A growing body of evidence has show

A growing body of evidence has shown that when healthy people listen to music, various cognitive processes improve, such as spatial abilities (Rauscher, Shaw, & Ky, 1993; Thompson, Schellenberg, & Husain, 2001), memory (Mammarella, Fairfield, & Cornoldi, 2007; Schellenberg, Nakata, Hunter, & Tamoto, 2007), and attention (Ho, Mason, & Spence, 2007; Schellenberg et al., 2007). The positive effect of music on cognition has generally been explained using the arousal and mood hypothesis, which postulates that an increase in arousal and positive mood evoked by pleasant music leads to better cognitive performance (Schellenberg et al., 2007; Thompson et al., 2001). Converging evidence from neuroimaging and neurophysiological research has also demonstrated that listening to pleasant music activates brain regions associated with both visual attention and positive emotional states (Blood & Zatorre, 2001; Mitterschiffthaler, Fu, Dalton, Andrew, & Williams, 2007). Therefore, listening to music has been widely used as a therapeutic tool in different clinical populations (Gregory, 2002; Gue ´tin, Soua, Voiriot, Picot, & He ´risson, 2009; Johnson, Shaw, Vuong, Vuong, & Cotman, 2002; Sacrey, Travis, & Whishaw, 2011; Salvatore, Librando, Esposito, & Vingolo, 2011; Trappe, 2010). For stroke rehabilitation, clinical studies (Forsblom, Laitinen, Sa ¨rka ¨mo ¨, & Tervaniemi, 2009; Sa ¨rka ¨mo ¨ et al., 2008) have reported that listening to music can positively influence a stroke patient’s cognitive and emotional recovery by improving focused attention and verbal memory, which in turn reduces the symptoms of depression and otherwise improves mood. However, the potential benefits of listening to music for improving visual attention in stroke patients with UN have not yet been fully explored.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร่างกายเจริญเติบโตของหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเมื่อคนที่มีสุขภาพฟังเพลงกระบวนการทางปัญญาต่างๆดีขึ้นเช่นความสามารถในเชิงพื้นที่ (Rauscher, ชอว์และเคนทักกี, 1993; ธ อมป์สัน Schellenberg และฮุสเซน, 2001), หน่วยความจำ (Mammarella, ELD ไฟยุติธรรม และ Cornoldi 2007; Schellenberg นากาตะ, ฮันเตอร์และ Tamoto 2007) และให้ความสนใจ (โฮเมสันและสเปนซ์ 2007. Schellenberg et al, 2007) ผลกระทบในเชิงบวกของเพลงในความรู้ความเข้าใจที่ได้รับโดยทั่วไปอธิบายโดยใช้เร้าอารมณ์และสมมติฐานอารมณ์ซึ่งสมมุติฐานว่าการเพิ่มขึ้นของความตื่นตัวและอารมณ์บวกปรากฏโดยเพลงที่ถูกใจจะนำไปสู่​​ผลการดำเนินงานความรู้ความเข้าใจที่ดีขึ้น (Schellenberg et al, 2007;.. ธ อมป์สัน, et al, 2001) บรรจบหลักฐานจาก neuroimaging และการวิจัย neurophysiological ยังแสดงให้เห็นว่าการฟังเพลงสบายป็นบริเวณสมองที่เกี่ยวข้องกับความสนใจทั้งภาพและอารมณ์ในเชิงบวก (เลือดและ Zatorre 2001; Mitterschiffthaler, Fu, ดัลตัน, แอนดรูและวิลเลียมส์, 2007) ดังนั้นการฟังเพลงได้ถูกนำมาใช้อย่างกว้างขวางว่าเป็นเครื่องมือในการรักษาทางคลินิกในประชากรที่แตกต่างกัน (เกรกอรี่ 2002; Gue'tin, Soua, Voiriot, Picot และเขา'risson 2009; จอห์นสัน, ชอว์ Vuong, Vuong และ Cotman, 2002; Sacrey เทรวิสและ Whishaw 2011; Salvatore, Librando, Esposito และ Vingolo 2011; Trappe 2010) สำหรับการฟื้นฟูจังหวะการศึกษาทางคลินิก (Forsblom, Laitinen, Mo Sa RKA ¨และ Tervaniemi 2009;. Sa RKA MO ¨ et al, 2008) ได้รายงานว่าการฟังเพลงสามารถบวกอิทธิพลจังหวะที่ผู้ป่วยขององค์ความรู้และอารมณ์ การกู้คืนโดยการปรับปรุงความสนใจมุ่งเน้นและหน่วยความจำด้วยวาจาซึ่งจะช่วยลดอาการของภาวะซึมเศร้าและอื่น ๆ ช่วยเพิ่มอารมณ์ อย่างไรก็ตามสายประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นทีเอสในการฟังเพลงที่ให้ความสนใจในการปรับปรุงการมองเห็นในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่มีสหประชาชาติยังไม่ได้รับการสำรวจอย่างเต็มที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร่างกายเจริญเติบโตของหลักฐานได้แสดงให้เห็นว่าเมื่อคนสุขภาพดีฟังเพลง กระบวนการทางปัญญาต่างๆ ปรับปรุง เช่น ความสามารถเชิงพื้นที่ ( Rauscher ชอว์ & KY , 1993 ; Thompson , ไทยเบฟเวอเรจ& husain , 2001 ) หน่วยความจำ ( mammarella ยุติธรรม จึง&ละมั่ง cornoldi , 2007 ; ไทยเบฟเวอเรจ นากาตะ , ล่า , & tamoto , 2007 ) , และความสนใจ ( โฮ เมสัน &สเปนซ์ , 2007 ; เชลเลนแบร์ก et al . , 2007 )ผลในเชิงบวกของเพลงในการรับรู้ได้โดยทั่วไปจะถูกอธิบายโดยใช้การเร้าอารมณ์และสมมติฐาน ซึ่งสมมุติฐานที่เพิ่มความเร้าอารมณ์และบวกอารมณ์ที่เกิดจากเพลงที่ถูกใจนักดีกว่า ประสิทธิภาพการรับรู้ ( ไทยเบฟเวอเรจ et al . , 2007 ; Thompson et al . , 2001 )บรรจบหลักฐานจากระบบประสาทและการวิจัยได้แสดงให้เห็นว่า neurophysiological ฟังเพลงที่ถูกใจ กระตุ้นสมองที่เกี่ยวข้องกับทั้งภูมิภาคสนใจภาพและสภาวะทางอารมณ์ทางบวก ( เลือด& zatorre , 2001 ; mitterschiffthaler กังฟู , ตัน , แอนดรูว์ &วิลเลียมส์ , 2007 ) ดังนั้นฟังเพลงได้ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการรักษาโรคในประชากรทางคลินิกที่แตกต่างกัน ( Gregory , 2002 ; ที่รักใหม่ดีบุก Soua voiriot picot & , , , เขาใหม่ risson , 2009 ; จอห์นสัน , ชอว์ , เวืเวื& , , cotman , 2002 ; sacrey ทราวิส & วิชอว์ , 2011 ; ซัลวาทอร์ librando เอสโปซิโต้ , & vingolo , 2011 ; Trappe , 2010 ) สำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง การศึกษาทางคลินิก ( forsblom laitinen , SA , องค์การอวกาศสหพันธรัฐรัสเซียตั้งตั้งตั้งโม ,& tervaniemi , 2009 ; ซาตั้งองค์การอวกาศสหพันธรัฐรัสเซียตั้งหม้อตั้ง et al . , 2008 ) ได้รายงานว่า การฟังเพลงสามารถถอนในfl uence จังหวะผู้ป่วยรับรู้และการกู้คืนอารมณ์โดยการพัฒนามุ่งเน้นความสนใจและหน่วยความจำด้วยวาจา ซึ่งจะช่วยลดอาการของภาวะซึมเศร้าและอย่างอื่นช่วยเพิ่มอารมณ์ อย่างไรก็ตามศักยภาพดีจึง TS ฟังเพลงสำหรับการปรับปรุงภาพความสนใจในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองกับ UN ยังไม่เต็มที่ สํารวจ