capital-intensive projects, includi

capital-intensive projects, including the Rural Poverty
Alleviation Program, were less affected or not affected
at all.
During this period, global economic growth and
trade slowed down (as a result of the oil crises in the
1970s and 1980s), trade barriers increased, real interest
rates rose, and commodity prices fell. Thailand’s
economic growth averaged about 5 percent per year.
Behind this rate of growth were many serious economic
problems faced by Thailand. For example, the current
account deficit was persisting at the unsustainable level
of 5 percent of GDP, while the investment-saving gap
had reached a similar magnitude – savings declined from
20-22 percent of GDP in the late 1970s to about 16-17
percent of GDP in 1985. Furthermore, foreign reserves
declined from 12 percent of GDP in 1970 to 3 percent in
1985. A stand-by loan of US$ 500 million had to be
borrowed from IMF in mid-1985. The external debt rose
to US$ 16 billion, of which about US$ 12 billion was
long-term debt. The debt-service ratio increased from 17
percent in 1980 to about 26 percent in 1985. The
situation was made more difficult by the government’s
budget deficit of more than 5 percent of GDP over the
five-year period (Warr and Bhanupong 1996, 74).
During this Plan period, the labor force increased
at an average rate of 3.0 percent per year, including a
sharp increase in the proportion of the labor force
educated. With slow economic growth and the
consequent slow employment-generation rate,
unemployment increased. To sum up, at the end of the
Fifth Plan period, the major economic issues faced by
Thailand were economic instability, resource depletion,
poverty, employment generation, development
management system, and unfavorable external economic
conditions (Abonyi and Bunyaraks 1989, 40-42).
The Sixth Plan (1986-1991) emphasized
efficiency and improved quality in development
activities, in order to improve the international
competitiveness and self-reliance of the economy. It was
intended to continue significant elements of the Fifth
Plan, particularly to maintain financial and economic
stability, while accelerating the restructuring and
diversification of the economic base. An important
theme of the Sixth Plan was the reduction in the
investment and production role of the public sector
through, for example, reform of the regulatory, legal and
incentive frameworks, marginal extensions of physical
infrastructure, and improving the efficiency of state
enterprises. In this connection, the role of the private
sector was strengthened in the context of production and
investment, employment, and income generation
(Abonyi and Bunyaraks 1989, 42).
Another major focus of the Sixth Plan was the
diversification of the product-market base of the
economy. This was intended to spread the risk burden
both of individual producers, and the economy as a
whole, through diversification of income sources. One
of the main reasons for this strategy was because of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงการ capital-intensive รวมทั้งความยากจนในชนบทโปรแกรมบรรเทา น้อยได้รับผลกระทบ หรือไม่ได้รับผลกระทบทั้งหมดในระหว่างนี้ระยะเวลา ทั่วโลกเติบโตทางเศรษฐกิจ และทางการค้าที่ชะลอตัวลง (จากวิกฤตน้ำมันในการอุปสรรคทางการค้าของปี 1970 และทศวรรษ 1980), เพิ่มขึ้น สนใจจริงราคากุหลาบ และราคาสินค้าโภคภัณฑ์ลดลง ของประเทศไทยเศรษฐกิจ averaged ประมาณร้อยละ 5 ต่อปีหลังนี้อัตราการเจริญเติบโตมีหลายรุนแรงทางเศรษฐกิจปัญหากับประเทศไทย ตัวอย่าง ปัจจุบันบัญชีดุลถูก persisting ระดับ unsustainableร้อยละ 5 ของ GDP ในขณะที่ช่องว่างลงทุนประหยัดมีถึงขนาดคล้าย – ประหยัดลดลงจาก20-22 เปอร์เซ็นต์ของ GDP ในปลายทศวรรษที่ 1970 ไปประมาณ 16-17ร้อยละของ GDP ในปี 1985 นอกจากนี้ ต่างประเทศสำรองลดลงจากร้อยละ 12 ของ GDP ในปี 1970 3 เปอร์เซ็นต์ใน1985.ยืนโดยให้กู้ยืมของสหรัฐอเมริกา $ 500 ล้านได้เป็นยืมจาก IMF ในกลางปี 1985 กุหลาบหนี้ภายนอกการ 16 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ซึ่งมีประมาณ 12 พันล้านเหรียญสหรัฐฯหนี้ระยะยาว อัตราส่วนหนี้สินบริการเพิ่มขึ้นจาก 17เปอร์เซ็นต์ในปี 1980 ประมาณร้อยละ 26 ในปี 1985 ที่สถานการณ์ทำยากของรัฐบาลขาดดุลงบประมาณมากกว่าร้อยละ 5 ของ GDP มากกว่าระยะเวลาห้าปี (Warr และ Bhanupong 1996, 74)ในช่วงเวลานี้แผน กำลังแรงงานเพิ่มขึ้นที่มีอัตราเฉลี่ยร้อยละ 3.0 ต่อปี รวมถึงการชาร์ปเพิ่มสัดส่วนของกำลังแรงงานศึกษา มีการเติบโตทางเศรษฐกิจช้าและตามมาช้างานรุ่นอัตราการว่างงานเพิ่มขึ้น รวม ที่จุดสิ้นสุดของการแผนระยะเวลา ห้า กับปัญหาเศรษฐกิจสำคัญประเทศไทยมีความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจ การลดลงของทรัพยากรความยากจน สร้างงาน พัฒนาระบบการจัดการ และเศรษฐกิจภายนอกร้ายเงื่อนไข (Abonyi และ Bunyaraks 1989, 40-42)6 แผนการ (1986-1991) เน้นประสิทธิภาพและปรับปรุงคุณภาพในการพัฒนากิจกรรม เพื่อปรับปรุงการนานาชาติแข่งขันและการพึ่งพาตนเองของเศรษฐกิจ มันเป็นวัตถุประสงค์ต้องการองค์ประกอบที่สำคัญของ 5การวางแผน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการรักษาทางการเงิน และเศรษฐกิจความมั่นคง ขณะเร่งปรับโครงสร้าง และวิสาหกิจของฐานเศรษฐกิจ มีความสำคัญมีรูปแบบของแผนการหกการลดในการลงทุนและการผลิตบทบาทของภาครัฐผ่าน ตัวอย่าง การปฏิรูปของการกำกับดูแล กฎหมาย และกรอบแผนงานสิทธิประโยชน์ ส่วนขยายกำไรทางกายภาพโครงสร้างพื้นฐาน และการปรับปรุงประสิทธิภาพของรัฐองค์กร ต่อ บทบาทของส่วนตัวภาคลินช์ในบริบทของการผลิต และลงทุน งาน รายได้ และสร้าง(Abonyi และ Bunyaraks 1989, 42)มีจุดเน้นสำคัญอื่นของแผนหกวิสาหกิจของฐานตลาดผลิตภัณฑ์เศรษฐกิจ นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกระจายภาระความเสี่ยงทั้ง ของผู้ผลิตแต่ละ และเศรษฐกิจเป็นการทั้งหมด ผ่านวิสาหกิจแหล่งรายได้ หนึ่งเหตุผลหลักสำหรับกลยุทธ์นี้ได้เนื่องจากการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงการทุนมากรวมทั้งความยากจนในชนบทบรรเทาโปรแกรมได้รับผลกระทบน้อยลงหรือไม่ได้รับผลกระทบที่ทุกคน. ในช่วงเวลานี้การเจริญเติบโตของเศรษฐกิจโลกและการค้าชะลอตัวลง(เป็นผลมาจากวิกฤตน้ำมันในปี1970 และ 1980) การกีดกันทางการค้าที่เพิ่มขึ้น ดอกเบี้ยที่แท้จริงอัตราการเพิ่มขึ้นและราคาสินค้าโภคภัณฑ์ที่ปรับตัวลดลง ของไทยเติบโตทางเศรษฐกิจเฉลี่ยประมาณร้อยละ 5 ต่อปี. ที่อยู่เบื้องหลังอัตราการเจริญเติบโตนี้มีหลายทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรงปัญหาที่ต้องเผชิญกับประเทศไทย ยกตัวอย่างเช่นในปัจจุบันขาดดุลบัญชีได้รับการคงอยู่ในระดับที่ไม่ยั่งยืนร้อยละ5 ของ GDP ในขณะที่ช่องว่างการลงทุนประหยัดได้ถึงขนาดที่คล้ายกัน- เงินฝากออมทรัพย์ลดลงจากร้อยละ20-22 ของ GDP ในปี 1970 อยู่ที่ประมาณ 16-17 เปอร์เซ็นต์ ของ GDP ในปี 1985 นอกจากนี้ทุนสำรองเงินตราต่างประเทศลดลงจากร้อยละ12 ของ GDP ในปี 1970 อยู่ที่ร้อยละ 3 ใน1985 เงินกู้ยืนโดยสหรัฐ $ 500,000,000 จะต้องถูกยืมมาจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศในช่วงกลางเดือน1985 หนี้ต่างประเทศเพิ่มขึ้นเป็น US $ 16000000000 ของที่ประมาณ US $ 12000000000 เป็นหนี้ระยะยาว อัตราส่วนหนี้สินบริการเพิ่มขึ้นจาก 17 เปอร์เซ็นต์ในปี 1980 ประมาณร้อยละ 26 ในปี 1985 สถานการณ์ได้ถูกทำให้เป็นเรื่องยากมากขึ้นโดยรัฐบาลขาดดุลงบประมาณเกินกว่าร้อยละ 5 ของ GDP ในช่วงระยะเวลาห้าปี(Warr และภาณุพงศ์ปี 1996 74) . ในช่วงระยะเวลาแผนนี้กำลังแรงงานที่เพิ่มขึ้นในอัตราเฉลี่ยร้อยละ 3.0 ต่อปีรวมทั้งเพิ่มมากขึ้นในสัดส่วนของกำลังแรงงานที่มีการศึกษา กับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่ชะลอตัวและอัตราการเกิดการจ้างงานชะลอตัวที่เกิดขึ้น, การว่างงานที่เพิ่มขึ้น เพื่อสรุปในตอนท้ายของระยะเวลาแผนห้าประเด็นทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่ต้องเผชิญกับประเทศไทยมีความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจ, การสูญเสียทรัพยากร, ความยากจน, การผลิตการจ้างงานการพัฒนาระบบการจัดการและเสียเปรียบทางเศรษฐกิจภายนอกเงื่อนไข(Abonyi และ Bunyaraks ปี 1989, 40-42 ). แผนหก (1986-1991) เน้นประสิทธิภาพและคุณภาพที่ดีขึ้นในการพัฒนากิจกรรมเพื่อปรับปรุงระหว่างการแข่งขันและการพึ่งพาตนเองของเศรษฐกิจ มันเป็นความตั้งใจที่จะดำเนินการต่อไปอย่างมีนัยสำคัญขององค์ประกอบที่ห้าแผนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรักษาทางการเงินและเศรษฐกิจความมั่นคงขณะที่เร่งการปรับโครงสร้างและความหลากหลายของฐานเศรษฐกิจ ที่สำคัญรูปแบบของแผนการที่หกคือการลดลงในการลงทุนและบทบาทการผลิตของภาครัฐผ่านตัวอย่างเช่นการปฏิรูปกฎระเบียบกฎหมายและกรอบแรงจูงใจส่วนขยายส่วนเพิ่มของทางกายภาพโครงสร้างพื้นฐานและการปรับปรุงประสิทธิภาพของรัฐรัฐวิสาหกิจ ในการนี้บทบาทของเอกชนภาคก็มีมากขึ้นในบริบทของการผลิตและการลงทุนการจ้างงานและสร้างรายได้(Abonyi และ Bunyaraks ปี 1989, 42). อีกสิ่งสำคัญของแผนหกเป็นความหลากหลายของฐานตลาดผลิตภัณฑ์ของเศรษฐกิจ นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกระจายภาระความเสี่ยงทั้งของผู้ผลิตแต่ละรายและเศรษฐกิจเป็นทั้งผ่านความหลากหลายของแหล่งที่มาของรายได้ หนึ่งในเหตุผลหลักสำหรับกลยุทธ์นี้เป็นเพราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงการทุน รวมทั้งการบรรเทาความยากจนในชนบท
โปรแกรมได้รับผลกระทบน้อย หรือไม่ได้รับผลกระทบเลย
.
ในระหว่างรอบระยะเวลานี้ โลก การเติบโตทางเศรษฐกิจและ
การค้าชะลอตัวลง ( ผลของวิกฤตการณ์น้ำมันใน
ปี 1970 และ 1980 ) , อุปสรรคทางการค้าที่เพิ่มขึ้นอัตราดอกเบี้ย
จริงเพิ่มขึ้น และราคา สินค้าโภคภัณฑ์ลดลง การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศไทย
1
ประมาณร้อยละ 5 ต่อปีหลังนี้อัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นปัญหาที่ร้ายแรงมาก
) ตัวอย่างเช่น ดุลบัญชีเดินสะพัดขาดดุลเป็น persisting ในระดับ

และ 5 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี ขณะที่การลงทุนประหยัดช่องว่าง
ถึงขนาด–ออมที่คล้ายกันลดลงจาก
20-22 เปอร์เซ็นต์ของ GDP ในปี 1970 ประมาณ 16-17
เปอร์เซ็นต์ของ GDP ในปี 1985 นอกจากนี้ นักลงทุนต่างประเทศ
ลดลงจากร้อยละ 12 ของ GDP ในปี 1970 ถึง 3 เปอร์เซ็นต์ใน
1985 เงินกู้สำรองของ 500 ล้านดอลลาร์สหรัฐ จะต้องกู้เงินจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศใน mid-1985
. หนี้เพิ่มขึ้น
เรา $ 16 พันล้านบาท ซึ่งประมาณ US $ 12 พันล้าน
ตราสารหนี้ระยะยาว อัตราส่วนหนี้บริการเพิ่มขึ้นจาก 17
% ในปี 1980 ประมาณร้อยละ 26 ในปี 1985
สถานการณ์ได้ยากขึ้น โดยรัฐบาล
การขาดดุลงบประมาณมากกว่าร้อยละ 5 ของ GDP มากกว่าระยะเวลาห้าปี ( วอร์แล้ว
bhanupong 1996 , 74 ) .
ช่วงแผนนี้แรงงานเพิ่มขึ้น
ที่อัตราเฉลี่ยร้อยละ 3.0 ต่อปี รวมทั้ง
เพิ่มขึ้นในสัดส่วนของแรงงาน
การศึกษา กับการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ช้าและช้า เนื่องจากอัตราการจ้างงาน

รุ่น , การว่างงานเพิ่มขึ้น โดยสรุปในตอนท้ายของ
ระยะเวลาแผนห้าสาขาเศรษฐกิจ ปัญหาที่ประสบโดย
ไทยไร้เสถียรภาพ เศรษฐกิจทรัพยากร
, ความยากจน , การจ้างงาน , ระบบการจัดการการพัฒนา

และเงื่อนไขทางเศรษฐกิจภายนอก ( abonyi เสียเปรียบ และ bunyaraks 1989 40-42 )
6
( แผน 1986-1991 ) เน้นประสิทธิภาพและการปรับปรุงคุณภาพในกิจกรรมพัฒนา
,เพื่อปรับปรุงความสามารถในการแข่งขันระหว่างประเทศ
และการพึ่งตนเองในทางเศรษฐกิจ มันเป็นองค์ประกอบสำคัญของ
ตั้งใจจะยังคงแผน 5
, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรักษาเสถียรภาพทางการเงินและเศรษฐกิจ

ขณะที่เร่งปรับโครงสร้างและความหลากหลายของฐานทางเศรษฐกิจ รูปแบบสำคัญของแผนหก

ลดในการลงทุนและการผลิตบทบาทของภาครัฐ
ผ่าน เช่น การปฏิรูปกฎระเบียบ กฎหมาย และกรอบแรงจูงใจ
ขอบขยายโครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพ

และปรับปรุงประสิทธิภาพของรัฐวิสาหกิจ ในการเชื่อมต่อนี้ บทบาทของเอกชน
คือความเข้มแข็งในบริบทของการผลิตและการลงทุนการจ้างงานและ

, , สร้างรายได้( abonyi และ bunyaraks 1989 , 42 ) .
อื่นโฟกัสหลักของแผนหก
ความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ฐานตลาดของ
เศรษฐกิจ นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกระจายภาระความเสี่ยง
ทั้งของผู้ผลิตแต่ละรายและเศรษฐกิจโดย
ทั้งหมด ผ่านความหลากหลายของแหล่งรายได้ หนึ่ง
ในเหตุผลหลักสำหรับกลยุทธ์นี้เป็นเพราะของ