◾Dressmakers, mantua-makers, or sea

◾Dressmakers, mantua-makers, or seamstresses/sempstresses, (and sometimes also called needle-women as were the lower class workers), were those catering to the upper classes and learned their trade through an apprenticeship. This kind of needlework was one of the few respectable avenues to earn a living open to women, and for those families who could afford the premium it was certainly a better occupation than domestic service. The pay was better than the slop-workers, although the long hours of hard work and eye-strain were similar. A skilled woman would set up a business near to the source of her supplies, (silk and textile merchants and haberdashers), with a brass plate advertising her business at the front door. She employed journey-women and apprentices in a workroom. Other employees might work from home, fitting in with other household tasks. A sewing machine was often bought on the installment plan known as hire purchase. Some set up one-room dressmaking shops in their homes where clients could be measured and fitted, and might take on apprentices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

◾Dressmakers มานตัวผู้ หรือ seamstresses/sempstresses, (และบางครั้งเรียกว่าเข็มผู้หญิงเป็นกำลังแรงงานระดับล่าง), มีผู้จัดไว้ให้ชนชั้นสูง และการค้าของพวกเขาผ่านการฝึกงานการเรียนรู้ งานฝีมือชนิดนี้ avenues อย่างน้อยจะได้รับการเปิดนั่งเล่นกับผู้หญิงอย่างใดอย่างหนึ่ง และสำหรับผู้ที่สามารถจ่ายค่าจ้างพิเศษ ก็แน่นอนอาชีพดีกว่าบริการในประเทศ ค่าจ้างถูกดีกว่า slop-แรงงาน แม้เวลานานทำงานหนักและปวดตาได้เหมือนกัน ผู้หญิงมีทักษะจะตั้งค่าธุรกิจใกล้แหล่งที่มาของวัสดุ, (พ่อค้าผ้าไหมและสิ่งทอ และ haberdashers), กับแผ่นทองเหลืองโฆษณาธุรกิจของเธอที่ประตูด้านหน้า เธอจ้างผู้หญิงเดินทางและฝึกในการ workroom พนักงานคนอื่นอาจทำงานจากที่บ้าน เหมาะสมกับงานในครัวเรือนอื่น ๆ จักรเย็บผ้ามักซื้อในแผนการผ่อนชำระซึ่งเป็นสินเชื่อเช่าซื้อ บางตั้งค่าร้านค้า dressmaking ห้องหนึ่งในบ้านที่ลูกค้าอาจจะวัด และติด ตั้ง และอาจใช้เวลาในการฝึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

◾Dressmakers, เสื้อคลุมผู้ผลิตหรือช่างเย็บผ้า / sempstresses (และบางครั้งเรียกว่าผู้หญิงเข็มเช่นเดียวกับแรงงานระดับล่าง) เป็นผู้ที่จัดไว้ให้ชั้นเรียนและเรียนรู้การค้าของพวกเขาผ่านการฝึกงาน ชนิดของการเย็บปักถักร้อยนี่คือหนึ่งในลู่ทางที่นับถือในไม่กี่คนที่จะได้รับที่อยู่อาศัยเปิดให้ผู้หญิงและสำหรับครอบครัวผู้ที่สามารถซื้อพรีเมี่ยมได้อย่างแน่นอนว่ามันเป็นอาชีพที่ดีกว่าให้บริการในประเทศ จ่ายดีกว่าเลอะงานแม้เวลานานในการทำงานอย่างหนักและตาสายพันธุ์ที่มีความคล้ายคลึงกัน ผู้หญิงที่มีทักษะจะตั้งธุรกิจใกล้กับแหล่งที่มาของวัสดุสิ้นเปลืองของเธอ (พ่อค้าผ้าไหมและสิ่งทอและ Haberdashers) ด้วยแผ่นทองเหลืองโฆษณาธุรกิจของเธอที่ประตูหน้าบ้าน เธอเดินทางลูกจ้างผู้หญิงและเด็กฝึกหัดในห้องทำงาน พนักงานคนอื่น ๆ อาจจะทำงานจากที่บ้านที่เหมาะสมกับงานในครัวเรือนอื่น ๆ เครื่องเย็บมักจะถูกซื้อมาในแผนงวดที่รู้จักกันเป็นสินเชื่อเช่าซื้อ บางคนตั้งขึ้นมาหนึ่งห้องร้านค้าตัดเย็บเสื้อผ้าในบ้านของพวกเขาที่ลูกค้าจะได้รับการวัดและการติดตั้งและอาจใช้เวลาในการฝึกหัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

◾ dressmakers ผู้ผลิต Mantua , หรือ seamstresses / sempstresses , ( และบางครั้งเรียกว่าผู้หญิงเข็มเป็นแรงงานระดับล่าง ) , กลุ่มอาหารกับชนชั้นสูงและเรียนรู้การค้าของพวกเขาผ่านการฝึกงาน . ชนิดนี้ของการเย็บปักถักร้อยเป็นหนึ่งในไม่กี่ที่น่านับถือลู่ทางทำมาหากินเปิดให้ผู้หญิงและสำหรับครอบครัวที่สามารถซื้อพรีเมี่ยม มันต้องเป็นอาชีพที่ดีกว่าบริการภายในประเทศ ค่าจ้างดีกว่าปล่อยแรงงาน แม้ว่านานชั่วโมงของการทำงานหนักและความเครียดตาคล้ายกันมาก ผู้หญิงที่มีทักษะจะตั้งธุรกิจใกล้แหล่งที่มาของวัสดุของเธอ ( ผ้าไหมและสิ่งทอ พ่อค้าแม่ค้า และ haberdashers )ด้วยแผ่นทองเหลือง โฆษณาธุรกิจของเธอที่หน้าประตูบ้าน เธอจ้างผู้หญิงการเดินทางและลูกศิษย์ในห้องทำงาน พนักงานอื่น ๆที่อาจจะทำงานจากที่บ้านที่เหมาะสมกับงานอื่น ๆที่ใช้ในครัวเรือน จักรเย็บผ้ามักจะซื้อในงวดที่รู้จักกันเป็นเช่าซื้อ บางคนตั้งห้องหนึ่งตัวแปรเข้าร้านค้าในบ้านที่ลูกค้าสามารถวัดและเข็มขัดและอาจใช้ในคน