Other white collar offenses present

Other white collar offenses present a converse problem:
proof of mens rea is so crucial to their definition that conduct
performed without it not only fails to expose the actor to criminal
(as opposed to civil) liability, but is not regarded as wrongful
at all. Consider, for example, the case of bribery. Imagine that
X, a constituent of Congressman Y, gives Y a certain amount of
money (which, we can further assume, falls within the amounts
permissible under campaign finance laws). Assuming that X acts
with the expectation of receiving nothing in return, he has committed
no offense; he has merely made a legal campaign contribution.
X’s act of giving money to Y would constitute a bribe if
and only if X “corruptly . . . inten[ded] to influence” an official
act.42 The problem, however, is that it is notoriously difficult to
determine whether an actor acted with corrupt intent. In light of
such difficulties, it is not surprising that such conduct is often
viewed as morally ambiguous.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความผิดปกเสื้อสีขาวอื่น ๆ นำเสนอปัญหาสนทนา:
หลักฐานการเรียเพื่อให้ความสำคัญกับความหมายของพวกเขาที่ดำเนินการได้โดยไม่ต้องดำเนินการ
มันไม่เพียง แต่ล้มเหลวที่จะเปิดเผยนักแสดงที่จะอาญา
(เมื่อเทียบกับพลเรือน) ความรับผิด แต่ไม่ถือว่าเป็นผิดพลาด
เลย พิจารณาตัวอย่างเช่นกรณีที่มีการติดสินบน คิดว่า
x, ส่วนประกอบของสภาคองเกรส y ให้ยาจำนวนหนึ่งของเงิน
(ซึ่งเรายังสามารถถือว่าอยู่ภายในจำนวน
อนุญาตตามกฎหมายงบหาเสียง) สมมติว่า x กระทำ
กับความคาดหวังที่จะได้รับอะไรตอบแทนเ​​ขามีความมุ่งมั่น
ไม่มีความผิด. เขาได้ทำเพียงการสนับสนุนการรณรงค์ทางกฎหมาย
x ของการกระทำของการให้เงินกับ y จะเป็นสินบนถ้า
หากว่า x "ความเสียหาย . . . Inten [ded] ที่มีอิทธิพลต่อ "อย่างเป็นทางการ
act.42 ปัญหาแต่เป็นว่ามันเป็นอย่างฉาวโฉ่ยากที่จะตรวจสอบว่า
นักแสดงที่ทำหน้าที่ด้วยความตั้งใจที่เสียหาย ในแง่ของ
ความยากลำบากเช่นนี้ก็ไม่น่าแปลกใจว่าการกระทำดังกล่าวมักจะมองว่าเป็น
คลุมเครือทางศีลธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดด้านอื่น ๆ คอขาวนำเสนอปัญหาตรงกันข้าม:
ของสวทชในขณะที่หลักฐานเป็นสิ่งสำคัญดังนั้นนิยามของพวกเขาที่ดำเนิน
ทำไม่มันไม่เพียงแต่ไม่เปิดเผยนักแสดงต้องอาญา
รับผิด (เป็น opposed ไปแพ่ง) แต่ไม่ถือเป็นคดี
เลย พิจารณา ตัวอย่าง กรณีของข้อ จินตนาการที่
X วิภาคของ Congressman Y, Y ให้จำนวน
เงิน (ซึ่ง เราสามารถเพิ่มเติมสมมติ อยู่ภายในยอด
อนุญาตภายใต้กฎหมายส่งเสริมการขายทางการเงิน) โดยที่ X กระทำ
โดยคาดหวังได้รับอะไรกลับ เขาได้กำหนด
ไม่กระทำผิด เขามีเพียงได้มีกฎหมายส่งเสริมการขายส่วน
X's พระราชบัญญัติการให้เงิน Y จะเป็นการกินถ้า
และเฉพาะเมื่อ X " corruptly... inten [ded] ชวน" อัน official
act.42 ปัญหา อย่างไรก็ตาม คือว่า มันฉาวยาก
กำหนดว่า นักดำเนินกับเสียหาย Light ของ
ความยากลำบากดังกล่าว ไม่ปฏิบัติเช่นนั้นมัก
เป็นคุณธรรมชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อื่นๆสีขาวปลอกหุ้มความผิดอยู่ที่สนทนาปัญหา:
การตรวจสอบความถูกต้องของผู้ชายก็พร้อมที่จะพัฒนาต่อไปได้ดังนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องได้ความละเอียดที่ทำ
ซึ่งจะช่วยได้โดยไม่จำเป็นต้องไม่เพียงไม่สามารถเปิดเผยได้นักแสดงในทางอาญา
(ตรงข้ามกับพลเรือน)ความรับผิดแต่ไม่ได้ถือว่าเป็นทางแพ่ง
ซึ่งจะช่วยได้ ตัวอย่างเช่นกรณีของการติดสินบน ลองจินตนาการว่า
x สภา ร่างรัฐธรรมนูญของสมาชิก สภา Y ให้ Y จำนวนหนึ่ง
เงิน(ซึ่งเราสามารถจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบต่อไปตกอยู่ ภายใน จำนวนที่
อนุญาตตามกฎหมายการเงินแคมเปญ) การสันนิษฐานว่า x การกระทำอันเป็นการ
โดยหวังว่าจะได้รับกลับไปไม่มีอะไรอยู่ในเขามีความมุ่งมั่นความผิดไม่มี
ซึ่งจะช่วยเขาได้ทำให้สนับสนุนการรณรงค์ทางกฎหมายที่.
X ของการกระทำของการให้เงินไปจะเป็นสินบนหาก
และเฉพาะในกรณี X "ให้สินบนเพียง .... . inten [สำหรับระยะเวลา]จะมีอิทธิพลต่อ"อย่างเป็นทางการที่
act. 42 ปัญหาอย่างไรก็ตามการที่ว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะขึ้นชื่อโด่งดัง
ซึ่งจะช่วยตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นนักแสดงด้วยความตั้งใจทำความเสียหาย. ในไฟของ
ปัญหาดังกล่าวไม่น่าประหลาดใจเลยที่ทำนั้นถูกมองว่าเป็นความประพฤติไม่ชัดเจนมักจะ