Just imagine a noble, elegant and p

Just imagine a noble, elegant and picturesque life of poverty that you might find in a soap opera, and no matter how poor you were, it still didn't discourage you from showing unconditional love for strangers or even sharing your piece of bread with a warm smile.

If anyone ever claimed that such an illusion existed in reality, Lee Hyun would beat him to a pulp, and strike them once more to finish him off.

Life really was too cruel for the poor. The Labor Welfare Law revised by Parliament, made all jobs unavailable to minors. Illegal though it was, Lee Hyun had worked in every kind of trade imaginable.

From the age of fourteen he took to sewing stitches in a factory. The salary there could only be called meager, but at least he was able to eat for free.

However, being underground with only two ventilation fans running, his health quickly deteriorated. Thanks to this, he damaged his lungs, and gained heavy medical bills.

Then there was a job at a gas station and occasionally he even went around pulling a handcart collecting and selling recyclables.

But no matter how hard he worked, at the end of the day, the only money left in his pockets was chump change.

As a minor, he was forced to get a jobs illegally, and this fact was used by his employers to brutally and mercilessly work him to the bone.

He lived this life of exploitation until the age of twenty, and thanks to this, Lee Hyun knew very well the value of money. However, things would be different now. Now he was finally recognised as an adult by law, and with it came an ID card that would allow him to legally work.

Inserting the ID card in his wallet Lee Hyun mumbled.

“I'll have to work until my body practically breaks down. I should be able to deal with 3 jobs a day.”

When he was a kid, his parents had died in an accident, and now his family only consisted of his grandma and baby sister.

“Alright. From now on we’ll be rich.”

Lee Hyun pledged to become so, and returned home.

“Lee Hyun, did you come in just now?”

His grandma asked while lying down snuggled under her blankets.

His grandma after falling down the stairs a few days ago, had dislocated her hip, rendering her unable to go to work and although she was taking medicine to help her cope with the pain, with the household struggling as it was, she couldn't go to the hospital to receive proper treatment and thus could only rest at home, also due to not receiving treatment, every night she could only groan painfully.

Whenever Lee Hyun entered the house, he felt like he was suffocating. It was a lifeless home with an aloof little sister and an old grandma. Even if he didn’t know it, it was probably why he disliked coming home even more.

“Hayan?”

“I have no idea. She went out and didn’t return. She might be hanging around with the bad crowd again, I'm not sure.”

Lee Hayan was his little sister. He had not seen her face very often recently.

“It’s going to be okay. What could happen?”

“You're her one and only brother. A brother should protect his little sister.”

“Yes.”

Lee Hyun smiled wryly and went to his room. Even if he was forced into physical labor or driving a taxi, he still wanted to send his little sister to college.

For a while now she had been drifting off the rails, but she was bright and intelligent, unlike Lee Hyun. He believed that in college she would meet a good husband and be able to live well. He also wanted to repay his old and ailing grandma for all that she had sacrificed to raise Lee Hyun and Lee Hayan.

“Right, look for work tomorrow. There will probably be an employment test as well...”

Muttering to himself, Lee Hyun turned on the computer. The old computer buzzed to life. As soon as it connected to the internet, as was routine, he accessed a game. That game was Continent of Magic (CoM). A classic game released 20 years ago. An online game that once created a frenzy of gamers in the Republic of Korea.

That game remained at the pinnacle of gaming until just 3 years ago. Lee Hyun’s antiquated computer, assembled by combining parts from here and there, was not capable of handling most games. Nothing but Continent of Magic ran smoothly on it these days.

It was the first game he’d ever played, and only during the game could he have a feeling of enjoyment.

Lee Hyun’s playing style was very peculiar. He did not associate with the other people around him and instead hunted all day long. After killing monsters and raising his level, he headed to harder hunting grounds. He did not participate in sieges or guild wars at all.

He found pleasure in the game by gradually improving his character’s abilities and upgrading equipment. He once hunted for 200 hours straight (8 days) without catching a wink of sleep. It wasn’t unusual for him to struggle for a month to raise one level or catch a single monster.

Some might question what kind of fun he was looking for, but for him it was fun simply watching his character grow stronger and when he was able to defeat monsters he was previously unable to, he was thoroughly delighted.

In a short period of time, Lee Hyun had reached the highest level. He had attained the ultimate state where levels no longer rose.

In the two decades since Continent of Magic was released, it was the first and only record in history of this happening. When Lee Hyun looked back, he found no one who could rival his character in supremacy. In hunting grounds where others struggled as a party, he singlehandedly wiped out all the monsters.

After climbing to the highest level, he alone hunted all the ultimate monsters, including Dragons.

Unfortunately for Lee Hyun, he had lost all interest in CoM. Nowadays with the technological advances, the ultimate goal of every game was to equip itself with a virtual reality system.

A truly splendid game by the name of 'Royal Road', was often referenced as the standard for virtual reality gaming. Beginning with it's fully implemented world, the game contained tens of thousands of races and users. Over tens of thousands of jobs and hundreds of thousands of skills.

You could enjoy any adventure as you desired or even go sea fishing with friends for days on end, well that is as long as you don’t encounter whimsical typhoon of course.

The massive scale of freedom was amazing, but the best above all else, was the wondrous game’s system. Royal Road had the reputation of inducing the ultimate fun a human could enjoy in a game.

“Well for me, that’s all just a pie in the sky.”

What could Lee Hyun expect from a computer that slowed down by a slightly more complex web page?

Popular as it was, to install the equipment that made virtual reality possible, would cost over 10,000,000 won ($10,000 USD). If he had that kind of money laying around, under any circumstance would first go to his grandma’s medical bills, or it would go to his little sister’s college tuition fund.

To diligently earn money, Lee Hyun had decided to delete his CoM account, and thus remove any form of distraction from his goal of earning money. Unfortunately the game/account had to go.

————————————————————————————————
—Are you sure you want to delete your account?—

Yes | No
————————————————————————————————

Lee Hyun brought the mouse cursor over ‘Yes’. Now, with a single click of the mouse, the treasured character he had raised would disappear forever. Just at the moment he flexed his finger to press down, a thought raced through his mind.

‘Can I sell my character for money? Account sale I think it’s called...’

He remembered reading a newspaper or something, that said buying and selling characters was a commonplace practice these days. That story meant money! It dawned on Lee Hyun that if he was going to delete his character anyway, it wasn’t a bad idea to sell it to another person instead.

Lee Hyun began searching through the internet looking for a character trading site. One search resulted in dozens of sites, and among them he located and entered the one with the largest trading volume.

“So I just post my character here for a price and it’s done?”

Lee Hyun uploaded pictures along with his own character.

Highest level character in Continent of Magic, with the best equipment coming from Dragons that was worth 30 trillion marks.

He decided to begin the auction with the initial price of 50,000 won ($50 USD). He was afraid that no one would bid if he asked for too high a price right off the bat.

The auction deadline was one day.

Waiting for a longer period of time for a bigger bid of money to come was unlikely to happen. Also. to get a job he needed a decent set of clothes at least a shirt and tie, so he was in a hurry to get money right away.

Typically there was a range of characters and items to determine the price, but the auction content of other people could only be seen by paying members so Lee Hyun was denied access.

Lee Hyun finished posting and went to sleep. Waking up early the next day, he planned to stop by a nearby employment office.

Not even an hour after Lee Hyun post on the auction site, the netizens that occupied the virtual space began heating up the internet.

*****

Initially, no one believed the auction post. With the latest patch to Continent of Magic, they were well aware the level cap had been increased significantly higher.

Currently the maximum level limit was 200.

In the entire server, no one who achieved such a state could be found, possibly because the figure itself was practically impossible for any man alive.

And now, there was an auction post with the character that rose to the highest level for sale.

“Some guy’s playing a prank on us.”

“What sort of moron posted this boring stuff?”

“This has happens so frequently it’s no longer funny.”

Several people commented in this fashion. Passing by some advised no one be fooled wh

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แค่คิดชีวิตชั้นสูง สง่างาม และงดงามของความยากจน ที่คุณอาจพบในการละคร ไม่ว่าอย่างไรดีคุณ ได้ มันยังคงไม่ได้กีดกันคุณจากการแสดงความรักโดยไม่มีเงื่อนไขสำหรับคนแปลกหน้า หรือแม้แต่ร่วมกันชิ้นส่วนของขนมปัง ด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ถ้าใครเคยอ้างว่า ภาพลวงตาที่อยู่ในความเป็นจริง Lee Hyun จะชนะเขาไปเป็นเยื่อ และตีพวกเขาอีกครั้งให้เสร็จเขาออก ชีวิตจริง ๆ ได้โหดร้ายเกินไปสำหรับคนจน กฎหมายสวัสดิการแรงงานที่แก้ไข โดยรัฐสภา ทำงานทั้งหมดพร้อมเด็กเล็ก ไม่ถูกต้องว่ามันเป็น ลีฮยอนได้ทำงานในทุกประเภทของการค้าเท่านั้น จากอายุ 14 เขาเอาไปเย็บในโรงงาน มีเงินเดือนไม่สามารถเรียกได้เท่าไม่เพียงพอ ได้น้อย เขากินฟรี อย่างไรก็ตาม อยู่ใต้ดินกับพัดลมระบายอากาศสองเท่านั้นที่ทำงาน สุขภาพของเขาอย่างรวดเร็วที่เสื่อมสภาพ ด้วยระบบนี้ เขาทำลายปอดของเขา และได้รับตั๋วหนักทางการแพทย์ แล้วมีงานที่สถานีก๊าซ และบางครั้งแม้เขาดึง handcart รวบรวม และขาย recyclables แต่ไม่ยากเขาทำงาน ที่จุดสิ้นสุดของวัน เงินเท่าที่เหลือในกระเป๋าของเขาก็เปลี่ยน chump เป็นเด็กอมมือ เขาถูกบังคับให้รับงานผิดกฎหมาย และความจริงถูกใช้ โดยนายเขาหฤโหด และปรานีทำงานเขากระดูก เขาอาศัยอยู่ชีวิตการแสวงหาประโยชน์จนอายุยี่สิบ และด้วย ระบบนี้ ลีฮยอนรู้ดีค่าเงิน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่จะแตกต่างกันตอนนี้ ตอนนี้เขาถูกสุดท้ายตราบใดที่ผู้ใหญ่ตามกฎหมาย และกับมาพร้อมบัตรประจำตัวประชาชนที่จะช่วยให้เขาทำงานถูกต้องตามกฎหมาย ใส่รหัสบัตรในกระเป๋าสตางค์ของเขา Lee Hyun mumbled "ฉันจะต้องทำงานจนกว่าร่างกายของฉันจริงแบ่ง ฉันควรจะจัดการกับงาน 3 วัน" เมื่อเขาเป็นเด็ก พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตในอุบัติเหตุ และตอนนี้ ครอบครัว consisted ของน้องคุณยายและเด็กเท่านั้น "ครับ จากนี้เราจะรวย" ลีฮยอนบริจาคเป็นอื่น ๆ และส่งกลับบ้าน "Lee Hyun ไม่ได้จะเข้ามาเมื่อกี้นี้" ถามคุณยายของเขาขณะนอนลงติดใต้ผ้าห่มของเธอ คุณยายของเขาหลังจากที่ล้มลงบันไดกี่วันที่ผ่านมา มี dislocated สะโพกของเธอ เธอแสดงไม่สามารถไปทำงาน และแม้ว่าเธอถูกการแพทย์เพื่อช่วยให้เธอรับมือกับความเจ็บปวด กับการดิ้นรนในครัวเรือนเพราะเป็น เธอไม่สามารถไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาที่เหมาะสม และดัง ไม่เท่าเหลือที่บ้าน ยังเนื่องจากไม่ได้รับการรักษา ทุกคืนที่เธอสามารถเฉพาะโหยหวนต่อเจ็บปวด เมื่อลีฮยอนใส่บ้าน เขารู้สึกเหมือนเขาถูก suffocating บ้าน lifeless มีน้องตัวน้อย ๆ อยู่ห่าง ๆ และคุณยายมีอายุได้ แม้ว่าเขาไม่รู้ว่า ก็คงทำไมเขา disliked มาบ้านยิ่งขึ้น "Hayan" "ฉันมีความคิดไม่ เธอออกไป และไม่กลับ เธออาจเป็นรอบ ๆ ด้วยฝูงชนเสียอีก ฉันไม่แน่ใจว่า" ลี Hayan เป็นน้องน้อย เขาไม่ได้เห็นหน้าเธอบ่อยล่าสุด "มันจะไปไกล อะไรจะเกิดขึ้น" "คุณหนึ่งของเธอและพี่ชายเท่านั้น พี่น้องควรป้องกันน้องลิตเติ้ล" "ใช่" ลีฮยอนยิ้ม wryly และไปที่ห้องของเขา แม้เขาถูกบังคับเป็นแรงงานทางกายภาพ หรือการขับรถแท็กซี่ เขายังต้องส่งน้องลิตเติ้ลกับวิทยาลัย ในขณะนี้ เธอมีการเชื่องช้ารถไฟ แต่เธอสดใส และ อัจฉริยะ ต่างจาก Lee Hyun เขาเชื่อว่า ในวิทยาลัย เธอจะตามสามีที่ดี และสามารถอาศัยอยู่ด้วย นอกจากนี้เขายังต้องสมนาคุณยายของเขาเก่า และ ailing สำหรับทั้งหมดที่เธอได้เสียสละยกลีฮยอนและลี Hayan "ขวา หางานวันพรุ่งนี้ อาจจะมีการทดสอบงานเช่น..." Muttering ตนเอง Lee Hyun ที่เปิดใช้งานบนคอมพิวเตอร์ คอมพิวเตอร์เครื่องเก่า buzzed ชีวิต ทันทีที่มันเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ต เป็นประจำ เขาเข้าเกม เกมที่มีทวีปวิเศษ (CoM) เกมคลาสสิกออกเมื่อ 20 ปีที่ผ่านมา เกมออนไลน์ที่สร้างความตื่นเต้นของเกมในเกาหลีครั้ง เกมที่ยังคงอยู่ในพินนาเคิลของเกมจนกว่าจะผ่านมาเพียง 3 ปี คอมพิวเตอร์ล้า Lee Hyun รวบรวม โดยการรวมชิ้นส่วนจากโน่น ไม่สามารถจัดการเกมส่วนใหญ่ แต่ทวีปวิเศษวิ่งได้อย่างราบรื่นในวันนี้ It was the first game he’d ever played, and only during the game could he have a feeling of enjoyment. Lee Hyun’s playing style was very peculiar. He did not associate with the other people around him and instead hunted all day long. After killing monsters and raising his level, he headed to harder hunting grounds. He did not participate in sieges or guild wars at all. He found pleasure in the game by gradually improving his character’s abilities and upgrading equipment. He once hunted for 200 hours straight (8 days) without catching a wink of sleep. It wasn’t unusual for him to struggle for a month to raise one level or catch a single monster. Some might question what kind of fun he was looking for, but for him it was fun simply watching his character grow stronger and when he was able to defeat monsters he was previously unable to, he was thoroughly delighted. In a short period of time, Lee Hyun had reached the highest level. He had attained the ultimate state where levels no longer rose. In the two decades since Continent of Magic was released, it was the first and only record in history of this happening. When Lee Hyun looked back, he found no one who could rival his character in supremacy. In hunting grounds where others struggled as a party, he singlehandedly wiped out all the monsters. After climbing to the highest level, he alone hunted all the ultimate monsters, including Dragons. Unfortunately for Lee Hyun, he had lost all interest in CoM. Nowadays with the technological advances, the ultimate goal of every game was to equip itself with a virtual reality system. A truly splendid game by the name of 'Royal Road', was often referenced as the standard for virtual reality gaming. Beginning with it's fully implemented world, the game contained tens of thousands of races and users. Over tens of thousands of jobs and hundreds of thousands of skills. You could enjoy any adventure as you desired or even go sea fishing with friends for days on end, well that is as long as you don’t encounter whimsical typhoon of course. The massive scale of freedom was amazing, but the best above all else, was the wondrous game’s system. Royal Road had the reputation of inducing the ultimate fun a human could enjoy in a game. “Well for me, that’s all just a pie in the sky.” What could Lee Hyun expect from a computer that slowed down by a slightly more complex web page? Popular as it was, to install the equipment that made virtual reality possible, would cost over 10,000,000 won ($10,000 USD). If he had that kind of money laying around, under any circumstance would first go to his grandma’s medical bills, or it would go to his little sister’s college tuition fund. To diligently earn money, Lee Hyun had decided to delete his CoM account, and thus remove any form of distraction from his goal of earning money. Unfortunately the game/account had to go.
————————————————————————————————
—Are you sure you want to delete your account?—

Yes | No
————————————————————————————————

Lee Hyun brought the mouse cursor over ‘Yes’. Now, with a single click of the mouse, the treasured character he had raised would disappear forever. Just at the moment he flexed his finger to press down, a thought raced through his mind.

‘Can I sell my character for money? Account sale I think it’s called...’

He remembered reading a newspaper or something, that said buying and selling characters was a commonplace practice these days. That story meant money! It dawned on Lee Hyun that if he was going to delete his character anyway, it wasn’t a bad idea to sell it to another person instead.

Lee Hyun began searching through the internet looking for a character trading site. One search resulted in dozens of sites, and among them he located and entered the one with the largest trading volume.

“So I just post my character here for a price and it’s done?”

Lee Hyun uploaded pictures along with his own character.

Highest level character in Continent of Magic, with the best equipment coming from Dragons that was worth 30 trillion marks.

He decided to begin the auction with the initial price of 50,000 won ($50 USD). He was afraid that no one would bid if he asked for too high a price right off the bat.

The auction deadline was one day.

Waiting for a longer period of time for a bigger bid of money to come was unlikely to happen. Also. to get a job he needed a decent set of clothes at least a shirt and tie, so he was in a hurry to get money right away.

Typically there was a range of characters and items to determine the price, but the auction content of other people could only be seen by paying members so Lee Hyun was denied access.

Lee Hyun finished posting and went to sleep. Waking up early the next day, he planned to stop by a nearby employment office.

Not even an hour after Lee Hyun post on the auction site, the netizens that occupied the virtual space began heating up the internet.

*****

Initially, no one believed the auction post. With the latest patch to Continent of Magic, they were well aware the level cap had been increased significantly higher.

Currently the maximum level limit was 200.

In the entire server, no one who achieved such a state could be found, possibly because the figure itself was practically impossible for any man alive.

And now, there was an auction post with the character that rose to the highest level for sale.

“Some guy’s playing a prank on us.”

“What sort of moron posted this boring stuff?”

“This has happens so frequently it’s no longer funny.”

Several people commented in this fashion. Passing by some advised no one be fooled wh

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพียงแค่จินตนาการสูงส่ง , สง่างามและชีวิตที่งดงามของความยากจนที่คุณอาจพบในละคร และไม่ว่าคุณจะจนยังไง มันก็ยังไม่กีดกันคุณจากแสดงความรักที่ไม่มีเงื่อนไขให้คนแปลกหน้า หรือแม้แต่แชร์ชิ้นส่วนของขนมปังด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

ถ้าใครเคยอ้างว่าเป็นภาพลวงตาอยู่ ความเป็นจริง , ลี ฮุน จะซัดมันให้ปางตายและโจมตีพวกเขาอีกครั้งเพื่อกำจัดเขา ชีวิต

จริงๆมันโหดร้ายเกินไปสำหรับคนจน สวัสดิการตามกฎหมายแรงงานใหม่ โดยรัฐสภา ทำให้งานทั้งหมดไม่พร้อมใช้งานกับผู้เยาว์ ผิดกฎหมาย แม้ว่ามัน ลี ฮุน ได้ทำงานในทุกประเภทของการค้าเท่า

ตั้งแต่อายุสิบสี่ เขาเอาเข็มเย็บผ้าในโรงงาน เงินเดือนก็อาจจะถูกเรียกว่าขาดแคลน ,แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถที่จะกินฟรี

แต่เป็นใต้ดินที่มีเพียงสองพัดลมระบายอากาศ วิ่งเร็ว สุขภาพของเขาเสื่อมโทรม ขอบคุณ เขาทำลายปอดของเขาและได้รับค่ารักษาพยาบาลหนัก

แล้วมีงานที่ปั๊มน้ำมัน และบางครั้งเขายังไปดึงรถเข็นขนาดเล็กที่รวบรวมและขายรีไซเคิล

แต่ไม่ว่าเขาทำงานหนักในตอนท้ายของวัน เงินเหลือในกระเป๋าของเขาที่จะเปลี่ยน

เป็นเล็กน้อย เขาถูกบังคับให้รับ งานผิดกฎหมาย และความจริงนี้ถูกใช้โดยนายจ้างของเขาอย่างโหดเหี้ยมไร้ความปรานี งานเขากระดูก

เขาอาศัยอยู่ชีวิตของการเอารัดเอาเปรียบจนอายุยี่สิบ และขอบคุณนะ ลี ฮยอนรู้ดีว่าค่าของเงิน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่จะแตกต่างกันในขณะนี้ตอนนี้เขาก็ยอมรับเป็นผู้ใหญ่ตามกฏหมาย และก็บัตรที่จะช่วยให้เขาไปตามกฎหมายทำงาน

ใส่บัตรกระเป๋าเงินของเขาลีฮยอนพึมพำ

" ผมจะต้องทำงานจนร่างกายแทบจะแตกลง ฉันควรจะสามารถที่จะจัดการกับ 3 งานวัน "

เมื่อเขาเป็นเด็ก พ่อแม่ของเขาตายในอุบัติเหตุและตอนนี้ครอบครัวของเขาเท่านั้น ประกอบด้วย ยายของเขาและน้องสาวที่รัก

" ครับ จากนี้ไป เราจะรวย "

ลีฮยอน สัญญาว่าจะเป็นเช่นนั้น และกลับถึงบ้าน

" ลีฮยอน คุณมาที่นี่ในตอนนี้ ? "

เขาย่าถามในขณะที่โกหกลง snuggled ภายใต้ผ้าห่มของเธอ

คุณยายของเขา หลังจากตกบันไดเมื่อไม่กี่วันก่อน มีเคล็ดสะโพกของเธอทำให้เธอไม่สามารถไปทำงานได้ และถึงแม้ว่าเธอจะได้รับยาเพื่อช่วยให้เธอรับมือกับความเจ็บปวด กับครอบครัวที่ดิ้นรน ตามที่มันเป็น เธอไม่ได้ไปโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาที่เหมาะสม และดังนั้นจึง สามารถพักผ่อนที่บ้าน นอกจากนี้ เนื่องจากไม่ได้รับการรักษา ทุกคืนเธอจะร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด

เมื่อลีฮยอนเข้าไปในบ้าน เขารู้สึกว่าเขากำลังหายใจไม่ออกมันเป็นบ้าตายกับอยู่ห่าง ๆ น้องสาว และ เป็นยายแก่ แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักมัน มันอาจจะทำให้เขาไม่ชอบกลับบ้านมากกว่า

" hayan ? "

" ฉันมีความคิดที่ไม่มี เธอออกไปแล้วไม่ได้กลับ เธออาจจะอยู่กับเลวฝูงชนอีกครั้ง ผมไม่แน่ใจว่า "

ลี hayan คือน้องสาวของเขา . เขาไม่ได้เจอหน้าเธอบ่อยๆๆ

" มันก็จะโอเค