Book IV provides an account of the

Book IV provides an account of the nervous system. It is introduced by an attempt to clarify and limit the meaning of the word “nerve” to the vehicle transmitting sensation and motion, because “leading anatomists declare that there are three kinds of nerve” : ligament, tendon, and aponeurosis. “From dissection of the body it is clear that no nerve arises from the heart as it seemed to Aristotle in particular and to no few others.” Although Vesalius was obliged to accept the Galenic explanation of nervous action as induced by animal spirit distributed through the nerves from the brain, his examination of the optic nerve led him to the conclusion that the nerves were not hollow, as Galen had asserted. “I inspected the nerves carefully, treating them with warm water, but I was unable to discover a passage of that sort in the whole course of the nerve.”
Vesalius accepted Galen’s classification of the cranial nerves into seven pairs even though he recognized more than that number and described a portion of the trochlear nerve. To avoid confusion he declared that he would “not depart from the enumeration of the cranial nerves that was established by the ancients.” Although he was not wholly successful in his efforts to trace the cranial nerves to their origins, and despite some confusion about their peripheral distribution, the level of knowledge in the text and illustrations was well above that of contemporary works and was not to be surpassed for about a generation. Vesalius was more successful in tracing the spinal nerves, but on the whole the account of the nerves must be described as being of lesser quality than some of the other books.
The description of the abdominal organs in book V is detailed and reasonably accurate. Since he knew of no alternative Vesalius accepted that aspect of Galen’s physiology which placed the manufacture of the blood in the liver. Nevertheless he denied not only that the vena cava takes its origin from the liver but also that the liver is composed of concreted blood. Here his strongest blow against Galen and medieval Galenic tradition was his denial, based on human and comparative anatomy, of the current belief in the liver’s multiple (usually five) lobes. According to Vesalius the number of lobes increased with the descent in the chain of animal life. In man the liver had a single mass, while the livers of monkeys, dogs, sheep, and other animals had multiple lobes that became more numerous and more clearly apparent. This difference once again proved the error of dependence upon nonhuman materials.
Vesalius also denied the erroneous Galenic belief that there was a bile duct opening into the stomach as well as one into the duodenum. In regard to the position of the kidneys, he had begun to move away from the erroneous view expressed in the Tabulae anatomicae that the right kidney was placed higher than the left. Although this error is illustrated in the Fabrica, the text declares that the reverse could also be true. Despite this partial error of traditionalism. Vesalius denied a second traditional opinion that the urine passed through the kidneys by means of a filter device. The filter theory had also been denied by Berengario da Carpi; but Vesalius went a step further by asserting that the “serous blood” was deliberately selected or drawn into the kidney’s membranous body and its “branchings” to be freed of its “serous humor” in the same way that the vena cava was able to select and acquire blood from the portal vein, and that the excrement was then carried by the ureters to the bladder.
The book ends with a discussion of human generation and the organs of reproduction. Although Vesalius denied the medieval doctrine of the seven-celled uterus and declared the traditional representation of the horned uterus to result from the use of animal specimens, his description of the fetus and fetal apparatus was of less significance, reflecting, as he admitted, the lack of sufficient pregnant human specimens.
Book VI describes the organs of the thorax. It is chiefly important for the description of the heart, which Vesalius described as approaching the nature of muscle in appearance, although it could not be true muscle since muscle supplied voluntary motion and the motion of the heart was involuntary. In this instance Vesalian principle bowed to Galenic theory, and recognition of the muscular substance of the heart had to await William Harvey’s investigations in the next century.
Like all his contemporaries Vesalius regarded the heart as formed of two chambers or ventricles. The right atrium was not considered to be a chamber but rather a continuation of the inferior and superior venae cavae, considered as a single, extended vessel; and the left atrium was thought to be part of the pulmonary vein. According to Galen the ventricles were divided by a midwall containing minute openings or pores through which the blood passed or seeped from the right ventricle into the left, an opinion that Vesalius strongly questioned even though by implication he was casting doubt on Galen’s cardiovascular physiology. “The septum of the ventricles having been formed, as I said, of the very thick substance of the heart… none of its pits-at least insofar as can be ascertained by the senses-penetrates from the right ventricle into the left. Thus we are compelled to astonishment at the industry of the Creator who causes the blood to sweat through from the right ventricle into the left through passages which escape our sight.” Finally Vesalius gave strong expression to his opinion of ecclesiastical censorship over the question of the heart as the site of the soul. After referring to the opinions of the major ancient philosophers on the location of the soul, he continued:
Lest I come into collision here with some scandalmonger or censor of heresy, I shall wholly abstain from consideration of the divisions of the soul and their locations, since today… you will find a great many censors of our very holy and true religion. If they hear someone murmur something about the opinions of Plato, Aristotle or his interpreters, or of Galen regarding the soul, even in anatomy where these matters especially ought to be examined, they immediately judge him to be suspect in his faith and somewhat doubtful about the soul’s immortality. They do not understand that this is a necessity for physicians if they desire to engage properly in their art…
The seventh and final book provides a description of the anatomy of the brain, accompanied by a series of detailed illustrations revealing the successive steps in its dissection. Until the time of Vesalius, illustrations of the brain and any accompanying text usually stressed the localization of intellectual activities in the ventricles, with perception in the anterior ventricles, judgment in the middle, and memory in the posterior. Sensation and motion were considered the work of animal spirit produced in a fine network of arteries at the base of the brain, the rete mirabile. The existence of the rete mirabile in the human brain had been questioned by Berengario da Carpi. It was now firmly denied by Vesalius, who showed the belief in this organ to have been the result of dissection of animals, since such an arterial network does in fact exist in ungulates. Vesalius was also the first to state that the ventricles had no function except the collection of fluid. Moreover, he denied that the mind could be split up into the separate mental faculties hitherto attributed to it. As a corollary he intimated that although animal spirit affected sensation and motion, it had nothing at all to do with mental activity-in short he suggested a divorce between the physical and mental animal. The discussion of the brain is concluded by a chapter on the procedure to be followed for its dissection and by a final, separate section on experiments in vivisection, derived and developed mostly from experiments described by Galen. The separate treatment of this latter material indicated a recognition of physiology as a discipline distinct from anatomy.
In the Fabrica Vesalius made many contributions to the body of anatomical knowledge, by description of structures hitherto unknown, by detailed descriptions of structures known only in the most elementary terms, and by the correction of erroneous descriptions. Despite his many errors his contribution was far greater than that of any previous author, and for a considerable time all anatomists, even those unsympathetic to him, were compelled to refer to the Fabrica. Its success and influence can be measured by the shrillness of Galenic apologists, by the plentiful but unacknowledged borrowings of many, and by the avowed indebtedness of the generous few, such as Falloppio. Although Colombo, Falloppio, and Eustachi corrected a number of Vesalius’ errors and in some respects advanced beyond him in their anatomical knowledge, Colombo published his anatomical studies sixteen years after the appearance of the Fabrica, Falloppio eighteen, and Eustachi twenty. Furthermore, they relied heavily upon Vesalius’ work, the detailed nature of which made it relatively easy for others to correct or to make further contributions. Although their accomplishments deserve recognition they were built upon Vesalian foundations.
More important than the anatomical information contained in the Fabrica was the scientific principle enunciated therein. This was beyond criticism, fundamental to anatomical research, and has remained so. It was not difficult to demonstrate Galen’s errors of anatomy, but such a demonstration was only a means to an end. Its significance lay in the reason for those errors: Galen’s attempt to project the anatomy of animals upon the human body. From time to time others had pointed to Galenic errors, but no one had proposed a consistent policy of doubting the authority of Galen or of any other recognized authority until the only true source of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมุด IV ให้บัญชีของระบบประสาท เป็นการแนะนำ โดยความพยายามที่จะชี้แจง และจำกัดความหมายของคำว่า "หน้า" รถส่งผ่านความรู้สึกและเคลื่อนไหว เนื่องจาก "anatomists ชั้นนำประกาศว่า มีสามชนิดของประสาท": เอ็น เอ็น และ aponeurosis "จากการชำแหละร่างกาย ได้ชัดเจนว่า เส้นประสาทไม่เกิดจากใจเป็นเหมือนกับอริสโตเติลโดยเฉพาะ และไม่กี่คน" แม้ Vesalius มีหน้าที่ต้องยอมรับคำอธิบาย Galenic ของการกระทำประสาทที่เกิดจากวิญญาณสัตว์ที่กระจายผ่านทางเส้นประสาทจากสมอง ประสาทการตรวจของเขานำเขาให้ข้อสรุปว่า เส้นประสาทไม่กลวง เป็นกาเลนมีคน "ฉันตรวจเส้นประสาทที่ระมัดระวัง รักษา ด้วยน้ำอุ่น แต่ฉันไม่สามารถค้นพบเส้นทางของที่จัดเรียงในหลักสูตรทั้งหมดของเส้นประสาท"Vesalius ยอมรับประเภทของกาเลนของเส้นประสาทสมองเข้าคู่ที่เจ็ดแม้ว่าเขารับรู้มากกว่าที่หมายเลข และอธิบายส่วนของประสาท trochlear เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสน เขาประกาศว่า เขาจะ "ไม่ออกจากการแจงนับของเส้นประสาทสมองที่ก่อตั้งขึ้น โดยฟดิแอนเชียนส์" แม้ว่าเขาไม่ประสบความสำเร็จทั้งหมดในเขาพยายามที่ติดตามเส้นประสาทสมองที่จุดเริ่มต้นของพวกเขา และแม้ มีความสับสนบางอย่างเกี่ยวกับการจำหน่ายอุปกรณ์ต่อพ่วง ระดับของความรู้ในข้อความและภาพประกอบดีอยู่เหนืองานร่วมสมัย และเป็นผู้ไม่มีแล้วสำหรับเกี่ยวกับการสร้าง Vesalius ได้ประสบความสำเร็จในการสืบค้นกลับเส้นประสาทสไปนัล แต่ต้องอธิบายบัญชีของเส้นประสาทที่เป็นของมีคุณภาพน้อยกว่าบางเล่มอื่น ๆ ในทั้งหมดคำอธิบายของอวัยวะช่องท้องในสมุด V ได้โดยละเอียด และถูกต้องสมเหตุสมผล เพราะเขารู้เรื่อง Vesalius อื่นไม่ ยอมรับว่าด้านสรีรวิทยาของกาเลนที่ทำการผลิตของเลือดในตับ แต่ เขาปฏิเสธไม่เพียงแต่ว่า ที่ vena cava จะกำเนิดจากแต่ตับยังว่า ตับประกอบด้วยเลือด concreted นี่เป่าเขาแข็งแกร่งกาเลนและประเพณียุคกลาง Galenic ถูกปฏิเสธ ขึ้นอยู่กับมนุษย์ และเปรียบเทียบกายวิภาคศาสตร์ ความเชื่อปัจจุบันในกลีบ (ปกติห้า) ของตับหลาย ตามจำนวนกลีบ Vesalius เพิ่มขึ้นกับเชื้อสายในห่วงโซ่ของชีวิตสัตว์ ใน ตับมีมวลเดียว ขณะ livers ลิง หมา แกะ และสัตว์อื่น ๆ มีกลีบหลายที่กลายเป็นจำนวนมากขึ้น และชัดเจนมากขึ้นอย่างชัดเจน ความแตกต่างนี้พิสูจน์ข้อผิดพลาดของพึ่งพาเมื่อวัสดุ nonhuman ครั้งVesalius ยังปฏิเสธความเชื่อ Galenic มีข้อผิดพลาดว่า มีท่อน้ำดีที่เปิดเข้าไปในกระเพาะอาหารเป็นหนึ่งใน duodenum เรื่องตำแหน่งของไต เขาได้เริ่มย้ายจากมุมมองที่มีข้อผิดพลาดที่แสดงใน anatomicae Tabulae ว่า ไตขวาถูกวางไว้สูงกว่าด้านซ้าย แม้ว่าข้อผิดพลาดนี้จะแสดงใน Fabrica ข้อความประกาศที่ กลับตัวได้จริง แม้ มีข้อผิดพลาดนี้เป็นบางส่วนของ traditionalism Vesalius ปฏิเสธความคิดแบบสองที่ปัสสาวะที่ส่งผ่านไตโดยใช้อุปกรณ์กรอง ทฤษฎีที่กรองก็ยังถูกปฏิเสธ โดย Berengario ดาเนื้อ แต่ Vesalius ไปอีกขั้น โดยกรรมสิทธิ์ว่า "เลือด serous" ตั้งใจเลือก หรือดึงเข้าไปในร่างกาย membranous ของไตและการ "branchings" การรอดของมัน "ตลก serous" แบบเดียวกับที่ vena cava ได้เลือก และได้รับเลือดจากหลอดเลือดดำพอร์ทัล และที่ ที่เรานั้นทำ โดย ureters ไปกระเพาะปัสสาวะหนังสือสิ้นสุดการสนทนาสร้างมนุษย์และอวัยวะสืบพันธุ์ของ แม้ Vesalius ปฏิเสธคำสอนยุคกลางของมดลูกเซลล์เจ็ด และประกาศการแสดงดั้งเดิมของมดลูก horned เป็นผลจากการใช้ไว้เป็นตัวอย่างสัตว์ คำอธิบายของเขาอ่อนและเครื่องครรภ์ได้ของความสำคัญน้อยกว่า สะท้อน เขายอมรับ ไม่พอตั้งครรภ์มนุษย์ specimensหนังสือ VI อธิบายอวัยวะของ thorax ส่วนใหญ่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับคำอธิบายของหัวใจ Vesalius ซึ่งเป็นกำลังของกล้ามเนื้อในลักษณะ แม้ว่ามันไม่จริงกล้ามเนื้อเนื่องจากกล้ามเนื้อให้เคลื่อนไหวความสมัครใจและการเคลื่อนไหวของหัวใจทำ ในกรณีนี้ลง Vesalian หลักการทฤษฎี Galenic และการรับรู้สารที่กล้ามเนื้อของหัวใจมีเพื่อรอการสอบสวน William วี่ในศตวรรษต่อไปเช่น contemporaries ของเขา Vesalius ถือใจเป็นรูปแบบของห้องที่สองหรือ ventricles เอเทรียมขวาถูกไม่ถือว่าเป็นหอแต่ค่อนข้างต่อเนื่องหลอดเลือดดำน้อย และห้องซูพีเรียเวนาคาวา ถือเป็นเรือเดี่ยว ขยาย และเอเทรียมซ้ายถูกคิดว่า เป็น ส่วนหนึ่งของหลอดเลือดดำพัลโมนารี ตามกาเลน ventricles ได้หาร ด้วย midwall ที่ประกอบด้วยนาทีช่องหรือรูขุมขนผ่านเลือดผ่าน หรือ seeped จากอวัยวะกลวงขวาไปซ้าย ความเห็นที่ Vesalius ขอไต่สวน โดยปริยาย เขาเองก็สงสัยหล่อในสรีรวิทยาของหัวใจและหลอดเลือดของกาเลน " Septum ของ ventricles มีการเกิดขึ้น อย่างที่บอกว่า ของสารหนามากของหัวใจ...ไม่ห่วงของ-น้อย insofar ที่สามารถ ascertained โดยความรู้สึกแทรกซึมจากอวัยวะกลวงขวาไปซ้าย ดังนั้น เราจะบังคับเพื่อ astonishment ที่อุตสาหกรรมของผู้ที่ทำให้เลือดผ่านเหงื่อจากอวัยวะกลวงด้านขวาเป็นด้านซ้ายผ่านทางเดินซึ่งหนีสายตาของเรา " สุดท้าย Vesalius ให้ค่าแรงกับความเห็นของเขาของเซ็นเซอร์ ecclesiastical ผ่านคำถามของหัวใจเป็นของจิตวิญญาณ หลังจากที่อ้างถึงความเห็นของนักปรัชญาโบราณสำคัญที่ตั้งของจิตวิญญาณ เขาต่อ:เกรงว่าฉันมาชนกันที่นี่ scandalmonger หรือสาระของคอกบาง ฉันจะอดทั้งหมดจากการพิจารณาของฝ่ายจิตวิญญาณและตำแหน่ง ตั้งแต่วันนี้...คุณจะพบ censors หลายดีของศาสนาของเราศักดิ์สิทธิ์ และเป็นจริง ถ้าได้ยินคน murmur บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับความเห็นของเพลโต อริสโตเติล หรือล่ามของเขา หรือของกาเลนเกี่ยวกับจิตวิญญาณ แม้ในกายวิภาคศาสตร์ซึ่งเรื่องเหล่านี้ควรจะตรวจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขาทันทีท่าทางของเขาค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับความเป็นอมตะของวิญญาณ และสงสัยในความเชื่อของเขา พวกเขาไม่เข้าใจว่า เรื่องนี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับแพทย์ถ้าพวกเขาต้องจ้างอย่างถูกต้องในศิลปะของพวกเขา...The seventh and final book provides a description of the anatomy of the brain, accompanied by a series of detailed illustrations revealing the successive steps in its dissection. Until the time of Vesalius, illustrations of the brain and any accompanying text usually stressed the localization of intellectual activities in the ventricles, with perception in the anterior ventricles, judgment in the middle, and memory in the posterior. Sensation and motion were considered the work of animal spirit produced in a fine network of arteries at the base of the brain, the rete mirabile. The existence of the rete mirabile in the human brain had been questioned by Berengario da Carpi. It was now firmly denied by Vesalius, who showed the belief in this organ to have been the result of dissection of animals, since such an arterial network does in fact exist in ungulates. Vesalius was also the first to state that the ventricles had no function except the collection of fluid. Moreover, he denied that the mind could be split up into the separate mental faculties hitherto attributed to it. As a corollary he intimated that although animal spirit affected sensation and motion, it had nothing at all to do with mental activity-in short he suggested a divorce between the physical and mental animal. The discussion of the brain is concluded by a chapter on the procedure to be followed for its dissection and by a final, separate section on experiments in vivisection, derived and developed mostly from experiments described by Galen. The separate treatment of this latter material indicated a recognition of physiology as a discipline distinct from anatomy.ใน Fabrica Vesalius ได้ผลงานมากร่างกายความรู้กายวิภาค โดยลักษณะของโครงสร้างมาจนบัดไม่ทราบ โดยอธิบายรายละเอียดของโครงสร้างที่รู้จักกันเฉพาะในเงื่อนไขสุดประถมศึกษา และการแก้ไขคำอธิบายข้อผิดพลาด ได้ไกลมากกว่าที่ผู้เขียนใด ๆ ก่อนหน้านี้แม้ มีข้อผิดพลาดของเขา สนับสนุนของเขา และเวลามาก anatomists ทั้งหมด แม้ผู้ unsympathetic เขาได้ถูกอ้างถึง Fabrica ความสำเร็จและมีอิทธิพลสามารถวัด โดย shrillness ของ Galenic apologists โดยเงินกู้ยืมมากมาย แต่ unacknowledged หลาย และข้าวแดงแกงร้อน avowed ของสิ่งกว้างขวาง เช่น Falloppio แม้ว่าโคลอมโบ Falloppio และ Eustachi แก้ไขหมายเลขข้อผิดพลาดของ Vesalius และบางประการขั้นสูงนอกเหนือจากเขาในความรู้กายวิภาค โคลอมโบเผยแพร่การศึกษากายวิภาคของเขาสิบหกปีหลังจากการปรากฏของ Fabrica, Falloppio เอททีน และ Eustachi ยี่สิบ นอกจากนี้ พวกเขาอาศัยมากตามงานของ Vesalius ลักษณะรายละเอียดที่ทำค่อนข้างง่ายสำหรับผู้อื่น เพื่อแก้ไข หรือต้องการผลงานเพิ่มเติม แม้ว่าความสำเร็จสมควรได้รับรู้ จะถูกสร้างขึ้นเมื่อรากฐาน Vesalianสำคัญกว่าข้อมูลกายวิภาคใน Fabrica ถูกหลักการทางวิทยาศาสตร์ enunciated therein นี้เลยวิจารณ์ พื้นฐานการวิจัยกายวิภาค และยังคงมีให้ ไม่ยากที่จะแสดงให้เห็นถึงข้อผิดพลาดของกาเลนของกายวิภาคศาสตร์ แต่การสาธิตเป็นเพียงวิธีการสิ้นสุด ความสำคัญของเลย์ในเหตุผลสำหรับข้อผิดพลาด: กาเลนของพยายามโครงการกายวิภาคศาสตร์ของสัตว์เมื่อร่างกายมนุษย์ เวลาคนอื่นมาชี้ข้อผิดพลาด Galenic แต่ไม่ได้เสนอนโยบายสอดคล้องกันของอำนาจ ของกาเลน หรือใด ๆ อื่น ๆ หน่วยงานรู้จักสงสัยมาจนถึงแหล่งที่มาของความจริงเท่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เล่มสี่ให้บัญชีของระบบประสาท มันเป็นที่รู้จักโดยความพยายามที่จะ จำกัด การชี้แจงและความหมายของคำว่า "ประสาท" เพื่อส่งความรู้สึกของยานพาหนะและการเคลื่อนไหวเพราะ "กายวิภาคชั้นนำประกาศว่ามีสามชนิดของเส้นประสาท" เอ็นเอ็นและ aponeurosis "จากการวิเคราะห์ของร่างกายเป็นที่ชัดเจนว่าเส้นประสาทไม่เกิดขึ้นจากหัวใจที่มันดูเหมือนจะอริสโตเติลโดยเฉพาะอย่างยิ่งและบางคนอื่น ๆ ไม่." แม้ว่า Vesalius ถูกบังคับให้ยอมรับคำอธิบายกาเลนิคของการกระทำประสาทเป็นที่เกิดจากจิตวิญญาณของสัตว์ที่กระจายผ่าน เส้นประสาทจากสมองการตรวจสอบของเขาประสาทตานำเขาไปสู่ข้อสรุปที่ว่าเส้นประสาทไม่กลวงเป็นเลนได้ถูกกล่าวหา "ผมตรวจสอบเส้นประสาทอย่างระมัดระวังรักษาพวกเขาด้วยน้ำอุ่น แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะค้นพบทางของการจัดเรียงในหลักสูตรทั้งหมดของเส้นประสาทที่."
Vesalius ได้รับการยอมรับการจัดหมวดหมู่ของเลนของเส้นประสาทสมองเข้าไปในเจ็ดคู่แม้เขาจะได้รับการยอมรับมากกว่า ว่าจำนวนและอธิบายส่วนของเส้นประสาท trochlear เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนเขาประกาศว่าเขาจะ "ไม่ได้ออกจากการนับของเส้นประสาทสมองที่ถูกจัดตั้งขึ้นโดยสมัยก่อน." แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ในเครือที่ประสบความสำเร็จในความพยายามของเขาที่จะติดตามเส้นประสาทสมองในการกำเนิดของพวกเขาและแม้จะมีความสับสนเกี่ยวกับบางส่วนของพวกเขา การจัดจำหน่ายอุปกรณ์ต่อพ่วงระดับความรู้ในข้อความและภาพประกอบที่ถูกที่ดีกว่าผลงานร่วมสมัยและไม่ได้ที่จะทะลุประมาณรุ่น Vesalius ที่ประสบความสำเร็จมากขึ้นในการติดตามเส้นประสาทไขสันหลัง แต่ในทั้งบัญชีของเส้นประสาทที่ต้องได้รับการอธิบายว่าเป็นของที่มีคุณภาพน้อยกว่าบางส่วนของหนังสือเล่มอื่น ๆ .
คำอธิบายของอวัยวะในช่องท้องใน V หนังสือเล่มนี้เป็นรายละเอียดและถูกต้องเหมาะสม นับตั้งแต่ที่เขารู้ว่าไม่มีทางเลือก Vesalius ได้รับการยอมรับด้านที่สรีรวิทยาของเลนที่วางผลิตของเลือดในตับ อย่างไรก็ตามเขาปฏิเสธไม่เพียง แต่ที่ vena ลาคาวาใช้เวลาต้นกำเนิดจากตับ แต่ยังว่าตับประกอบด้วยเลือด concreted นี่คือระเบิดที่แข็งแกร่งของเขากับเลนและประเพณีในยุคกลางกาเลนิคคือการปฏิเสธของเขาขึ้นอยู่กับลักษณะทางกายวิภาคของมนุษย์และเปรียบเทียบความเชื่อในปัจจุบันในหลายตับ (ปกติห้า) ก้อน ตามที่ Vesalius จำนวนแฉกเพิ่มขึ้นด้วยเชื้อสายในห่วงโซ่ของชีวิตสัตว์ ในมนุษย์ตับมีมวลเดียวในขณะที่ตับของลิง, สุนัข, แกะและสัตว์อื่น ๆ มีก้อนหลายตัวที่เป็นมากขึ้นจำนวนมากและอื่น ๆ อีกมากมายที่เห็นได้ชัดอย่างชัดเจน ความแตกต่างนี้พิสูจน์อีกครั้งข้อผิดพลาดของการพึ่งพาอาศัยอยู่กับวัสดุที่ไม่ใช่มนุษย์.
Vesalius ยังปฏิเสธความเชื่อที่ผิดพลาดกาเลนิคว่ามีการเปิดท่อน้ำดีลงไปในกระเพาะอาหารเช่นเดียวกับหนึ่งไปยังลำไส้เล็กส่วนต้น ในเรื่องตำแหน่งของไตเขาก็เริ่มที่จะย้ายออกไปจากมุมมองที่ผิดพลาดแสดงออกใน anatomicae Tabulae ที่ไตด้านขวาถูกวางไว้ที่สูงกว่าด้านซ้าย แม้ว่าข้อผิดพลาดนี้คือตัวอย่างใน Fabrica ข้อความที่บอกว่ากลับยังอาจจะเป็นจริง แม้จะมีข้อผิดพลาดบางส่วนของประเพณี Vesalius ปฏิเสธความคิดแบบดั้งเดิมที่สองที่ปัสสาวะผ่านไตโดยวิธีการของอุปกรณ์กรอง ทฤษฎีกรองได้รับการปฏิเสธโดย Berengario ดาคาร์; แต่ Vesalius ไปขั้นตอนต่อไปโดยอ้างว่า "เลือดเซรุ่ม" ได้รับเลือกจงใจหรือดึงเข้าไปในร่างกายพังผืดของไตและ "branchings" ของตนที่จะได้รับการปลดปล่อยของ "อารมณ์ขันเซรุ่ม" ในลักษณะเดียวกับที่ vena ลาคาวาก็สามารถที่จะเลือก และได้รับเลือดจากหลอดเลือดดำพอร์ทัลและอุจจาระได้ดำเนินการแล้วโดยไตเพื่อกระเพาะปัสสาวะ.
หนังสือเล่มนี้จบลงด้วยการอภิปรายของรุ่นมนุษย์และอวัยวะสืบพันธุ์ที่ แม้ว่า Vesalius ปฏิเสธความเชื่อในยุคกลางของมดลูกเจ็ดเซลล์และประกาศการแสดงแบบดั้งเดิมของมดลูกมีเขาเป็นผลมาจากการใช้งานของตัวอย่างสัตว์คำอธิบายของเขาของทารกในครรภ์และอุปกรณ์ของทารกในครรภ์ก็มีความสำคัญน้อยลงสะท้อนให้เห็นในขณะที่เขาเข้ารับการรักษาที่ การขาดความเพียงพอตัวอย่างที่มนุษย์ตั้งครรภ์.
หนังสือ VI อธิบายอวัยวะของทรวงอกที่ มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่สุดสำหรับคำอธิบายของหัวใจซึ่ง Vesalius อธิบายว่าใกล้ธรรมชาติของกล้ามเนื้อในลักษณะแม้ว่ามันอาจจะไม่เป็นจริงตั้งแต่กล้ามเนื้อกล้ามเนื้อการเคลื่อนไหวที่ให้มาด้วยความสมัครใจและการเคลื่อนไหวของหัวใจเป็นโดยไม่สมัครใจ ในกรณีนี้หลักการ Vesalian โค้งคำนับให้กับทฤษฎีกาเลนิคและการรับรู้ของสารกล้ามเนื้อของหัวใจจะต้องรอการตรวจสอบวิลเลียมฮาร์วีย์ในศตวรรษหน้า.
ชอบโคตรของเขาทั้งหมด Vesalius ได้รับการยกย่องว่าเป็นหัวใจเกิดขึ้นจากสองห้องหรือโพรง ห้องโถงด้านขวาได้รับไม่ว่าจะเป็นห้อง แต่ความต่อเนื่องของ cavae venae ด้อยกว่าและดีกว่าถือว่าเป็นหนึ่งเดียวขยายเรือ; และห้องโถงด้านซ้ายเป็นความคิดที่เป็นส่วนหนึ่งของเส้นเลือดในปอด ตามเลนโพรงถูกแบ่งออกโดย midwall ที่มีช่องหรือรูขุมขนนาทีผ่านที่เลือดซึมผ่านหรือจากช่องทางด้านขวาเข้าซ้าย Vesalius ความเห็นว่าการสอบสวนอย่างมากแม้ว่าโดยปริยายเขาถูกหล่อข้อสงสัยเกี่ยวกับสรีรวิทยาของเลน "การกะบังของโพรงที่มีการเกิดขึ้นที่ผมกล่าวว่าของสารหนามากของหัวใจ ... ไม่มีของหลุมอย่างน้อยเท่าที่สามารถตรวจสอบได้โดยความรู้สึก-แทรกซึมจากช่องทางด้านขวาเข้าซ้าย ดังนั้นเราจะบังคับให้ประหลาดใจที่อุตสาหกรรมของผู้สร้างที่ทำให้เลือดเหงื่อผ่านจากหัวใจห้องล่างขวาเข้าซ้ายผ่านทางเดินที่หลบหนีสายตาของเรา. "ในที่สุด Vesalius ให้การแสดงออกที่แข็งแกร่งให้กับความคิดของเขาเซ็นเซอร์สงฆ์กับคำถามของ หัวใจเป็นที่ตั้งของจิตวิญญาณ หลังจากที่หมายถึงความเห็นของนักปรัชญาโบราณที่สำคัญสถานที่ตั้งของจิตวิญญาณของเขายังคง:
เกรงว่าผมเข้ามาปะทะกันที่นี่กับบางนินทาหรือการตรวจสอบของบาปผมทั้งหมดจะละเว้นจากการพิจารณาของหน่วยงานของจิตวิญญาณและสถานที่ของพวกเขา ตั้งแต่วันนี้ ... คุณจะได้พบกับเซ็นเซอร์จำนวนมากของศาสนาที่ศักดิ์สิทธิ์มากและที่แท้จริงของเรา หากพวกเขาได้ยินสิ่งที่คนบ่นเกี่ยวกับความคิดเห็นของเพลโตอริสโตเติลหรือล่ามของเขาหรือของเลนเกี่ยวกับจิตวิญญาณแม้จะอยู่ในลักษณะทางกายวิภาคที่เรื่องเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งควรที่จะตรวจสอบพวกเขาทันทีตัดสินให้เขาเป็นผู้ต้องสงสัยในความเชื่อของเขาและค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับ อมตะของจิตวิญญาณ พวกเขาไม่เข้าใจว่าเรื่องนี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับแพทย์หากพวกเขาต้องการที่จะมีส่วนร่วมอย่างถูกต้องในงานศิลปะของพวกเขา ...
หนังสือเล่มที่เจ็ดและสุดท้ายให้คำอธิบายลักษณะทางกายวิภาคของสมองพร้อมด้วยชุดของภาพที่มีรายละเอียดการเปิดเผยขั้นตอนต่อเนื่องในการตัดมัน . จนกว่าจะถึงเวลาของ Vesalius ภาพประกอบของสมองและข้อความใด ๆ ประกอบมักจะเน้นการแปลของกิจกรรมทางปัญญาในโพรงที่มีการรับรู้ในโพรงก่อนการพิพากษาอยู่ตรงกลางและหน่วยความจำในหลัง ความรู้สึกและการเคลื่อนไหวได้รับการพิจารณาการทำงานของจิตวิญญาณของสัตว์ที่ผลิตในเครือข่ายที่ดีของหลอดเลือดแดงที่ฐานของสมองที่สุทธิ mirabile การดำรงอยู่ของสุทธิ mirabile ในสมองของมนุษย์ได้รับการสอบถามจาก Berengario ดาคาร์ ตอนนี้มันได้รับการปฏิเสธอย่างมั่นคงโดย Vesalius ซึ่งแสดงให้เห็นความเชื่อในอวัยวะนี้จะได้รับผลจากการผ่าสัตว์ตั้งแต่เช่นเครือข่ายแดงในความเป็นจริงที่มีอยู่ในกีบ Vesalius ยังเป็นคนแรกที่จะกล่าวว่าโพรงมีฟังก์ชั่นใดนอกจากคอลเลกชันของของเหลว นอกจากนี้เขาปฏิเสธว่าใจจะถูกแบ่งออกเป็นคณะจิตแยกต่างหากประกอบไปมาจนบัดนี้ ในฐานะที่เป็นข้อพิสูจน์เขาชี้แนะว่าแม้จิตวิญญาณสัตว์ได้รับผลกระทบความรู้สึกและการเคลื่อนไหวก็ไม่ได้มีอะไรที่ทุกคนจะทำอย่างไรกับกิจกรรมจิตในเขาบอกสั้นการหย่าร้างระหว่างสัตว์ทางร่างกายและจิตใจ การอภิปรายของสมองจะได้ข้อสรุปโดยบทที่เกี่ยวกับขั้นตอนที่จะใช้สำหรับการตัดและโดยสุดท้ายส่วนที่แยกต่างหากเกี่ยวกับการทดลองในศัลยกรรมมาและการพัฒนาส่วนใหญ่มาจากการทดลองอธิบายโดยเลน การรักษาที่แยกจากกันของวัสดุหลังนี้แสดงให้เห็นการรับรู้ของสรีรวิทยาเป็นวินัยแตกต่างจากลักษณะทางกายวิภาคได้.
ใน Fabrica Vesalius ทำผลงานจำนวนมากเพื่อองค์ความรู้ทางกายวิภาคโดยรายละเอียดของโครงสร้างที่ไม่รู้จักมาจนบัดนี้โดยคำอธิบายรายละเอียดของโครงสร้างที่รู้จักกันเฉพาะในที่สุด แง่ประถมศึกษาและแก้ไขรายละเอียดที่ผิดพลาด แม้จะมีข้อผิดพลาดของเขาหลายคนผลงานของเขาก็ยังห่างไกลมากขึ้นกว่าที่ของผู้เขียนก่อนหน้าใด ๆ และเป็นเวลานานกายวิภาคทั้งหมดแม้กระทั่งผู้ที่เห็นใจเขาถูกบังคับให้อ้างถึง Fabrica ประสบความสำเร็จและอิทธิพลที่สามารถวัดได้โดยแหลมของกาเลนิค apologists ที่โดยการกู้ยืมเงินมากมาย แต่ไม่ถูกยอมรับของจำนวนมากและโดยยอมรับภาระหนี้ของใจกว้างไม่กี่เช่น Falloppio แม้ว่าโคลัมโบ Falloppio และ Eustachi แก้ไขจำนวนข้อผิดพลาด Vesalius และในบางประเด็นสูงเกินเขาในความรู้ทางกายวิภาคของพวกเขาโคลัมโบตีพิมพ์การศึกษาทางกายวิภาคของเขาสิบหกปีหลังจากการปรากฏตัวของ Fabrica ที่ Falloppio สิบแปดและ Eustachi ยี่สิบ นอกจากนี้พวกเขาอาศัยอยู่กับการทำงาน Vesalius 'ธรรมชาติที่รายละเอียดของการที่ทำให้มันค่อนข้างง่ายสำหรับคนอื่น ๆ ที่จะแก้ไขหรือเพื่อให้มีส่วนร่วมต่อไป แม้ว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จได้รับการยอมรับพวกเขาถูกสร้างขึ้นบนรากฐาน Vesalian.
มีความสำคัญมากกว่าข้อมูลกายวิภาคที่มีอยู่ใน Fabrica ถูกหลักการทางวิทยาศาสตร์ที่กำหนดนั้น นี่คือเกินวิจารณ์พื้นฐานเพื่อการวิจัยทางกายวิภาคและยังคงอยู่เพื่อ มันก็ไม่ยากที่จะแสดงให้เห็นถึงข้อผิดพลาดของเลนของร่างกาย แต่เช่นการสาธิตเป็นเพียงหมายถึงการสิ้นสุด ความสำคัญของมันอยู่ในเหตุผลสำหรับข้อผิดพลาดที่: ความพยายามเลนของโครงการลักษณะทางกายวิภาคของสัตว์เมื่อร่างกายมนุษย์ จากเวลากับคนอื่น ๆ ได้เวลาที่จะชี้ให้เห็นข้อผิดพลาดของกาเลนิค แต่ไม่มีใครได้เสนอนโยบายที่สอดคล้องกันของสงสัยอำนาจของเลนหรือของผู้มีอำนาจได้รับการยอมรับใด ๆ จนกว่าแหล่งที่แท้จริงเพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนังสือเล่มที่สี่ให้บัญชีของระบบประสาท มันถูกแนะนำโดยความพยายามที่จะชี้แจงและกำหนดความหมายของคำว่า " ประสาท " ให้รถถ่ายทอดความรู้สึกและการเคลื่อนไหว เพราะ " นำนักกายวิภาคศาสตร์แบ่งตามสัญชาติประกาศว่ามีสามชนิดของเส้นประสาท " : เอ็น เส้นเอ็น และปัญญาชน ." จากการชำแหละร่างกาย เป็นที่ชัดเจนว่าไม่มีเส้นประสาทที่เกิดจากจิตใจที่ดูเหมือนอริสโตเติลโดยเฉพาะ และไม่มีคนอื่น ๆไม่กี่ . " แม้ว่าเวซาเลียสต้องยอมรับ galenic คำอธิบายของประสาท การกระทำที่เกิดจากวิญญาณสัตว์ที่กระจายผ่านเส้นประสาทจากสมอง ตรวจร่างกายของประสาทตาทำให้เขาสรุปได้ว่าสมองยังไม่กลวงเป็นเลนได้กล่าวหา . " ผมตรวจสอบสมองให้ดี ปฏิบัติด้วยน้ำอุ่น แต่ผมก็ไม่สามารถค้นพบทางที่จัดเรียงในหลักสูตรทั้งหมดของเส้นประสาท "
เวซาเลียสยอมรับกาเลนเป็นการจัดประเภทของเส้นประสาท cranial เป็นเจ็ดคู่ แม้ว่าเขาจะได้รับการยอมรับมากกว่าจำนวนที่และอธิบายส่วนของเส้นประสาททรอเคลียร์ .เพื่อหลีกเลี่ยงความสับสนที่เขาประกาศว่า เขาจะไม่พรากจากการแจงนับของเส้นประสาทสมองที่ก่อตั้งขึ้นโดยคนโบราณ . " ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ประสบความสำเร็จทั้งหมดในความพยายามของเขาที่จะติดตามเส้นประสาท cranial ให้กำเนิดของพวกเขาและแม้จะมีความสับสนบางอย่างเกี่ยวกับการกระจายอุปกรณ์ต่อพ่วงของพวกเขาระดับความรู้ในข้อความและภาพประกอบมันดีกว่าที่ผลงานร่วมสมัยและไม่เกินประมาณ รุ่นที่ เวซาเลียสประสบความสำเร็จมากขึ้นในการติดตามเส้นประสาทสันหลัง แต่ทั้งหมดในบัญชีของเส้นประสาท ต้องอธิบายว่ามีคุณภาพน้อยกว่าบางส่วนของหนังสือเล่มอื่น ๆ .
รายละเอียดของอวัยวะในช่องท้อง ในหนังสือของรายละเอียดและแม่นยำพอสมควร เพราะเขารู้ว่าไม่มีการยอมรับลักษณะของกาเลนเวซาเลียสของสรีรวิทยาซึ่งวางการผลิตของเลือดในตับ อย่างไรก็ตาม เขาปฏิเสธไม่เพียง แต่ที่เวนาคาวาาเนิดจากตับ แต่ยังว่าตับเป็นรูปธรรม ประกอบด้วย เลือด