However, in general N2O emissions a

However, in general N2O emissions are very low in permanently flooded rice paddies due to inhibited nitrification and usage of ammonium rather than nitrate based fertilizers, whereas peaks occur during alternate wetting and drying or midseason drainage . The water management system under which rice is grown is therefore one of the most important factors affecting the respective magnitudes of CH4 and N2O emissions. Field drainage, while significantly reducing CH4, may actually increase N2O emissions under conditions promoting nitrification and denitrification . Therefore, effects of water management techniques on emissions need to be better understood for developing climate-friendly management techniques for rice production. For example, water management may strongly affect microbial communities present in the soil and thereby C and N cycling processes and their impact on field-scale GHG emissions. Moreover, in the case of rice paddies, previous land use may strongly affect GHG fluxes and the relative importance of CH4 with respect to other gases. Several authors reported delayed or minor CH4 emissions when paddy fields were previously managed under aerobic conditions. Even if methanogen communities can persist in soil during dry periods (Angel et al., 2011), a full development of methanogen communities appears to require a certain amount of time . However, as indicated by Watanabe et al. (2011) the ecology of methanogens in soil under non-flooded condition is still not fully understood. Even less is known about nitrifier/denitrifier communities in soils under different water regimes and crops cultivation. The present manuscript therefore intends to cover this knowledge gap by specifically focusing on the impact of past management on GHG production and soil microbial communities in anoxic environments. To our knowledge no other articles specifically approached this topic on rice paddies, even if legacy effects of past management have been regarded as important for mitigating GHG emissions in croplands (Ogle et al., 2014) and microbial community composition .

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม ปล่อย N2O ต่ำมากในนาน้ำท่วมอย่างถาวรเนื่องจากห้ามการอนาม็อกซ์โดยทั่วไป และใช้แอมโมเนียมากกว่าไนเตรตโดยปุ๋ย ในขณะที่ยอดเกิดขึ้นในระหว่างที่รองเปียกและแห้ง หรือ midseason ระบายน้ำ ระบบการจัดการน้ำที่ปลูกข้าวจึงเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่กระทบ magnitudes ตามลำดับของการปล่อยก๊าซ CH4 และ N2O ระบายน้ำฟิลด์ มากลด CH4 อาจจริงเพิ่มปล่อย N2O ภายใต้เงื่อนไขที่ส่งเสริมการอนาม็อกซ์และ denitrification ดังนั้น ผลของเทคนิคการจัดการน้ำการปล่อยได้จะเข้าใจดียิ่งขึ้นสำหรับการพัฒนาเทคนิคการจัดการที่เป็นมิตรกับสภาพภูมิอากาศสำหรับการผลิตข้าว ตัวอย่าง จัดการน้ำอาจขอส่งผลกระทบต่อชุมชนปัจจุบันจุลินทรีย์ ในดิน และทำกระบวนการขี่ C และ N และผลกระทบต่อการปล่อยก๊าซ GHG ฟิลด์ขนาด นอกจากนี้ กรณีนา ใช้ที่ดินก่อนหน้าอาจขอมีผลต่อ GHG fluxes และความสำคัญของ CH4 กับก๊าซอื่น ๆ ผู้เขียนหลายรายงานล่าช้า หรือน้อยปล่อย CH4 เมื่อนาข้าวก่อนหน้านี้ถูกจัดการภายใต้เงื่อนไขแอโรบิก แม้ว่าเมทาโนเจนชุมชนสามารถคงอยู่ในดินแล้ง (แองเจิล et al., 2011), การพัฒนาชุมชนเมทาโนเจนเต็มแล้วต้องใช้ระยะเวลา อย่างไรก็ตาม ตามที่ระบุโดยเบะ et al. (2011) นิเวศวิทยาของ methanogens ในดินภายใต้สภาพที่มีน้ำท่วมเป็นยังไม่เต็มที่เข้าใจ แม้แต่น้อยรู้จักชุมชน nitrifier/denitrifier ในดินเนื้อปูนภายใต้ระบอบน้ำแตกต่างกัน และขยายการเพาะปลูก ฉบับปัจจุบันจึงมีครอบคลุมช่องว่างความรู้ โดยเฉพาะเน้นผลกระทบของปริมาณผลิตและชุมชนจุลินทรีย์ดินในสภาพแวดล้อม anoxic มาจัดการ ความรู้ของเราไม่มีบทความอื่น ๆ ประดับหัวข้อนี้ในทุ่งนา โดยเฉพาะแม้ว่าจะมีการถือลักษณะดั้งเดิมของการจัดการที่ผ่านมาเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการบรรเทาการปล่อยก๊าซ GHG ใน croplands (Ogle et al., 2014) และองค์ประกอบชุมชนจุลินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรก็ตามในการปล่อย N2O ทั่วไปอยู่ในระดับต่ำมากในการที่ถูกน้ำท่วมนาข้าวอย่างถาวรเนื่องจากการยับยั้งไนตริฟิเคและการใช้แอมโมเนียมไนเตรตมากกว่าปุ๋ยตามในขณะที่ยอดเขาเกิดขึ้นในช่วงเปียกสลับแห้งหรือระบายน้ำ midseason ระบบการบริหารจัดการน้ำซึ่งเป็นที่ปลูกข้าวจึงเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่มีผลต่อขนาดของแต่ละ CH4 และการปล่อยก๊าซ N2O การระบายน้ำสนามขณะที่ช่วยลด CH4 จริงอาจจะเพิ่มการปล่อย N2O ภายใต้เงื่อนไขการส่งเสริมและไนตริฟิเค denitrification ดังนั้นผลกระทบของการใช้เทคนิคการบริหารจัดการน้ำการปล่อยจะต้องมีความเข้าใจที่ดีขึ้นสำหรับการพัฒนาเทคนิคการจัดการสภาพภูมิอากาศที่เหมาะสำหรับการผลิตข้าว ยกตัวอย่างเช่นการบริหารจัดการน้ำอย่างรุนแรงอาจมีผลต่อกลุ่มจุลินทรีย์ที่มีอยู่ในดินและจึงซีและไม่มีกระบวนการการขี่จักรยานและผลกระทบต่อการปล่อยก๊าซเรือนกระจกภาคสนามขนาด นอกจากนี้ในกรณีของนาข้าวการใช้ที่ดินอย่างยิ่งก่อนหน้านี้อาจมีผลต่อฟลักซ์เรือนกระจกและความสำคัญของ CH4 ที่เกี่ยวกับก๊าซอื่น ๆ ผู้เขียนรายงานหลายล่าช้าหรือการปล่อยก๊าซ CH4 เล็กน้อยเมื่อนาข้าวได้รับการจัดการก่อนหน้านี้ภายใต้เงื่อนไขแอโรบิก แม้ว่าชุมชน methanogen สามารถคงอยู่ในดินในช่วงระยะเวลาแห้ง (แองเจิล et al., 2011) การพัฒนาเต็มรูปแบบของชุมชน methanogen ดูเหมือนจะต้องมีจำนวนหนึ่งของเวลา อย่างไรก็ตามตามที่ระบุโดยวาตานาเบะ et al, (2011) ระบบนิเวศของ methanogens ในดินภายใต้เงื่อนไขที่ไม่ถูกน้ำท่วมยังไม่เข้าใจอย่างเต็มที่ แม้แต่น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับ nitrifier / denitrifier ชุมชนในดินภายใต้ระบอบการปกครองที่แตกต่างกันน้ำและการเพาะปลูกพืช ที่เขียนด้วยลายมือในปัจจุบันจึงมุ่งมั่นที่จะครอบคลุมช่องว่างความรู้นี้โดยเฉพาะมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของการจัดการที่ผ่านมาในการผลิตก๊าซเรือนกระจกและชุมชนของจุลินทรีย์ดินในสภาพแวดล้อมที่ซิก เพื่อความรู้ของเราไม่มีบทความอื่น ๆ โดยเฉพาะการทาบทามหัวข้อนี้ในนาข้าวแม้ว่าผลกระทบของการจัดการมรดกที่ผ่านมาได้รับการยกย่องว่าเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการลดปล่อยก๊าซเรือนกระจกใน croplands (เล่นหูเล่นตา et al., 2014) และองค์ประกอบของกลุ่มจุลินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ในการปล่อยก๊าซ N2O ทั่วไปจะต่ำมากในนาข้าว เนื่องจากน้ำท่วมอย่างถาวรยับยั้งไนตริฟิเคชันและการใช้แอมโมเนียมไนเตรทที่ใช้ปุ๋ยมากกว่า ในขณะที่ยอดเกิดขึ้นระหว่างสลับเปียกและแห้ง หรือการระบายน้ำ midseason .การบริหารจัดการน้ำภายใต้ระบบซึ่งเป็นข้าวที่ปลูกจึงเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่มีผลต่อขนาดของการปล่อยร่างนั้น และ N2O . การระบายน้ำทุ่ง ในขณะที่ลดร่างจริงอาจเพิ่มการปล่อยก๊าซ N2O , ภายใต้เงื่อนไขการส่งเสริมันและดีไนตริฟิเคชัน . ดังนั้นผลของเทคนิคการจัดการน้ำในการปล่อยก๊าซต้องจะเข้าใจดีขึ้น เพื่อพัฒนาเทคนิคการจัดการสภาพภูมิอากาศที่เป็นมิตรสำหรับการผลิตข้าว ตัวอย่างเช่น การจัดการน้ำอย่างมากอาจมีผลต่อชุมชนจุลินทรีย์ที่อยู่ในดินและงบ C และ N จักรยานกระบวนการและผลกระทบของพวกเขาในด้านระดับการปล่อยก๊าซเรือนกระจก . นอกจากนี้ ในกรณีของนาข้าวการใช้ที่ดินเดิมอย่างมากอาจมีผลต่อค่า GHG และความสําคัญของร่างและก๊าซอื่น ๆ ผู้เขียนหลายที่รายงานล่าช้า หรือการปล่อยร่างน้อยเมื่อนาข้าวก่อนหน้านี้จัดการภายใต้สภาวะแอโรบิก . แม้ว่าชุมชนจุลินทรีย์สามารถคงอยู่ในดินในช่วงแล้ง ( นางฟ้า et al . , 2011 )การพัฒนาเต็มรูปแบบของชุมชนจุลินทรีย์จะต้องมีจำนวนหนึ่งของเวลา อย่างไรก็ตาม , ตามที่ระบุโดยวาตานาเบะ et al . ( 2011 ) นิเวศวิทยาสร้างมีเทนในดินภายใต้เงื่อนไขที่ไม่ท่วมก็ยังไม่เข้าใจ แม้แต่น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับไนทริฟายเออร์ / ดีไนทริฟายเออร์ ชุมชนในดินภายใต้ระบบน้ำที่แตกต่างกัน และการปลูกพืชต้นฉบับปัจจุบันจึงตั้งใจที่จะครอบคลุมช่องว่างความรู้นี้โดยเฉพาะมุ่งเน้นไปที่ผลกระทบของการจัดการที่ผ่านมาการผลิตก๊าซเรือนกระจกและดินจุลินทรีย์ชุมชนในสภาพแวดล้อมจำลอง . เพื่อความรู้ของเราไม่มีบทความอื่น ๆโดยเฉพาะกับหัวข้อนี้ในนาข้าวแม้ว่ามรดกผลการจัดการที่ผ่านมาได้รับการถือว่าเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกใน croplands ( ตาหวาน et al . , 2010 ) และองค์ประกอบของชุมชนจุลินทรีย์