Most coral reef remote sensing has

Most coral reef remote sensing has used optical sensors which are of very limited value in high turbidity environments. These limitations are now being overcome through the deployment of acoustic remote sensing methods. Active sonar sensors are usually towed behind a boat and measure the depth of the water and components of surface roughness and hardness (White et al., 2003). Compared to optical methods, these sensors have the following advantages; (i) greater depth of penetration, (ii) unconstrained by optical water properties, and (iii) measurement of sea bed structure, which may be particularly important for specific organisms such as reef fish. However, disadvantages of the methods include; (i) they cannot be deployed in shallow water (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนใหญ่ปะการังแชมพูได้ใช้เซนเซอร์แสงที่มีค่ามากจำกัดในสภาพแวดล้อมความขุ่นสูง ข้อจำกัดเหล่านี้จะตอนนี้ถูกเอาชนะ โดยใช้อะคูสติกวิธีตรวจวัดระยะไกล เซ็นเซอร์โซนาร์ใช้งานปกติได้มักอยู่เบื้องหลังเรือ และวัดความลึกของน้ำและส่วนประกอบของความเรียบผิวและความแข็ง (สีขาวและ al., 2003) เมื่อเทียบกับวิธีการออปติคอล เซนเซอร์เหล่านี้มีข้อดีดังต่อไปนี้ (i) มากกว่าลึกเจาะ, (ii) unconstrained คุณสมบัติน้ำแสง และ (iii) วัดทะเลเตียงโครงสร้าง ซึ่งอาจเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเฉพาะสิ่งมีชีวิตเช่นปลา อย่างไรก็ตาม ข้อเสียของวิธีการรวม (i) จะไม่สามารถใช้งานในน้ำตื้น (< 0.5 m), (ii) อาจไม่มีที่วัดสหทรรศน์มากกว่าพื้นที่ขนาดใหญ่ และมักจะมีแผนที่จะสร้าง โดย interpolating ระหว่างเพลงอะคูสติก และ (iii) จะไม่สามารถเหยียด benthos ตามผิวคล้ำ (สี) การศึกษาล่าสุดพบว่า อยู่อาศัยปะการังกี่อาจจะ discriminated ใช้เซนเซอร์อะคูสติกและการที่แผนที่ accuracies ได้เปรียบเทียบได้กับจาก Landsat TM (สีขาวและ al., 2003) มีอยู่ แต่ มากขอบเขตการรวมสเปกตรัม และอะคูสติก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวปะการังระยะไกลส่วนใหญ่ได้ใช้เซ็นเซอร์แสงที่มีค่าที่ จำกัด มากในสภาพแวดล้อมที่มีความขุ่นสูง ข้อ จำกัด เหล่านี้กำลังถูกครอบงำผ่านการใช้งานของอะคูสติกวิธีการระยะไกล เซ็นเซอร์โซนาร์ที่ใช้งานจะลากมักจะอยู่เบื้องหลังเรือและวัดความลึกของน้ำและองค์ประกอบของพื้นผิวที่ขรุขระและความแข็ง (สีขาว et al., 2003) เมื่อเทียบกับวิธีการออปติคอล, เซ็นเซอร์เหล่านี้มีข้อดีดังต่อไปนี้ (i) ความลึกของการเจาะ (ii) unconstrained โดยคุณสมบัติน้ำแสงและ (iii) การวัดของโครงสร้างท้องทะเลซึ่งอาจจะเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งสำหรับการมีชีวิตที่เฉพาะเจาะจงเช่นปลาในแนวปะการัง แต่ข้อเสียของวิธีการรวมถึง; (i) พวกเขาไม่สามารถใช้งานได้ในน้ำตื้น (<0.5 เมตร), (ii) พวกเขาไม่ให้วัดสรุปพื้นที่ขนาดใหญ่กว่าและแผนที่มักจะต้องได้รับการสร้างขึ้นโดย interpolating ระหว่างเพลงอะคูสติกและ (iii) พวกเขาไม่สามารถที่จะเห็นความแตกต่าง สัตว์หน้าดินบนพื้นฐานของการสร้างเม็ดสี (สี) ผลการศึกษาล่าสุดพบว่าแหล่งที่อยู่อาศัยของปะการังไม่กี่อาจจะมีการเลือกปฏิบัติโดยใช้เซ็นเซอร์อะคูสติกและความถูกต้องของแผนที่ก็เปรียบได้กับผู้ที่มาจาก Landsat TM (สีขาว et al., 2003) มี แต่ขอบเขตมากสำหรับการรวมวิธีสเปกตรัมและอะคูสติก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวปะการังส่วนใหญ่ระยะไกลได้ใช้เซ็นเซอร์แสงซึ่งมีมูลค่าน้อยมาก ในสภาพแวดล้อมที่มีความขุ่นสูง ข้อ จำกัด เหล่านี้กำลังถูกเอาชนะผ่านการใช้งานของอะคูสติกระยะไกลโดยใช้ เซ็นเซอร์ Sonar ปราดเปรียวมักจะลากไปข้างหลังเรือ และวัดความลึกของน้ำ และส่วนประกอบของความขรุขระของผิวและความแข็ง ( สีขาว et al . , 2003 )เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการแสง เซ็นเซอร์เหล่านี้มีข้อดีดังต่อไปนี้ ; ( ผม ) มากกว่าความลึกของ ( 2 ) ต่างกันไป โดยคุณสมบัติของแสง น้ำ และ ( 3 ) การวัดของโครงสร้างเตียงทะเล ซึ่งอาจจะสำคัญสำหรับสิ่งมีชีวิตที่เฉพาะเจาะจงเช่นปลาแนวปะการัง อย่างไรก็ตาม ข้อเสียของวิธีการรวมถึง ; ( ฉัน ) พวกเขาไม่สามารถใช้งานได้ในน้ำตื้น ( < 0.5 M )( 2 ) พวกเขาไม่ได้ให้วัดแผนผ่านพื้นที่ขนาดใหญ่ และแผนที่ มักจะต้องมีการสร้างขึ้นโดยการ ประมาณระหว่างเพลงอะคูสติก , และ ( iii ) พวกเขาไม่สามารถที่จะแยกแยะสัตว์พื้นท้องน้ำบนพื้นฐานของสี ( สี )การศึกษาล่าสุดพบว่า แหล่งปะการังน้อยอาจเลือกใช้เซ็นเซอร์อะคูสติกและความถูกต้องโดยเปรียบเทียบกับแผนที่จากดาวเทียม TM ( สีขาว et al . , 2003 ) อย่างไรก็ตามยังมีขอบเขตมากสำหรับการรวมสเปกตรัมและวิธีอะคูสติก