I never thought I would discover so

I never thought I would discover something quite so amazing by accident. I was a chemist at the Amos cosmetics factory in New Jersey, USA, trying to design a new perfume when it happened.
1 was trying out all the usual mix of flowers and things — just like I always did — when I decided to throw in a piece nl the fruitcake Momma had packed for my lunch. I don't к now why I did it — I just did.
I put it into the mix with all the other things. Before long, I had a little bottle of perfume made from the things I had mixed together. I put some on the back of my hand. I thought it smelled nice, but there was nothing special about it, so I put the bottle into my handbag. I couldn't give something like that to my boss. After all, I am a chemist and my job is to make perfumes in a proper way. If I told him how I made this one he would tell me not to be a silly girl. Later, he would probably make a joke about it to his friends at the golf club.
That's the kind of man my boss was. 'Anna!'
It was my boss, David Amos, the owner of Amos Cosmetics. He happened to be walking past where I worked. He never usually spoke to people like me. What did he want? I felt nervous.
'Yes, Mr Amos.' I said.
'You're looking terrific today! Mmm . . . what's that lovely smell? It's like fresh bread and flowers and sunshine all mixed together with ... I don't know - is it you, Anna?'
I didn't know what he was talking about. I couldn't smell anything special. Mr Amos had an expert nose for perfumes. And he knew it.
'Yes, it is you!' he said loudly. All the other chemists nearby could hear. It was embarrassing.
I had never heard my boss speak to-me like that before. Or to anybody else, come to think of it. David Amos is a dark, handsome English guy who would never dream of saying nice things to preferred to be with pretty young models who liked his appearance and his money. When he did speak to the chemists he was usually complaining about something. Was he playing some kind of joke today?
Suddenly he came over right next to me. He spoke in a quiet voice close to my ear. 'You know, Anna, I've never really noticed it before - I can't think why - but you really are a beautiful woman!'
'Mr Amos. I . . .' I tried to answer but I didn't know what to say.
'No, it's true, Anna,' he said. 'I must see you outside this dull factory. Will you have dinner with me tonight?'
'Well, I. . . ' I was still too surprised to speak properly.
'That's great! I'll pick you up at your place tonight at eight. See you then,' he said. He was gone before I could say anything.
As I went home on the bus I thought of the strange situation I was in. My boss, who was famous for going out with beautiful women, had told me I was beautiful and had asked me out! But I know I am just ordinary looking and not his usual type at all. When I got home my Momma was in the sitting room talking to my Aunt Mimi.
Aunt Mimi. I like my Aunt Mimi, but she simply can't mind her own business.

She has wanted me to find a husband for ages. She didn't like the thought of me being single and having a career. She thought it wasn't natural for a twenty-seven- year-old woman like me not to be married. Aunt Mimi thought that the least she could do for me was i о find me a husband. I was used to this by now, but it was srill embarrassing.
Aunt Mimi - how nice to see you,' I saidordinary looking girls like me. He
Aunt Mimi looked at me and smiled. 'Anna, my link 1 girl , . . but look at you: you're not a little girl any more, you're a twenty-three-year-old woman already! How time flies
'Actually, I'm twenty-seven, Aunt Mimi,i said. Slit-always got my age wrong.
'So soon? And you're noc married yet? Your mather was married when she was eighteen. Eighteen! And you were born when she was nineteen!' Aunt Mimi looked sac! as she said this.
She decided to say what she thought at once - as she always did.
'So when are you going bring a nice boy home?' she asked, looking me right in the eye.
'There was that boy Armstrong you saw two years ago. He was nice,' said Momma, trying to help me.
'Momma, Armstrong was the pizza delivery man,' I tried to explain, but Momma never did listen.
'Armstrong was here a few times. I liked him,' said Momma.
'Momma,' I said, 'that was when the cooker broke down - remember? We ate pizzas for almost a week until it was fixed. Armstrong just delivered die pizzas.'
'I don't care,' said Momma. 'I liked him - he had nice eyes.' Aunt Mimi raised her eyes in surprise.
'You mean to say you let this Armstrong boy go? said Aunt Mimi.
'But he was only the pizza delivery man,' I said, weakly.
'Then he was. By now he probably owns the company!' said Aunt Mimi, 'And you let him go! Anna!'
It was no use arguing. I knew they were not going to listen to me. So I changed the subject.
'That fruitcake was nice, Momma,' I said.
'Aunt Mimi brought it,' said Momma. 'But don't change the subject - your aunt has something to say to you.'
Oh no! She's trying to find a husband for me again!
Aunt Mimi began, 'I've found the perfect boy for you, Anna. Well . . . he's not exactly young, but neither are you any more . . . and he's still got his own hair. . .' I decided I had to put a stop to this - I didn't want to meet Aunt Mimi's 'boy' even if he did have his own hair.
'Thanks, Aunt Mimi,' I said. 'But I'm already seeing someone tonight.'
I hadn't meant to tell them but I had to do something to stop Aunt Mimi. It certainly surprised them. They both looked at me with their eyes and mouths wide open like a couple of fish.
'Yes,' 1 went on. 'I'm going out with my boss, Mr Amos. He's picking me up at eight.'

That certainly surprised them!
Momma and Aunt Mimi were very pleased, of course. They went off together to plan the wedding and left me to get ready for the man they hoped would be my future husband. I was beginning to wish I hadn't told them. After all, I had no idea why my boss had behaved towards me in that way. He had never even noticed me before now. However, he had noticed the perfume I had been wearing. Lately I had been wearing a perfume called Intrigue. It was
made by another company and I actually preferred it to the perfumes we made. Mr Amos did have a very good nose for perfumes. Perhaps Intrigue was so good he just couldn't stop himself. Who knows?
Anyway, I had to get ready for my evening out. Although I couldn't explain why Mr Amos had suddenly found me attractive, I really wanted to find out. In my own way I'm as bad as my Aunt Mimi, I guess. The funny thing was, I don't really like men like Mr Amos. But I wanted to find out why he had changed.
So I put on my best black dress, lots and lots of Intrigue and my one pair of high-heeled shoes. The handbag I use for work is the only one I've got because I don't go out that often. I took it. Then I heard the doorbell ring.
Momma and Aunt Mimi were at the front door before I could move. They wanted to see my date. Both of them were trying to get me to hurry up. They had big smiles on their faces.
I opened the door. 'Hello, Anna.'
It was Mr Amos. He looked very handsome. However, he was quieter than before and was looking down at the floor. I could hear Momma and Aunt Mimi behind me. I could tell they liked him. It was embarrassing.
'Hello, Mr Amos,' I said.
I was expecting him to say something friendly, like 'Call me David' or something. But he didn't.-
I managed to get him away from my Momma and Aunt Mimi without too much trouble. I guess they thought we
should be alone together if they had any hope of hearing wedding bells in the future.
He hardly said anything in his car, either, apart from polite conversation about how nice I looked. I could tell he didn't mean it. Men have a way of calling you 'nice' when they really mean they don't care how you look.
Anyway, he drove me to an expensive French restaurant where we spent some time having drinks and ordering food. All the conversation was of the polite kind, but I could tell he was getting ready to say something. Then he turned to me with a serious look on his face and spoke.
'Look Anna . . .' he began.
I knew it! He'd changed his mind and was trying to think of some excuse to get out of our evening together.
'. . . about today, at the factory,' he continued. 'I don't know why I behaved like that.'
'I thought it was because you found me attractive, Mr Amos. And because you liked my perfume,' I said, wondering why the Intrigue I was wearing didn't seem to be having any effect on him. But it was obvious he hadn't been listening to me.

'You see, Anna,' he said, 'if we can see this as . . . as. . .' 'As what, Mr Amos?' I asked.
He suddenly put on a smile. As a reward for all your hard work at the factory. After all, you are one of our best chemists. It's the least I can do to show how much I value your efforts. Have this meal on me! I'll pay for it!'
If the meal had been there it would really have been on him - I would have thrown it at him! So he had changed his mind and now wanted to get rid of me. I didn't believe
for one moment that this meal was a prize for being a good little chemist. I needed to be on my own to think what to do.
'Excuse me for a moment, Mr Amos,' I said, getting up from my seat. 'Of course,' he answered, looking less nervous than before.
I went to the ladies' room. I felt like breaking the furniture or something. I was annoyed! I had my pride, after all! And why hadn't my Intrigue worked? Perhaps I hadn't put enough on, even for his expert nose. I decided to put a lot more on. Perhaps that would work. I looked in my handbag - it wasn't there! All that I could find was that bottle with the fruitcake in it that I had made at the factory. I didn't care, I put it on. I used up half of the bottle. Then I went outside again.
As I was walking back to the table I almost ran into the waiter who had served us. He stopped and looked at me with a stupid look on his face. Then he remembered he had a job to do, walked on and knocked down a ta

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมไม่คิดว่า ผมจะค้นพบสิ่งที่น่าทึ่งมากดังนั้น โดยบังเอิญ ผมนักเคมีที่โรงงานเครื่องสำอางโรงแรมอมอสโคในนิวเจอร์ซีย์ สหรัฐอเมริกา การออกแบบน้ำหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้น1 พยายามออกมาปกติผสมของดอกไม้และสิ่งซึ่งเหมือนจะไม่ได้ — เมื่อฉันตัดสินใจที่จะโยนใน nl fruitcake แม่ของมีบรรจุสำหรับอาหารกลางวันของฉัน ฉันไม่кตอนนี้เหตุผลที่ฉันไม่ได้ — ฉันไม่ฉันใส่มันไปผสมกับการสิ่งอื่น ๆ ก่อนที่จะลอง ผมน้อยขวดน้ำหอมที่ทำจากสิ่งที่ผมได้ผสมกัน ฉันใส่บางที่ด้านหลังของมือ ผมคิดว่า กลิ่นดี แต่ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นฉันใส่ขวดในกระเป๋าของฉัน ฉันไม่ให้บางสิ่งบางอย่างเช่นเดียวกับที่เจ้านายของฉัน หลังจากที่ทุก ฉันเป็นนักเคมี และงานของฉันคือการ ทำน้ำหอมในแบบที่เหมาะสม ถ้าผมบอก วิธีทำเขาหนึ่งนี้จะบอกไม่ให้ ผู้หญิงโง่ ภายหลัง เขาจะคงให้เล่นเกี่ยวกับเรื่องเพื่อนของเขาที่กอล์ฟคลับนั่นคือชนิดของคนที่ถูกเจ้านายของฉัน 'แอนนา'เจ้านาย โรงแรมอมอสโค David เจ้าของโรงแรมอมอสโคเครื่องสำอางได้ เขาเกิดขึ้นเพื่อจะเดินผ่านมาที่ฉันทำงาน ไม่เคยจะพูดกับคนอย่างผม เขาไม่ได้ต้องอะไร ฉันรู้สึกประสาท'ใช่ โรงแรมอมอสโคนาย' ฉันเคยพูด' พักยอดเยี่ยมวันนี้ Mmm...กลิ่นน่ารักคืออะไร เหมือนขนมปังสด และดอกไม้และแสงแดดทั้งหมดผสมกัน... ไม่ทราบ - เป็นคุณ แอนนา?'ฉันไม่รู้ว่าเขาถูกพูดถึง ฉันไม่สามารถกลิ่นอะไรเป็นพิเศษ นายโรงแรมอมอสโคมีจมูกการใช้น้ำหอม และเขารู้'ใช่ มันเป็นคุณ ' เขากล่าวว่า ดังนั้น ทั้งร้านขายยาอื่น ๆ ในบริเวณใกล้เคียงอาจได้ยิน อายได้ฉันก็ไม่เคยได้ยินเจ้านายพูด-ฉันเหมือนก่อน หรือกับใครอื่น มาคิดว่า มัน โรงแรมอมอสโค David มืด หล่ออังกฤษคนที่จะเคยฝันว่า ต้องการสิ่งที่ดีให้กับสาวสวยรุ่น ที่ชอบรูปลักษณ์ของเขาและเงินของเขาได้ เมื่อเขาได้พูดคุยกับร้านขายยา เขามักจะถูกบ่นเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง เขาถูกเล่นตลกบางประการวันนี้ก็เขามาด้านขวาติดกับฉัน เขาพูดในเสียงเงียบสงบใกล้กับหูของฉัน 'คุณทราบ แอนนา ฉันไม่เคยพบมันก่อน - ไม่คิดว่า ทำไม - แต่คุณจะเป็นหญิงสาวสวย'' นายโรงแรมอมอสโค I . . .' พยายามที่จะตอบ แต่ไม่รู้จะพูดอะไร' มันเป็นความจริง ไม่ แอนนา เขากล่าวว่า ' ต้องเห็นคุณอยู่นอกโรงงานนี้น่าเบื่อ คุณจะเย็นกับฉันคืนนี้? "' ดี ฉัน ' ผมยังประหลาดใจที่จะพูดได้อย่างถูกต้อง' ก็ดี ฉันจะรับคุณที่พักคืนนี้ที่แปด ดูแล้ว เขากล่าวว่า เขาได้หายไปก่อนอาจพูดอะไรเป็นผมกลับบ้านบนรถคิดสถานการณ์แปลก ๆ ของ ผมอยู่ใน เจ้านายที่มีชื่อเสียงไปออกกับผู้หญิงสวย มีบอกฉันว่า ฉันสวย และมาขอผม แต่ฉันรู้ว่า ฉันมองเพียงธรรมดาและไม่เขาชนิดปกติเลย เมื่อฉันกลับมาถึงบ้าน แม่ของฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นพูดคุยฟมิมิป้าของฉันป้าฟมิมิ ชอบฟมิมิป้าของฉัน แต่เธอก็ไม่รังเกียจธุรกิจของตนเอง She has wanted me to find a husband for ages. She didn't like the thought of me being single and having a career. She thought it wasn't natural for a twenty-seven- year-old woman like me not to be married. Aunt Mimi thought that the least she could do for me was i о find me a husband. I was used to this by now, but it was srill embarrassing.Aunt Mimi - how nice to see you,' I saidordinary looking girls like me. HeAunt Mimi looked at me and smiled. 'Anna, my link 1 girl , . . but look at you: you're not a little girl any more, you're a twenty-three-year-old woman already! How time flies'Actually, I'm twenty-seven, Aunt Mimi,i said. Slit-always got my age wrong.'So soon? And you're noc married yet? Your mather was married when she was eighteen. Eighteen! And you were born when she was nineteen!' Aunt Mimi looked sac! as she said this.She decided to say what she thought at once - as she always did.'So when are you going bring a nice boy home?' she asked, looking me right in the eye.'There was that boy Armstrong you saw two years ago. He was nice,' said Momma, trying to help me.'Momma, Armstrong was the pizza delivery man,' I tried to explain, but Momma never did listen.'Armstrong was here a few times. I liked him,' said Momma.'Momma,' I said, 'that was when the cooker broke down - remember? We ate pizzas for almost a week until it was fixed. Armstrong just delivered die pizzas.''I don't care,' said Momma. 'I liked him - he had nice eyes.' Aunt Mimi raised her eyes in surprise.'You mean to say you let this Armstrong boy go? said Aunt Mimi.'But he was only the pizza delivery man,' I said, weakly.'Then he was. By now he probably owns the company!' said Aunt Mimi, 'And you let him go! Anna!'It was no use arguing. I knew they were not going to listen to me. So I changed the subject.'That fruitcake was nice, Momma,' I said.'Aunt Mimi brought it,' said Momma. 'But don't change the subject - your aunt has something to say to you.'Oh no! She's trying to find a husband for me again!Aunt Mimi began, 'I've found the perfect boy for you, Anna. Well . . . he's not exactly young, but neither are you any more . . . and he's still got his own hair. . .' I decided I had to put a stop to this - I didn't want to meet Aunt Mimi's 'boy' even if he did have his own hair.'Thanks, Aunt Mimi,' I said. 'But I'm already seeing someone tonight.'I hadn't meant to tell them but I had to do something to stop Aunt Mimi. It certainly surprised them. They both looked at me with their eyes and mouths wide open like a couple of fish.'Yes,' 1 went on. 'I'm going out with my boss, Mr Amos. He's picking me up at eight.' That certainly surprised them!Momma and Aunt Mimi were very pleased, of course. They went off together to plan the wedding and left me to get ready for the man they hoped would be my future husband. I was beginning to wish I hadn't told them. After all, I had no idea why my boss had behaved towards me in that way. He had never even noticed me before now. However, he had noticed the perfume I had been wearing. Lately I had been wearing a perfume called Intrigue. It wasmade by another company and I actually preferred it to the perfumes we made. Mr Amos did have a very good nose for perfumes. Perhaps Intrigue was so good he just couldn't stop himself. Who knows?Anyway, I had to get ready for my evening out. Although I couldn't explain why Mr Amos had suddenly found me attractive, I really wanted to find out. In my own way I'm as bad as my Aunt Mimi, I guess. The funny thing was, I don't really like men like Mr Amos. But I wanted to find out why he had changed.So I put on my best black dress, lots and lots of Intrigue and my one pair of high-heeled shoes. The handbag I use for work is the only one I've got because I don't go out that often. I took it. Then I heard the doorbell ring.Momma and Aunt Mimi were at the front door before I could move. They wanted to see my date. Both of them were trying to get me to hurry up. They had big smiles on their faces.I opened the door. 'Hello, Anna.'It was Mr Amos. He looked very handsome. However, he was quieter than before and was looking down at the floor. I could hear Momma and Aunt Mimi behind me. I could tell they liked him. It was embarrassing.'Hello, Mr Amos,' I said.I was expecting him to say something friendly, like 'Call me David' or something. But he didn't.-I managed to get him away from my Momma and Aunt Mimi without too much trouble. I guess they thought weshould be alone together if they had any hope of hearing wedding bells in the future.He hardly said anything in his car, either, apart from polite conversation about how nice I looked. I could tell he didn't mean it. Men have a way of calling you 'nice' when they really mean they don't care how you look.Anyway, he drove me to an expensive French restaurant where we spent some time having drinks and ordering food. All the conversation was of the polite kind, but I could tell he was getting ready to say something. Then he turned to me with a serious look on his face and spoke.'Look Anna . . .' he began.I knew it! He'd changed his mind and was trying to think of some excuse to get out of our evening together.'. . . about today, at the factory,' he continued. 'I don't know why I behaved like that.''I thought it was because you found me attractive, Mr Amos. And because you liked my perfume,' I said, wondering why the Intrigue I was wearing didn't seem to be having any effect on him. But it was obvious he hadn't been listening to me.
'You see, Anna,' he said, 'if we can see this as . . . as. . .' 'As what, Mr Amos?' I asked.
He suddenly put on a smile. As a reward for all your hard work at the factory. After all, you are one of our best chemists. It's the least I can do to show how much I value your efforts. Have this meal on me! I'll pay for it!'
If the meal had been there it would really have been on him - I would have thrown it at him! So he had changed his mind and now wanted to get rid of me. I didn't believe
for one moment that this meal was a prize for being a good little chemist. I needed to be on my own to think what to do.
'Excuse me for a moment, Mr Amos,' I said, getting up from my seat. 'Of course,' he answered, looking less nervous than before.
I went to the ladies' room. I felt like breaking the furniture or something. I was annoyed! I had my pride, after all! And why hadn't my Intrigue worked? Perhaps I hadn't put enough on, even for his expert nose. I decided to put a lot more on. Perhaps that would work. I looked in my handbag - it wasn't there! All that I could find was that bottle with the fruitcake in it that I had made at the factory. I didn't care, I put it on. I used up half of the bottle. Then I went outside again.
As I was walking back to the table I almost ran into the waiter who had served us. He stopped and looked at me with a stupid look on his face. Then he remembered he had a job to do, walked on and knocked down a ta

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะค้นพบอะไรบางอย่างที่น่าทึ่งโดยอุบัติเหตุ ฉันเป็นนักเคมีที่เอมัโรงงานเครื่องสำอางในรัฐนิวเจอร์ซีย์สหรัฐอเมริกาพยายามที่จะออกแบบน้ำหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้น.
1 ได้พยายามออกทั้งหมดผสมปกติของดอกไม้และสิ่ง - เช่นเดียวกับที่ผมมักจะทำ - เมื่อฉันตัดสินใจที่จะโยนใน ชิ้น NL Fruitcake แม่ได้บรรจุสำหรับมื้อกลางวันของฉัน ฉันไม่кว่าทำไมตอนนี้ฉันไม่ได้ - ฉันก็ไม่ได้.
ฉันใส่มันลงไปในส่วนผสมที่มีทุกสิ่งอื่น ๆ หลังจากนั้นไม่นานผมมีขวดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของน้ำหอมที่ทำจากสิ่งที่ฉันได้ผสมเข้าด้วยกัน ฉันใส่บางอย่างบนหลังมือของฉัน ฉันคิดว่ามันกลิ่นดี แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ดังนั้นฉันใส่ขวดลงไปในกระเป๋าถือของฉัน ฉันไม่สามารถให้สิ่งที่ต้องการที่จะเจ้านายของฉัน หลังจากที่ทุกคนฉันเป็นนักเคมีและงานของผมคือการทำให้น้ำหอมในทางที่เหมาะสม ถ้าฉันบอกเขาว่าฉันทำอย่างใดอย่างหนึ่งที่เขาจะบอกฉันไม่ได้ที่จะเป็นสาวโง่ หลังจากนั้นเขาอาจจะทำให้เรื่องตลกเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปยังเพื่อนของเขาที่สโมสรกอล์ฟ.
ที่ชนิดของมนุษย์เจ้านายของฉันคือ 'แอนนา'
มันเป็นเจ้านายของฉันเดวิดเอมัสเอมัสเจ้าของเครื่องสำอาง เขาเกิดขึ้นที่จะเดินผ่านไปมาที่ผมทำงาน เขาไม่เคยมักจะพูดกับคนอย่างผม สิ่งที่เขาต้องการได้หรือไม่ ผมรู้สึกประสาท.
'ใช่นายเอมอส. ผมบอกว่า.
'คุณกำลังมองหาที่ยอดเยี่ยมในวันนี้! อืมมม . . สิ่งที่ว่ากลิ่นที่น่ารัก? มันเหมือนขนมปังสดและดอกไม้และแสงแดดทั้งหมดผสมเข้าด้วยกันด้วย ... ผมไม่ทราบว่า - มันเป็นคุณแอนนา '?
ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เขากำลังพูดคุยเกี่ยวกับ ฉันไม่ได้กลิ่นอะไรเป็นพิเศษ นายเอมอสมีจมูกสำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านน้ำหอม และเขารู้ว่ามัน.
'ใช่มันเป็นคุณ! เขากล่าวว่าเสียงดัง ทั้งหมดเคมีอื่นที่ใกล้เคียงสามารถได้ยินเสียง มันเป็นที่น่าอาย.
ฉันไม่เคยได้ยินเจ้านายของฉันพูดกับฉันแบบนั้นมาก่อน หรือคนอื่นมาคิดว่ามัน เดวิดเอมัสเป็นสีเข้มภาษาอังกฤษผู้ชายหล่อที่ไม่เคยจะฝันของการพูดสิ่งที่ดีที่จะต้องการที่จะอยู่กับนางแบบสาวสวยที่ชอบการปรากฏตัวของเขาและเงินของเขา เมื่อเขาไม่พูดคุยกับนักเคมีที่เขามักจะบ่นเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง
เขาได้รับการเล่นชนิดของเรื่องตลกที่วันนี้บางทันใดนั้นเขามาอยู่ข้างผม เขาพูดด้วยเสียงที่เงียบสงบใกล้กับหูของฉัน 'คุณจะรู้ว่าแอนนาฉันไม่เคยสังเกตเห็นจริงๆก่อน - ฉันไม่สามารถคิดว่าทำไม - แต่จริงๆเป็นผู้หญิงที่สวยงาม!'
'นายเอมัส ผม . . . ' ฉันพยายามที่จะตอบ แต่ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะพูด.
"ไม่มันเป็นความจริงแอนนา" เขากล่าวว่า "ผมเห็นคุณต้องออกไปข้างนอกโรงงานที่น่าเบื่อนี้ คุณจะต้องรับประทานอาหารค่ำกับฉันคืนนี้?
'' ดีครั้งที่หนึ่ง . 'ฉันก็ยังคงประหลาดใจมากเกินไปที่จะพูดได้อย่างถูกต้อง.' ที่ดี!
ฉันจะไปรับคุณที่สถานที่ของคุณคืนนี้ที่แปด ดูแล้วคุณ "เขากล่าวว่า เขาก็หายไปก่อนที่ฉันจะพูดอะไร.
ขณะที่ผมกลับบ้านบนรถบัสที่ฉันคิดว่าในสถานการณ์ที่แปลกผมอยู่ใน. เจ้านายของฉันที่มีชื่อเสียงในการออกไปกับผู้หญิงที่สวยได้บอกฉันว่าฉันเป็นภาพที่สวยงามและได้ถามฉันออก ! แต่ฉันรู้ว่าผมเป็นเพียงแค่สามัญมองและไม่ได้เป็นประเภทตามปกติของเขาเลย เมื่อผมกลับถึงบ้านแม่ของฉันอยู่ในห้องนั่งเล่นพูดคุยกับป้ามี่ฉัน.
ป้ามี่ ผมชอบป้ามี่ของฉัน แต่เธอก็ไม่สามารถคิดธุรกิจของตัวเอง. เธอต้องการให้ผมหาสามีสำหรับทุกเพศทุกวัย เธอไม่ชอบความคิดของฉันเป็นคนเดียวและมีอาชีพ เธอคิดว่ามันไม่เป็นธรรมชาติสำหรับผู้หญิงที่ยี่สิบเจ็ดปีอย่างผมไม่ได้ที่จะแต่งงาน ป้ามี่คิดว่าอย่างน้อยเธอจะทำอะไรให้ฉันเป็นฉันоหาฉันสามี ฉันถูกใช้ในการนี้โดยขณะนี้ แต่มันก็เป็นที่น่าอาย srill. ป้ามี่ - วิธีการที่ดีที่จะเห็นคุณ 'ฉัน saidordinary สาวมองอย่างผม เขาป้ามี่มองที่ผมและยิ้ม 'แอนนา, เชื่อมโยงของฉัน 1 สาว . แต่มองไปที่คุณ: คุณไม่ได้เป็นสาวน้อยใด ๆ เพิ่มเติมคุณเป็นผู้หญิงยี่สิบสามปีแล้ว! วิธีการที่เวลาบิน'อันที่จริงฉันยี่สิบเจ็ดป้ามี่ที่ผมพูด กรีดเสมอได้อายุของฉันผิด. 'ดังนั้นเร็ว ๆ นี้? และคุณแต่งงาน NOC ยัง? ท้องของคุณกำลังจะแต่งงานเมื่อเธออายุสิบแปด สิบแปด! และคุณเกิดเมื่อเธออายุสิบเก้า! ป้ามี่มองถุง! . ขณะที่เธอกล่าวว่าเธอตัดสินใจที่จะพูดในสิ่งที่เธอคิดว่าในครั้งเดียว-. ขณะที่เธอมักจะทำ'ดังนั้นเมื่อคุณจะนำบ้านเด็กดี?' เธอถามว่ามองฉันขวาในตา. 'มีเด็กที่เป็นอาร์มสตรองที่คุณเห็นสองปีที่ผ่านมา เขาเป็นคนดี 'แม่กล่าวว่าพยายามที่จะช่วยให้ฉัน.' แม่อาร์มสตรองเป็นคนส่งพิซซ่า 'ฉันพยายามที่จะอธิบาย แต่แม่ไม่เคยฟัง.' อาร์มสตรองอยู่ที่นี่ไม่กี่ครั้ง ฉันชอบเขาว่า 'แม่กล่าวว่า.' แม่ 'ฉันพูดว่า' นั่นคือเมื่อหม้อหุงยากจนลง - จำได้ไหม? เรากินพิซซ่าเกือบสัปดาห์จนกว่าจะได้รับการแก้ไข อาร์มสตรองเพียงแค่ส่งพิซซ่าตาย. '' ฉันไม่สนใจ 'กล่าวว่าแม่ "ผมชอบเขา - เขามีตาดี. ป้ามี่ยกดวงตาของเธอประหลาดใจ. 'คุณหมายถึงว่าคุณปล่อยให้เด็กคนนี้อาร์มสตรองไป? กล่าวว่าป้ามี่. 'แต่เขาก็เป็นเพียงคนส่งพิซซ่า' ฉันกล่าวว่าอ่อน. 'แล้วเขาก็คือ โดยตอนนี้เขาอาจจะเป็นเจ้าของ บริษัท ! กล่าวว่าป้ามี่ 'และคุณปล่อยให้เขาไป! แอนนา 'มันก็ใช้ไม่เถียง ผมรู้ว่าพวกเขาจะไม่ฟังฉัน ดังนั้นผมจึงเปลี่ยนเรื่อง. 'นั่นเป็น Fruitcake ดีแม่' ฉันกล่าวว่า. 'ป้ามี่นำมันกล่าวว่าแม่ แต่ไม่เปลี่ยนเรื่อง - ป้าของคุณมีสิ่งที่จะพูดกับคุณ. 'โอ้ไม่! เธอพยายามที่จะหาสามีให้ฉันอีกครั้ง! ป้ามี่เริ่ม 'ฉันได้พบเด็กที่สมบูรณ์แบบสำหรับคุณแอนนา ดี . . . เขาไม่ได้ว่าหนุ่มสาว แต่ไม่คุณใด ๆ เพิ่มเติม . . และเขาก็ยังคงมีผมของเขาเอง . . ' ฉันตัดสินใจที่ผมต้องนำหยุดไปนี้ - ฉันไม่ต้องการที่จะตอบสนองความต้องการของป้ามี่ 'เด็ก' แม้ว่าเขามีผมของเขาเอง. 'ขอบคุณป้ามี่' ฉันกล่าวว่า 'แต่ฉันได้เห็นคนในคืนนี้. ผมไม่ได้หมายถึงการบอกพวกเขา แต่ผมต้องทำบางสิ่งบางอย่างที่จะหยุดป้ามี่ แน่นอนมันประหลาดใจพวกเขา พวกเขาทั้งสองมองที่ผมด้วยตาและปากของพวกเขาเปิดกว้างเหมือนคู่ของปลา. 'ใช่' 1 เดินต่อไป 'ฉันจะออกมาพร้อมกับเจ้านายของฉันนายเอมัส เขามารับฉันขึ้นที่แปด. แน่นอนว่าพวกเขาประหลาดใจ! แม่และป้ามี่มีความยินดีมากแน่นอน พวกเขาเดินออกไปด้วยกันในการวางแผนจัดงานแต่งงานและด้านซ้ายของผมที่จะได้รับพร้อมสำหรับคนที่พวกเขาหวังว่าจะเป็นสามีในอนาคตของฉัน ผมเริ่มที่จะหวังว่าฉันไม่ได้บอกพวกเขาว่า หลังจากที่ทุกคนผมมีความคิดว่าทำไมเจ้านายของฉันได้ประพฤติมาหาผมในทางที่ เขาไม่เคยแม้แต่จะสังเกตเห็นฉันก่อนหน้านี้ แต่เขาได้สังเกตเห็นน้ำหอมที่ฉันได้รับการสวมใส่ เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้รับการสวมใส่น้ำหอมที่เรียกว่าวางแผน มันถูกผลิตโดย บริษัท อื่นและฉันต้องการจริงมันน้ำหอมที่เราทำ นายเอมอสไม่มีจมูกที่ดีมากสำหรับน้ำหอม บางทีอาจจะเป็นอุบายเพื่อที่ดีเขาก็ไม่สามารถหยุดตัวเอง ใครจะรู้? อย่างไรก็ตามผมจะต้องได้รับการพร้อมสำหรับตอนเย็นของฉันออก ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไมนายเอมัสได้ก็พบว่าผมมีเสน่ห์, ผมอยากที่จะหา ในทางของตัวเองของฉันฉันฉันไม่ดีเท่าที่ป้ามี่ฉันเดา สิ่งที่ตลกก็คือฉันไม่ชอบผู้ชายอย่างนายเอมัส แต่ผมต้องการที่จะหาเหตุผลที่เขามีการเปลี่ยนแปลง. ดังนั้นฉันใส่ชุดสีดำที่ดีที่สุดของฉันจำนวนมากและจำนวนของการวางแผนและหนึ่งคู่ของฉันของรองเท้าส้นสูง กระเป๋าถือที่ผมใช้ในการทำงานเป็นเพียงคนเดียวที่ฉันมีเพราะผมไม่ได้ออกไปที่มักจะ ฉันเอามัน. จากนั้นผมได้ยินแหวนออด. แม่และป้ามี่อยู่ที่ประตูหน้าบ้านก่อนที่ฉันจะย้าย พวกเขาอยากจะเห็นวันของฉัน ทั้งของพวกเขากำลังพยายามที่จะได้รับฉันจะรีบขึ้น พวกเขามีรอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขา. ฉันเปิดประตู 'สวัสดีแอนนา. มันเป็นนายเอมอส เขามองหล่อมาก แต่เขาเป็นคนที่เงียบสงบกว่าก่อนและได้รับการมองลงมาที่พื้น ผมได้ยินแม่และป้ามี่อยู่ข้างหลังผม ผมบอกได้เลยว่าพวกเขาชอบเขา มันเป็นที่น่าอาย. 'สวัสดีนายเอมัส' ผมบอกว่า. ผมคาดหวังว่าเขาจะพูดอะไรบางอย่างที่เป็นมิตรเช่น 'โทรหาฉันเดวิดหรือบางสิ่งบางอย่าง แต่เขา didn't.- ฉันจัดการเพื่อให้เขาออกไปจากแม่และป้าของฉันมี่ไม่มีปัญหามากเกินไป ผมคิดว่าพวกเขาคิดว่าเราควรจะอยู่ด้วยกันตามลำพังถ้าพวกเขามีความหวังที่จะได้ยินเสียงระฆังที่จัดงานแต่งงานในอนาคตใด ๆ . เขาแทบจะไม่พูดอะไรในรถของเขาอย่างใดอย่างหนึ่งนอกเหนือจากการสนทนาสุภาพเกี่ยวกับวิธีการที่ดีที่ผมมอง ผมบอกได้เลยว่าเขาไม่ได้หมายความว่ามัน ผู้ชายมีวิธีการเรียกคุณ 'ดี' เมื่อพวกเขาจริงๆหมายถึงพวกเขาไม่สนใจว่าคุณจะมองได้. อย่างไรก็ตามเขาขับรถพาฉันไปยังร้านอาหารฝรั่งเศสที่มีราคาแพงที่เราใช้เวลาที่มีเครื่องดื่มและสั่งอาหาร ทุกการสนทนาเป็นชนิดสุภาพ แต่ผมสามารถบอกเขาได้รับพร้อมที่จะพูดอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็หันมาทางผมด้วยรูปลักษณ์ที่รุนแรงบนใบหน้าของเขาและพูด. 'แอนนาดู . . ' เขาเริ่ม. ฉันรู้ว่ามัน! เขาต้องการเปลี่ยนความคิดของเขาและพยายามที่จะคิดว่าข้ออ้างที่จะได้รับจากช่วงเย็นของเราด้วยกัน. ' . . เกี่ยวกับวันนี้ที่โรงงาน "เขาอย่างต่อเนื่อง "ผมไม่ทราบว่าทำไมผมประพฤติเช่นนั้น. '' ฉันคิดว่ามันเป็นเพราะคุณพบฉันที่น่าสนใจนายเอมัส และเนื่องจากคุณชอบน้ำหอมของฉัน 'ฉันกล่าวว่าสงสัยว่าทำไมวางอุบายผมใส่ไม่ได้ดูเหมือนจะมีผลกระทบใด ๆ กับเขา แต่มันก็เป็นที่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รับฟังฉัน. 'คุณจะเห็นแอนนา' เขากล่าวว่า 'ถ้าเราสามารถเห็นนี้เป็น . . เช่น. . . ' 'ในฐานะที่เป็นสิ่งที่นายเอมัส? ฉันถาม. ทันใดนั้นเขาก็วางบนรอยยิ้ม เป็นรางวัลสำหรับการทำงานของคุณที่โรงงาน หลังจากที่ทุกท่านเป็นหนึ่งในนักเคมีดีที่สุดของเรา มันเป็นอย่างน้อยฉันสามารถทำได้เพื่อแสดงว่าผมให้ความพยายามของคุณ มีอาหารนี้กับฉัน! ฉันจะจ่ายสำหรับมัน 'ถ้าอาหารที่ได้รับนั้นมันจริงๆจะได้รับในเขา- ฉันจะได้โยนมันที่เขา! ดังนั้นเขาจึงมีการเปลี่ยนแปลงความคิดของเขาและตอนนี้ต้องการที่จะกำจัดของฉัน ผมไม่เชื่อว่าหนึ่งในช่วงเวลาที่อาหารนี้เป็นรางวัลสำหรับการเป็นนักเคมีที่ดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันต้องการที่จะอยู่ในของตัวเองที่จะคิดว่าจะทำอย่างไร. 'ขอโทษนะสำหรับช่วงเวลาที่นายเอมัส' ฉันกล่าวว่าได้รับการขึ้นจากที่นั่งของฉัน 'แน่นอน' เขาตอบว่ามองประสาทน้อยกว่าก่อน. ฉันเดินไปที่ห้องผู้หญิง ' ฉันรู้สึกเหมือนทำลายเฟอร์นิเจอร์หรืออะไร ผมรำคาญ! ผมมีความภาคภูมิใจของฉันหลังจากทั้งหมด! และทำไมไม่ได้วางอุบายของฉันทำงาน? บางทีผมไม่ได้ใส่พอแม้สำหรับผู้เชี่ยวชาญจมูกของเขา ฉันตัดสินใจที่จะใส่มากขึ้นใน บางทีนั่นอาจจะทำงาน ผมมองในกระเป๋าถือของฉัน - มันไม่ได้มี! ทั้งหมดที่ผมสามารถหาได้ขวดที่มี Fruitcake ในนั้นที่ฉันได้ทำที่โรงงาน ผมไม่ได้ดูแลผมใส่ไว้ใน ผมใช้ครึ่งหนึ่งของขวด แล้วฉันจะออกไปข้างนอกอีกครั้ง. ขณะที่ผมกำลังเดินกลับไปที่โต๊ะฉันเกือบจะวิ่งเข้าไปในบริกรที่มีหน้าที่เรา เขาหยุดและมองมาที่ผมด้วยรูปลักษณ์โง่บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็จำได้ว่าเขามีงานที่ต้องทำ, เดินบนและเคาะลงตา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมไม่เคยคิดว่าผมจะค้นพบอะไรบางอย่างที่ค่อนข้างน่าทึ่งมาก โดยอุบัติเหตุ ผมเป็นนักเคมีที่ Amos เครื่องสำอางโรงงานใน New Jersey , USA พยายามที่จะออกแบบน้ำหอมใหม่เมื่อมันเกิดขึ้น .
1 ได้พยายามออกทั้งหมดปกติผสมดอกไม้และสิ่ง - เหมือนที่เคยทำ เมื่อฉันตัดสินใจที่จะโยนในชิ้นส่วน NL Fruitcake แม่มีบริการจัดอาหารกลางวันของฉัน ฉันไม่кตอนนี้ทำไมผมทำ ผมจะทำ
ผมใส่รวมกับพวกอื่น ๆสิ่ง ไม่นาน ผมได้ขวดเล็ก ๆน้อย ๆของน้ำหอมที่ทำจากสิ่งที่ผมผสมเข้าด้วยกัน ผมใส่บนหลังมือของฉัน ฉันคิดว่ามันหอมดี แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับมันดังนั้นฉันวางขวดลงในกระเป๋าถือของฉัน ข้าไม่ได้บอกอย่างนั้นกับเจ้านายของฉัน หลังจากที่ทั้งหมดฉันเป็นนักเคมีและงานของแม่คือให้หอมในทางที่เหมาะสมถ้าฉันบอกเขา ว่าฉันทำนี่ เขาจะบอกไม่ให้ฉันเป็นผู้หญิงโง่ ต่อมา เขาอาจจะล้อเล่นกับเพื่อนของเขาที่สโมสรกอล์ฟ
ผู้ชายแบบนั้น เจ้านายของฉัน ' แอนนา !
มันเป็นเจ้านายของผม เดวิด เอมอส เจ้าของเเครื่องสำอางค์ เขาจะบังเอิญเดินผ่านที่แม่ทำงาน เขาก็มักจะพูดกับคนอย่างผม เขาต้องการอะไร ฉันรู้สึกประหม่า .
" นายเอมอสฉันบอกว่า คุณกำลังมองหา
ยอดเยี่ยมในวันนี้ ! อืม . . . . . . . . . . . . . กลิ่นอะไรที่น่ารัก ? มันเหมือนขนมปังสดและดอกไม้ และแสงแดดผสมกันด้วย . . . . . . . ผมไม่รู้ว่าเป็นคุณ แอนนา ?
ผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับ ฉันยังได้กลิ่นไม่ได้มีอะไรพิเศษ นายอามมีผู้เชี่ยวชาญจมูกสำหรับน้ำหอม และเขารู้ว่ามัน .
" คุณมัน ! เขาพูดเสียงดัง ทั้งหมดอื่น ๆ นักเคมีที่ได้ยิน