Only a single glance could already

Only a single glance could already make people’s heart sting with pain.

The young Monarch bent his body, gently touched the Blind Concubine’s brows and eyes with his lips.

The Blind Concubine didn’t move at all, as if he no longer possessed any senses. Even his breathing spell had become so light and mild.

The Emperor pursed his lips, slowly he spoke: “I don’t blame you anymore, for everything that had happened, I won’t blame you anymore. You don’t be like this.”

The Blind Concubine gritted his teeth, shut his eyes, and said: “You go away!!”

The Emperor was startled: “What?!”

“I don’t want to see you anymore! You go away!!”

The Emperor’s face became cold and rigid, gritted his teeth in anger: “You actually wanted to torment me, tormenting your own self for how long so that you could be contented?!”

The Blind Concubine struggled to pull apart from the Emperor’s hand, still with his choked by sobs voice he said: “Because of you….. even a peaceful life……. unwilling to give……” His throat was terribly hoarsened. His words were unable to complete his speech.

Jue Yu lifted the curtain and entered the room. His face was calm and quiet. Putting the carved food box on the table.

Xiao Bao busily stepped forward: “Have you found out anything?”

Jue Yu’s eyes lightly swept past The Blind Concubine who was laying on the bed, said: “Let’s go outside to talk.”

The three of them lifted the curtain and walked out the room.

Jue Yu told them: “The poison was in the cake, all the food inside the box was mixed with the poison, it wasn’t really only in the sweet-scented Osmanthus cake.”

Xiao Bao made a light “Ah!” sound, covered his mouth with a look of disbelief.

Jue yu said again: “The poison was not a deadly dose. The dosage was merely enough to poison a cat, dog, and a little child to death. However, The Blind Concubine’s body is frail and weak, it hasn’t recovered at all from his illness, therefore only a small bite would be enough to cause his death.”

The Emperor upon hearing what Jue Yu had said, angrily said: “Who exactly had put in the poison? Truly is heartless and without compassion!!”

Xiao Bao nodded his head: “The Little Prince also almost ate that cake!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เท่ามองเพียงแวบเดียวแล้วจะทำให้ต่อยหัวใจของผู้คน ด้วยความเจ็บปวดพระมหากษัตริย์หนุ่มงอร่างกายของเขา สัมผัสของนางสนมตาบอดคิ้วและดวงตากับริมฝีปากของเขาเบา ๆนางสนมตาบอดไม่ได้ย้ายเลย เป็นถ้าเขาไม่บ้าประสาทสัมผัสใด ๆ แม้เขาสะกดหายใจได้เป็นจึงเบา และอ่อนจักรพรรดิ pursed ริมฝีปากของเขา เขาพูดช้า: "ผมไม่โทษคุณอีกต่อไป ทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้น ฉันจะไม่โทษคุณอีกต่อไป คุณไม่เป็นเช่นนี้" นางสนมตาบอด gritted ฟันของเขา ปิดตา และกล่าวว่า: "คุณหายไป!!"จักรพรรดิตกใจ: "อะไร!""ฉันไม่ต้องการเห็นคุณอีก คุณหายไป!!"ใบหน้าของจักรพรรดิกลายเป็นเย็น และแข็ง gritted ฟันในความโกรธของเขา: "คุณจริงอยากวอแว me, tormenting ตัวเองของคุณเองสำหรับวิธียาวนานดังนั้นคุณอาจจะพอใจ!"นางสนมตาบอดพยายามดึงจากมือของจักรพรรดิ อยู่กับเขาสำลัก ด้วยเสียงสะอื้นเสียงเขากล่าวว่า: "เพราะคุณ... แม้ชีวิตสงบสุข...ไม่ยอมให้... " ชะมัดถูก hoarsened คอของเขา คำพูดของเขาไม่สามารถทำคำพูดของเขาได้Jue Yu ยกม่าน และใส่ห้อง ใบหน้าของเขาคือความสงบ และเงียบสงบ ใส่กล่องอาหารแกะสลักบนโต๊ะเสี่ยวเปายุ่งก้าวไปข้างหน้า: "มีคุณพบอะไร"ตา Jue Yu กวาดเบา ๆ ผ่านนางสนมตาบอดการที่ถูกวางบนเตียง กล่าวว่า: "ลองไปนอกคุยกัน"ทั้งสามก็ยกม่าน และเดินเข้าออกห้องพักJue Yu บอกพวกเขาว่า: "มันไม่ได้จริง ๆ เป็นยาพิษในเค้ก อาหารทั้งหมดภายในกล่องถูกผสม ด้วยยาพิษเฉพาะในเค้กหอมหมื่นลี้หอมหวาน"เสี่ยวเปาทำเป็นแสง "Ah " เสียง คลุมปากแบบของศรัทธายู Jue กล่าวอีก: "ยาพิษไม่ได้ยาร้ายแรง ปริมาณเพียงพอวางยาแมว สุนัข และน้อยเด็กตายได้ อย่างไรก็ตาม ร่างกายของนางสนมในตาบอดเป็นขี้โรค และอ่อนแอ จะไม่กู้คืนทั้งหมดจากการเจ็บป่วยของเขา จึง เล็กกัดจะทำให้ตาย"จักรพรรดิเมื่อได้ยินสิ่งที่ Jue Yu ได้กล่าวว่า กล่าวว่า ด้วยความโกรธ: "ที่ว่ามีใส่ในยาพิษ แท้จริงคือใจร้าย และ ไม่เมตตา!!"เสี่ยวเปาเลยต้องศีรษะของเขา: "เจ้าชายน้อยยังเกือบกินเค้กนั้น"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพียงแวบเดียวแล้วจะทำให้ต่อยหัวใจของผู้คนที่มีอาการปวด. หนุ่มพระมหากษัตริย์ก้มร่างกายของเขาสัมผัสเบา ๆ คิ้วและตาคนตาบอดเมียน้อยกับริมฝีปากของเขา. คนตาบอดเมียน้อยไม่ได้ย้ายไปที่ทุกคนเช่นถ้าเขาไม่ได้ครอบครองความรู้สึกใด ๆ . . แม้หายใจคาถาของเขาจึงกลายเป็นเบาและอ่อนจักรพรรดิเม้มริมฝีปากของเขาอย่างช้าๆเขาพูดว่า "ผมไม่โทษคุณอีกต่อไปสำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นผมจะไม่โทษคุณอีกต่อไป คุณไม่ได้เป็นเช่นนี้ ". คนตาบอดเมียน้อย gritted ฟันของเขาปิดตาของเขาและกล่าวว่า" คุณหายไป !! " จักรพรรดิก็ต้องสะดุ้ง:" สิ่ง ?! " " ผมไม่ต้องการที่จะเห็นคุณอีกต่อไป ! คุณหายไป !! " ใบหน้าของจักรพรรดิกลายเป็นหนาวเย็นและแข็ง gritted ฟันของเขาด้วยความโกรธ" จริงๆคุณต้องการที่จะลงโทษฉันทรมานตัวเองของคุณเองนานเท่าไหร่เพื่อให้คุณสามารถเป็นที่พึงพอใจ ?! " คนตาบอดเมียน้อยพยายามที่จะดึง นอกเหนือจากมือของจักรพรรดิยังคงอยู่กับสำลักของเขาด้วยเสียงสะอื้นเขากล่าวว่า "เป็นเพราะคุณ ... .. แม้จะเป็นชีวิตที่สงบสุข ...... เต็มใจที่จะให้ ...... "ลำคอของเขาถูก hoarsened ชะมัด คำพูดของเขาไม่สามารถที่จะเสร็จสิ้นคำพูดของเขา. จือหยูยกม่านและเข้ามาในห้อง ใบหน้าของเขาคือความสงบและเงียบสงบ วางแกะสลักกล่องอาหารบนโต๊ะ. เสี่ยวเปายุ่งก้าวไปข้างหน้า: "คุณได้พบอะไร" ตาจือยูกวาดเบา ๆ ที่ผ่านมาคนตาบอดนางสนมที่ถูกวางบนเตียงกล่าวว่า: "Let 's ไปข้างนอกเพื่อพูดคุย." สามของพวกเขายกม่านและเดินออกจากห้อง. จือหยูบอกพวกเขาว่า "พิษอยู่ในเค้ก, อาหารภายในกล่องผสมกับยาพิษมันไม่ได้จริงๆเท่านั้นในเค้กหอม osmanthus . " ! เสี่ยวเปาทำไฟ" อา ". เสียงปกคลุมปากของเขากับรูปลักษณ์ของการปฏิเสธศรัทธาจือหยูกล่าวอีกครั้ง:" พิษไม่ได้เป็นยาอันตรายถึงตายได้ ปริมาณเป็นเพียงพอที่จะวางยาพิษแมวสุนัขและเด็กเล็ก ๆ ไปสู่ความตาย . แต่ร่างกายของคนตาบอดเมียน้อยเป็นอ่อนแอและอ่อนแอก็ยังไม่หายที่ทุกคนจากการเจ็บป่วยของเขาเท่านั้นจึงกัดขนาดเล็กจะเพียงพอที่จะทำให้เกิดการตายของเขา " จักรพรรดิเมื่อได้ยินสิ่งที่จือหยูได้กล่าวว่าด้วยความโกรธกล่าวว่า" ใครกันแน่ที่ได้ใส่ในยาพิษ? แท้จริงคือความเมตตาและไม่มีความเห็นอกเห็นใจ !! " เสี่ยวเปาพยักหน้า" เจ้าชายน้อยยังเกือบจะกินเค้กที่ "!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดียวได้อย่างรวดเร็วสามารถทำให้เจ็บหัวใจของผู้คน กับความเจ็บปวดพระมหากษัตริย์หนุ่มงอร่างกายของเขาค่อย ๆแตะคิ้วคนตาบอด สนม และดวงตากับริมฝีปากของเขาคนตาบอด สนม ไม่ขยับเลย เหมือนกับว่าเขาไม่มีสิงใด ๆความรู้สึก แม้แต่เขาหายใจสะกดได้กลายเป็นเบาและอ่อนจักรพรรดิ pursed ริมฝีปากของเขาอย่างช้าๆ เขาพูด : " ฉันไม่โทษคุณเลยเพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้น ผมจะไม่โทษคุณอีกต่อไป คุณไม่ได้เป็นแบบนี้นางสนมตาบอด gritted ฟัน ปิดตาของเขาและกล่าวว่า " คุณไป ! ! "จักรพรรดิตกใจ " อะไร ? ! "" ฉันไม่อยากเจอคุณอีก ! คุณไป ! ! "ใบหน้าของจักรพรรดิกลายเป็นเย็นและแข็ง gritted ฟันด้วยความโกรธ " คุณจริงต้องการที่จะลงโทษฉัน ทรมานตัวเองนานแค่ไหนแล้ว ที่คุณอาจจะพอใจ ? ! "นางสนมตาบอดพยายามที่จะดึงออกจากมือของจักรพรรดิยังคงสำลักสะอื้นเสียงของเขาเขากล่าวว่า : " เพราะคุณ . . . . . แม้ . . . . . . . ชีวิตที่เงียบสงบเป็น ไม่อยากให้ . . . . . . . " คอชะมัด hoarsened . คำพูดของเขาไม่สามารถที่จะเสร็จสมบูรณ์ในคำพูดของเขาจู ยู ยกม่านเข้ามาในห้อง ใบหน้าของเขาคือความสงบและเงียบ แกะกล่องใส่อาหารบนโต๊ะเสี่ยวเปาๆก้าวไปข้างหน้า " เจออะไรบ้างมั้ย ? "ของจื้อ ยูตาเบาๆกวาดผ่านตาบอด นางสนมที่ถูกวางลงบนเตียง กล่าวว่า " เราไปคุยกันข้างนอก "สามของพวกเขายกผ้าม่านและเดินออกไปจากห้องจู ยู บอกพวกเขาว่า : " พิษในเค้กอาหารทั้งหมดภายในกล่องได้ผสมยาพิษ ไม่ใช่แค่ในหวานหอมทั้งสองชนิดเค้ก " .เสี่ยวเปาทำแสง " อ๊ะ ! " เสียงที่ปกคลุมปากที่มีลักษณะของการปฏิเสธศรัทธาจู ยู กล่าวอีกว่า : " พิษไม่ได้ขนาดร้ายแรง ที่ใช้มีเพียงพอที่จะวางยาแมว , สุนัขและเด็กตาย อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเจ้าจอมตาบอดเป็นบอบบางและอ่อนแอ มันยังไม่หายเลยจากอาการป่วยของเขาจึงมีแต่กัดเล็กๆ ก็พอ เพื่อทำให้เขาถึงแก่ความตาย "จักรพรรดิเมื่อได้ยินสิ่งที่ จู ยู ได้กล่าวด้วยความโกรธว่า " ใครใส่ในยาพิษ อย่างแท้จริงคือหัวใจและไม่มีความเมตตา ! ! "เสี่ยวเปาพยักหน้า " เจ้าชายตัวน้อยก็กินเค้ก ! "