RESULTSA total of 145 species was r

RESULTS
A total of 145 species was recorded in the four transects: 81 (55.86%) species were recorded in both upland and riparian forests trails, 19 (13.11%) species were recorded only in upland forest and 45 (31.30%) species were recorded exclusively in riparian forest (Tab. I). Among the 81 species occurring in both forest types, 18 species had a significantly higher number of contacts in the riparian forest while only eight species had significantly higher number of contacts in the upland forest (G-test, df = 1, p < 0.05).
Despite similarity in the number of contacts, upland and riparian forest has a moderate Morisita-Horn index (CMH = 0.67).
Taking into account the contact number of the species in their guilds the large frugivores was the guild more closely related to the upland forest (Gadj = 28.18, df = 1, p < 0.01), while bamboo and vine-tangles insectivores (Gadj = 179.97, df = 1, p < 0.01), canopy insectivores (Gadj = 7.31, df = 1, p < 0.01), edge omnivores (Gadj = 151.88, df = 1, < 0.01), ground omnivore (Gadj = 23.38, df = 1, p < 0.01) and midstory insectivores (Gadj = 16.94, df = 1, p < 0.01) were those more closely related to the riparian forest. Only bamboo and vine-tangles insectivores (Gadj = 8.01, df = 1, p < 0.01) had significantly species number in riparian forest (Tab. II). The Spearman rank showed significant correlation between the number of species of guild community in both forest (rS = 0.80, p < 0.01), however the number of contact had no significant correlation (rS = 0.51, p = 0.08).
DISCUSSION
The sloped area of the riparian forest had a clear effect on the increase in the species number of the bamboo and vine-tangles insectivore guild. Fallen taller trees in sloped areas of the riparian forest had a strong positive impact over that guild, because the increase in number of bamboo thickets; 22 species were recorded in the riparian transects while only seven were recorded in the upland ones. In addition, among the seven species occurring in both forest types, three bird species had significantly higher contact numbers in riparian than in upland forests. The created clearings also benefited edge omnivores and midstory insectivores which were both associated to the riparian forest, as attested by WILLIS (1979). BLAKE & LOISELLE (2001), studying bird assemblages in second-growth and old-growth forests of Costa Rica, mentioned that secondary successional habitats can provide a complex mosaic of microhabitats, which can benefit higher number of species and individuals. Large frugivores, in contrast, were associated with upland forest; perhaps due of the increased vertical complexity of the vegetation and to the larger amount of fruits in the upland forest (BIANCHINI et al. 2001).
The Apertados River could be considered a small river, with a short period of flooding and relatively small flooded area; due to the hilly topography, this same pattern seems commonly found in the Brazilian Atlantic Forest. So, the flooding periods in the Brazilian Atlantic forest would not increase significantly the number of microhabitats, as occurs in the larger Amazonian rivers, where flooding periods take several months and cover large areas (KARR & ROTH 1971, REMSEN & PARKER 1983). However, the pulses of nutrients and energy may have impacts on the food supply. GENDE & WILLSON (2001) showed an increase in density (not in richness) of passerines due to the pulses of the salmon migration in southeastern Alaska; the passerines do not feed directly on salmon (or their offspring) and their density increase was credited only to indirect effects of the energy flow in the ecosystem. The increase of food supply does not seem to be so high in the Apertados river as in Alaska, but certainly ground invertebrates could be benefited with the humidity and could have their abundance increased. The bird guild that could benefit most from increased invertebrate abundance is the ground omnivores (VOLPATO et al. 2006); that guild had almost the twice the number of contacts along the riparian trails (167) compared to the upland ones (90).
In the present study, we showed that 43% of total species in GP were closely associated with riparian forest, which demonstrates its importance for the overall avifauna. However, the upland forest of GP seems crucial for conservation of some bird species, such as Aratinga auricapillus (Kuhl, 1820) and Triclaria malachitacea (Spix, 1824), both considered vulnerable to extinction because of "habitat loss and degradation" (BIRDLIFE INTERNATIONAL 2000) or Tinamus solitarius (Vieillot, 1819) and Grallaria varia (Boddaert, 1783), both exclusive of that forest type. So, the heterogeneity of the GP, with both riparian and upland forests, was crucial to its bird richness; it is expected that reserves in Atlantic forest with less heterogeneity would have lower bird richness.
ACKNOWLEDGMENTS
The financial support for this study was provided by CNPq, through the Mata Atlântica Program (690146/01-9) and a

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ทั้งหมด 145 พันธุ์บันทึกในสี่ transects: 81 (55.86%) พันธุ์บันทึกในที่แห้งและเส้นทางป่าเลี่ยน บันทึก 19 (13.11%) พันธุ์เฉพาะในป่าบนพื้นที่สูง และ 45 (31.30%) พันธุ์เฉพาะในป่าชายฝั่ง (แท็บการบันทึก I) . ระหว่าง 81 พันธุ์เกิดขึ้นในป่าทั้งสองชนิด สายพันธุ์ 18 มีหมายเลขนัยสำคัญของผู้ติดต่อในป่าเลี่ยนขณะที่แปดเฉพาะพันธุ์มีเลขนัยสำคัญของผู้ติดต่อในป่าบนพื้นที่สูง (ทดสอบ G, df = 1, p < 0.05)แม้ มีความคล้ายคลึงกันในจำนวนของผู้ติดต่อ ป่าไร่ และชายฝั่งมีดัชนี Morisita ฮอร์นปานกลาง (CMH = 0.67)คำนึงถึงหมายเลขติดต่อของในกิลด์ของพวกเขา frugivores ใหญ่เป็นกิลด์อื่น ๆ ที่สัมพันธ์ใกล้ชิดกับป่าบนพื้นที่สูง (Gadj 28.18, df = = 1, p < 0.01), ขณะ insectivores ไม้ไผ่และเถาวัลย์สายไฟพันกัน (Gadj = 179.97, df = 1, p < 0.01), กระโจม insectivores (Gadj = 7.31, df = 1, p < 0.01), ขอบสัตว์ (Gadj 151.88, df = = 1, < 0.01) , omnivore พื้นดิน (Gadj 23.38, df = = 1, p < 0.01) และ midstory insectivores (Gadj = 16.94, df = 1, p < 0.01) เพิ่มเติมเหล่านั้นอย่างใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับป่าชายฝั่ง เพียงไม้ไผ่และเถาวัลย์สายไฟพันกัน insectivores (Gadj = 8.01, df = 1, p < 0.01) ได้อย่างมีนัยสำคัญหมายเลขสายพันธุ์ในป่าเลี่ยน (แท็บ II) ลำดับที่ Spearman แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างหมายเลขของสมาคมชุมชนในป่าทั้งสองชนิด (rS = 0.80, p < 0.01), อย่างไรก็ ตามจำนวนของผู้ติดต่อได้ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ (rS = 0.51, p = 0.08)อภิปรายพื้นที่ลาดเอียงของป่าชายฝั่งมีผลชัดเจนในการเพิ่มจำนวนสายพันธุ์ของกิลด์ insectivore ไม้ไผ่และเถาวัลย์สายไฟพันกัน ต้นไม้สูงในพื้นที่ลาดเอียงของป่าชายฝั่งมีผลกระทบในเชิงบวกแข็งแกร่งกว่าที่กิลด์ เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของจำนวนไม้ไผ่ร้อน 22 ชนิดบันทึกในการเลี่ยน transects ขณะบันทึกเพียงเจ็ดในไร่คน นอกจากนี้ ระหว่างพันธุ์เจ็ดเกิดขึ้นในป่าทั้งสองชนิด นกสามชนิดมีหมายเลขติดต่อนัยในเลี่ยนมากกว่าในป่าบนพื้นที่สูง โล่งสร้างประโยชน์ขอบสัตว์และ insectivores midstory ที่เกี่ยวข้องกับป่าชายฝั่ง โดย WILLIS (1979) ยึด เบลคและ LOISELLE (2001), การศึกษา assemblages นกในป่าสองเจริญเติบโต และเติบ โตเก่าของคอสตาริกา กล่าวว่า แหล่งที่อยู่อาศัยเนื่องรองสามารถให้กระเบื้องโมเสซับซ้อน microhabitats ประโยชน์ต่อหมายเลขสูงของสายพันธุ์และบุคคล ขนาดใหญ่ frugivores คมชัด มีสัมพันธ์กับป่าบนพื้นที่สูง บางทีครบกำหนดความซับซ้อนแนวตั้งเพิ่มขึ้น ของพืช และปริมาณขนาดใหญ่ของผลไม้ในป่าบนพื้นที่สูง (BIANCHINI et al. 2001)แม่น้ำ Apertados อาจเป็นแม่น้ำเล็ก ๆ ด้วยระยะสั้น ของน้ำท่วม และค่อนข้างเล็กพื้นที่ น้ำท่วม เนื่องจากภูมิประเทศเนิน รูปแบบเดียวกันนี้ดูเหมือนว่าพบมากในป่าแอตแลนติกบราซิล ดังนั้น ระยะเวลาน้ำท่วมในป่าแอตแลนติกบราซิลจะไม่เพิ่มมากจำนวน microhabitats เกิดขึ้นใหญ่มะซอนแม่ ที่น้ำท่วมระยะใช้เวลาหลายเดือน และครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ (KARR และ ROTH 1971, REMSEN และปาร์คเกอร์ 1983) ขึ้น อย่างไรก็ตาม ชีพจรของสารอาหารและพลังงานอาจมีผลกระทบต่อแหล่งอาหาร GENDE & WILLSON (2001) แสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นในความหนาแน่น (ไม่อยู่ในความร่ำรวย) ของ passerines เนื่องจากชีพจรของการโยกย้ายปลาแซลมอนในอลาสก้าตะวันออกเฉียงใต้ passerines ไม่ควรให้อาหารในปลาแซลมอน (หรือลูกหลานของพวกเขา) และเพิ่มความหนาแน่นของพวกเขาได้รับเครดิตเท่ากับผลกระทบทางอ้อมของการไหลเวียนพลังงานในระบบนิเวศ การเพิ่มอุปทานอาหารดูเหมือนจะสูงในแม่น้ำ Apertados ในอลาสกา แต่แน่นอนมีพื้นดินอาจได้รับประโยชน์ มีความชื้น และอาจจะมีความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาเพิ่มขึ้น สมาคมนกที่อาจได้รับประโยชน์จากความอุดมสมบูรณ์ invertebrate เพิ่มขึ้นสุดเป็นสัตว์พื้นดิน (VOLPATO et al. 2006); กิลด์ที่ได้เกือบสองหมายเลขที่ติดต่อไปตามเส้นทางชายฝั่ง (167) เมื่อเทียบกับการเข้าของคน (90)ในการศึกษาปัจจุบัน เราพบว่า 43% ของสายพันธุ์ทั้งหมดใน GP มีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับป่าเลี่ยน ซึ่งแสดงให้เห็นความสำคัญของการ avifauna โดยรวม อย่างไรก็ตาม ป่าไร่ GP ดูเหมือนว่าสิ่งสำคัญสำหรับการอนุรักษ์พันธุ์นก เช่น auricapillus Aratinga (Kuhl, 1820) และ malachitacea Triclaria (Spix, 1824), ทั้งสองถือว่าเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์เนื่องจากการ "สูญเสียถิ่นอาศัยและย่อยสลาย" (BIRDLIFE INTERNATIONAL 2000) หรือ Tinamus solitarius (Vieillot, 1819) และ Grallaria varia (Boddaert, 1783), ทั้งสองไม่รวมชนิดป่า ดังนั้น สิ่งจำเป็นอย่างยิ่งเพื่อความร่ำรวยของนก heterogeneity ของ GP กับป่าทั้งเลี่ยน และวัสดุ คาดว่า ในป่าแอตแลนติกกับ heterogeneity น้อยจะมีความเข้มข้นต่ำของนกACKNOWLEDGMENTSได้รับการสนับสนุนทางการเงินสำหรับการศึกษานี้จาก CNPq ผ่านโปรแกรม Atlântica ภะ (690146/01-9) และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล
รวมจาก 145 สายพันธุ์ได้รับการบันทึกไว้ในสี่ตัดขวาง: 81 (55.86%) สายพันธุ์ที่ถูกบันทึกไว้ทั้งในไร่และป่าชายฝั่งเส้นทาง 19 (13.11%) สายพันธุ์ที่ถูกบันทึกไว้เฉพาะในป่าไร่และ 45 (31.30%) สายพันธุ์ที่ถูกบันทึกไว้ โดยเฉพาะในป่าชายฝั่ง (แท็บ. ฉัน) ในบรรดา 81 สายพันธุ์ที่เกิดขึ้นในทั้งสองประเภทป่าไม้ 18 ชนิดมีจำนวนสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของรายชื่อในป่าชายฝั่งขณะที่มีเพียงแปดสายพันธุ์มีจำนวนที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของรายชื่อในป่าดอน (G-test DF = 1, p <0.05) .
แม้จะมีความคล้ายคลึงกันในจำนวนของรายชื่อไร่และป่าไม้ชายฝั่งมีดัชนี Morisita-ฮอร์นในระดับปานกลาง (CMH = 0.67) ได้.
คำนึงถึงหมายเลขติดต่อของสายพันธุ์ในกิลด์ของพวกเขา frugivores ขนาดใหญ่เป็นกิลด์ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับดอน ป่า (Gadj = 28.18, DF = 1, p <0.01) ในขณะไม้ไผ่และเถาวัลย์พันพีช (Gadj = 179.97, DF = 1, p <0.01), พีชหลังคา (Gadj = 7.31, DF = 1, p <0.01 ) omnivores ขอบ (Gadj = 151.88, DF = 1 <0.01) Omnivore พื้นดิน (Gadj = 23.38, DF = 1, p <0.01) และพีช midstory (Gadj = 16.94, DF = 1, p <0.01) เหล่านั้น ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับป่าชายฝั่ง เพียงไม้ไผ่และเถาวัลย์พันพีช (Gadj = 8.01, DF = 1, p <0.01) มีจำนวนชนิดอย่างมีนัยสำคัญในป่าชายฝั่ง (แท็บ. II) ยศสเปียร์แมนมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างจำนวนของสายพันธุ์ของชุมชนสมาคมในป่าทั้งสอง (RS = 0.80, p <0.01) แต่จำนวนของผู้ติดต่อไม่ได้มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ (RS = 0.51, p = 0.08).
การอภิปราย
พื้นที่ลาด ของป่าชายฝั่งมีผลกระทบที่ชัดเจนเกี่ยวกับการเพิ่มจำนวนชนิดของไม้ไผ่และเถาวัลย์พัน insectivore กิลด์ Fallen ต้นไม้สูงในพื้นที่ลาดของป่าชายฝั่งมีผลกระทบในเชิงบวกที่แข็งแกร่งกว่า Guild ว่าเพราะการเพิ่มจำนวนของดงไม้ไผ่; 22 ชนิดที่ถูกบันทึกไว้ในขณะที่ตัดขวางชายฝั่งเพียงเจ็ดถูกบันทึกไว้ในคนที่ดอน นอกจากนี้ในหมู่เจ็ดชนิดที่เกิดขึ้นทั้งในป่าประเภทนกสามชนิดมีหมายเลขติดต่อที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในชายฝั่งกว่าในป่าไร่ สำนักหักบัญชีสร้างยังได้รับประโยชน์ omnivores EDGE และพีช midstory ซึ่งทั้งสองคนที่เกี่ยวข้องกับป่าชายฝั่งเป็นส่วนร่วมโดย WILLIS (1979) BLAKE & Loiselle (2001) การศึกษา assemblages นกในครั้งที่สองการเจริญเติบโตและการเจริญเติบโตเก่าป่าคอสตาริกาบอกว่าที่อยู่อาศัยต่อเนื่องรองสามารถให้กระเบื้องโมเสคที่ซับซ้อนของ microhabitats ซึ่งสามารถได้รับประโยชน์จำนวนที่สูงขึ้นของสายพันธุ์และบุคคล frugivores ขนาดใหญ่ในทางตรงกันข้ามมีความสัมพันธ์กับป่าดอน; อาจจะเป็นเพราะความซับซ้อนในแนวตั้งที่เพิ่มขึ้นของพืชและจำนวนเงินที่มีขนาดใหญ่ของผลไม้ในป่าดอน (BIANCHINI et al. 2001).
Apertados แม่น้ำอาจจะพิจารณาแม่น้ำสายเล็กที่มีระยะเวลาสั้น ๆ ของน้ำท่วมและพื้นที่น้ำท่วมที่ค่อนข้างเล็ก ; เนื่องจากภูมิประเทศเป็นเนิน, รูปแบบเดียวกันนี้ดูเหมือนว่าพบในบราซิลป่าแอตแลนติก ดังนั้นช่วงเวลาที่น้ำท่วมในป่าแอตแลนติกบราซิลจะไม่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญจำนวน microhabitats เช่นที่เกิดขึ้นในแม่น้ำอเมซอนขนาดใหญ่ที่ช่วงเวลาที่น้ำท่วมใช้เวลาหลายเดือนและครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ (KARR & ROTH 1971 REMSEN & PARKER 1983) อย่างไรก็ตามพัลส์ของสารอาหารและพลังงานที่อาจมีผลกระทบต่อแหล่งอาหาร GENDE & WILLSON (2001) แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของความหนาแน่น (ไม่ได้อยู่ในความร่ำรวย) ของ passerines เนื่องจากพัลส์ของการย้ายถิ่นของปลาแซลมอนในทิศตะวันออกเฉียงใต้อลาสก้า; passerines ไม่กินโดยตรงบนปลาแซลมอน (หรือลูกหลานของพวกเขา) และเพิ่มความหนาแน่นของพวกเขาได้รับเครดิตเฉพาะกับผลกระทบทางอ้อมของการไหลของพลังงานในระบบนิเวศ การเพิ่มขึ้นของอุปทานอาหารไม่ได้ดูเหมือนจะสูงมากในแม่น้ำ Apertados เช่นเดียวกับในอลาสก้า แต่พื้นดินอย่างแน่นอนไม่มีกระดูกสันหลังอาจได้รับประโยชน์ที่มีความชื้นและอาจจะมีความอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาเพิ่มขึ้น สมาคมนกที่จะได้รับประโยชน์มากที่สุดจากความอุดมสมบูรณ์ของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังที่เพิ่มขึ้นเป็น omnivores พื้นดิน (VOLPATO et al, 2006.); กิลด์ที่มีเกือบสองเท่าของจำนวนของการติดต่อไปตามแนวชายฝั่ง (167) เมื่อเทียบกับคนที่สูง (90) ได้.
ในการศึกษาปัจจุบันเราพบว่า 43% ของสายพันธุ์รวมใน GP มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับป่าชายฝั่งซึ่งแสดงให้เห็นถึง ความสำคัญของมันสำหรับ avifauna โดยรวม แต่ป่าไร่ของ GP ดูเหมือนว่าสิ่งสำคัญสำหรับการอนุรักษ์นกบางชนิดเช่น Aratinga auricapillus (เยี่ยม, 1820) และ Triclaria malachitacea (Spix, 1824) ทั้งการพิจารณาความเสี่ยงที่จะสูญพันธุ์เพราะ "การสูญเสียแหล่งที่อยู่อาศัยและการย่อยสลาย" (BirdLife ประเทศ 2000) หรือ Tinamus solitarius (Vieillot, 1819) และ Grallaria Varia (Boddaert 1783) ทั้งสองชนิดพิเศษของป่า ดังนั้นความแตกต่างของ GP โดยมีทั้งป่าชายฝั่งและบนพื้นที่สูงที่มีความสำคัญต่อนกความร่ำรวยของตน เป็นที่คาดว่าเงินสำรองในป่าแอตแลนติกที่มีความแตกต่างน้อยจะมีความอุดมสมบูรณ์ต่ำนก.
กิตติกรรมประกาศ
สนับสนุนทางการเงินสำหรับการศึกษาครั้งนี้ถูกจัดให้โดย CNPq ผ่าน Mata Atlântica Program (690,146 / 01-9) และ