Studies in the field of sociolingui

Studies in the field of sociolinguistics typically take a sample population and interview them, assessing the realisation of certain sociolinguistic variables. Labov specifies the ideal sociolinguistic variable to

be high in frequency,
have a certain immunity from conscious suppression,
be an integral part of larger structures, and
be easily quantified on a linear scale.[5]
Phonetic variables tend to meet these criteria and are often used, as are morphosyntactic variables, morphophonological variables, and, more rarely, lexical variables. Examples for phonetic variables are: the frequency of the glottal stop, the height or backness of a vowel or the realisation of word-endings. An example of a morphosyntactic variable is the frequency of negative concord (known colloquially as a double negative). Two well-known and frequently studied morphophonological variables are T/D deletion, the optional deletion of the sound /t/ or /d/ at the end of a word, as in "I kep' walking" (Wolfram 1969;[6] Labov et al. 1968[7]); and the ING variable, the optional pronunciation of -ing at the end of a word as -in', as in "I kept walkin'" (e.g. Fisher 1958;[8] Labov 1966/1982;[9] Trudgill 1974[10]).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษาด้านภาษาศาสตร์เชิงสังคมโดยทั่วไปมีประชากรตัวอย่าง และสัมภาษณ์พวกเขา การประเมินปัญหาของข้อ sociolinguistic Labov ระบุตัวแปร sociolinguistic เหมาะกับอย่างสูงในความถี่มีความภูมิคุ้มกันบางอย่างจากปราบปรามสติจะเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างขนาดใหญ่ และง่าย ๆ สามารถ quantified บนสเกลเชิงเส้น [5]ตัวแปรการออกเสียงมักจะ ตรงกับเงื่อนไขเหล่านี้ และมัก ใช้ เป็น morphosyntactic ตัวแปร ตัวแปร morphophonological และ อื่น ๆ ไม่ค่อย ตัวแปรเกี่ยวกับคำศัพท์ ตัวอย่างเช่นสำหรับตัวแปรการออกเสียง: ความถี่ของการกัก สูง หรือ backness ของสระหรือปัญหาการลงท้ายคำ ตัวอย่างของตัวแปร morphosyntactic เป็นความถี่ของค่าลบคอนคอร์ด (เรียก colloquially เป็นลบคู่) Morphophonological รู้จัก และมักศึกษาตัวแปรที่สองคือ T/D การลบ การลบเลือกเสียง /t/ หรือ /d/ ท้ายคำ ใน "ฉันบ" เดิน " (Wolfram 1969 [ 6] Labov et al. 1968[7]) และกำลังตัว แปร การออกเสียง - ing ที่ท้ายคำเป็น - ไม่จำเป็นใน ', เป็น ใน "ฉันเก็บ walkin'" (เช่น Fisher 1958 [ 8] Labov 1966/1982 [9] 1974[10]) Trudgill

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาในสาขาภาษาศาสตร์มักจะใช้กลุ่มตัวอย่างและสัมภาษณ์พวกเขาประเมินสำนึกของตัวแปร sociolinguistic บางอย่าง Labov ระบุตัวแปร sociolinguistic เหมาะที่จะเป็นที่สูงในความถี่มีภูมิคุ้มกันบางอย่างจากการปราบปรามสติจะเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างขนาดใหญ่และจะวัดได้อย่างง่ายดายในระดับเชิงเส้น. [5] ตัวแปรสัทมีแนวโน้มที่จะเป็นไปตามเกณฑ์เหล่านี้และมักจะ ที่ใช้เป็นตัวแปร morphosyntactic ตัวแปร morphophonological และน้อยมากตัวแปรศัพท์ ตัวอย่างสำหรับตัวแปรออกเสียงคือความถี่ของสายเสียงหยุดที่ความสูงหรือความระของสระหรือสำนึกของคำลงท้ายที่ ตัวอย่างของตัวแปร morphosyntactic คือความถี่ของความสามัคคีลบ (ที่รู้จักเรียกขานเป็นเชิงลบคู่) สองรู้จักกันดีและมีการศึกษาที่พบบ่อยตัวแปร morphophonological เป็น T / D ลบลบตัวเลือกของเสียง / T / หรือ / d / ในตอนท้ายของคำในขณะที่ "ฉัน Kep เดิน" (วุลแฟรม 1969; [6] Labov et al, 1968 [7]). และตัวแปรไอเอ็นจี, การออกเสียงที่ไม่จำเป็นของไอเอ็นจีในตอนท้ายของคำเป็น -in ที่ 'ในขณะที่ "ผมเก็บไว้ Walkin'" (เช่นฟิชเชอร์ 1958 [8] Labov 1966/1982; [9] Trudgill 1974 [10 ])