In DSM-IV (American Psychiatric Ass

In DSM-IV (American Psychiatric Association, 1994), PG was placed in the chapter on impulse control disorders not elsewhere classified. The category included several orphan disorders characterized by loss of control of one׳s behavior resulting in explosive temper outbursts, stealing, firesetting, or excessive gambling. In an earlier communication (Black et al., 2014), we presented the major findings of the Iowa family study of PG. We showed that PG is familial, but also that these same families are filled with substance misuse and antisocial personality disorder, providing partial confirmation to the concept of a PG spectrum.

We now present further results from the Iowa PG family study. We report data testing the relationship between several DSM-IV disorders considered by some to be related to PG (intermittent explosive disorder, kleptomania, pyromania, and trichotillomania), but also several non-DSM-IV disorders that are of theoretical interest (compulsive buying disorder, compulsive sexual behavior, and Internet addiction) (Comings, 1998, Dannon et al., 2004, Hollander et al., 2006, Black et al., 2010, Aboujaoude, 2010 and Grant and Odlaug, 2012). These latter conditions have been called “behavioral addictions,” that is, disorders characterized by uncontrolled (or poorly controlled) behaviors not due to the use of alcohol or other drugs. The National Institute on Drug Abuse considers behavioral addictions relatively pure models of addiction because they are uncontaminated by the presence of an exogenous substance (Holden, 2001). In DSM-5, PG was moved to the chapter on substance use and other addictive disorders in partial recognition of the subcategory of behavioral addictions (American Psychiatric Association, 2013).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน DSM-IV (จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 1994), PG ถูกวางในบทในกระแสควบคุมโรคอื่นไม่จัด ประเภทรวมหลายโรคสุดท้ายของย่อหน้าโดยสูญเสียการควบคุมลักษณะการทำงาน one׳s ใน outbursts ระเบิดอารมณ์ ขโมย firesetting หรือเล่นการพนันมากเกินไป ในการสื่อสารการก่อนหน้า (ดำร้อยเอ็ด al., 2014), เรานำเสนอผลการศึกษาที่สำคัญของรัฐไอโอวา PG. ครอบครัวศึกษา เราพบว่า PG ภาวะ แต่ว่า ครอบครัวเดียวกันเหล่านี้จะเต็มไป ด้วยสารผิดและบุคลิกภาพ antisocial โรค ให้ยืนยันบางส่วนกับแนวคิดของสเปกตรัม PGตอนนี้เราแสดงผลเพิ่มเติมจากการศึกษาครอบครัวรัฐไอโอวา PG เรารายงานข้อมูลการทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างโรค DSM-IV หลายอาการที่เกี่ยวข้องกับ PG (โรคขาดตอนระเบิด kleptomania, pyromania และ trichotillomania), แต่ยังหลายไม่-DSM-IV โรคที่น่าสนใจทฤษฎี (compulsive ซื้อโรค พฤติกรรมทางเพศ compulsive และอินเทอร์เน็ตยาเสพติด) (เสด็จมาทั้ง 1998, Dannon et al., 2004, Hollander et al. ปี 2006 สีดำและ al., 2010, Aboujaoude, 2010 และเงินช่วยเหลือและ Odlaug , 2012) เงื่อนไขเหล่านี้หลังได้ถูกเรียกว่า "พฤติกรรมสู่การเสพติด โรคคือ ลักษณะพฤติกรรมอพยพ (หรือควบคุมงาน) เนื่องจากการใช้ยาอื่นไม่ สถาบันแห่งชาติในการเสพพิจารณาสู่การเสพติดพฤติกรรมแบบบริสุทธิ์ค่อนข้างที่ติดยาเสพติดเนื่องจากพวกเขาจะดื่มตามสถานะของสารการบ่อย (โฮลเดน 2001) ใน DSM-5, PG ถูกย้ายไปยังบทใช้สารและอื่น ๆ โรคเสพติดในประเภทย่อยของพฤติกรรมสู่การเสพติด (จิตแพทย์สมาคมอเมริกัน 2013) การรับรู้เพียงบางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน DSM-IV (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 1994), PG ถูกวางไว้ในบทที่เกี่ยวกับความผิดปกติของการควบคุมแรงกระตุ้นมิได้จำแนกไว้ที่ ประเภทรวมถึงความผิดปกติของเด็กกำพร้าหลายโดดเด่นด้วยการสูญเสียการควบคุมพฤติกรรมหนึ่งของผลในการระเบิดอารมณ์ระเบิดขโมย firesetting หรือเล่นการพนันมากเกินไป ในการสื่อสารก่อนหน้า (สีดำ et al., 2014) เรานำเสนอผลการวิจัยที่สำคัญของการศึกษาครอบครัวไอโอวาของ PG เราแสดงให้เห็นว่า PG เป็นครอบครัว แต่ยังว่าครอบครัวเดียวกันนี้จะเต็มไปด้วยสารในทางที่ผิดและบุคลิกต่อต้านสังคมให้บางส่วนเพื่อยืนยันแนวคิดของคลื่นความถี่ที่ PG. ตอนนี้เราผลต่อปัจจุบันจากการศึกษาครอบครัวไอโอวา PG เรารายงานข้อมูลการทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างความผิดปกติหลาย DSM-IV พิจารณาโดยบางส่วนจะเกี่ยวข้องกับ PG (ความผิดปกติของการระเบิดเป็นระยะ ๆ ขี้ขโมย, การลอบวางเพลิงและ Trichotillomania) แต่ยังมีความผิดปกติที่ไม่ DSM-IV หลายอย่างที่มีความสนใจทางทฤษฎี (ซื้อบีบบังคับ ความผิดปกติพฤติกรรมทางเพศบังคับและติดยาเสพติดอินเทอร์เน็ต) (ที่มา, ปี 1998 Dannon et al., 2004, ดัตช์, et al., 2006 สีดำ et al., 2010 Aboujaoude 2010 และแกรนท์และ Odlaug 2012) เงื่อนไขเหล่านี้หลังได้รับการเรียกว่า "การเสพติดพฤติกรรม" ที่มีความผิดปกติที่โดดเด่นด้วยที่ไม่สามารถควบคุม (หรือควบคุมได้ไม่ดี) พฤติกรรมที่ไม่ได้เกิดจากการใช้งานของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หรือยาเสพติดอื่น ๆ สถาบันแห่งชาติเกี่ยวกับยาเสพติดจะพิจารณาพฤติกรรมการเสพติดรุ่นที่ค่อนข้างบริสุทธิ์ของยาเสพติดเพราะพวกเขาจะโสโครกโดยการปรากฏตัวของสารจากภายนอก (โฮลเดน, 2001) ใน DSM-5, PG ถูกย้ายไปยังบทที่เกี่ยวกับการใช้สารเสพติดและความผิดปกติอื่น ๆ ในการรับรู้บางส่วนของประเภทย่อยของการเสพติดพฤติกรรม (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใน dsm-iv ( อเมริกันสมาคมจิตแพทย์ , 1994 ) , PG อยู่ในบทที่เกี่ยวกับความผิดปกติของการควบคุมแรงกระตุ้นไม่จัดที่อื่น ประเภทรวมหลายเด็กกำพร้าความผิดปกติลักษณะการสูญเสียการควบคุมของหนึ่ง׳เป็นพฤติกรรมที่เกิดในการระเบิดอารมณ์ outbursts , ขโมย , firesetting หรือการพนันมากเกินไป ในการสื่อสารก่อน ( สีดำ et al . , 2010 )เรานำเสนอผลการวิจัยของรัฐไอโอวาในครอบครัวการศึกษาเราพบว่า PG PG เป็นครอบครัว แต่ยังมีครอบครัวที่เหมือนกันเหล่านี้จะเต็มไป ด้วยการใช้สารและกันตธีร์ ศุภมงคล ให้ยืนยันบางส่วนเพื่อแนวคิดของ PG สเปกตรัม

ตอนนี้เรานำเสนอผลลัพธ์เพิ่มเติมจากไอโอวาพีจี ครอบครัวศึกษาเรารายงานข้อมูลการทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างความผิดปกติหลาย dsm-iv พิจารณาโดยบางส่วนจะเกี่ยวข้องกับ PG ( ระเบิดไม่ต่อเนื่องโรคขี้ขโมยโรคจิตชอบลอบวางเพลิง , และ , Trichotillomania ) แต่ยังไม่ใช่ DSM IV หลายโรคที่เป็นประโยชน์ทางทฤษฎี ( บังคับซื้อโรคย้ำคิดย้ำทำพฤติกรรมทางเพศและการเสพติดอินเทอร์เน็ต ) ( comings et al , 1998 , dannon . , 2004 , ฮอลันดา et al .2006 สีดำ , et al . , 2010 , aboujaoude 2010 และแกรนท์และ odlaug , 2012 ) สภาพหลังเหล่านี้ได้รับการเรียกว่า " การเสพติดพฤติกรรม " นั่นคือ ความผิดปกติของลักษณะที่ไม่สามารถควบคุมได้ หรือควบคุมพฤติกรรมไม่ดี ) เนื่องจากการใช้แอลกอฮอล์หรือยาเสพติดอื่น ๆสถาบันแห่งชาติเกี่ยวกับยาเสพติดจะพิจารณาพฤติกรรมเสพติดค่อนข้างบริสุทธิ์รูปแบบของยาเสพติดเพราะพวกเขาจะไม่โดยการปรากฏตัวของสารจากภายนอก ( โฮลเดน , 2001 ) ใน dsm-5 PG ที่ถูกย้ายไปยังบทเกี่ยวกับการใช้สารเสพติดและโรคเสพติดอื่น ๆในการรับรู้บางส่วนของประเภทย่อยของการเสพติดทางพฤติกรรม ( อเมริกันสมาคมจิตแพทย์ , 2013 )