States seldom enter diplomatic barg

States seldom enter diplomatic bargaining or negotiations as power equals. Each has information of its own and its opponent's power potential, as well as knowledge of its own goals, even though that information may be imperfect, incomplete, or even just wrong. Thus, although the outcome of the bargaining is almost always mutually beneficial (if not, why bother?), that outcome is not likely to please each of the parties equally. And the satisfaction of each party may change as new information is revealed or as conditions change over time. Bargaining and negotiations are complex processes, complicated by at least two critical factors. First, most states carry out two levels of bargaining simultaneously: international bargaining between and among states and the bargaining that must occur between the state's negotiators and its various domestic constituencies, both to arrive at a negotiating position and to ratify the agreement reached by the two states. Political scientist Robert Putnam refers to this as the “two-level game". International trade negotiations within the World Trade Organization are such a two-level game. For example, Japan and South Korea bargain with the United States over the liberalization of rice markets. The United States supports liberalization in order to improve the balance of trade between it and the respective Asian powers; by advocating this position, the United States supports its own domestic rice producers, located in the key electoral states of California and Texas. Japan and South Korea have powerful domestic interests opposing liberalization, including rice farmers strategically located in virtually all voting constituencies. Thus, in each case, the United States and Japan or South Korea are each conducting two sets of negotiations: one with the foreign state and the other within the domestic political arena. What makes the game unusually complex is that “moves that are rational for one player at one board . . . may be impolitic for that same player at the other board.” The negotiator is the formal link between the two levels of negotiation. Realists see the two-level game as constrained primarily by the structure of the international system, whereas liberals more readily acknowledge domestic pressures and incentives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อเมริกาแทบการต่อรองราคาหรือเจรจาทางการทูตเป็นพลังงานเท่ากับ มีข้อมูลของตนเอง และศักยภาพพลังของฝ่ายตรงข้าม ตลอดจนความรู้เป้าหมายของตัวเอง แม้ว่าข้อมูลอาจไม่สมบูรณ์ ไม่สมบูรณ์ หรือแม้แต่ไม่ถูกต้อง ดังนั้น แม้ว่าผลของการต่อรองราคามักเป็นประโยชน์ร่วมกัน (ถ้า ไม่ได้ ทำไม), ผลลัพธ์ที่ได้น่าจะโปรดแต่ละฝ่ายอย่างเท่าเทียมกัน และความพึงพอใจของแต่ละฝ่ายอาจเปลี่ยนเป็นการเปิดเผยข้อมูลใหม่ หรือ เป็นเงื่อนไขที่เปลี่ยนแปลงเวลา ต่อรองราคาและเจรจามีกระบวนการซับซ้อน มีความซับซ้อนจากน้อยสองปัจจัยสำคัญ แรก ส่วนใหญ่ปฏิบัติตามอเมริการะดับสองของต่อรองราคากัน: อินเตอร์ต่อรองราคาระหว่าง และอเมริกาและต่อรองราคาที่ต้องเกิดขึ้นระหว่างรัฐผู้และชุมชนของประเทศต่าง ๆ ฮอดมาเจรจาต่อรองและให้ข้อตกลงเดินทาง โดยสองสถานะ นักวิทยาศาสตร์เมืองโรเบิร์ต Putnam อ้างถึงนี้เป็น "เกมสองระดับ" เจรจาการค้าระหว่างประเทศภายในองค์การการค้าโลกเช่นเกมสองระดับได้ ตัวอย่าง ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ต่อรองกับสหรัฐอเมริกามากกว่าการเปิดเสรีของตลาดข้าว สหรัฐสนับสนุนการเปิดเสรีเพื่อปรับปรุงดุลการค้าและอำนาจเอเชียตามลำดับ โดย advocating ตำแหน่งนี้ สหรัฐอเมริกาสนับสนุนการผลิตข้าวภายในประเทศของตนเอง ในอเมริกาเลือกตั้งสำคัญของแคลิฟอร์เนียและเท็กซัส ญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ได้ประโยชน์ภายในประเทศมีประสิทธิภาพฝ่ายตรงข้ามเปิดเสรี รวมทั้งเกษตรกรข้าวที่ตั้งอยู่ในแทบทุกเสียงชุมชน จึง ในแต่ละกรณี สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น หรือเกาหลีใต้กำลังละทำการเจรจาสองชุด: กับรัฐต่างประเทศและในเวทีการเมืองในประเทศอื่น ๆ สิ่งที่ทำให้เกมที่ซับซ้อนผิดปกติว่า "ย้ายที่เชือดสำหรับผู้เล่นที่หนึ่งที่หนึ่งกระดาน...พฤษภาคมจะ impolitic สำหรับผู้เล่นที่เดียวกันที่บอร์ดอื่น ๆ " เจรจาเป็นทางเชื่อมโยงระหว่างระดับสองของการเจรจา Realists ดูเกมสองระดับเป็นจำกัดโดยโครงสร้างของระบบระหว่างประเทศ หลักขณะแห่งมากขึ้นยอมรับแรงกดดันภายในและแรงจูงใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สหรัฐอเมริกาไม่ค่อยเข้าสู่การเจรจาต่อรองทางการทูตหรือการเจรจาต่อรองอำนาจเท่ากับ แต่ละคนมีข้อมูลของตัวเองและฝ่ายตรงข้ามที่มีศักยภาพพลังงานของมันเช่นเดียวกับความรู้เกี่ยวกับเป้าหมายของตัวเองถึงแม้ว่าข้อมูลที่อาจจะไม่สมบูรณ์ไม่สมบูรณ์หรือผิดเพียง ดังนั้นแม้ว่าผลของการเจรจาต่อรองมักจะเป็นประโยชน์ร่วมกัน (ถ้าไม่ทำไมรำคาญ?) ผลที่ไม่น่าจะโปรดแต่ละฝ่ายอย่างเท่าเทียมกัน และความพึงพอใจของแต่ละฝ่ายอาจมีการเปลี่ยนแปลงเป็นข้อมูลใหม่ที่ถูกเปิดเผยหรือเป็นเงื่อนไขที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา การเจรจาต่อรองและการเจรจาเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนซับซ้อนอย่างน้อยสองปัจจัยที่สำคัญ ครั้งแรกที่รัฐส่วนใหญ่ดำเนินการสองระดับของการเจรจาต่อรองพร้อมกัน: การเจรจาต่อรองระหว่างประเทศและระหว่างรัฐและการเจรจาต่อรองที่จะต้องเกิดขึ้นระหว่างการเจรจาของรัฐและหน่วยงานในประเทศต่างๆทั้งที่จะมาถึงตำแหน่งการเจรจาต่อรองและจะให้สัตยาบันข้อตกลงถึงโดยทั้งสอง รัฐ นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองโรเบิร์ตพัทหมายถึงนี้เป็น "เกมสองระดับ". การเจรจาการค้าระหว่างประเทศที่อยู่ในองค์การการค้าโลกเป็นเช่นเกมสองระดับ. เช่นญี่ปุ่นและเกาหลีใต้การต่อรองราคากับสหรัฐอเมริกาในช่วงการเปิดเสรีของตลาดข้าว . สหรัฐอเมริกาสนับสนุนการเปิดเสรีเพื่อปรับปรุงสมดุลของการค้าระหว่างมันและอำนาจในเอเชียตามลำดับ. โดยเรียกร้องตำแหน่งนี้ที่สหรัฐอเมริกาสนับสนุนการผลิตข้าวในประเทศของตัวเองที่ตั้งอยู่ในรัฐการเลือกตั้งที่สำคัญของรัฐแคลิฟอร์เนียและเท็กซัสประเทศญี่ปุ่นและ เกาหลีใต้มีความสนใจในประเทศที่มีประสิทธิภาพการเปิดเสรีของฝ่ายตรงข้ามรวมทั้งเกษตรกรผู้ปลูกข้าวตั้งอยู่ในแทบทุกการออกเสียงลงคะแนนเลือกตั้งดังนั้นในแต่ละกรณีสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นหรือเกาหลีใต้แต่ละการดำเนินการสองชุดของการเจรจาต่อรอง:. เป็นหนึ่งเดียวกับรัฐต่างประเทศและอื่น ๆ ภายในที่เกิดเหตุทางการเมืองในประเทศ. สิ่งที่ทำให้เกมที่ซับซ้อนผิดปกตินั่นคือ "การเคลื่อนไหวที่มีเหตุผลสำหรับผู้เล่นคนหนึ่งที่หนึ่งในคณะกรรมการ . . อาจจะไม่เหมาะสมสำหรับผู้เล่นที่เดียวกับที่คณะกรรมการอื่น ๆ . "เจรจาต่อรองคือการเชื่อมโยงอย่างเป็นทางการระหว่างสองระดับของการเจรจาต่อรอง แง่ดูเกมสองระดับเป็นข้อ จำกัด หลักโดยโครงสร้างของระบบระหว่างประเทศในขณะที่เสรีนิยมมากขึ้นอย่างรวดเร็วในประเทศยอมรับแรงกดดันและแรงจูงใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

She hate me clear.
.She hate me clear.
.She hate me clear.
.She hate me clear.
.She hate me clear.
.She hate me clear.
.She hate me clear.
.