Is 13.5% a high rate of major depre

Is 13.5% a high rate of major depression? Research demonstrates that depression is both prevalent throughout the
life span and costly in terms of individual suffering, negative sequelae, and health care utilization (3). Embedded in
this literature are debates on whether depression is better
conceptualized and measured as a diagnosis or spectrum
of symptoms (53, 54) and whether diagnoses are more validly or reliability assessed by clinical judgment or self-report (55–57). We chose what might be considered the most
conservative approach, using clinical judgment to make a
strict DSM-IV diagnosis. Using similar criteria and procedures, Lyness et al. (30) reported a prevalence of 6.5% in a
representative sample of older primary care patients. The
difference between that rate and the rate of 13.5% in our
sample suggests that depression is twice as common in
elderly home care patients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็น 13.5% อัตราความเร็วของภาวะซึมเศร้าที่สำคัญ งานวิจัยแสดงให้เห็นว่า ภาวะซึมเศร้าแพร่หลายทั่วทั้งตัวชีวิตขยาย และค่าใช้จ่ายในแต่ละความทุกข์ sequelae ลบ และใช้ประโยชน์การดูแลสุขภาพ (3) ฝังตัวอยู่ในวรรณคดีนี้เป็นในว่าภาวะซึมเศร้าดีกว่าconceptualized และวัดเป็นการวินิจฉัยหรือสเปกตรัมอาการ (53, 54) และว่าการวิเคราะห์เป็น validly มาก หรือความน่าเชื่อถือจากการประเมิน โดยการตัดสินทางคลินิก หรือรายงานตนเอง (55-57) เราเลือกอะไรอาจเป็นสุดวิธีหัวเก่า ใช้การตัดสินทางคลินิกเพื่อการการวินิจฉัย DSM-IV ที่เข้มงวด โดยใช้เงื่อนไขและขั้นตอนที่คล้ายกัน Lyness et al. (30) รายงานความชุกของ 6.5% ในการตัวอย่างที่พนักงานดูแลผู้ป่วยที่อายุ ที่ที่อัตราและ 13.5% ในอัตราที่แตกต่างกันของเราตัวอย่างแนะนำว่า ภาวะซึมเศร้าเป็นสองเป็นในบ้านผู้สูงอายุการดูแลผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็น 13.5% ในอัตราที่สูงของภาวะซึมเศร้าที่สำคัญ? การวิจัยแสดงให้เห็นว่าภาวะซึมเศร้าเป็นทั้งที่แพร่หลายตลอดช่วงชีวิตและค่าใช้จ่ายในแง่ของบุคคลที่ทุกข์ทรมานผลเชิงลบและการใช้ประโยชน์ในการดูแลสุขภาพ (3) ที่ฝังอยู่ในวรรณกรรมนี้การอภิปรายว่าภาวะซึมเศร้าจะดีกว่าแนวความคิดและการวัดการวินิจฉัยหรือคลื่นความถี่ของอาการ(53, 54) และไม่ว่าจะมีการวินิจฉัยอย่างถูกต้องหรือความน่าเชื่อถือมากขึ้นการประเมินโดยการตัดสินทางคลินิกหรือรายงานตนเอง (55-57) เราเลือกสิ่งที่อาจได้รับการพิจารณามากที่สุดวิธีการอนุรักษ์โดยใช้การตัดสินใจทางคลินิกเพื่อให้เข้มงวดDSM-IV วินิจฉัย โดยใช้เกณฑ์ที่คล้ายกันและขั้นตอน Lyness et al, (30) รายงานความชุกของ 6.5% ในตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของการดูแลผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่าหลัก ความแตกต่างระหว่างอัตราและอัตรา 13.5% ของเราตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่าภาวะซึมเศร้าเป็นสองเท่าที่พบบ่อยในผู้ป่วยสูงอายุที่ดูแลบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็น 13.5 % อัตราสูงของภาวะซึมเศร้า ? การวิจัยแสดงให้เห็นว่าภาวะซึมเศร้ามีทั้งแพร่หลายตลอด
ชีวิตและค่าใช้จ่ายในเรื่องของทุกข์ บุคคลทางหัวใจ ลบ และการดูแลสุขภาพ ( 3 ) ฝังตัวอยู่ในวรรณกรรมนี้มีข้อโต้แย้งว่า

เศร้าดีกว่า conceptualized และวัดเป็นวินิจฉัยหรือสเปกตรัม
อาการ ( 53 ,54 ) ( whether diagnoses are more validly or reliability assessed by judgment จ๋า or self-report ใช้กาแฟเย็น– 57 ) . เราเลือกอะไรอาจจะถือว่ามากที่สุด
แนวทางอนุรักษ์นิยม การใช้ทางคลินิกการวินิจฉัยพิพากษาให้
dsm-iv อย่างเข้มงวด โดยใช้เกณฑ์ที่คล้ายกันและวิธีการ lyness et al . ( 30 ) รายงานความชุกของ 6.5% ใน
ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของผู้ป่วยการดูแลผู้สูงอายุ
ความแตกต่างระหว่างอัตราและอัตรา ร้อยละ 7.3 ในตัวอย่างของเรา
แสดงให้เห็นว่าภาวะซึมเศร้าเป็นสองเท่าของที่พบบ่อยในการดูแลผู้ป่วย
บ้านผู้สูงอายุ