Mamie Phipps Clark was born on Apri

Mamie Phipps Clark was born on April 18, 1917 in Hot Spring, Arkansas. Her father, Harold H. Phipps, was a physician and her mother, Katy Florence Phipps, was a homemaker who was actively involved in her husband's medical practice. Clark described her childhood as generally happy and comfortable, despite growing up during the Depression and amidst the cruelty of virulent racism and Southern lynchings: "How can I tell you I had a happy childhood? I enjoyed everything ... Now, by objective standards, I would guess you would say it was just an average family. But it was a very privileged childhood."

Clark graduated from Langston High School at seventeen, and despite the extremely meagre opportunities available to black students, she was offered several scholarships to pursue higher education. Among those scholarships were offers at two of the most prestigious black universities in the country - Fisk University in Tennessee and Howard University in Washington D.C. She chose to attend Howard University where she began her university career in 1934 as a math major minoring in physics. At Howard University, Clark also met her future husband, Kenneth Bancroft Clark, a master's student in psychology who later became famous for his involvment in the pivotal Supreme Court Case: Brown versus Board of Education of Topeka. It was Kenneth who eventually convinced Mamie to pursue psychology because - unlike mathematics and physics - the field appeared promising in terms of employment opportunities, and would allow her to explore her interests in children's development: "I'd always had an interest in children. Always, from the time I was very small. I'd always thought I wanted to work with children, and psychology seemed a good field."

In 1938, Mamie Clark graduated magna cum laude from Howard University, and immediately enrolled in the psychology graduate program. Her master's thesis, "The Development of Consciousness of Self in Negro Pre-School Children," was the beginning of a line of research that became historic when it was used to make racial segregation unconstitutional in American public schools. Her thesis concluded that children became aware of their "blackness" very early in their childhood, and it was precisely this conclusion that became the foundation and the guiding premise for the Clark's famous doll studies.

Clark confessed that it was not until the end of her undergraduate years that she finally became confident that something could be done about segregation and racial oppression. In the summer of 1938, Clark was hired at the law office of Charles Houston - a prominent lawyer and a leading civil rights figure - at a time when segregation cases were being taken up by the National Association for the Advancement of Colored People legal defense fund. Into this office came lawyers like Thurgood Marshall and Charles Houston's own son, William Houston. As Mamie Clark later noted: "I can't even remember the names of them all, but they converged in his office to prepare these cases and that was the most marvellous learning experience I have ever had -- in the whole sense of urgency, you know, of breaking down the segregation, and the whole sense of really, blasphemy, to blacks, was brought very clearly to me in that office".

She thus returned to her student life with the vivid and optimistic idea that an "actual tangible approach" to end racism and segregation was more than possible - it was real. A little less than a decade later, it was the Clark's work, and Mamie Clark's expertise in black children's self-perception - that provided social scientific evidence that was influential in the Supreme Court's decision in the 1954 Brown case.

In 1943, Clark received her Ph.D. from Columbia University, making her the first black woman to earn a psychology doctorate at Columbia, and the second black person - her husband Kenneth having been the first. With characteristic determination, Clark had selected Henry E. Garrett as her sponsoring dissertation professor - Garrett was an exceptional statistician but also an open racist whom she later confronted under oath during a court case. Garrett was testifying as to the mental inferiority of black children. Unsurprisingly, upon graduating Clark encountered immense difficulty in finding work as a psychologist. As she explained her situation: "Although my husband had earlier secured a teaching position at the City College of New York, following my graduation it soon became apparent to me that a black female with a Ph.D. in psychology was an unwanted anomaly in New York City in the early 1940s."

After several unsatisfying employment experiences, Clark found a position that would lay the foundation of her life's work and extensive contributions to the field of developmental psychology. The job was a counselling position at the Riverdale Home for Children in New York. Here, she conducted psychological tests and counselled homeless African American girls. This experience at Riverdale, she described, was also the moment when she clearly perceived the tremendous shortage of psychological services available for blacks and other minority children in New York City: "I think Riverdale had a profound effect on me, because I was never aware that there were that many children who were just turned out you know, or whose parents had just left them, so to speak."

Clark believed, however, that the lack of care displayed by these children's parents, as well as the frustrations, anger, and worries that plagued these youngsters, were a direct product of a racist and racially segregated society. In February 1946, Mamie Clark opened the doors of "The Northside Center for Child Development" in Harlem; Northside was Clark's response to the city's lack of social services for minority children. Indeed, Northside became one of the first agencies to provide comprehensive psychological services to the poor, blacks, and other minority children. A couple of years later, the Center expanded its services by providing not only psychological help for behavioural and emotional problems, but a number of educational programs for both children and their parents.

Along with her work at Northside, Mamie Clark was active in the larger Harlem community and the greater New York City area. She worked with Kenneth on the Harlem Youth Opportunities Unlimited project, as well as serving on its advisory board. She was active in the initiation of the national Head Start program. Beyond psychology and child development, she served on the Board of Directors of numerous educational and philanthropic institutions. In brief, Mamie Clark was deeply involved in her community.

Clark served as the Director of the Northside Center from 1946 - the year of its inception - until her retirement in 1979. She died on August 11, 1983. As one of her staff members characterized her directorship of the Center: "When an unusual and unique person pursues a dream and realizes that dream and directs that dream, people are drawn not only to the idea of the dream, but to the uniqueness of the person themselves. I think this is what Dr. Mamie was like...Northside, including today's school, really revolved on her ingenuity, her dream...." (Johnson, 1993, as cited in Markowitz & Rosner, 2000, p. 246)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แมมมี่ฟิบส์คลาร์กเกิดเมื่อวันที่ 18 เมษายน 1917 ในน้ำพุร้อนอาร์คันซอ พ่อของเธอแฮโรลด์เอชฟิบส์เป็นแพทย์และแม่ของเธอ Katy ฟลอเรนซ์ฟิบส์เป็นแม่บ้านที่มีส่วนร่วมในการปฏิบัติทางการแพทย์ของสามีของเธอ คลาร์กอธิบายไว้ในวัยเด็กของเธอขณะที่โดยทั่วไปมีความสุขและความสะดวกสบายแม้จะมีการเติบโตขึ้นมาในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำและท่ามกลางความโหดร้ายของชนชาติรุนแรงและภาคใต้ของศาลเตี้ยที่ว่า "ฉันจะบอกคุณผมมีความสุขในวัยเด็กผมมีความสุขทุกอย่าง ... ตอนนี้ตามมาตรฐานวัตถุประสงค์? ผมจะคิดว่าคุณจะบอกว่ามันเป็นเพียงครอบครัวเฉลี่ย. แต่มันก็เป็นวัยเด็กที่ได้รับสิทธิพิเศษมาก. "คลาร์กจบการศึกษาจากโรงเรียนแลงสตันสูงที่สิบเจ็ดและแม้จะมีโอกาสน้อยมากที่มีอยู่ให้กับนักเรียนสีดำเธอถูกเสนอทุนการศึกษาหลายที่จะไล่ตามการศึกษาที่สูงขึ้น ทุนการศึกษาในหมู่ผู้ที่มีข้อเสนอที่สองของมหาวิทยาลัยสีดำที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ - มหาวิทยาลัยฟิสก์ในรัฐเทนเนสซีและมหาวิทยาลัยโฮเวิร์ดในวอชิงตัน ดี.ซี. เธอเลือกที่จะเข้าร่วมมหาวิทยาลัยโฮเวิร์ดที่เธอเริ่มอาชีพของมหาวิทยาลัยของเธอในปี 1934 เป็นคณิตศาสตร์ minoring สำคัญในฟิสิกส์ ที่มหาวิทยาลัยโฮเวิร์ดคลาร์กยังได้พบกับสามีในอนาคตของเธอเคนเน ธ แบนครอฟคลาร์ก, นักศึกษาปริญญาโทในด้านจิตวิทยาซึ่งต่อมากลายเป็นที่รู้จักสำหรับ involvment ของเขาในการพิจาณากรณีศาลฎีกา: น้ำตาลกับคณะกรรมการการศึกษาของโทพีกา มันเป็นเคนเน็ ธ ใครจะเชื่อว่าในที่สุดแมมมี่ที่จะไล่ตามจิตวิทยาเพราะ - แตกต่างคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ - สนามปรากฏแนวโน้มในแง่ของโอกาสการจ้างงานและจะช่วยให้เธอในการสำรวจความสนใจของเธอในการพัฒนาเด็ก: "ผมมักจะมีความสนใจในเด็ก เสมอจากเวลาที่ฉันมีขนาดเล็กมาก. ฉันคิดเสมอว่าผมต้องการที่จะทำงานกับเด็กและจิตวิทยาดูเหมือนเป็นสนามที่ดี. "ในปี1938 คลาร์กแมมมี่จบการศึกษาเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยโฮเวิร์ดและลงทะเบียนเรียนในทันทีที่จบการศึกษาจิตวิทยา โครงการ วิทยานิพนธ์ปริญญาโทของเธอ "การพัฒนาจิตสำนึกของตัวเองในนิโกรเด็กก่อนวัยเรียนที่" คือจุดเริ่มต้นของบรรทัดของการวิจัยที่กลายเป็นประวัติศาสตร์เมื่อมันถูกนำมาใช้เพื่อให้แยกเชื้อชาติรัฐธรรมนูญในโรงเรียนของรัฐอเมริกัน วิทยานิพนธ์ของเธอได้ข้อสรุปว่าเด็กเริ่มตระหนักถึง "ความมืด" ของพวกเขามากในช่วงต้นในวัยเด็กของพวกเขาและมันก็เป็นอย่างแม่นยำข้อสรุปนี้ที่กลายเป็นรากฐานและหลักฐานแนวทางสำหรับคลาร์กศึกษาตุ๊กตาที่มีชื่อเสียง. คลาร์กสารภาพว่ามันไม่ได้จนกว่าจะสิ้นสุดของเธอ ระดับปริญญาตรีปีที่ในที่สุดเธอก็กลายเป็นความมั่นใจว่าสิ่งที่จะได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับการคัดแยกและการกดขี่ทางเชื้อชาติ ในฤดูร้อนปี 1938 คลาร์กได้รับการว่าจ้างที่สำนักงานกฎหมายของชาร์ลส์ฮุสตัน - ทนายความที่โดดเด่นและสิทธิมนุษยชนที่นำรูป - ในขณะที่กรณีการแยกถูกนำขึ้นโดยสมาคมแห่งชาติเพื่อความก้าวหน้าของกองทุนป้องกันผู้คนหลากทางกฎหมาย . เข้ามาในสำนักงานนี้มาทนายความเช่นกูดมาร์แชลล์และชาร์ลส์ลูกชายของตัวเองของฮูสตัน, วิลเลียมฮิวสตัน ในฐานะที่เป็นคลาร์กแมมมี่ต่อมาตั้งข้อสังเกตว่า "ผมไม่สามารถแม้แต่จะจำชื่อของพวกเขาทั้งหมด แต่พวกเขาแปรสภาพในสำนักงานของเขาเพื่อเตรียมความพร้อมกรณีเหล่านี้และที่เป็นประสบการณ์การเรียนรู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยมี - ในความรู้สึกที่ทั้งเร่งด่วน คุณจะรู้ว่าการทำลายลงแยกและความรู้สึกทั้งหมดของจริงๆดูหมิ่นดำถูกนำอย่างชัดเจนเราในตำแหน่งที่ ". เธอกลับจึงไปใช้ชีวิตนักศึกษาของเธอกับความคิดที่สดใสและในแง่ดีว่าเป็น" ตัวตนที่แท้จริง วิธีการ "ที่จะยุติการแบ่งแยกชนชาติและเป็นมากกว่าที่เป็นไปได้ - มันเป็นจริง น้อยกว่าหนึ่งทศวรรษต่อมาก็คือการทำงานของคลาร์กและความเชี่ยวชาญของแมมมี่ของคลาร์กในเด็กสีดำของตัวเองรับรู้ -. ที่ให้หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ทางสังคมที่เป็นผู้มีอิทธิพลในการตัดสินใจของศาลฎีกาในกรณีที่บราวน์ 1954 ในปี 1943 คลาร์กได้รับของเธอ ปริญญาเอก จากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียทำให้เธอเป็นผู้หญิงคนผิวดำคนแรกที่จะได้รับปริญญาเอกด้านจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียและคนผิวดำสอง - เคนเน็ ธ สามีของเธอได้รับเป็นครั้งแรก ด้วยความมุ่งมั่นลักษณะคลาร์กได้เลือกเฮนรี่อีการ์เร็ตเป็นอาจารย์วิทยานิพนธ์ของเธอให้การสนับสนุน - การ์เร็ตเป็นสถิติที่ยอดเยี่ยม แต่ยังเป็นชนชั้นเปิดซึ่งเธอต่อมาเผชิญหน้าภายใต้คำสาบานระหว่างกรณีที่ศาล การ์เร็ตได้ให้ปากคำที่เป็นปมด้อยจิตของเด็กสีดำ แปลกใจเมื่อจบการศึกษาคลาร์กพบความยากลำบากอันยิ่งใหญ่ในการหางานนักจิตวิทยา ขณะที่เธออธิบายสถานการณ์ของเธอ: "แม้ว่าสามีของฉันก่อนหน้านี้การรักษาความปลอดภัยตำแหน่งสอนที่วิทยาลัยเมืองนิวยอร์กหลังจากสำเร็จการศึกษาของฉันมันก็กลายเป็นที่ชัดเจนกับผมว่าผู้หญิงสีดำที่มีปริญญาเอกด้านจิตวิทยาเป็นความผิดปกติที่ไม่พึงประสงค์ใน นิวยอร์กซิตี้ในช่วงต้นปี 1940. "หลังจากประสบการณ์การจ้างงานพอใจหลายคลาร์กพบว่าตำแหน่งที่จะวางรากฐานของชีวิตการทำงานของเธอและการมีส่วนร่วมอย่างกว้างขวางในการด้านการจิตวิทยาพัฒนาการที่ งานเป็นตำแหน่งที่ให้คำปรึกษาที่ริเวอร์เดลแรกสำหรับเด็กในนิวยอร์ก ที่นี่เธอดำเนินการทดสอบทางจิตวิทยาให้คำปรึกษาและไม่มีที่อยู่อาศัยสาวแอฟริกันอเมริกัน ประสบการณ์ที่ริเวอร์เดลนี้เธออธิบายยังเป็นช่วงเวลาที่เธอได้อย่างชัดเจนการรับรู้ปัญหาการขาดแคลนอย่างมากในการให้บริการทางด้านจิตใจที่ใช้ได้สำหรับคนผิวดำและเด็กชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ ในนิวยอร์กซิตี้ "ผมคิดว่าริเวอร์เดลมีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อผมเพราะผมไม่เคยตระหนักถึง ว่ามีว่าเด็กหลายคนที่ถูกเปิดเพียงแค่ออกคุณรู้หรือพ่อแม่เพิ่งทิ้งไว้เพื่อที่จะพูด. "คลาร์กเชื่อแต่ที่ขาดการดูแลที่แสดงโดยพ่อแม่ของเด็กเหล่านี้เช่นเดียวกับความผิดหวังความโกรธ และความกังวลที่ plagued เยาวชนเหล่านี้เป็นผลิตภัณฑ์โดยตรงของสังคมชนชั้นและแยกเชื้อชาติ ในเดือนกุมภาพันธ์ปี 1946 คลาร์กแมมมี่เปิดประตูของ "ศูนย์ Northside เพื่อการพัฒนาเด็ก" ในย่านฮาร์เล็ม; Northside การตอบสนองของคลาร์กขาดของเมืองของการบริการทางสังคมสำหรับเด็กชนกลุ่มน้อย อันที่จริง Northside กลายเป็นหนึ่งในหน่วยงานแรกที่จะให้บริการทางด้านจิตใจที่ครบวงจรเพื่อคนยากจนคนผิวดำและเด็กชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ สองสามปีต่อมาศูนย์ขยายการบริการโดยการให้ไม่ได้ความช่วยเหลือทางด้านจิตใจเฉพาะสำหรับปัญหาพฤติกรรมและอารมณ์ แต่จำนวนของโปรแกรมการศึกษาสำหรับเด็กและผู้ปกครองของพวกเขา. พร้อมกับการทำงานของเธอที่ Northside, แมมมี่คลาร์กถูกใช้งานในที่มีขนาดใหญ่ ฮาร์เล็มชุมชนและพื้นที่ส่วนใหญ่ในนิวยอร์กซิตี้ เธอทำงานร่วมกับเคนเน็ ธ ในย่านฮาร์เล็มโอกาสเยาวชนโครงการไม่ จำกัด เช่นเดียวกับการให้บริการเกี่ยวกับคณะกรรมการที่ปรึกษา เธอเป็นคนที่ใช้งานในการเริ่มต้นของโปรแกรมเริ่มใหญ่ระดับชาติ นอกเหนือจากจิตวิทยาและการพัฒนาเด็กเธอทำหน้าที่ในคณะกรรมการของสถาบันการศึกษาและการกุศลต่าง ๆ นานา ในช่วงสั้น ๆ แมมมี่คลาร์กมีส่วนเกี่ยวข้องกับลึกในชุมชนของเธอ. คลาร์กทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการศูนย์ Northside จาก 1946 - ปีของการก่อตั้ง - จนกว่าเกษียณอายุของเธอในปี 1979 เธอเสียชีวิตเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม 1983 ในฐานะที่เป็นหนึ่งในสมาชิกของพนักงานของเธอ ลักษณะผู้อำนวยการของศูนย์ของเธอ:. "เมื่อคนที่ผิดปกติและไม่ซ้ำกันแสวงหาความฝันและตระหนักความฝันนั้นและนำความฝันที่คนจะวาดไม่เพียง แต่ความคิดของความฝัน แต่เพื่อเป็นเอกลักษณ์ของคนที่ตัวเองฉันคิดว่านี่ คือสิ่งที่ดร. แมมมี่เป็นเหมือน ... Northside รวมทั้งโรงเรียนของวันนี้โคจรจริงๆในความฉลาดของเธอความฝันของเธอ .... "(จอห์นสัน, ปี 1993 ในกรณีที่ Markowitz และ Rosner, 2000, น. 246)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมมี่ ฟิปส์ คล้าก เกิดวันที่ 18 เมษายน 2460 ในบ่อน้ำพุร้อน อาร์คันซอ พ่อของฮาโรลด์เอชฟิปส์เป็นแพทย์และแม่ของเธอ , เคที ฟลอเรนซ์ ฟิปส์ เป็นแม่บ้านที่เกี่ยวข้องในการปฏิบัติทางการแพทย์ของสามีของเธอ คลาร์กอธิบายวัยเด็กของเธอโดยทั่วไปมีความสุขและสบายแม้จะมีการเติบโตขึ้นในช่วงภาวะซึมเศร้าและท่ามกลางความโหดร้ายของการเหยียดผิวรุนแรง และภาคใต้ lynchings : " ฉันสามารถบอกคุณได้มีความสุขในวัยเด็ก ? ผมสนุกกับทุกอย่าง . . . . . . . ตอนนี้ ตามวัตถุประสงค์ ผมเดาว่า คุณจะบอกว่ามันเป็นแค่ครอบครัวเฉลี่ย แต่มันก็เป็นเด็กที่พิเศษมาก คลาร์ก "

จบจากที่โรงเรียนมัธยมแลงสตัน สิบเจ็ดและแม้โอกาสที่แสนจะขาดแคลนของนักเรียนสีดำ เธอเสนอหลายทุนการศึกษาไล่ระดับอุดมศึกษา ระหว่างนั้น มีทุนที่ 2 ของมหาวิทยาลัยสีดำที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในประเทศ - มหาวิทยาลัยชิคาโกในเทนเนสซี และมหาวิทยาลัยในวอชิงตัน ดีซีเธอเลือกที่จะเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่เธอเริ่มอาชีพที่มหาวิทยาลัยของเธอใน 1934 เป็นเลขหลัก minoring ในฟิสิกส์ ที่มหาวิทยาลัยคลาร์กยังได้พบกับสามีในอนาคตของเธอ , เคนเน็ธ แบนครอฟ คลาร์ก เป็นนักศึกษาปริญญาโทในด้านจิตวิทยาที่ภายหลังกลายเป็นที่มีชื่อเสียงสำหรับ involvment ของเขาในศาลฎีกาคดีสำคัญ : น้ำตาลกับคณะกรรมการการศึกษาของ Topeka .มันคือ เคนเนธ ใครมั่นใจในที่สุดเมมี่ไล่ตามจิตวิทยา เพราะแตกต่างจากคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ - ฟิลด์ปรากฏแววในแง่ของโอกาสการจ้างงาน และจะอนุญาตให้สํารวจความสนใจของเธอในการพัฒนาเด็ก : " ผมมักจะมีความสนใจในเด็ก เสมอ , ตั้งแต่ขนาดเล็กมาก ฉันมักจะคิดว่าฉันต้องการที่จะทำงานกับเด็กและจิตวิทยาที่ดูเหมือนเป็นสนามที่ดี "

ใน 1938 , เมมี่ คล้าก จบเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยฮาเวิร์ด และทันทีที่ลงทะเบียนเรียนในโปรแกรมจิตวิทยาการศึกษา เธอวิทยานิพนธ์ " การพัฒนาจิตของตนเอง ในโกร pre โรงเรียนเด็ก" เป็นจุดเริ่มต้นของเส้นของการวิจัยที่เป็นประวัติศาสตร์ เมื่อมันถูกใช้เพื่อทำให้การแยกเชื้อชาติรัฐธรรมนูญในโรงเรียนอเมริกัน วิทยานิพนธ์ของเธอสรุปได้ว่าเด็กเริ่มตระหนักถึงของพวกเขา " ความมืด " ต้นมากในวัยเด็กของพวกเขาและมันเป็นข้อสรุปที่แน่นอนนี้เป็นรากฐานและแนวทางดำเนินการสำหรับคลาร์กของตุ๊กตาที่มีชื่อเสียงโดย

คล้ากยอมรับว่ามันไม่ได้จนกว่าจะสิ้นสุดของปีระดับปริญญาตรีของเธอว่า ในที่สุด เธอก็มั่นใจว่า สิ่งที่สามารถทำได้เกี่ยวกับการแบ่งแยกและการกดขี่ทางเชื้อชาติ ในฤดูร้อนปี 1938คลาร์กเป็นลูกจ้างในสำนักงานกฎหมายของ ชาร์ลส์ ฮูสตัน - ทนายความที่โดดเด่นและตัวเลข - สิทธิมนุษยชนชั้นนำในเวลาเมื่อกรณีการถูกนำขึ้นโดยสมาคมเพื่อความก้าวหน้าของกฎหมายกองทุนป้องกันสีคนชาติ สำนักงานทนายความ เช่น เธอร์กู้ดมาร์แชลและที่มาของชาร์ลส์ลูกชายวิลเลี่ยมฮูสตัน , ฮูสตัน เป็นเมมี่คลาร์กต่อมาสังเกต :" ฉันไม่สามารถจำชื่อของพวกเขาทั้งหมด แต่การทำงานในสำนักงานของเขาเพื่อเตรียมคดีเหล่านี้ และที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือการเรียนรู้จากประสบการณ์ที่ผมเคยมี . . ในความรู้สึกของความเร่งด่วน คุณรู้มั้ย การแบ่งแยกและทั้งความรู้สึกจริงๆ , ดูหมิ่น , คนผิวดำ , นำอย่างชัดเจนกับผมในสำนักงานนั่น

"เธอจึงกลับไปศึกษาชีวิตของเธอด้วยความสดใสและคิดในแง่ดีว่า " จริงที่จับต้องได้ วิธีที่จะสิ้นสุดการเหยียดเชื้อชาติและการแบ่งแยกเป็นมากกว่าที่เป็นไปได้ - มันจริง น้อยกว่าหนึ่งทศวรรษต่อมา , มันเป็น คล้าก งานและความเชี่ยวชาญในการรับรู้ตนเอง เมมี่ คลาร์ก - ดำของเด็กที่ให้สังคมหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ว่าเป็นผู้มีอิทธิพลในการตัดสินของศาลฎีกาใน 1954 สีน้ำตาลคดี

ใน 2486 , คลาร์กได้รับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียของเธอ ทำให้เธอเป็นผู้หญิงสีดำจะได้รับจิตวิทยาปริญญาเอกที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียและสองสีดำคน - สามีของเธอเคนเน็ธ ได้รับครั้งแรกมีการกำหนดคุณลักษณะ คลาร์ก ได้เลือก เช่น การ์เร็ต ในฐานะผู้สนับสนุนเฮนรี่วิทยานิพนธ์ศาสตราจารย์ - การ์เร็ตยอดเยี่ยม นักสถิติ แต่ยังเปิดเหยียดสีผิว ซึ่งเธอภายหลังเผชิญภายใต้คำสาบานระหว่างศาล การ์เร็ต เป็นพยานถึงปมด้อยทางจิตใจของเด็กสีดำ แปลกใจ ,เมื่อเรียนจบ คลาร์ก พบอันยิ่งใหญ่หายากในการทำงานเป็นนักจิตวิทยา ขณะที่เธออธิบายสถานการณ์ของเธอว่า " แม้ว่าสามีของฉันได้ก่อนหน้านี้มีตำแหน่งการสอนที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์กตามวันจบการศึกษาของผมมันเร็ว ๆนี้กลายเป็นที่ชัดเจนกับผมที่เป็นสีดำหญิงกับปริญญาเอกในจิตวิทยาเป็นพึงประสงค์ความผิดปกติในมหานครนิวยอร์กในยุคก่อน

"หลังจากประสบการณ์ความล่าช้าการจ้างงานหลาย , คลาร์กพบตำแหน่งที่จะวางรากฐานของงานในชีวิตของเธอ และกว้างขวาง ให้กับสาขาของจิตวิทยาพัฒนาการ งานคือการให้คำปรึกษาตำแหน่งใน Riverdale ที่บ้านสำหรับเด็กในนิวยอร์ก นี่ เธอจะดำเนินการทดสอบทางจิตวิทยาและการศึกษาที่อยู่อาศัยชาวอเมริกันหญิง ประสบการณ์นี้ใน Riverdale ,เธออธิบาย ก็ตอนที่เธออย่างชัดเจนของการขาดแคลนอย่างมากของบริการจิตของคนผิวดำและเด็กชนกลุ่มน้อยอื่น ๆในนิวยอร์ก : " ฉันคิดว่า Riverdale มีผลลึกซึ้งกับฉัน เพราะฉันก็ไม่เคยทราบว่ามีหลายๆที่ กลายเป็นคุณรู้หรือที่พ่อแม่ได้แค่ ซ้าย , เพื่อที่จะพูด . "

คลาร์กเชื่อว่าอย่างไรก็ตาม ที่ขาดการดูแล แสดงโดยพ่อแม่ของเด็กเหล่านี้ ตลอดจนความผิดหวัง ความโกรธ และความกังวลที่ plagued เยาวชนเหล่านี้ เป็นผลิตภัณฑ์ โดยตรงของ racially แยกแบ่งแยกเชื้อชาติและสังคม ในเดือนกุมภาพันธ์ 1946 เมมี่ Clark เปิดประตูของ " northside ศูนย์พัฒนาเด็กในฮาเล็ม ;northside คือการตอบสนองของเมืองขาดบริการทางสังคมสำหรับเด็กส่วนน้อยที่คล้า . แน่นอน northside กลายเป็นหนึ่งในหน่วยงานที่ให้บริการด้านแรกครอบคลุมเพื่อคนจน คนผิวดำ และเด็กชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ สองปีต่อมา ขยายบริการของศูนย์ โดยให้ไม่เพียง แต่ช่วยให้จิตใจ ปัญหาพฤติกรรมและอารมณ์แต่จำนวนของโปรแกรมการศึกษาสำหรับทั้งเด็กและพ่อแม่ของพวกเขา .

พร้อมกับงานของเธอที่ northside เมมี่ คลาร์ก , ถูกใช้งานในชุมชน และยิ่งใหญ่ฮาร์เล็มนิวยอร์กพื้นที่ เธอทำงานกับเคนในฮาเล็มไม่โอกาสเยาวชนโครงการ ตลอดจนให้บริการในคณะกรรมการที่ปรึกษา เธอถูกใช้งานในการเริ่มต้นของประเทศเริ่มต้นโปรแกรมนอกเหนือจากจิตวิทยาและพัฒนาการเด็ก เธอทำหน้าที่ในคณะกรรมการของสถาบันการศึกษาและกุศลมากมาย สังเขป เมมี่ คลาร์ก เคยหลวมตัวกับชุมชนของเธอ

คลาร์กทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการของศูนย์ northside จาก 2489 - ปีเริ่มก่อตั้งจนกระทั่งเธอเกษียณในปี 1979 เธอตายเมื่อ 11 สิงหาคม 2526เป็นหนึ่งในสมาชิกของพนักงานของเธอโดดเด่นตามเธอของศูนย์ : " เมื่อคนผิดปกติ และเฉพาะ pursues ความฝันและตระหนักถึงความฝันนั้น และชี้ทางให้ ฝันว่ามีคนวาดไม่ใช่เพียงความคิดฝัน แต่เอกลักษณ์ของคนเอง ฉันคิดว่านี่คือสิ่งที่ดร. เมมี่ก็ชอบ . . . . . . . northside รวมทั้งโรงเรียนในวันนี้จริงๆ โคจรในความฉลาดของเธอ ความฝันของเธอ . . . . . . ." ( จอห์นสัน , 1993 , อ้างในมาร์โควิช&รอสเนอร์ , 2543 , หน้า 246 )