Economics and Ideology: The Example

Economics and Ideology: The Example of Neoclassical Vulgar Economics
Mainly in Capital and Theories on Surplus Value (MEW 26), where Marx analyses mercantilism, physiocracy and the classics, he argues that mainstream economics became apologetic after the victory of capitalism around 1830. A major reproach was that mainstream economics commits what may be called the fallacy of misplaced reification. This means that the structure and analytical categories to describe capitalist societies are disembedded from their historical context; for example the laws of exchange in capitalism are taken as natural, eternal laws (Grundrisse,p.579) and they are justified and legitimized by mainstream vulgar economists. “Vulgar economy fashion the conception of the agents of bourgeois production who are entrapped in bourgeois production relation” (Marx and Engels 1998, p.804, MEW25, p.825).Transaction cost analysis can be taken as an example because vertical integration and relaxed anti-trust laws are justified as economically reasonable in the age of big corporations, and advertisement is rationalized as a means to reduce transaction cost. Vulgar economics also reproduce the dominant stereotype on human nature and reifies a specific logic of rational behaviour. Profit is rationalized by the idea of the residual claimant in team production, a tight prior equilibrium is assumed to celebrate the market. In the following part of the chapter, we will briefly demonstrate how the dominant neoclassical school looks like though Marx’lenses.
Neoclassical theory puts owning buying and selling, the sphere of distribution and exchange, in the centre of analysis. Goods and services are privately owned by individuals who seek to maximize their satisfaction by consuming goods and services (exchange increases use values). The theory is based on some assumptions concerning human nature, namely that humans as monads try to maximize their material self-interest by utilizing their owned resources and available technology. Self-interest-maximizing individuals are the ultimate determining cause of economic activities and developments. The arena in which transactions occur is the market where individual private property owners meet voluntarily. They are free to seii and buy. Markets are the best institutions for economic organization.
In markets, every transaction is mutually beneficial, otherwise it would not take place. Ideally, market allocations lead to efficiency and optimality, so that the interference with law, custom and tradition is on good advice. Society is the collection of individuals in it and the aggregate effects of their wants and activities. Market capitalism and profit-seeking society are efficient and best conform to human nature in that they best help to maximize overall wealth. The basic intuitions of neoclassical economics turn out to conform to the dominant ideology in the most developed capitalist society today which is the United States with private property and competitive markets as key institutions. The scientific value of neoclassical economics is –in a Marxist perspective –not the practical application to solve economic problems or to serve as a toolbox, but to legitimize the major class institutions and behavioural motivation codes and to constitute hegemony (Gramsci)
The question of what determines the values and prices of goods is answered with reference to markets where demand and supply (graphs) intersect. It is usually framed as a constrained-maximization problem, that is, individuals try to maximize pleasure under societal constraints. Individual wants and productive capabilities are the essentials that generate demand, supply, etc. the neoclassical chain of causality is by no means self-evident. There is for example a chain running from a change of tastes to a change in the supply of goods, but there no causality running from a change in prices or income to an (endogenous) change in tastes or preferences. Other strong assumption are made, mainly the ability of every individual to rank all goods and services in a consistent manner now and in the future and that we always prefer more rather than less of any good (nonsatiation). Further, we try to take maximum advantage of our opportunities.
The supply of labor depends on our free will and our preference between real income and leisure, and the total labor hours demanded and the money wage rate are fixed in the labor market. Involuntary unemployment is impossible, a higher labor demand can be achieved by lower wage demand. The wage pays labor what it deserves according to its marginal productivity. This means that high incomes in a market economy depend on individual’s preferences for work instead of leisure and on the relatively high objective marginal productivity of that labor. So the rich are rich for good reasons and the poor are poor for good reasons.
Interest on capital depend on capital’s contribution to output, exactly like the real reward paid to labor depend on labor’s contribution to output. This rules out the possibility that any owner may receive less or more then his resources added to produce the output. Each individual gets back from society what it contributed. In market economics fairness rule instead of exploitation .Everybody is free to become a profit receiver, it only depend on his ability and willingness to work and to forfeit consumption instead to saving. The existence of public goods, externalities and other market imperfection like the inability of human beings to foresee the future excluded, and well-shaped indifference curves assumed, neoclassical economics demonstrates with the two Pareto welfare criteria that maximum profit are consistent with and even necessary to achieve maximal happiness for individualized consumers.
For Marx, neoclassical economics would primarily reflect the dominant self-understanding of modern capitalist societies to justify for example why 10 % of the population own 90 % of all stocks in the United States. He would not have been surprised that some heroic assumptions are necessary to reach the adequate conclusions. In his perspective, the formalization of economics by mathematics has the function to disguise ideological content and let it look value-neutral and scientific. For its elementary ideological function, the practical inapplicability of neoclassical armchair economics is no impediment at all

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เศรษฐกิจและอุดมการณ์: อย่างหยาบคายเศรษฐกิจฟื้นฟูคลาสสิกส่วนใหญ่ในเมืองหลวงและทฤษฎีมูลค่าส่วนเกิน (ขัง 26), ซึ่ง Marx วิเคราะห์ mercantilism, physiocracy และคลาสสิค เขาจนว่า หลักเศรษฐศาสตร์กลายเป็นขออภัยหลังจากชัยชนะของทุนนิยมประมาณ 1830 ประณามหลักถูกว่า หลักเศรษฐศาสตร์ทำอะไรอาจเรียกว่าเข้าใจผิดของเรา reification หมายถึง disembedded ที่ โครงสร้างและประเภทวิเคราะห์เพื่ออธิบายสังคมทุนจากบริบททางประวัติศาสตร์ของพวกเขา ตัวอย่าง ใช้กฎหมายแบบทุนนิยมเป็นกฎหมายธรรมชาติ นิรันดร์ (Grundrisse,p.579) และมีธรรม และ legitimized โดยนักเศรษฐศาสตร์สำคัญที่หยาบคาย "หยาบคายเศรษฐกิจแฟชั่นความคิดของตัวแทนของชนชั้นกลางผลิตที่เก็บกักในความสัมพันธ์ทางการผลิตชนชั้นกลาง" (Marx และ Engels 1998, p.804, MEW25, p.825)ธุรกรรมต้นทุนวิเคราะห์สามารถนำมาเป็นตัวอย่าง เพราะรวมแนวตั้งและผ่อนคลายความเชื่อถือต่อต้านกฎหมายธรรมเป็นอย่างสมเหตุสมผลในยุคขององค์กรขนาดใหญ่ และโฆษณาเป็น rationalized เป็นวิธีลดต้นทุนธุรกรรม เศรษฐศาสตร์หยาบคายยังสร้างภาพพจน์หลักในธรรมชาติของมนุษย์ และ reifies ตรรกะเฉพาะของพฤติกรรมเชือด กำไรเป็น rationalized โดยความคิดของผู้อ้างที่เหลือในทีมผลิต สันนิษฐานความสมดุลก่อนแน่นฉลองตลาด ในส่วนต่อไปนี้ของบท เราสั้น ๆ แสดงว่าโรงเรียนฟื้นฟูคลาสสิกโดดเด่นดูเหมือนว่า Marx'lensesฟื้นฟูคลาสสิกทฤษฎีทำให้เจ้าของซื้อ และการ ขาย ของแจกและแลกเปลี่ยน ในการวิเคราะห์ เอกชนเป็นเจ้าของสินค้าและบริการ โดยบุคคลที่พยายามเพิ่มความพึงพอใจจากการบริโภคสินค้าและบริการ (อัตราแลกเปลี่ยนเพิ่มใช้ค่า) ทฤษฎีตามสมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับธรรมชาติมนุษย์ คือที่มนุษย์เป็น monads พยายามขยาย self-interest ของวัสดุ โดยใช้ความเป็นเจ้าของทรัพยากรและเทคโนโลยีที่มี การ Self-interest-เพิ่มบุคคลที่ดีสุดที่กำหนดของกิจกรรมทางเศรษฐกิจและการพัฒนาได้ เวทีที่ธุรกรรมเกิดขึ้นซึ่งเจ้าของทรัพย์สินแต่ละส่วนตัวตอบสนองต่อตลาดได้ จะ seii และซื้อ ตลาดเป็นสถาบันที่ดีที่สุดสำหรับองค์กรทางเศรษฐกิจในตลาด ทุกธุรกรรมที่เป็นประโยชน์ร่วมกัน มิฉะนั้น มันจะไม่เกิดขึ้น ดาว ปันส่วนตลาดนำไปสู่ประสิทธิภาพและ optimality ให้สัญญาณกฎหมาย กำหนดเองและประเพณีอยู่ในคำแนะนำที่ดี สังคมเป็นผลรวมของความต้องการและกิจกรรมและกลุ่มบุคคลใน ตลาดทุนนิยมและสังคมที่แสวงหากำไรมีประสิทธิภาพ และส่วนสอดคล้องกับธรรมชาติมนุษย์ที่สุดช่วยเพื่อเพิ่มให้เลือกมากมายโดยรวม Intuitions คิดพื้นฐานเศรษฐกิจฟื้นฟูคลาสสิกเปิดออกเพื่อให้สอดคล้องกับอุดมการณ์หลักในพัฒนามากที่สุดทุนสังคมปัจจุบันซึ่งสหรัฐอเมริกา มีคุณสมบัติส่วนตัวและตลาดแข่งขันเป็นสถาบันหลัก ค่าทางวิทยาศาสตร์เศรษฐกิจฟื้นฟูคลาสสิกเป็น – Marxist ที่มุมมอง – ไม่การประยุกต์ในทางปฏิบัติ เพื่อแก้ไขปัญหาทางเศรษฐกิจ หรือเป็นกล่องเครื่องมือ แต่ legitimize สถาบันชั้นหลักและรหัสแรงจูงใจพฤติกรรม และเป็นเจ้า (Gramsci)ตอบคำถามที่อะไรเป็นตัวกำหนดมูลค่าและราคาของสินค้าโดยอ้างอิงถึงประเทศที่อุปสงค์และอุปทาน (กราฟ) อิน จะได้กรอบเป็นปัญหา maximization จำกัด คือ บุคคลพยายามที่จะเพิ่มความสุขภายใต้ข้อจำกัดของข้อมูล บุคคลที่ต้องการ และความสามารถในการผลิตเป็นสิ่งที่สร้างอุปสงค์ อุปทาน ฯลฯ สายฟื้นฟูคลาสสิกของ causality เป็น โดยไม่มีหมายถึงวีรกรรม เช่นมีโซ่ทำงานจากการเปลี่ยนแปลงของรสนิยมการเปลี่ยนแปลงในอุปทานของสินค้า แต่มี causality ไม่ใช้จากการเปลี่ยนแปลงราคาหรือรายได้เพื่อการเปลี่ยนแปลง (endogenous) ในรสชาติหรือลักษณะ ทำการอัสสัมชัญอื่น ๆ แข็งแรง ส่วนใหญ่ความสามารถของบุคคลทุกการจัดอันดับสินค้าและบริการทั้งหมดในลักษณะสอดคล้องกันในปัจจุบัน และในอนาคตและการที่เราจะต้องขึ้นแทนน้อยเลย (nonsatiation) ต่อไป เราพยายามที่จะใช้ประโยชน์สูงสุดจากโอกาสของเราอุปทานของแรงงานขึ้นอยู่กับอำเภอใจของเรา และต้องการตั้งค่าของเราระหว่างรายได้จริง และผ่อน และชั่วโมงแรงงานรวม และคงอัตราเงินค่าจ้างในตลาดแรงงาน ทำงานจะเป็นไปไม่ได้ สามารถทำได้ตามความต้องการค่าจ้างต่ำกว่าความต้องการแรงงานสูง ค่าจ้างจ่ายค่าแรงอะไรที่มันสมควรตามผลกำไรของ ซึ่งหมายความ ว่า รายได้สูงในระบบเศรษฐกิจตลาดขึ้นอยู่กับลักษณะของแต่ละคนทำงานแทนที่จะผ่อนคลาย และ การผลิตวัตถุประสงค์กำไรที่ค่อนข้างสูงของแรงงานที่ ดังนั้นเหตุผลที่ดีคือรวยคนรวย และคนจนจะไม่ดีด้วยเหตุผลที่ดีดอกเบี้ยจากเงินทุนขึ้นอยู่กับสัดส่วนของทุนจะแสดงผล เหมือนกับรางวัลจริงจ่ายให้แรงงานขึ้นอยู่กับสัดส่วนของแรงงานจะแสดงผล นี้กฎออกความเป็นไปได้ว่า เจ้าใด ๆ อาจได้รับมาก หรือน้อยแล้วทรัพยากรของเขาเพิ่มผลผลิต แต่ละคนได้รับกลับจากสังคมส่วนของมัน ในกฎยุติธรรมเศรษฐศาสตร์ตลาดแทนที่จะเอารัดเอาเปรียบทุกคนมีอิสระที่จะเป็น เครื่องรับกำไร มันขึ้นอยู่กับเขาความสามารถและความตั้งใจใน การทำงาน และลูกจ้างใช้แทนการบันทึกเท่านั้น การมีอยู่ ของสินค้าสาธารณะ externalities imperfection ตลาดอื่น ๆ เช่นมนุษย์ไม่สามารถเล็งเห็นอนาคตที่แยกออก และท่านห้องพักรูปทรงโค้งสันนิษฐาน ฟื้นฟูคลาสสิกเศรษฐศาสตร์แสดงให้เห็นถึงเกณฑ์สวัสดิการ Pareto สองกำไรสูงสุดแม้แต่จำเป็นเพื่อให้บรรลุความสุขสูงสุดสำหรับผู้บริโภคเป็นรายบุคคล และสอดคล้องกับการสำหรับ Marx ฟื้นฟูคลาสสิกเศรษฐศาสตร์หลักสะท้อนถึง self-understanding หลักของสังคมทันสมัยทุนที่ต้องการเช่นทำไม 10% ของประชากรของตัวเอง 90% ของหุ้นทั้งหมดในสหรัฐอเมริกา เขาจะไม่ได้แปลกใจที่บางสมมติฐานงานกล้าจำเป็นถึงข้อสรุปเพียงพอ ในมุมมองของเขา formalization เศรษฐศาสตร์คณิตศาสตร์โดยมีฟังก์ชันการปลอมตัวเนื้อหาอุดมการณ์ และให้มันดูเป็น กลางค่า และวิทยาศาสตร์ สำหรับฟังก์ชันอุดมการณ์ของระดับประถมศึกษา inapplicability ปฏิบัติฟื้นฟูคลาสสิกพนักเศรษฐศาสตร์เป็นกรวดในรองเท้าไม่เลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศรษฐศาสตร์และอุดมการณ์: ตัวอย่างนีโอคลาสสิสัปดนเศรษฐศาสตร์
ส่วนใหญ่ในทฤษฎีทุนและมูลค่าส่วนเกิน (MEW 26) ที่มาร์กซ์วิเคราะห์พ่อค้า, Physiocracy และคลาสสิกที่เขาระบุว่าเศรษฐศาสตร์กระแสหลักกลายขอโทษหลังจากชัยชนะของระบบทุนนิยมรอบ 1830 ที่สำคัญ การประณามว่าเป็นสาขาเศรษฐศาสตร์กระทำสิ่งที่อาจจะเรียกว่าการเข้าใจผิดของถูกใส่ผิดที่ทำให้เป็นจริง ซึ่งหมายความว่าโครงสร้างและประเภทการวิเคราะห์เพื่ออธิบายสังคมทุนนิยมจะ disembedded จากบริบททางประวัติศาสตร์ของพวกเขา; ตัวอย่างเช่นกฎหมายของการแลกเปลี่ยนในระบบทุนนิยมที่ถูกนำมาเป็นธรรมชาติกฎหมายนิรันดร์ (Grundrisse, p.579) และพวกเขาเป็นธรรมและชอบธรรมโดยนักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักหยาบคาย "แฟชั่นเศรษฐกิจสัปดนความคิดของตัวแทนของการผลิตชนชั้นกลางที่มีการเก็บกักในความสัมพันธ์การผลิตชนชั้นกลาง" (มาร์กซ์และเองเงิ 1998, p.804, MEW25, p.825) การวิเคราะห์ค่าใช้จ่าย .Transaction สามารถนำมาเป็นตัวอย่างเพราะบูรณาการในแนวตั้งและ ผ่อนคลายกฎหมายต่อต้านความไว้วางใจให้เป็นผู้ชอบธรรมในฐานะทางเศรษฐกิจที่เหมาะสมในยุคของบรรษัทขนาดใหญ่และการโฆษณาเป็นเหตุผลเป็นวิธีการลดต้นทุนการทำธุรกรรม เศรษฐศาสตร์หยาบคายยังทำซ้ำต้นแบบที่โดดเด่นเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์และ reifies ตรรกะที่เฉพาะเจาะจงของพฤติกรรมที่มีเหตุผล กำไรเป็นเหตุผลโดยความคิดของโจทก์ที่เหลือในการผลิตทีมสมดุลก่อนที่จะสันนิษฐานแน่นเพื่อเฉลิมฉลองการตลาด ในส่วนต่อไปของบทที่เราสั้นจะแสดงให้เห็นว่าโรงเรียนที่โดดเด่นนีโอคลาสสิดูเหมือนว่า Marx'lenses.
ทฤษฎีนีโอคลาสสิทำให้เจ้าของซื้อและการขาย, ทรงกลมของการกระจายและการแลกเปลี่ยนในใจกลางของการวิเคราะห์ สินค้าและบริการที่มีเอกชนเป็นเจ้าของโดยบุคคลที่ต้องการที่จะเพิ่มความพึงพอใจของพวกเขาโดยสินค้าและบริการมาก (อัตราแลกเปลี่ยนที่เพิ่มขึ้นใช้ค่า) ทฤษฎีจะขึ้นอยู่กับสมมติฐานบางอย่างเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์คือว่ามนุษย์เป็น monads พยายามที่จะเพิ่มวัสดุของพวกเขาด้วยตัวเองที่น่าสนใจโดยใช้ทรัพยากรที่เป็นเจ้าของของพวกเขาและเทคโนโลยีที่มีอยู่ บุคคลดอกเบี้ยเพิ่มตนเองเป็นสุดยอดการพิจารณาสาเหตุของกิจกรรมทางเศรษฐกิจและการพัฒนา เวทีในการทำธุรกรรมที่เกิดขึ้นเป็นตลาดที่เจ้าของทรัพย์สินเอกชนตอบสนองความสมัครใจ พวกเขามีอิสระที่จะ Seii และซื้อ ตลาดเป็นสถาบันที่ดีที่สุดสำหรับองค์กรทางเศรษฐกิจ.
ในตลาดการทำธุรกรรมทุกคนมีผลประโยชน์ร่วมกันมิฉะนั้นมันจะไม่เกิดขึ้น จะเป็นการดีที่การจัดสรรตลาดนำไปสู่ประสิทธิภาพและ optimality เพื่อให้การรบกวนกับกฎหมายที่กำหนดเองและประเพณีที่อยู่ในคำแนะนำที่ดี สังคมเป็นคอลเลกชันของบุคคลในนั้นและผลรวมของความต้องการและกิจกรรมของพวกเขา ทุนนิยมตลาดและสังคมการแสวงหาผลกำไรที่มีประสิทธิภาพและดีที่สุดให้สอดคล้องกับธรรมชาติของมนุษย์ในการที่จะช่วยให้ดีที่สุดเพื่อเพิ่มความมั่งคั่งโดยรวม สัญชาติญาณพื้นฐานของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิเปิดออกเพื่อให้สอดคล้องกับอุดมการณ์ที่โดดเด่นในสังคมทุนนิยมพัฒนามากที่สุดในวันนี้ซึ่งเป็นประเทศสหรัฐอเมริกาที่มีทรัพย์สินส่วนตัวและการแข่งขันในตลาดเป็นสถาบันที่สำคัญ มูลค่าทางวิทยาศาสตร์ของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิ -IN เป็นมุมมองของมาร์กซ์ -Not ประยุกต์ใช้จริงในการแก้ปัญหาทางเศรษฐกิจหรือเพื่อใช้เป็นกล่อง แต่จะต้องรับผิดชอบสถาบันชั้นที่สำคัญและรหัสพฤติกรรมและแรงจูงใจที่จะเป็นประมุข (Gramsci)
คำถามของสิ่งที่ กำหนดค่าและราคาของสินค้าที่เป็นคำตอบที่มีการอ้างอิงไปยังตลาดที่อุปสงค์และอุปทาน (กราฟ) ตัด มันเป็นกรอบมักจะเป็นปัญหาข้อ จำกัด -สูงสุดซึ่งก็คือบุคคลที่พยายามที่จะเพิ่มความสุขภายใต้ข้อ จำกัด ทางสังคม ความต้องการของแต่ละบุคคลและความสามารถในการผลิตที่มีข้อมูลสำคัญที่ก่อให้เกิดอุปสงค์อุปทาน ฯลฯ ห่วงโซ่ของนีโอคลาสสิเวรกรรมโดยไม่มีหมายถึงตัวเองชัดเจน มีตัวอย่างเช่นห่วงโซ่วิ่งออกมาจากการเปลี่ยนแปลงของรสนิยมการเปลี่ยนแปลงในอุปทานของสินค้า แต่ไม่มีอำนาจวิ่งออกมาจากการเปลี่ยนแปลงของราคาหรือรายได้ที่จะ (ภายนอก) การเปลี่ยนแปลงในรสนิยมหรือการตั้งค่า สมมติฐานที่แข็งแกร่งอื่น ๆ ที่ทำส่วนใหญ่เป็นความสามารถของแต่ละคนในการจัดอันดับสินค้าและบริการในลักษณะที่สอดคล้องในขณะนี้และในอนาคตและที่เรามักจะชอบมากขึ้นมากกว่าน้อยกว่าของดีใด ๆ (nonsatiation) นอกจากนี้เราพยายามที่จะใช้ประโยชน์สูงสุดจากโอกาสของเรา.
อุปทานของแรงงานขึ้นอยู่กับเจตจำนงเสรีของเราและการตั้งค่าของเราระหว่างรายได้ที่แท้จริงและการพักผ่อนและชั่วโมงแรงงานเรียกร้องและอัตราค่าจ้างเงินที่ได้รับการแก้ไขในตลาดแรงงาน การว่างงานโดยไม่สมัครใจเป็นไปไม่ได้มีความต้องการแรงงานที่สูงขึ้นสามารถทำได้โดยความต้องการค่าจ้างที่ต่ำกว่า ค่าจ้างแรงงานจ่ายสิ่งที่มันสมควรตามการผลิตส่วนเพิ่มของ ซึ่งหมายความว่ารายได้สูงในระบบเศรษฐกิจตลาดขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละบุคคลสำหรับการทำงานแทนการพักผ่อนและอยู่กับวัตถุประสงค์ที่ค่อนข้างสูงในการผลิตส่วนเพิ่มของแรงงานที่ ดังนั้นคนรวยจะอุดมไปด้วยเหตุผลที่ดีและไม่ดีไม่ดีสำหรับเหตุผลที่ดี.
ดอกเบี้ยจากเงินทุนขึ้นอยู่กับการสนับสนุนเงินทุนเพื่อการส่งออกเหมือนรางวัลจริงจ่ายให้กับแรงงานที่ขึ้นอยู่กับการมีส่วนร่วมของแรงงานเพื่อการส่งออก นี้ออกกฎความเป็นไปได้ว่าเจ้าของใด ๆ ที่อาจได้รับน้อยลงหรือมากขึ้นแล้วทรัพยากรของเขาเพิ่มการผลิตการส่งออก แต่ละคนได้รับกลับมาจากสังคมว่ามันมีส่วนทำให้ ในกฎความเป็นธรรมเศรษฐกิจตลาดแทนการใช้ประโยชน์ .Everybody มีอิสระที่จะกลายเป็นที่รับกําไรก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของเขาและความตั้งใจในการทำงานและการสูญเสียการบริโภคแทนเพื่อประหยัด การดำรงอยู่ของสินค้าสาธารณะ, ภายนอกและความไม่สมบูรณ์ของตลาดอื่น ๆ เช่นการไร้ความสามารถของมนุษย์ที่จะทำนายอนาคตการยกเว้นและเป็นรูปโค้งไม่แยแสสันนิษฐานเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิสาธิตกับสองเกณฑ์สวัสดิการ Pareto ที่กำไรสูงสุดมีความสอดคล้องกับและยังจำเป็นที่จะต้อง บรรลุความสุขสูงสุดสำหรับผู้บริโภครายบุคคล.
สำหรับมาร์กซ์เศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิส่วนใหญ่จะสะท้อนให้เห็นถึงความเข้าใจของตัวเองที่โดดเด่นของสังคมทุนนิยมที่ทันสมัยเพื่อแสดงให้เห็นถึงตัวอย่างเช่นทำไม 10% ของประชากรของตัวเอง 90% ของหุ้นทั้งหมดในสหรัฐอเมริกา เขาจะไม่ได้รับประหลาดใจว่าสมมติฐานบางอย่างกล้าหาญมีความจำเป็นที่จะไปถึงข้อสรุปที่เพียงพอ ในมุมมองของเขา, ความเป็นระเบียบของเศรษฐศาสตร์คณิตศาสตร์โดยมีฟังก์ชันการปลอมเนื้อหาอุดมการณ์และปล่อยให้มันดูค่าเป็นกลางและวิทยาศาสตร์ สำหรับฟังก์ชั่นของอุดมการณ์ประถมที่มิให้นำการปฏิบัติของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิเก้าอี้เป็นอุปสรรคที่ไม่ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เศรษฐศาสตร์และอุดมการณ์ : ตัวอย่างของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิคหยาบคาย
ส่วนใหญ่ในทฤษฎีทุนและมูลค่าส่วนเกิน ( มิว 26 ) ที่มาร์กซ์วิเคราะห์การติดต่อคบค้าสมาคมฟิซิโอแครต , และคลาสสิก เขาแย้งว่า เศรษฐศาสตร์กระแสหลักก็เสียใจหลังจากชัยชนะของทุนนิยมรอบ 1830เหตุหลักที่เศรษฐศาสตร์กระแสหลัก : สิ่งที่อาจจะเรียกว่าการเข้าใจผิดผิด reification . ซึ่งหมายความว่าโครงสร้างและประเภทวิเคราะห์เพื่ออธิบายสังคมทุนนิยม disembedded จากบริบททางประวัติศาสตร์ของพวกเขา ตัวอย่างเช่น กฎของการแลกเปลี่ยนในระบบทุนนิยมจะถ่ายให้เป็นธรรมชาติ กฎหมายนิรันดร์ ( grundrisse , หน้า579 ) และพวกเขามีการปรับการเรียกเก็บเงิน legitimized หยาบคายและโดยหลักเศรษฐศาสตร์ " เศรษฐกิจที่แฟชั่นความคิดของตัวแทนของชนชั้นกลางที่ถูกตรึงในการผลิตความสัมพันธ์การผลิตชนชั้นกลาง " ( มาร์กซ์และเองเงิลส์ 1998 p.804 mew25 p.825 , , )การวิเคราะห์ต้นทุนธุรกรรมที่สามารถนำมาเป็นตัวอย่างเพราะการรวมแนวตั้งและผ่อนคลายกฎหมายต่อต้านความไว้วางใจมีความชอบธรรมในฐานะทางเศรษฐกิจที่เหมาะสมในยุคของบริษัทขนาดใหญ่ และการโฆษณาเป็นเงินบาทเป็นวิธีการลดต้นทุนธุรกรรม เศรษฐศาสตร์หยาบคายยังทำซ้ำตายตัวเด่นในธรรมชาติของมนุษย์และ reifies ตรรกะเฉพาะของพฤติกรรมที่มีเหตุผลกำไรเป็นเงินบาท โดยความคิดของโจทก์ที่เหลือในการผลิตทีมแน่นก่อนจะถือว่าฉลองดุลยภาพตลาด ในส่วนของบทต่อไปนี้ เรา จะ สั้น แสดงให้เห็นว่าโรงเรียนต่างๆเด่นดูเหมือนแม้ว่า marx'lenses .
ทฤษฎีต่างๆ ทำให้การซื้อและขาย , ทรงกลมของการกระจายและแลกเปลี่ยน ในศูนย์กลางของการวิเคราะห์สินค้าและบริการของเอกชนโดยผู้ที่แสวงหาเพื่อเพิ่มความพึงพอใจของสินค้าและบริการ ( โดยการบริโภคเพิ่มขึ้นตราใช้ค่า ) ทฤษฎีจะขึ้นอยู่กับบางส่วนของสมมติฐานเกี่ยวกับธรรมชาติของมนุษย์ คือมนุษย์ เป็นลักษณะพยายามขยายการวัสดุของพวกเขาโดยการเป็นเจ้าของทรัพยากรและเทคโนโลยีที่มีอยู่สนใจตนเอง เพิ่มบุคคลที่เป็นสุดยอดการกำหนดสาเหตุของกิจกรรมทางเศรษฐกิจและการพัฒนา เวทีในธุรกรรมที่เกิดขึ้น เป็นตลาดที่เอกชนเจ้าของทรัพย์สินได้โดยสมัครใจ พวกเขามีอิสระที่จะขายและซื้อ ตลาดเป็นสถาบันที่ดีที่สุดสำหรับองค์กรทางเศรษฐกิจ .
ในตลาดทุกธุรกรรมที่เป็นประโยชน์แก่กันและกันมิฉะนั้นก็จะไม่เกิดขึ้น นึกคิด การตลาด นำไปสู่ประสิทธิภาพ และคุณภาพ ดังนั้นการแทรกแซงกฎหมาย ขนบธรรมเนียมและประเพณี เป็นคำแนะนำที่ดี สังคมเป็นคอลเลกชันของบุคคล และผลรวมของพวกเขาต้องการ และกิจกรรมตลาดทุนนิยม และแสวงหากำไรสังคมมีประสิทธิภาพที่ดีที่สุดและสอดคล้องกับธรรมชาติของมนุษย์ที่พวกเขาที่ดีที่สุดช่วยเพิ่มความมั่งคั่งโดยรวม โดยสัญชาตญาณพื้นฐานของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิกออกมาเพื่อให้สอดคล้องกับอุดมการณ์ในการพัฒนามากที่สุดที่เด่นวันนี้สังคมทุนนิยมที่สหรัฐอเมริกากับทรัพย์สินส่วนตัวและการแข่งขันของตลาดเป็นสถาบันหลักค่านิยมทางวิทยาศาสตร์ของเศรษฐศาสตร์นีโอคลาสสิกเป็น–ในมุมมองมาร์กซิสต์ และไม่ได้ใช้ประโยชน์ เพื่อแก้ปัญหาเศรษฐกิจ หรือเพื่อใช้เป็นเครื่องมือ แต่ถูกต้องตามกฎหมายสถาบันหลักชั้นและรหัสแรงจูงใจพฤติกรรมและเป็นเจ้าโลก ( ซาย )
คำถามของสิ่งที่กำหนดราคาและคุณค่าของสินค้าจะตอบโดยอ้างอิงจากตลาดที่อุปสงค์และอุปทาน ( กราฟ ) เซ็ก มันมักจะถูกใส่ร้ายว่าเป็นข้อ จำกัด มีปัญหา คือบุคคลที่พยายามที่จะเพิ่มความสุขภายใต้เงื่อนไขทางสังคม แต่ละคนต้องการและความสามารถในการผลิตเป็นปัจจัยที่สร้างอุปสงค์ อุปทาน เป็นต้นโซ่ต่างๆโดยไม่มีหมายถึงความสัมพันธ์ของตนเอง มีตัวอย่างโซ่วิ่งเปลี่ยนรสชาติการเปลี่ยนแปลงในอุปทานของสินค้า แต่ไม่มีวิธีหนีจากการเปลี่ยนแปลงของราคา หรือรายได้ ( ภายนอก ) เปลี่ยนรสนิยมหรือความชอบ สมมติฐานที่แข็งแกร่งอื่น ๆที่ทํา