกันแนะนำการตรวจ t2dm สำหรับผู้หญิงที่มีประวัติของ GDM ( 32,33 ) ถ้าผลของเราจะถูกผู้หญิงที่พบเกิดคลอดก่อนกำหนด หรือมี nonnormal ทารกแรกเกิดน้ำหนักอาจได้รับประโยชน์จากการติดตามเพิ่มเติมและการแทรกแซงเพื่อลดความเสี่ยงต่อชีวิตของพวกเขา t2dm .