Although high heeled shoes are depi

Although high heeled shoes are depicted in ancient Egyptian murals on tombs and temples, the earliest recorded instance of men or women wearing an elevated shoe comes from ancient Persian riders.[1]

It has been commonly stated that the first instance of the wear of high heels involved the 1533 marriage between Catherine de' Medici with the Duke of Orleans. She wore heels made in Florence for her wedding, and as a result, Italian high heels became the norm for ladies of the Duke's court in France. Unfortunately, this reference may be apocryphal, as the development of heels did not begin to come about until the late 1580s, based on iconographic evidence and extant pieces.[2]

Mary Tudor, another short monarch, wore heels as high as possible[citation needed]. From this period until the early 19th century, high heels were frequently in vogue for both sexes.

Around 1660, a shoemaker named Nicholas Lestage designed high heeled shoes for Louis XIV. Some were more than four inches (ten cm), and most were decorated in various battle scenes. The resulting high "Louis heels" subsequently became fashionable for ladies. Today the term is used to refer to heels with a concave curve and outward taper at the bottom similar to those worn by Madame de Pompadour, Louis XV's mistress. (They are also sometimes called "Pompadour heels".)

Since the French Revolution (1789-1799) the trend wearing high heels was ended to avoid any associating with the old aristocracy and its opulence. Since people wished to avoid the appearance of wealth, heels were largely eliminated from the common market for both men and women and replace by casual fashion and shoe wear. From the beginning of the Baroque the heel came back to shoes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่ารองเท้าส้นสูงจะปรากฎในภาพจิตรกรรมฝาผนังอียิปต์โบราณบนหลุมฝังศพและวัดเช่นบันทึกแรกของชายหรือหญิงที่สวมใส่รองเท้าที่สูงมาจากผู้ขับขี่เปอร์เซียโบราณ. [1] มันได้รับการระบุทั่วไปว่าตัวอย่างแรกของการสวมใส่ของสูง ส้นเท้าที่เกี่ยวข้องกับการแต่งงานระหว่าง 1,533 แคเธอรีนเดอเมดิกับดยุคแห่งนิวออร์ เธอสวมรองเท้าส้นทำในฟลอเรนซ์สำหรับงานแต่งงานของเธอและเป็นผลให้รองเท้าส้นสูงอิตาลีกลายเป็นบรรทัดฐานสำหรับผู้หญิงของศาลของดยุคในฝรั่งเศส แต่น่าเสียดายที่การอ้างอิงนี้อาจจะไม่มีหลักฐานเช่นการพัฒนาของส้นเท้าไม่ได้เริ่มต้นที่จะมาจนกระทั่งยุค 1580 ปลายบนพื้นฐานของหลักฐานเข้มข้นและชิ้นส่วนที่ยังหลงเหลืออยู่. [2] แมรี่ทิวดอร์อีกพระมหากษัตริย์สั้นสวมรองเท้าส้นสูงเป็นไปได้ [อ้างอิง จำเป็น] จากช่วงเวลาจนถึงต้นศตวรรษที่ 19 นี้รองเท้าส้นสูงบ่อยในสมัยสำหรับทั้งสองเพศ. รอบ 1660 ซึ่งเป็นช่างทำรองเท้าชื่อนิโคลัส Lestage ออกแบบรองเท้าส้นสูงสำหรับหลุยส์ บางคนกว่าสี่นิ้ว (สิบเซนติเมตร) และส่วนใหญ่ได้รับการตกแต่งในฉากการต่อสู้ต่างๆ สูงส่งผลให้ "ส้นเท้าหลุยส์" ต่อมาได้กลายเป็นแฟชั่นสำหรับผู้หญิง วันนี้คำที่ใช้ในการอ้างถึงส้นเท้ากับเส้นโค้งเว้าและขาออกลดลงที่ด้านล่างคล้ายกับผู้ที่สวมใส่โดยมาดามเดอปอมปาดัวที่รักของหลุยส์ห้า (พวกเขายังมีบางครั้งเรียกว่า "รองเท้าส้นปอมปาดัว".) ตั้งแต่การปฏิวัติฝรั่งเศส (1789-1799) แนวโน้มการสวมใส่รองเท้าส้นสูงก็จบลงเพื่อหลีกเลี่ยงการใด ๆ ที่เชื่อมโยงกับขุนนางเก่าและความมั่งคั่งของตน เนื่องจากคนที่อยากจะหลีกเลี่ยงการปรากฏตัวของความมั่งคั่ง, ส้นเท้าถูกตัดออกส่วนใหญ่มาจากตลาดทั่วไปสำหรับทั้งชายและหญิงและแทนที่โดยแฟชั่นสบาย ๆ และสวมใส่รองเท้า จากจุดเริ่มต้นของบาร็อคส้นเท้ากลับมากับรองเท้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้รองเท้าส้นสูงจะแสดงในภาพจิตรกรรมฝาผนังในสุสานของอียิปต์โบราณ และวัด อินสแตนซ์ที่บันทึกแรกของผู้ชายหรือผู้หญิงใส่รองเท้าสูงมาจากผู้ขับขี่เปอร์เซียโบราณ [ 1 ]

มีมักระบุว่า ประการแรกของการสวมรองเท้าส้นสูง การแต่งงานระหว่างผู้ที่เกี่ยวข้องกับแคทเธอรีน เดอ เมดิชิกับ ดยุคแห่งออร์ลีนส์ .เธอใส่ส้นสูงในฟลอเรนซ์สำหรับงานแต่งงานของเธอ และผล ส้นสูงอิตาลีกลายเป็นบรรทัดฐานสำหรับสุภาพสตรีในราชสำนักของดุ๊กในฝรั่งเศส แต่น่าเสียดายที่อ้างอิงนี้อาจจะไม่มีลักฐาน , เช่นการพัฒนาของส้นไม่ได้เริ่มมาจนถึง 1560 สาย และตามหลักฐานเท่าที่มีอยู่เข้มข้นชิ้น [ 2 ]

แมรี่ ทิวดอร์ สั้นอีกพระมหากษัตริย์ใส่รองเท้าส้นสูงที่สุด [ อ้างอิงที่จำเป็น ] จากช่วงเวลานี้จนถึงศตวรรษที่ 19 ต้น ส้นสูงมีบ่อยใน Vogue สำหรับทั้งสองเพศ .

รอบ 1660 , ช่างทำรองเท้าชื่อ นิโคลัส lestage ออกแบบรองเท้าส้นสูงสำหรับพระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ บางกว่า 4 นิ้ว ( 10 เซนติเมตร ) และส่วนใหญ่มีการตกแต่งในฉากต่อสู้ต่าง ๆผลสูง " หลุยส์ส้น " ต่อมาได้กลายเป็นแฟชั่นสำหรับสาวๆ วันนี้คำที่ใช้อ้างถึงส้นเท้ากับเส้นโค้งเว้าและด้านนอกเรียวที่ด้านล่างคล้ายกับผู้ที่สวมใส่โดย Madame de Pompadour , หลุยส์สิบห้าค่ะ ( พวกเขายังบางครั้งเรียกว่า " ส้นปอมปาดัวร์

" )ตั้งแต่การปฏิวัติฝรั่งเศส ( 1789-1799 ) แนวโน้มการใส่ส้นสูงก็จบลง เพื่อหลีกเลี่ยงการใด ๆที่เกี่ยวข้องกับขุนนางเก่าและความอุดมสมบูรณ์ . since people wished to avoid the ได้คล่อง heels สำหรับ largely eliminated เริ่มต้น market common for เจ็ด men จู ( replace จระเข้เกมนี้ shoe ผสมใน จากจุดเริ่มต้นของบาร็อคส้นเท้ากลับมารองเท้า